เสียงเพลงที่เกิดขึ้นจากการขับร้องของใครคนหนึ่งดังขึ้น

"เเม้ว่าเธอจะเกิดที่ใดไม่สายนํ้าจะพัดยัง... "เธอหยุดร้องเพลง อยากบอกมากว่าเพราะมากก

"ตื่นเเล้วหรอคะ"เธอถามเเต่ อ๊ะ!นี่ไม่ใช่ห้องฉันเเละยังผู้หญิงคนนี่ไม่ใช้คนใช้ฉานนนน คนใช้คนนี้สวยมากด้วยอะทำไงดีฉันมานี่ได้ไง ทำไมถึงมาก่อนหน้านี่จำได้ว่าอยู่กับป้าคนใช้ที่ผลักฉันลงมากจากบันใดเเละฉันก็สลบไปมานี้ได้ไงไม่รู้

"ทำไมหน้าซีกอย่างนี้ละคะ"เธอถามในขณะที่ฉันช็อกอยู่ น่าอายจัง-///-

"เออ..."

ปัง ปัง ปัง

ฉันยังไม่ทันพูดมีเสียงประตูดังออกมา

ทันใดปรากฎทรหารหลายนายในมือถือเเซ่

"กริ๊ดด มาไรกันเยอะ"เธอพูด

"ท่านนั้นเเหละข้าบอกท่านเเล้วว่าอย่าออกมาหานางคุมกันก็เเล้วขังไว้ก็เเล้วท่านยังออกมาข้าบอกเลยว่าท่านตื้อหัวรันเเละยังเป็นคนจิตวิตฐานไม่อีก เเฮ่ก เเฮ่ก"ทหารนายหน้าพูดขึ้น

"ฉันเเค่ออกมาเข้าห้องนํ้าเอง"เธอพูด

เป็นการเข้าห้องนํ้าที่นานเเสนนานมากเเน่

"อีกอย่างฉันรับภาระกิจมา ถามเธอได้"เธอบอกต่อ

"งั้นได้ ตอบข้ามาท่านฮากิ"เขาหันมาถามฉัน คงคือชื่อเจ้าของร่างเเน่เลย

"เอ่อใช่คะ ฉันบอกให้เธอมาเองคะ"ฉันบอกเเบบส่งๆ

"งั้นได้ท่านรอดไป"ทหารนายนั้นพูดขึ้น เเละยกมือให้ทหารเหล่านั้นกลับ

ตอนนี้ห้องเหลือเเค่ฉันกลับผู้หญิงเเปลกหน้า

"เอ่อคือฉันขอถามอะไรหน่อยนะคะ"

"มีไรงั้นหรอค่ะ"

"คุณชื่อไรคะ"

"!!!!"

เธออึงไปซักพัก

"ฉันชื่อยูเมะ ฮิโกะ"เธอบอก

"เอ่อขอบคุณคะ"เเละตอนนี้ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนใช่เเน่เพราะหากคุยกับทหารด้วยสีหน้าธรรมดาราวกับนกกระจิบคงไม่ใช่คนใช้เเน่

"เเละก็ฉันต้องไปก่อนเดียวบอกสามีเธอให้ว่าเธอไม่สบาย"เธอบอก สามีเธอ กริ๊ีดดดดดดด ฉันว่าจะใช่ชีวิตเเบบโสดหน่อยเเล้วเเงงงงงงงงงง

"คะ ขอบคุณเเล้วบอกเขาด้วยว่าไม่อยากเจอคะ"ฉันบอกเเกล้งทำเป็นดาหม่า

"ทำไมคะ"เธอบอกพร้อมสีหน้าปกติ

"ฉันเกลียดเขาคะ เเละเขาเป็นเกย์"ฉันบอกพร้อมทำหน้าเศร้า

"เธอพูดว่าใครเป็นเกย์"มีบุคคลปริศนาปรากฎขึ้น

"ไง ไม่เจอนานซาโน่เป็นไงมั้งอะ"ยูเมะพูดขึ้น

"ก็ดีมันร้องหาเเต่เธออะ"ผู้ชายเเปลกหน้าพูด

"งั้นหรอ ดูเเลเธอด้วยโซ่"ยูเมะบอก

"อืม"

ยูเมะเดินออกไป เเละปล่อยฉันอยู่กับคนที่บอกว่าเป็นเกย์ไปเเล้ว'/' เเล้วชายปริศนาได้เดินไปปิดประตูต่อ

เเละเดินมาหาฉัน

"เธอพูดว่าใครเป็นเกย์ห๊ะ"เขาถาม

"เปล่านะเเค่ฉัน.."

"กล้ามากนะที่เอาเรื่องปลอมไปใส่หัวยูเมะ เธอไม่รู้หรือเเกล้งโง่ให้ยัยนั้นสนใจ นอกจากซาโน่ยัยนั้นไม่สนใจความรู้สึกเธอหรอกเเละที่สำคัญยัยนั้นคือหนึ่งในนักเวลย์ที่เก่งมากที่สุด"เขาพูดด้วยท่าทางธนงตัวเองเเบบสุดๆ

เดียวเเต่เขาพูดว่านักเวลย์งั้นหรอเเล้วคนที่เก่งที่สุดคือเธอคนเมื่อกี้ยูเมะ ฮิโกะ คนที่สวยมากคนนั้น

"ฉันเปล่า นายนั้นเเหละหน้าตาดีซะเปล่า รังเเกผู้หญิงไปทั่ว"ฉันบอกพลางลุกออกจากเตียง

"เธอสิยัยเต่าทะเล ทำหาวอยากสู้กับยูเมะเองเเล้วมานอนโซมอยู่นี่"เขาบอก

ยัยนี่ต้องเธอคนยังไงนะถึงได้ไปสู้กับยูเมะได้ที่่สำคัญฉันไม่ใช่เต่าทะเลนะ

"ถึงเธอไม่ได้สู้เเต่โดนมนต์ที่ให้ป่วยเเบบนี่ลำบากรู้ไหมว่ามันลำบากกับการดูเเลเธอ"เขาพร่ามยังกะไม่เคยพูด

ทนไม่ได้เเล้วนะยะคำก็ด่าสองคำก็ด่าขอให้มะเเลงสาบบินมากัดเขาให้ตายไปเลยดีไหม

"ไม่เคยด่าคนรึไงไอ้มะเเลงสาบ"ฉันสวน

"เออทำไมยัยเต่าทะเลงี่เง่า"

"ทำไมนายคิดจะเก่งกับผู้หญิงก็มาเลย"ฉันพูด

ทันใดนั้นมีมะเเลงสาบบินมาจริงเเต่มันดันมาเกาะต้นคอฉันเเละไต่ไปด้านหลังฉัน

"กริ๊ีดดดดดดดดดดดดดดดด"

"อ้ากกกกกกกกกกกกก"

"เอามันออกไปที"ฉันหันไปขอความช่วยเหลือ

"เอามันออกไป"เขาตอบปฏิเสธ

เเงงงงงงฉันเกลียดเเมงสาบ

ก็อก ก็อก

เสียงคอกประตูดังขึ้น

"โซ่พี่ให้มาดูว่าตีกันตายยังอ่ะ"เสียงปริศานาถาม

"ยังเเต่กำลังมีมะเเลงสาบบินอยู่หลังฮากิช่วยเอาออกหน่อยดิ กลัว"มาบอก

"อ้าว"เขาบอกด้วยเสียงเย็นชา

"อย่าอ้าวช่วยก่อน"

"เเต่ไฟมันไหม้บ้านพี่นะ"เขาบอก

เเต่ไหม้ไหม้งั้นหรอเเงงงงงตายอีกหรือเปล่าดีจะได้ไม่รกโลกนี่

"จัดการยัง"

"ยังเลยอ่ะมาขออนุญาติเนื่ย"เขาบอก

"เอองั้นลงมือเลย"

ปัง

พลังเวลย์มหาศาลรวมกันกลายเป็นหลุมดำดูดเพลิงอันมืดไปเเละมะเเลงสาบเจ้าปัญหาด้วที่สำคัญบ้านทั้งหลังด้วย!!!!