@ฟ้าใส (นางเอก)😊

อายุก็22 ปีสถานะโสดน้ำหนัก 45 ส่วนสูง 178

ฉันเป็นคนที่เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็กจึงตั้งใจ👩‍🎓พยายามหาเงิน💵เลี้ยงตัวเองฉันทำงานทุกวิถีทางเพื่อที่จะส่งตัวเองเรียนให้จบ และฉันก็มีเพื่อนรัก 1 คนที่รู้ใจฉันมากที่สุด👭

•นิสัย เป็นเด็กขยัน นิ่งเงียบ รักตัวเองและรักคนอื่นมาก ดีมาดีกลับร้ายมาร้ายกลับ เป็นคนใจเย็น ดื้อนิดอ้อนหน่อย

@วิน (พระเอก)😶

ผมก็อายุ 25 ปีสถานะโสดน้ำหนักก็ 53 ส่วนสูงก็ 180

ผมเป็นคนที่เก่งรอบด้านทำอะไรก็เป็นหมดแต่พ่อแม่ทะเลาะ😠กันผมก็เลยคิดจะแยกออกไปอยู่คนเดียวและก่อตั้งบริษัทเอง👨‍💻 ผมมีเพื่อนรักอยู่ 1 คนและรู้ใจผมมากที่สุดทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดี👬

•นิสัย ผมเป็นคนที่ไม่เชื่อกับรักแท้ แต่ผมก็พร้อมที่จะเปิดใจรับมัน เป็นคนที่ไม่เจ้าชู้แต่เย็นชาใครอยู่รอบตัวก็ล้วนกลัว

@ผิง (เพื่อนนางเอก)😝

ฉันอายุ 22 สถานะโสดน้ำหนัก 48 ส่วนสูงก็181

ฉันเป็นเพื่อนรักกับยัยฟ้าใสรู้ทุกเรื่อง🧐ของมันรู้ทุกอารมณ์และความรู้สึกเอาง่ายๆว่าเป็นเพื่อนที่เข้าใจกันทุกอย่างเป็นคนที่คอยเอาใจใส่ดูแลเทคแคร์🤔เติมเต็มให้ฟ้าใสมีความสุขมากที่สุดและก็เป็นเพื่อนรักฟ้าใส

•นิสัย รักสนุกเฮฮาชอบความรื่น😛 พูดเพราะเป็นบางครั้งและบางคนเป็นคนที่พูดตรงๆและพูดเจ็บและก็เป็นห่วงฟ้าใสที่สุดและรักมาก

@ภีม (เพื่อนพระเอก)😌

ผมอายุ 25 สถานะโสดน้ำหนัก 57 ส่วนสูง188

ผมเป็นคนที่ขยันแต่ไม่เท่าพระเอกชอบเล่นไม่ค่อยจริงจังกับงานและรู้ว่าวินคิดอะไรอยู่เป็นคนชอบเอาใจใส่ทำตัวเหมือนพ่อเหมือนแม่วิน👫

•นิสัย ปากหมานิดหน่อย🐕 พูดมาก ใจเย็นรักเพื่อน

ปากจัดกินเก่งสายเปย์💵แต่ไม่เจ้าชู้

**ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แอดทำอย่างนี้แอดก็ไม่รู้ว่าจะสนุกหรือเปล่าแต่ก็จะตั้งใจทำให้มันเต็มที่นะฝากเป็นกำลังใจให้แอดด้วยนะถ้าเนื้อหาไม่เข้าใจตรงไหนก็บอกได้เดี๋ยวจะปรับเปลี่ยนให้

"ขอบคุณทุกคนที่อ่านและติดตามนะคะขอบคุณค่ะ"

@ฟ้าใส

: ตอนนี้ฉันเรียนเสร็จแล้วและกำลังเตรียมตัวไปทำงานที่คาเฟ่ คาเฟ่ที่นั่นเงินเดือนดีมาก...แต่ก็ไม่พอใช้สำหรับฉันอยู่ดี นั่นก็เพราะว่าฉันมีภาระที่เยอะแยะ ไหนจะค่ากิน ไหนจะค่าอยู่หอ และไหนจะค่าเทอมที่ฉันส่งตัวเองเรียนอีกสิ่งพวกนี้ทำให้ฉันเริ่มท้อแท้แต่ฉันก็ไม่หมดหวัง

@ฟ้าใส :ตอนนี้ฉันอยู่ที่คาเฟ่แล้วและกำลังเตรียมตัวต้อนรับลูกค้าและเสิร์ฟอาหารหรือไม่บางครั้งฉันก็เป็นคนทำอาหารบ้าง

กริ่ง (เสียงเปิดประตู)

@ฟ้าใส :ตอนที่ฉันได้ยินเสียงประตูชั้นพร้อมหันหน้ามองและพูดว่า

ฟ้าใส :สวัสดีค่ะคาเฟ่ยินดีต้อนรับจะรับอะไรดีคะ

@วิน :พอผมเปิดประตูเข้ามาผมก็ได้ยินเสียงพนักงานในร้านพูดขึ้นและผมก็พร้อมที่จะหันหน้าไปมองพนักงานคนนั้น

วิน :ผมขอเป็นกาแฟร้อนแก้วนึงครับ

ฟ้าใส :ค่ะ รออีกสักครู่นะคะ

@วิน :เสียงที่เธอพูดเป็นเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานมากผมจึงตอบกลับไปด้วยเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานเช่นกัน

วิน :ครับ

@วิน :ผ่านไปไม่กี่นาทีต่อมาน้ำที่ผมสั่งก็มาอยู่ตรงหน้าผม

ฟ้าใส :นี่ค่ะน้ำที่สั่ง

วิน :ครับ

@ฟ้าใส :พอฉันเสิร์ฟน้ำเสร็จแล้วฉันก็กลับมาที่เคาน์เตอร์เหมือนเดิมและนั่งคุยกับเพื่อนร่วมทำงานพรางๆ

@วิน :ผมนั่งจิบกาแฟที่ผมได้มาพรางทำงานไปด้วยกาแฟแก้วนี้มีรสหวานกำลังพอดี พอกินกาแฟแก้วนี้หมดแล้วผมก็ได้เรียกให้พนักงานมาเก็บแก้วพร้อมกับเช็คบิล

วิน :เออช่วยมาเช็คบิลโต๊ะนี้หน่อยนะครับ

@ฟ้าใส :พอฉันได้ยินเสียงลูกค้าดังขึ้นฉันก็เดินไปเช็คบิลที่โต๊ะของลูกค้า

วิน :ทั้งหมดกี่บาทครับ

@ฟ้าใส :ฉันคิดไปสักพักก่อนจะบอกราคาที่ลูกค้าได้ถาม

ฟ้าใส :ทั้งหมด 60 บาทค่ะ

วิน :นี่ครับ

ฟ้าใส :ขอบคุณที่ใช้บริการและแวะมาใหม่นะคะ

@วิน :ผมฟังคำที่เธอพูดก่อนจะพยักหน้าตอบและก็เดินออกมา

@ฟ้าใส :ฉันมองเขาออกจากร้านก่อนจะกลับไปนั่งที่เก้าอี้

เจ้าของคาเฟ่ :ฟ้าใสวันนี้กลับบ้านได้เลยนะเลยเวลางานของเธอแล้ว

@ฟ้าใส :ฉันพยักหน้าตอบก่อนจะกลับไปเปลี่ยนชุด

@ฟ้าใส :ฉันตื่นเช้ามาฉันก็ต้องอาบน้ำเตรียมตัวไปมหาลัยและฉันก็ต้องทำกับข้าวเอง และวันนี้ฉันก็ทำข้าวต้มกินกับกาแฟ

@ฟ้าใส :ตอนนี้ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วฉันรีบวิ่งไปที่ห้องแต่ก็ต้องพบกับอาจารย์

อาจารย์ :ทำไมเธอถึงมาช้าฟ้าใส

ฟ้าใส :พอดีว่ารถติดนิดหน่อยนะคะ

อาจารย์ : อืมช่างเถอะรีบมาเข้าที่ได้แล้ว

ฟ้าใส :ขอบคุณค่ะ

@ฟ้าใส :ฉันบอกขอบคุณกับอาจารย์พร้อมกลับนั่งที่เดิม

อาจารย์ :วันนี้จะมีนักธุรกิจมาสอนเรื่องการบริหารธุรกิจและให้ความรู้ให้แก่นักเรียนโปรดให้นักเรียนตั้งใจฟังด้วย

นักเรียนคนอื่น :ครับ/ค่ะ

อาจารย์ :งั้นขอเชิญนักธุรกิจทั้ง 2 ท่านเข้ามาอธิบายได้เลยค่ะ

@วิน :พอผมได้ยินอาจารย์ให้เข้าไปผมก็ได้เดินเข้าไปข้างในห้องแล้วก็ต้องพบกับเด็กสาวคาเฟ่คนเมื่อวานในชุดนักศึกษา...นั่นทำให้เธอน่ารักมาก

@ภีม :พอผมได้ยินอาจารย์ให้เข้าไปผมกับวินก็เข้าไปในห้องและได้เจอนักศึกษามากมายทั้งสวยและหล่อบางคนก็น่ารักจิ้มลิ้มมาก

อาจารย์ :นี่คือนักธุรกิจ2หนุมที่จะมาให้ความรู้กับนักเรียนโปรดให้นักเรียนตั้งใจฟังกันด้วย

นักเรียนคนอื่น :ครับ/ค่ะ

ฟ้าใส :ค่ะ

ผิง :ค่ะ

@ผิง :ฉันนั่งมอง2 หนุ่มนักธุรกิจที่เข้ามาเขาหน้าตาหลอกมาก..เลยทำให้ฉันใจหวั่นไหวนิดๆ

@ฟ้าใส :ฉันสังเกตนักธุรกิจที่เข้ามาฉันเห็นคนที่ร้านคาเฟ่เมื่อวานที่เข้ามาซื้อกาแฟนั่นทำให้ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่มีอายุน้อยที่สุดและรวยเป็นมหาเศรษฐีเลยก็ว่าได้.......ตอนแรกฉันก็คิดว่าเขาจะเป็นนักศึกษาอยู่แต่ที่ไหนได้ดันเป็นนักธุรกิจซะงั้น

วิน :อ่าสวัสดีผมชื่อวินครับเป็นประธานบริษัท

ภีม :สวัสครับผมภีมเป็นรองประธานบริษัท

วิน :ที่ผมมาในวันนี้ผมก็จะมาให้ความรู้แก่นักศึกษาทุกคน....ทุกคนสงสัยไหมครับว่าทำไมผมอายุแค่นี้ถึงเป็นประธานบริษัทได้

นักเรียนหญิงคนหนึ่ง :แล้วทำไมคุณวินถึงมาเป็นประธานบริษัทได้ล่ะคะ

วิน :นั่นก็เพราะว่าความพยายามและผมก็ตั้งใจมากที่จะทำอะไรด้วยตนเองผมจะพยายามให้ถึงที่สุดไม่ว่าจะไม่สำเร็จก็ตามแต่ผมก็จะพยายาม

แปะ แปะ\(เสียงปรบมือ\)

@ฟ้าใส :เมื่อฉันได้ยินคำพูดของเขามันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากและทำให้ฉันรู้สึกอยากมีความพยายามมากขึ้น...และมันทำให้ฉันคิดขึ้นได้ว่าฉันก็อยากที่จะมีที่ทำงานของตัวเองมีบ้านของตัวเองไม่ต้องมาอาศัยอยู่ในที่มหาลัย