เมื่อฉันทะลุมาในร่างของอาจารย์หญิงตัวร้าย
บทนำ
หนานถิง
หงเป่ย!เเม่จะไปดูงานที่อเมริกานะ
หนานถิง
ลูกอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ยจ้ะ
หงเป่ย
ค่ะ~เเม่~หนูอยู่ได้ค่ะ
หงเป่ย
เพราะว่าหนูมีตงตงอยู่ด้วยนี่นา~
หนานถิง
ฮิฮิ ลูกเเม่นี่~ยังเด็กอยู่เลยนะจ้ะเนี่ย
หงเป่ย
เเม่พูดอะไรคะเนี่ยนี่หนูโตเเล้วนะคะ
หนานถิง
ฮ่าฮ่า เเม่ล้อเล่นเท่านั้นเองจ้ะ
หนานถิง
งั้นเดี๋ยวเเม่จะซื้อขนมอร่อยๆที่ลูกชอบมา
หงเป่ย
เเล้วเเม่ก็เดินทางไปกลับดีดีล่ะค่ะ
หนานถิง
จ้ะ ขอบคุณมากลูกเเม่~
หนานถิง
เดี๋ยวเเม่จะกลับมานะจ้ะ
หงเป่ย
เเม่คะ!เเม่ไปกี่วันล่ะคะ?
หนานถิง
เเม่ไปประมาณเดือนนึงเลยจ้ะ
หนานถิง
เพราะว่าที่นั่นงานใหญ่มาก
หนานถิง
เเถมเเม่เป็นถึงประธานบริษัทด้วย
หนานถิง
ก็เลยอาจจะกลับช้ากว่าคนอื่นๆน่ะจ้ะ
หงเป่ย
ถ้างั้นโชคดีกับการดูงานนะคะเเม่
หนานถิง
//จุ๊ปหน้าผากหงเป่ย
หงเป่ย
ที่นั่นเป็นไงบ้างคะเเม่
หนานถิง
ที่นี่สวยมากเลยล่ะจ้ะ
หนานถิง
ตอนนี้เเม่เพิ่งลงจากเครื่อง
หนานถิง
กำลังจะไปยังเมืองนิวยอร์กนะจ้ะ
หงเป่ย
อ๋อ เเม่ไปนิวยอร์กนี่เอง
หนานถิง
เเต่ว่า...ตอนนี้เเม่ขอวางสายก่อนนะจ้ะ
หนานถิง
เพราะว่าใกล้จะถึงเเล้ว
หงเป่ย
งั้นโชคดีกับงานนะคะ
หงเป่ย
//หันมาเเต่งนิยายต่อ
หงเป่ย
ทำไมวันนี้ถึงคิดพล็อตของนิยายไม่ออกกันนะ??
หงเป่ย
วันนี้เเถมดูสมองตันกว่าปกติด้วย...
หงเป่ย
เเกไปอยู่ไหนมาเนี่ย
หงเป่ย
ฮะฮะ~มันจักจี้นะอะฮ่าฮ่า
หงเป่ย
อยากเล่นกับฉันเหรอ?
หงเป่ย
นอนเเล้วสินะตงตง...
หงเป่ย
เกือบตายเเล้วมั้ยล่ะฉัน//พูดเบา
หงเป่ย
เเล้วค่อยเเต่งนิยายต่อดีกว่า
หงเป่ย
เผื่อตื่นมาสมองจะปลอดโปร่ง
ข้างในถูกตกเเต่งอย่างสวยงาม
ลู่หวังเฟย
ฉันมาอยู่ที่ไหนเนี่ยยย?
ลู่หวังเฟย
//เดินไปส่องกระจก
ลู่หวังเฟย
นี่มันลู่หวังเฟยนี่นา!?
มาอยู่ในร่างของลู่หวังเฟย
อาจารย์หญิงตัวร้ายของเรื่อง!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ep.1
ลู่หวังเฟย
นี่มันลู่หวังเฟยนี่นา!?
ลู่หวังเฟย
//มองซ้ายมองขวา
ทำได้เเต่ยืนงง ยืนคิดสงสัย
เเละในขณะที่ฉันกำลังคิดมากอยู่
ก็กลับมีเสียงฝีเท้าของใคร?
กำลังเดินใกล้เข้ามาในห้อง
ต้าเหนิง
ฟื้นเเล้วรึเจ้าคะ?
ลู่หวังเฟย
\\ใช้คำว่าเจ้าคะด้วย
ลู่หวังเฟย
\\หรือว่าฉันจะต้องพูดโบราณจริงๆ
ลู่หวังเฟย
\\ไม่รู้ด้วยเเล้ว
ลู่หวังเฟย
\\ใช้ภาษาโบราณนี่เเหละ
ลู่หวังเฟย
\\เพราะฉันเคยเรียนมาตั้งเยอะเเล้วล่ะนะ
ลู่หวังเฟย
ใช่ ข้าฟื้นเเล้ว
ลู่หวังเฟย
เเล้วเจ้าเป็นใครล่ะ?
ต้าเหนิง
ข้าเป็นลูกศิษย์ของท่านไงเจ้าคะ
ต้าเหนิง
ข้าชื่อว่าต้าเหนิง
ลู่หวังเฟย
\\อืม...ต้าเหนิงตัวละครที่เป็นลูกศิษย์นี่เอง
ต้าเหนิง
เเต่ว่าคุณหมอบอกว่า
ต้าเหนิง
ท่านยังไม่ควรลุกออกจากเตียงนะเจ้าคะ
ต้าเหนิง
ถ้าจะลุกก็ควรรออีก3วันเจ้าค่ะ
ลู่หวังเฟย
ไม่เป็นไรหรอกน่า
ลู่หวังเฟย
ข้าไม่ได้เป็นอะไรมาก
ลู่หวังเฟย
\\เล่นตามน้ำก่อนล่ะกัน
ลู่หวังเฟย
\\รับบทเป็นคนสมองเสื่อม
ลู่หวังเฟย
เเต่ข้าจำอะไรไม่ค่อยได้เลยน่ะ...
ลู่หวังเฟย
เเล้วว่าเเต่ตัวข้าเคยทำเรื่องอะไรถึงเป็นเเบบนี้ล่ะ?
ต้าเหนิง
ตอนนั้นท่านอาจารย์กำลังเดินชมน้ำตกอยู่
ต้าเหนิง
ก็เกิดพลัดตกลงไปเพราะว่าตอนนั้น
ต้าเหนิง
กลับมีเด็กๆวิ่งเล่นกันเเละวิ่งชนท่านเข้าน่ะเจ้าค่ะ
ต้าเหนิง
ทำให้ท่านอาจารย์ตกน้ำไปหัวกระแทกหิน
ต้าเหนิง
บาดเจ็บมากเลยน่ะเจ้าค่ะ
ต้าเหนิง
ข้ารอท่านอาจารย์มาหลายเดือนเเล้ว
ต้าเหนิง
ตอนนี้ทุกคนห่วงท่านมากเลยเจ้าค่ะ
ต้าเหนิง
นึกว่าท่านจะไม่ฟื้นอีกต่อไปเเล้ว
ลู่หวังเฟย
//ลูบหลังต้าเหนิง
ลู่หวังเฟย
\\เรื่องมันเป็นเเบบนี้เองสินะ
ลู่หวังเฟย
\\ฉันเป็นนักเขียนภาษาอะไรของฉันเนี่ย
ลู่หวังเฟย
\\เขียนเองทะลุมาเองเเถมจำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้อีกต่างหาก
ลู่หวังเฟย
\\โถ่เอ้ย!หงเป่ย~
ลู่หวังเฟย
ไม่เป็นไรเเล้วนะ
ลู่หวังเฟย
ข้าฟื้นขึ้นมาเเล้ว
ลู่หวังเฟย
เดี๋ยวก็จะทำหน้าที่ของอาจารย์ของเจ้าได้เเล้ว
ลู่หวังเฟย
เจ้าไม่ต้องห่วงข้านะ
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก...ตึก..
ลู่หวังเฟย
\\นี่มันซูซูกับเฟยฮวานี่นา
ลู่หวังเฟย
\\สองคนนี้มาไงอีกเนี่ย
ต้าเหนิง
นี่พวกเจ้าทำอะไรกันน่ะ
ต้าเหนิง
กอดท่านอาจารย์เเบบนั้นได้ยังไงเนี่ย
ต้าเหนิง
เดี๋ยวท่านอาจารย์ก็สลบไปก่อนหรอก
เฟยฮวา
ก็ข้าคิดถึงท่านอาจารย์นี่นา
ต้าเหนิง
เฮ้อ~พวกเจ้านี้นี่นะ!
ลู่หวังเฟย
ข้าไม่เป็นไรหรอก
ลู่หวังเฟย
เชิญพวกเจ้ากอดข้ากันได้เลย
ลู่หวังเฟย
ข้าเองก็คิดถึงพวกเจ้าเหมือนกัน
ต้าเหนิง
ฮึก...ท่านอาจารย์
ลู่หวังเฟย
\\คิดถึงตอนเด็กๆที่กอดเเม่จังเลย
Ep.2
ลู่หวังเฟย
//ค่อยๆลืมตาขึ้น
ลู่หวังเฟย
\\พวกเด็กๆนี่นาขย้ำเเก้มจริงๆ
ลู่หวังเฟย
น่ารักจังเลยนะพวกเจ้าเนี่ย...
ลู่หวังเฟย
\\คิดถึงตงตงเลยอ่ะ
ลู่หวังเฟย
\\ไม่ค่อยจะเหมือนที่บ้านเลย
ลู่หวังเฟย
\\ที่บ้านเป็นคอนโดมองไปไหนก็เห็นเเต่ตึกใหญ่ๆ
ลู่หวังเฟย
\\ไม่เห็นเหมือนที่นี่เลยธรรมชาติดีมาก
ลู่หวังเฟย
\\เเม่จะเป็นยังไงบ้างนะ...
ลู่หวังเฟย
\\เเล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ในร่างของตัวร้ายได้ล่ะเนี่ย
ลู่หวังเฟย
\\เเละก็เเปลกมากเลย ตอนนั้นฉันนอนหลับอยู่ไม่ใช่เหรอ?
ลู่หวังเฟย
\\เอ เเล้วก็ที่เเย่ไปกว่านั้นคือฉันจำเนื้อเรื่องสำคัญไม่ได้อีกต่างหากกยังไงล่ะ!!?
ลู่หวังเฟย
\\ฉันนี่เเย่ชะมัดเลย หงเป่ย~...เเถมมาอยู่ในร่างของตัวร้ายที่ไม่ค่อยมีบทในนิยายเลย
ลู่หวังเฟย
\\พอตอนสุดท้ายนางร้ายของเรื่องก็คงจะโดน"พระนางเอก"ฆ่าตายอีกสินะ
ลู่หวังเฟย
\\น่าเวทนาสุดๆไปเลยตอนจบของลู่หวังเฟย
ลู่หวังเฟย
\\เพราะฉะนั้นฉันจะเปลี่ยนเนื้อเรื่องมันเอง!
ลู่หวังเฟย
อะไรกันตั้งเเต่เช้ารึ?
ซูซู
นี่!เฟยฮวาเจ้านี่ชอบกอดอาจารย์ยังกับเเพนด้ากอดต้นไผ่เลยนะ!!//ชี้
เฟยฮวา
ทำไมรึ!เเล้วทีเจ้าล่ะซูซู?
ซูซู
ก็ข้าไม่ได้กอดเเน่นขนาดนั้นนี่นา!
ซูซู
นี่!ต้าเหนิงดูเฟยฮวากอดอาจารย์เข้าสิเเน่นจนจะตายอยู่เเล้วล่ะ!!
ต้าเหนิง
พวกเจ้าสองคนนั้นเเหละหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!
ลู่หวังเฟย
\\เอ้า ทะเลาะกันเองซะงั้น💧
ลู่หวังเฟย
พวกเจ้าไหวรึไม่💧
ลู่หวังเฟย
\\สภาพเเต่ละคน...
เฟยฮวา
ใช่เเล้วค่ะท่านอาจารย์
ลู่หวังเฟย
ข้าดีใจนะที่พวกเจ้ามีความสุขกันน่ะ
ต้าเหนิง
ท่านอาจารย์!//ยิ้ม
ลู่หวังเฟย
ฮ่าฮ่า พวกเจ้านี่นะน่ารักกันซะจริงๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
