บทนำ : กลางแสงจันทร์คืนเพ็ญ เสียงระฆังวัดดังสะท้อนผ่านสายลมเย็นยะเยือก"เจ้าหญิงจันทร์รวี"เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์แห่งอโยธยามองออกไปยังท้องน้ำเบื้องหน้า แววตาเปื้อนน้ำตา...รอใครบางคนที่ไม่มีวันกลับมา "หากมีชาติหน้า...ขอให้เราได้พบกันอีก... ไม่ว่าพี่จะเป็นใคร
บทที่ 1ย้อนคืน "ปัง!" เสียงรถเบรกดังลั่นกลางแยกไฟแดง "คุณเป็นอะไรมากไหมคะ!"เสียงใสของหญิงสาวยุคปัจจุบัน"ปริณดา"นักศึกษาสาวคณะโบราณคดี ผู้กำลังลังรีบไปสอบ แต่ดันโดนจักรยานชนเบาๆ จนลืมไปตรงหน้าศาลเจ้าโบราณกลางกรุงเทพฯ แต่แทนที่เธอจะเจ็บ เธอกลับมองเห็นภาพฝันแปลกประหลาด ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน: หญิงในชุดไทย ผมยาวสยายยืนร้องไห้อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา และเสียงหนึ่งที่เธอจำได้ติดหู "หากมีชาติหน้า" บทที่ 2 ตื่นในวันวาน ปริณดาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง...ในห้องบรรทมสไตล์ไทยโบราณมีข้ารับใช้ มีเครื่องแต่งกายโบราณ และ กระจกบานหนึ่งที่สะท้อนใบหน้าเธอแต่กลับไม่ใช่เธอ..."เจ้าหญิงจันทร์รวี"เธอกำลังอยู่ในร่างของหญิงสาวโบราณ...ที่เธอเห็นในความฝันและเมื่อก้าวออกจากห้อง เธอก็ได้เจอกับ "เขา" ชายหนุ่มในชุดนักรบ ยืนรออยู่ใต้ต้นพิกุล "พี่ชื่อราชันย์"เสียงทุ้มที่คุ้นเคยแม้เพิ่งได้ยินครั้งแรกและหัวใจเธอก็เต้นแรงโดยไม่รู้เหตุผล.บทที่ 3 กลิ่นพิกุลในลมหายใจเสียงสายลมพัดผ่านเบาๆ กลีบดอกพิกุลปลิววนอยู่กลางอากาศ ก่อนจะร่วงลงตรงหน้าปริณดา-หรือในตอนนี้คือ เจ้าหญิงจันทร์รวี หญิงสาวยืนประจันหน้ากับบุรุษผู้หนึ่งใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความคุ้นเคย...แม้เธอไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเขาเลย"...ท่านคือใครหรือเจ้าคะ" เสียงเธอเบาราวกระซิบ ชายหนุ่มผู้นั้นนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคุกเข่าลงช้าๆ"กระหม่อม...ราชันย์ ขุนศึกแห่งอโยธยาเป็นองค์รักษ์ประจำพระองค์พ่ะย่ะค่ะ" คำว่า"องครักษ์ประจำพระองค์" ดังสะท้อนในหูเธอ ความรู้สึกบางอย่างราวกับหลุดออกมาจากหัวใจที่ลืมไปนาน... หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล "ข้าเคยรู้จักท่านหรือไม่" "มากกว่ารู้จักพ่ะย่ะค่ะ..." เขาเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ แววตาออน่โยนแต่เต็มไปด้วยบาดแผลบางอย่างที่ลึกเกินจะเอ่ย"...พระองค์เคยสัญญาว่าจะไม่ลืมกระหม่อม แม้จะข้ามภพข้ามชาติ".
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
