เช้าวันเเรกที่ผมตื่นขึ้นมาผมก็ทำทุกอย่างปกติแต่ที่ไม่ปกติคือผมแต่งงานแล้ว

ผมแต่งงานลูกชายเพื่อนของคุณพ่อที่ให้สัญญาว่าถ้ามีลูกจะให้แต่งงานกันแต่ผมดันเป็นผู้ชายและเค้าก็เป็นผู้ชาย​ เราแต่งงานกันมันดูแปลกมั้ยล่ะครับเห้อ~

"นี่ยื่นเหม่ออะไรอยู่นะ" เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น

"อ้อเปล่าหรอก"ผมตอบ

"ทำไมนายถึงเหม่อได้ตลอดเลยนะ"

"ช่างฉันเถอะน่า"

"วันนี้ฉันจะเข้าบริษัทนายก็อยู่บ้านดีๆล่ะ"

"พูดเหมืิอนผมเคยไปสร้างปัญหาให้คุณนั้นแหละ"

"ก็นะ​ เผื่อไว้ก่อน"

"เหอะ!"

คงจะสงสัยกันสินะ​ ว่าผมคุยอยู่กับใครใช่ครับผู้ชายคนที่ผมคุยด้วยเป็นสามีผมเองเค้าชื่อทิณ​ เราสองคนแต่งงานกันมานานแล้วครับ​ เเต่เราไม่เคยเปิดตัวว่าแต่งงานกันแล้ว​ ตอนแรกๆผมก็ไม่ค่อยชอบเค้าเท่าไรแต่พออยู่กับเค้านานเท่าไรความรู้สึกที่ผมมีให้เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป​ ผมกับรู้สึกรักเค้ามันแปลกรึเปล่าครับที่ผมจะรักผู้ชายที่ผมไม่รู้เลยว่าเค้านั้นรักผมรึเปล่า

.

.

.

.

ตัด

บริษัท​k

พนักงานบริษัท"สวัสดี​ค่ะบอส"

ทิณ"อืม"

หมิงลู่"คุณทิณค่ะ"

ทิณ"มีอะไรรึเปล่าคุณลู่"

หมิงลู่"มีเอกสารที่ต้องเซ็นด่วนค่ะ"

หมิงลู่"คุณทิณช่วยเซ็นด้วยนะคะ"

ทิณ"ครับ​ แล้วผมจะเซ็นให้"

หมิงลู่"ค่ะ"

หมิงลู่คือเลขาของทิณสามีผมเองครับ

แย่จริงผมลืมแนะนำตัวสินะผมชื่อเชนครับเป็นภรรยาของทิณเองแต่ก็นะยังไม่เปิดตัวก็คงยังไม่เป็นภรรยากันสินะครับเห้อ~คิดเเล้วมันน่าน้อยใจชะมัด

ฝั่งเชน

แม่บ้าน"คุณเชนป้าเอาน้ำมาให้ค่ะ"

เชน"อ้อ​ ขอบคุณครับ"

แม่บ้าน"รอคุณทิณอยู่หรอคะ"

เชน"ครับ​ เห้ย! มะ... ไม่ใช่ครับผมไม่ได้รอเค้า"

แม่บ้าน"งั้นหรอค่ะ//ยิ้ม"

เชน"คะ... ครับไม่ได้รอ"

แม่บ้าน"ค่ะๆป้าเชื่อแล้ว"

เชน"ครับ"

แม่บ้าน"คุณทิณคงจะกลับมาตอนมืดนะคะคุณเชน​ไม่ต้องรอหรอกค่ะ"

เชน" ผมไม่ได้รอเค้าสักหน่อย"

เชน" เค้าจะกลับมาตอนไหนก็ช่างเค้าสิมันไม่เกี่ยวกับผมเลยนี้"

แม่บ้าน" ค่ะ//ยิ้ม"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.จบแล้วค่ะทุกคนเดี๋ยวมาต่อให้ใหม่อีกตอนตอนแรกก็เอาแค่นี้ไปก่อนเนาะ😁อีกไม่นานเกินรอหรอกค่ะแต่ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะคะรักทุกคนอยากให้เข้ามาอ่านกันเยอะๆเลยช่วยเข้าาอ่านกันหน่อยนะคะบายไปแหละ

ต่อ

เชน"ผมไม่ได้รอเค้าสักหน่อย"

ตัด

เช้า

เชนนั่งรอทิณจนเผลอหลับไปเชนรู้ตัวเองอีกทีก็ตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตัวเอง

เชน"(ทำไมได้มานอนในห้องล่ะ)

เชน" จำได้ว่าเมื่อคืนเผลอหลับไปอยู่ข้างล่างนิ"

ทิณ" ตื่นแล้วหรอ"

ทิณ" ทำไมเมื่อคืนได้ไปนอนอยู่ข้างล่างล่ะ"

เชน"เอ่อ... ทำไมผมมานอนในห้องอ่ะ"

ผมถามคนที่ยื่นอยู่ตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังรอคำตอบจากผมในสิ่งที่เค้าถามผมไปแต่ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบแล้วถามคนตรงหน้าขึ้นและหวังว่าเค้าจะตอบผม

ทิณ" ฉันอุ้มนายขึ้นมาเองล่ะ"

เชน"อ้อ~"

ทิณ" เดี๋ยว​ นายยังไม่ตอบฉันเลยนะว่าทำไมนายถึงได้ไปนอนข้างล่างนั้น"

เชน"เอ่อ...คือว่า"

ทิณ"ว่า"

เชน"คือว่า...ผมแค่ไปนั่งเล่นเลยเผลอหลับไปนะ"

ท​ิ​ณ​"หรอ"

เชน"ถามผมทำไมหรอ"

ท​ิ​ณ​"ป่าว​ ฉันแค่คิดว่านายรอฉันอยู่ซะอีก"

เชน"ทำไมผมต้องรอคุณด้วยล่ะ"

ท​ิ​ณ" ก็ไม่รู้สิ"

เชน" ชิ"

ท​ิ​ณ" ช่างเถอะลงไปกินข้าวได้แล้ว"

เชน" อือ"

ท​ิ​ณ" งั้นก็ลุกสิ"

เชน" รู้แล้วน่า"

ผมกำลังจะลุกแต่อยู่ๆผมกับถูกทิณอุ้มขึ้นซะงั้น​ ตอนนี้ทิณอุ้มผมอยู่ผมมองไปที่ใบหน้าเค้าไม่อยากจะเชื่อเลยพอดูดีๆและพออยู่ใกล้เเล้วสังเกตเค้าดีๆเค้าหล่อมากเลยนะผมมองเค้าอยู่นานจนต้องตื่นจากผวังด้วยเสียงของทิณที่เรียกผมขึ้น

 ทิณ" นี่! เชน"

เชน"คะ... ครับ"

ท​ิ​ณ​"เหม่ออะไรของนาย" //ยังอุ้มเชนอยู่

เชน"เห้ย! แล้วนี้นายทำอะไรเนี่ย"

ท​ิ​ณ​"ก็อุ้มนายอยู่ไง"

เชน"วางผมลงเลยนะ"

ท​ิ​ณ​"ทำไมล่ะ"

เชน"เดินเองได้"

ท​ิ​ณ​"ไม่ล่ะ​ กว่านายจะเดินลงไปได้อาหารคงไม่อร่อยพอดี"

เชน"หรอ​ เมื่อก่อนไม่เห็นว่าแบบนี้นิ"

ท​ิ​ณ" นั้นมันเมื่อก่อน"

ทิณพูดจบก็อุ้มเชนลงมาข้างล่างป้าแม่บ้านที่เห็นทิณอุ้มเชนลงมาจึงเข้าไปถาม

แม่บ้าน" คุณหนูคุณเชนเป็นอะไรหรอคะ"

ท​ิ​ณ" ป่าวหรอกครับ เค้าเเค่เหนื่อย"//มองมาที่เชน

แม่บ้าน" อ้องั้นหรอค่ะ//ยิ้ม"

แม่บ้าน" งั้นป้าไม่กวนแล้วค่ะ"

ท​ิ​ณ" ครับ" //ยิ้ม

เชน" เห้ย! นี้นายพูดอะไรของนายเนี้ย"

เชน"เดี๋ยวป้าเค้าก็เข้าใจผิดหรอก"

ท​ิ​ณ​"แล้วไงล่ะ"เดินไปที่โต๊อาหารและวางเชนลง

ทิณ" กินเร็ว"

เชน"อือ"

เชนมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะอาหาร​ที่เต็ม​ไปด้วยอาหารเช้าที่ป้าแม่บ้านทำหลายอย่าง

ทิณเห็นเชนกินข้าวและมองเชนจนเผลอคิดอะไรไปเรื่อย

" ทำไมฉันพึ่งมารู้นะว่านายน่ารักขนาดนี้"

"ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปให้ใครหรอกเชน"

เชน"จะกินมั้ยข้าว"

เชน" มองอะไรนักหนา"

ท​ิ​ณ​"มองคนตรงหน้าไง"

เชน​"☺️

ท​ิ​ณ" ยิ้มอะไร"

เชน" ป่าว"

ท​ิ​ณ" หรอ

เชน"ใช่"

เชน"กินข้าวได้แล้ว"

ทั้งสองคนนั่งกินข้าวกันและพูดคุยกันเชนก็นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนของเค้าจะบินกับมาไทยเลยอยากจะไปรับเชนจึงขอทิณเพื่อไปรับเพื่อนของตนเชนนั่งทานข้าวดับทิณจนหมดแล้วก็พูดเรื่องจะไปรับเพื่อนให้ทิณรู้

เชน" นี้นาย"

ท​ิ​ณ" มีไรอ่ะ"

เชน​"วันพรุ่งนี้ฉันขอไปรับเพื่อนได้ป่ะ"

ท​ิ​ณ​"ที่ไหน"

เชน"สนามบิน"

เชน"ตกลงให้ไปมั้ย"

ท​ิ​ณ​"ไม่"

เชน​"ทำไมอ่ะ"

เชน"ผมไม่ได้เจอเพื่อนมาเป็นปีกว่าแล้วนะ"

ท​ิ​ณ​"มันอันตราย"

เชน"มันอันตราย​ตรงไหนล่ะ"

เชน"นายยังไม่เคยให้ผมออกจากบ้านด้วยซ้ำใครมันจะกล้าทำอะไรล่ะ"

เชน" นายทำตัวอย่างกะไปก่อเรื่องกับใครมานั้นแหละ"

ท​ิ​ณ" ช่างเหอะน่า"

ท​ิ​ณ" ยังไงฉันก็ไม่ให้นายไป"

เชน" มันจะมากไปแล้วนะ"

เชน" ยังไงฉันก็จะไป"

ท​ิ​ณ​"จะไปให้ได้ใช่มั้ย"

เชน"ใช่"

ท​ิ​ณ" ได้​ แต่นายต้องทำตามที่ฉันบอก"

เชน" ก็ได้"

ทิณ" ฉันจะให้นายไปแต่ต้องพาการ์ดไปด้วย​ 1​ คน

ทิณ"อีกอย่างหนึ่งนายต้องเรียกฉันว่าพี่ทิณ"

เชน"เดี๋ยวนะที่ต้องพาการ์ดไปนี้รัยได้แต่ทำไมต้องเรียกนายว่าพี่ด้วยล่ะ"

ท​ิ​ณ​"ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องเรียก"

เชนที่ยื่นคิดอยู่ก็ตัดสินใจได้ว่าจะต้องเรียกทิณว่าพี่เพื่อที่ตัวเองจะได้ไปรับเพื่อนสุดสนิทของเค้า

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จบไปอีกตอนแล้วค่ะทุกคนเป็นไงบ้างสนุกบ้างมั้ยเข้ามาอ่านกันเยอะๆนร้าาา

ตัด

เช้า

แชทเจ้ากระต่าย

เชน"ฟา ถึงยังว่ะเนี้ย"

ฟา"ถึงแล้ว"

ฟา"เชนอยู่ไหนอ่ะ"

เชน"อยู่ประตู2"

ฟา​"เจอแล้วๆ"

จบแชท

ฟาเดินมาหาเชนเพื่อนรักของตน

ฟา"เชน//เข้าไปกอด

เชน" //กอดตอบ

ฟา"คิดถึงอ่ะ"

ฟา​"เป็นไงบ้าง​ สบายดีมั้ย"

เชน"อืม//ยิ้ม"

ฟา​"หิวแล้วอ่ะ"

ฟา​"ไปหาไรกินกัน"

เชน"ได้สิ"

ติณ"คุณเชนครับ"

เชน"ครับ"

ทุกคนผมลืมบอกไปติณคือการ์ดของทิณเองนะครับเค้าเป็นการ์ดมือขวาทิณที่ทิณเชื่อใจที่สุดนะครับ

ติณ"คุณทิณบอกว่าถ้ารับเพื่อนคุณเชนแล้วให้รีบกลับนะครับ"

ฟา" นี้มันจะมากไปแล้วนะ"

ฟา" ถึงทิณจะแต่งงานกับเพื่อนฉันก็ช่างเถอะแต่ทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ"

ติณ"แต่คุณทิณสั่งมานะครับ

เชน" เราแค่แวะนิดหน่อยเองน่าติณ"

เชน" พี่ทิณคงไม่ว่าอะไรหรอก"

ฟา" พี่ทิณ... "

เชน​"ทำไมหรอ"

ฟา​"ปกติแกไม่เคยเรียกเค้าว่าพี่นิแต่ทำไมตอนนี้..."

เชน​"ก็นะ​ แต่ช่างเถอะ"

เชน​"ไปขึ้นรถเถอะ"

ฟา​"อืม"

เชนและฟาเดินไปขึ้นรถและได้บอกติณให้พาไปร้านอาหารเพื่อจะทานข้าวกับเพื่อนติณลังเลอยู่นานแต่ก็ยอมแพ้เพราะเชนขอ

ที่ร้านอาหาร

ฟา"เชนจะกินอะไรก็สั่งเลยนะเดี๋ยวฟาเลี้ยงเอง"

เชน" ได้งั้นไม่เกรงใจล่ะ"

ฟา" ไม่ต้องเกรงใจเลย"

ฟา" อยากสั่งอะไรก็สั่งเลยจะตุ้นให้อ้วนเลย"

เชน​"นี้ยังอ้วนไม่พอใจอีกหรอ"

ฟา​"อ้วนตรงไหนล่ะเชนผอมลงเยอะเลย"

พนักงาน​"รับอะไดีครับ"

เชน​"งั้นเอา...... าา่น่รเีเตัเยี้บร้ยีดนัเลร้บร้จึ้บร้บร้บร้บน🥣🍲🥘🌭🥪🌯🥙🥚🧂🍿🍿🥗🍛🥙🍔

เชน​"แค่นี้แหละ"

ฟา​"เอาแค่นี้เองหรอ"

เชน​"อืม"

พนักงาน​"รอสักครู่นะครับ"

เชน" ครับ"

ระหว่างที่ทั้งสองคนนั่งรออาหารเสียงโทรศัพท์ของเชนก็ดังขึ้นมา

🎶🎶โอ้ความรักไปโกรธอะไรฉันมา ทำไมไม่เคยมาหาให้ฉันได้กอดไว้​ โฮโอ🎶🎶

เชนรีบรับโทรศัพท์ทันทีที่เห็นชื่อใครที่โทรมาหาเค้า

สายสนทนาเชน-ทิณ

เชน​"ครับ"

ท​ิ​ณ" อยู่ไหนเนี่ย"//ถามแบบเสียงดุๆ

ท​ิ​ณ​"ไหนบอกว่าไปรับเพื่อนไงทำไมไปนานจัง"

เชน​"ผมแค่แวะทานข้าวนะครับ"//เสียงหงอยๆ

ท​ิ​ณ​"ก็ฉันบอกแล้วนิว่ารับเพื่อนแล้วให้กลับบ้าน"

เชน​"ขออยู่เที่ยวกับเพื่อนก่อนนะครับนร้าา" เสียงอ้อน

ท​ิ​ณ​"อะ... เอ่อ"

เชน​"ไม่ได้งั้นหรอ" //เสียงหงอย

ท​ิ​ณ​"ก็ได้แต่รีบกลับบ้านล่ะ"

เชน" จริงง่ะ"//เสียงดีใจ

เชน" ให้ผมไปเที่ยวกับเพื่อนจริงดิ"

ท​ิ​ณ​"หรือจะให้ฉันเปลี่ยนใจ"

เชน" มะ... ไม่ครับ"

เชน" งั้นแค่นี้ก่อนนะครับผมขอทานข้าวก่อน"

ท​ิ​ณ" อืม"

จบสายสนทนา

ฟา​"สามีโทรมาหรอ"

เชน" แค่โทรมาตามนะ

ฟา" พ่อแกคิดไงเนี้ยให้แกแต่งกับเค้า

ระหว่างสองคนคุยกันพนักงานก็เอาอาหารที่เชนสั่งไว้มาเสิร์ฟ

พนักงาน​"ขออนุญาตเสิร์ฟครับ





เชน" ขอบคุณครับ

ฟา" ขอบคุณค่ะ

พูดพร้อมกัน

ทั้งสองคนพูดจบก็นั่งทานข้าวกันและคุยกันพอทั้งสองทานข้านเสร็จเชนได้บอกกับติณว่าให้พาพวกเค้าไปที่ห้างหน่อยติณได้พาเชนและฟาไปห้างทั้งสองคนเดินช็อปกันสนุกสนาน​จนถึงเวลากลับบ้าน

เชนแยกย้ายกับฟาและกลับบ้าน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จบแล้วอีกตอนนนนนมาอ่านกันเร็วๆ