ชีวิตสโลไลฟ์ของสาวตัวประกอบ
"เมย์"
เมย์(ชาติแรก)
(เจ็บปวดจัง)
เมย์(ชาติแรก)
(เมื่อไหร่ฉัน...ถึงจะ..หายจากโรคนี้นะ)
//เมย์แตะกระจกหน้าต่างและมองต้นไม้นอกหน้าต่างโรงพยาบาล...มองตึก...มองถนน...และ...มองสายลมกับสิ่งมีชีวิตที่เดินยั้วเยี้ยเต็มถนนและทางเดิน
เมย์(ชาติแรก)
(มาถึงต่างประเทศแต่อาการกลับแย่ลง)
เมย์(ชาติแรก)
(ไม่ไหวแล้ว)
เมย์(ชาติแรก)
(รู้สึกตาเบลอไปหมด...มันง่วงมาก...อยากจะหลับมากๆ)
เมย์(ชาติแรก)
(แต่...หากหลับไปเราจะ...ฟื้นขึ้นมาไหม?)
เมย์(ชาติแรก)
(ไม่เอา...ฉันอยากรอด)
เมย์(ชาติแรก)
(....แต่...รอดไปแล้วยังไงล่ะ?...ร่างกายแบบนี้มันทำอะไรได้)
เมย์(ชาติแรก)
(...เล่นกีต้าไม่ไหวด้วยซ้ำ....จะออกไปวิ่งงั้นหรอ...แค่เดินยังลำบาก...อยากจะ...มีเพื่อนหรอ...ร่างกายขี้โรคแบบนี้...เดี๋ยวเพื่อนก็ติดเชื้อหวัดไปเปล่าๆ)
เมย์(ชาติแรก)
(...เรายื้อมานานแล้ว....พอแล้ว...)
เมย์(ชาติแรก)
(เหนื่อยแล้ว)
//เมย์นอนลงที่เตียงคนไข้เอนหลังลงไปมองเพดานสีขาว....น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอเบาๆ...
"อลัน"
คุณ คารุ
เอ่อ..คุณหนูจำผมไม่ได้หรอ?
อลัน
...(...อะไรอะ??..ทำไม..เจ็บแขนแบบนี้)
คุณ คารุ
...เอ่อ..อะแฮ่ม...คุณหนูประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ...หลับไป2สัปดาห์
อลัน
....รถยนต์หรอคะ?...(แต่ตูนอนโรงบาลมา12ปีไม่เคยออกไปไหนเลยนะ)
คุณ คารุ
จำอะไรไม่ได้เลยหรอ
อลัน
.....อยากเข้าห้องน้ำค่ะ
อลัน
ฉันขอไปเข้าห้องน้ำได้ไหมคะ
คุณ คารุ
อ่า...ครับเดี๋ยวผมช่วยครับ
//คารู พยุง อลัน ไปหน้าห้องน้ำ
คุณ คารุ
เรียบร้อยแล้วเรียกผมนะครับ
//อลัน ปิดประตูห้องน้ำและมองกระจก
อลัน
ผู้หญิงคนนี้คือใครอะ....เท่จัง
คุณ คารุ
ข้างในโอเคไหมคุณหนู
อลัน
(ฉันมาอยู่ในร่างใครฟะเนี่ย!!?)
อลัน
(นึกว่าตัวเองตายแล้วซะอีก!!)
อลัน
(โฮ้...แต่ว่า....สวยมากเลยนะ....ผิวดีมากๆเลย....ต่อมรับรสก็ยังดีอยู่...แถม...ดูอายุน้อยด้วย...)
อลัน
(ถึงตอนนี้จะดู...สะบักสะบอมไปบ้างก็เถอะแต่ก็ดีกว่าตัวฉัน...)
อลัน
(ชั่งมันก่อนละกัน...เอาเป็นว่า...ควรตามน้ำไปก่อนแหละ...แต่เจ้าของร่างนิสัยแบบไหนก็ไม่รู้อะทำไงดี...ไม่เหมือนในนิยายที่อ่านมาเลยนิหว่า)
อลัน
(โคตรล่กเลย....จะชิวเหมือนในนิยายได้ไง...ในนิยายมีของแถมเป็นความทรงจำทำไมฉันไม่มีล่ะเว้ยยยย!!)
คุณ คารุ
เอาจริงดิคุณหนู ಥ_ಥ
คุณ คารุ
ลืมหมดเลยหรอครับ~ไม่เอานะๆๆ
คุณ คารุ
ช่างเถอะๆ....ยังไงหมอก็บอกเอาไว้แล้วว่าคุณหนูเสี่ยงจะได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุในเรื่องของสมอง
คุณ คารุ
คงจะเกี่ยวกับความทรงจำสินะครับ
อลัน
รบกวน...บอกฉันได้ไหมคะ
คุณ คารุ
คุณหนูชื่อ..คุณหนู นิภาพร ศรีพลอย หรือคุณหนู อลัน เป็นลูกสาวตระกูล ศรีพลอย ครับ ขณะนี้อายุ 16ปี เรียนอยู่ชั้น มัธยมศึกษาปี4 โรงเรียนมัธยม สุรันวิถี วิทยาคม ครับ ขณะนี้เรียนอยู่ในเทอมที่2
คุณ คารุ
ส่วนผม ผมชื่อ คารุ เป็นผู้ดูแลของคุณหนู จะเรียกผมว่า การ ก็ได้นี่คือชื่อไทยของผมน่ะ
คุณ คารุ
(ไม่ชินอย่างแรงง่าาาเจ๊~~)
คุณ คารุ
ปกติคุณหนูทำตัวค่อนข้างรำคาญผมนะครับ....แต่ตอนนี้ดูจะอดทนได้ดีเลย
คุณ คารุ
แต่แค่คุณหนูไม่ผลักไซผมก็พอแล้วครับ....ขอบคุณครับ //ยิ้มดูซาบซึ้งและแอบดีใจเล็กน้อย
คุณ คารุ
ไปตรวจร่างกายอีกสักรอบก็กลับบ้านกันดีกว่านะครับคุณหนู
อลัน
(ฟังจากชื่อแล้ว...ฐานะของเด็กคนนี้...เริ่ดมากเลยแฮะ)
อลัน
(ไม่ต่างจากเมื่อก่อน...แต่ดูรวยกว่าเรานะ)
อลัน
(อย่างกับบ้านผู้ดีอังกฤษเลย...ตระกูลศรีพลอยมีเทส เวอร์)
คุณนาย ศรีพลอย
ลูกรัก//เดินมากอดอลัน
คุณ คารุ
นี่คุณนายศรีพลอย...แม่ของคุณหนู
คุณนาย ศรีพลอย
?...อย่าบอกนะว่า
คุณนาย ศรีพลอย
ลูกสาวฉันความจำเสื่อม!?
คุณนาย ศรีพลอย
คารุแกดูแลลูกฉันยังไง?!
คุณ คารุ
ขอโทษจริงๆครับคุณนาย
คุณนาย ศรีพลอย
เสียค่าจ้าง!
อลัน
ม..ไม่ๆ..เอ่อ..มันคืออุบัติเหตุนะคะ...จะโทษคนที่ไม่รู้เรื่องไม่ได้นะ
คุณ คารุ
คุณหนู......//เอามือปิดปากแก้มแดงดูปลื้มปิติ
คุณนาย ศรีพลอย
ลูกฉัน.....เป็นอะไรไปเนี่ย
คุณนาย ศรีพลอย
//จับหน้าของ อลัน และหันดูทางขวาทางซ้าย
คุณ คารุ
เอ่อ..คุณนาย..คุณหนูอลันมีแผลที่หัวกับใบหน้านิดหน่อยคงจะช้ำน่ะครับ
คุณ คารุ
จับเบาๆดีกว่าครับ
คุณนาย ศรีพลอย
.....อื้ม//ปล่อย
คุณนาย ศรีพลอย
น่าเสียดายจริงๆ...ลูกรักของแม่พึ่งจะกลับมาแท้ๆแต่แม่ติดธุระที่ต่างประเทศซะได้
คุณนาย ศรีพลอย
คงจะไม่ได้ทานข้าวเย็นด้วยกันนะลูก
คุณ คารุ
ให้ผมไปส่งไหมคุณนาย
คุณนาย ศรีพลอย
ไม่ต้อง!...ฉันเรียกรถมาแล้ว...10วันต่อจากนี้...ดูแลลูกสาวฉันให้ดี
คุณ คารุ
ครับนาย //โค้งตัว
คุณนาย ศรีพลอย
แม่ไปนะ//กอดอลันอีกครั้ง
อลัน
..อ...ค่ะ (ปรับตัวไม่ทันอะ)
คุณ คารุ
ก็ตามนี้แหละครับเรื่องราวที่พอจะบอกได้
คุณ คารุ
จำอะไรได้บ้างไหมครับ
คุณ คารุ
....เข้าใจแล้วครับ...พักผ่อนเถอะครับ
คุณ คารุ
....โอ๊ะ...ครับ..//ยิ้มตาปิดและเอียงคอ
อลัน
...(พ่อบ้าน บ้านนี้แม่งแปลกสุดๆดูจะชอบทุกคำที่อลันพูดเลย)
อลัน
//นั่งลงบนเตียงและยิ้ม
อลัน
(...ไม่ใช่...เตียงโรงพยาบาลอีกแล้ว...เป็นเตียงในห้องนอน...เป็นห้องธรรมดาไม่มีสายน้ำเกลือกับเสียงเครื่องวัดชีพจรด้วย....)
อลัน
....(จะว่าไป...ง่วงจัง)...//หลับ
เมย์(ชาติแรก)
...ตัวฉันนี่....โอ้ย!!
เมย์(ชาติแรก)
หายใจไม่ค่อยออกเลย
เมย์(ชาติแรก)
//มองรอบๆ มันเป็นห้องสีดำและมีเสียงคนเดินใกล้เข้ามา
เมย์(ชาติแรก)
เจ็บปอดจัง..อึก!..
อลัน
ทรมานล่ะสิท่า...ใช่มะ?//เอียงคอ
เมย์(ชาติแรก)
เธอ...อยากได้ร่างคืนหรอ?
เมย์(ชาติแรก)
....อึก!!..(เจ็บ)
เมย์(ชาติแรก)
...อืม...ไหวอยู่
เมย์(ชาติแรก)
ทำไมหรอ?....
อลัน
เธอน่ารักดีเวลาอยู่ในร่างของฉัน
อลัน
....แค่วันเดียวก็ใช้ชีวิตอย่างตื่นเต้นเลยใช่ไหมล่ะ
เมย์(ชาติแรก)
แหง่สิ...อึก!..ก็...นอนอยู่ในโรงพยาบาลมาตั้งนานอะ...
อลัน
โลกของฉันมันไม่มีจริง
อลัน
....ที่เธอเห็นมันคือนิยายจ้า~~ (≧▽≦)
เมย์(ชาติแรก)
อะไรน่ะ...ฉันงงไปหมดแล้ว
อลัน
ฉันน่ะอยู่ในนิยายที่เธอชอบอ่านบ่อยๆเลยน้า~~
อลัน
จำกันไม่ได้หรอ..เสียใจจัง~
เมย์(ชาติแรก)
....ไม่เห็นจำได้เลย...ว่ามีตัวละครไหนชื่ออลัน
เมย์(ชาติแรก)
เท่าที่ฉันอ่านอะนะ
อลัน
แน่นอนต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
อลัน
ก็ตัวละคร อลันน่ะ เป็นตัวประกอบฉากนะสิ~~
เมย์(ชาติแรก)
ถามจริง...ตัวปนะกอบรวยขนาดนี้เลย?
อลัน
ก็ไม่ได้จำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนจริงปะ
อลัน
ยังไงเนื้อเรื่องก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องของฉัน
อลัน
แน่นอนว่าทุกคนมีเรื่องราวเป็นของตัวเอง
อลัน
และฉันทำออกมาไม่ดีเท่าไหร่
อลัน
//ย่อตัวลงและจับคางเมย์
อลัน
ไม่เจ็บ ไม่ป่วย แข็งแรง และสง่างาม
เมย์(ชาติแรก)
....ฉันเอาชีวิตคนอื่นไปไม่ลงหรอก
อลัน
เมย์...เมย์...เมย์~~ฮ่าๆๆ
อลัน
เฮ้อ~...น่ารักจริงๆ...แต่ไม่เป็นไรหรอก
อลัน
ถ้าไม่มีเธอมาอยู่ในร่างนี้...ก็เหมือนว่าอลันตายไปแล้วนั้นแหละ
อลัน
....ฉันน่ะตายตั้งแต่อุบัติเหตุแล้ว...
เมย์(ชาติแรก)
.....ได้จริงๆหรอ
อลัน
จะใช้ชีวิตอยากมีความสุข...ให้คุ้มกับที่นอนรากงอกในโรงพยาบาลมา12ปี
อลัน
แล้วก็....อย่าให้ใครมาบังคับเธอ
คุณ คารุ
ตื่นเช้านะเนี่ย(｡•̀ᴗ-)✧
คุณ คารุ
คุณหนูขาดเรียนไป2สัปดาห์แล้ว
อลัน
ใช่จริงด้วย...เรียนหนังสือๆๆ//เดินหยิบผ้าขนหนูไปอาบน้ำ
คุณ คารุ
ไม่ต้องรีบนะครับวันนี้คุณหนูตื่นเช้ามาก~~
คุณ คารุ
ผมวางเครื่องแบบที่ซักรีดแล้วไว้บนเตียงนะครับ
อลัน
ขอบใจน้า! //ตะโกนออกจากห้องน้ำ
คุณ คารุ
ผมไปรอด้านล่างนะครับอย่าลืมไปทานข้าวด้วย
นักเขียนเอง
ฝาก กด ไลค์ (ㆁωㆁ)(ㆁωㆁ)
วันๆอะไรก็ไม่รู้ของอลัน
อลัน
....ชุดนักเรียนสมัยนี้รัดขนาดนี้เลยหรอ
คุณ คารุ
คุณหนูอ้วนขึ้นรึเปล่าครับ
คุณ คารุ
( ╹▽╹ )....หยอกครับ
คุณ คารุ
คุณหนูเคยบอกว่าแบบนี้ที่โรงเรียนนิยมใส่กันนะครับ
คุณ คารุ
คุณหนูไม่ได้ใส่นานเลยไม่ชินรึเปล่าครับ
อลัน
(แน่นอนฉันไม่ได้ใส่ตั้ง12ปีแล้วนะ)
คุณ คารุ
ไปโรงเรียนกันเถอะครับ
คุณ คารุ
Welcome to the สุรันวิถี วิทยาคมครับ คุณหนู
อลัน
(บอกตูทีว่านี่ไทยแลนด์)
อลัน
(โกอินเตอร์สุดๆเลยนิหว่า...นิยายมันทำได้ทุกอย่างจริงๆ...ตอนอ่านได้แค่จินตนาการเอง แต่พอมาเห็นของจริง...ต่างจากที่คิดไปมากเลย)
คุณ คารุ
เจอกันหลังเลิกเรียนนะครับคุณหนู
คุณ คารุ
เงินค่าขนมไม่ต้องประหยัดนะครับคุณนายบอกว่าใช้ให้หมดเลยครับ
คุณ คารุ
ดูแลตัวเองดีๆนะครับ
คุณ คารุ
ಥ_ಥ//ขับรถออกไป
อลัน
โรงเรียนหรือพระราชวังเนี่ย...//มองโรงเรียน
อลัน
//เดินเข้าไปและกำลังจะนั่งลงที่โต๊ะตัวนึง
จีน
//เอากระเป๋าวาวลงบนโต๊ะ
อลัน
(เอ๋~...ถ้าที่นี่คือนิยาย...จีนหรอ...จีนๆๆ...อ๋อ..จีนนางร้ายนี่นาข้างๆก็นิสาตัวตามสุดน่ารำคาญ)
อลัน
(งั้น...นางเอกก็ต้องอยู่ที่นี่รึเปล่านะ)
จีน
นิสา~แต่อยากกินแซนวิชยามเช้าไหม
นิสา
แน่นอนค่ะซิส...แต่จะให้ไปตอนเนี่ยก็ไม่ได้แล้ว...เข้าห้องแอร์แล้ว...ไม่อยากออก~~
ลิน
//เดินเข้ามาในห้องทำท่าหลบหน้าหลบตา
อลัน
(นางเอก....สวย....น่ารักจัง)
จีน
ฉันกับนิสายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย~
นิสา
ไปสิจ๊ะคนดี~หรือจะให้.....
อลัน
.....(มันไม่ใช่เรื่องของฉัน)
อลัน
(ใช่แล้ว...ไปจากตรงนี้)...//เดินจากไป
อลัน
.....(นางเอก...น่าสงสารจัง...อยากช่วยอยู่หรอกแต่ไม่ใช่เรื่องของฉัน...มันเป็นหน้าที่ของพระเอก)
อลัน
(เดี๋ยวอีกไม่นานเธอก็ปลอดภัยลิน)
ลิน
...(เฮ้อ...ลำบากใจจัง)
ลิน
(...ผา...แรงผลักดันเดียวที่ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่...)
อลัน
(แต่พระเอกมันโง่นี่หว่า)
ผา
วันนี้แต่งตัวสวยเหมือนเดิมเลยนะ
ลิน
หรอ..ขอบคุณนะ//หน้าแดง
อลัน
(ชอบพูดจาเหมือนไม่ใช่เพื่อน)
ผา
ช่วงนี้มีใครมาคุยกับลินไหม
อลัน
(ทำตัวเหมือนมีใจแต่จริงๆไม่มี)
ผา
ใส่กระโปรงสูงไปนะ...มัน...ดูสั้นน่ะ...เอาลงก็ดีนะ...ฉัน...ไม่ชอบ
ลิน
หรอ..อื้ม..ขอบคุณที่บอกนะ//หน้าแดงมาก
อลัน
(คำพูดคำจาเนี่ยที่สุด สุดยอดของการทำให้อีกฝ่ายคิดไปเอง)
อลัน
(อาหารน่าอร่อยจังเลย~(≧▽≦)...อยู่ในโรงพยาบาลกินอะไรจืดๆ)
อลัน
...(โอ้ย..รู้สึก..ท้องจะไม่ดี...ไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า)
อลัน
//เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำและทำธุระ
จีน
แกคิดอะไรฉันรู้นะ...แกก็รู้ว่าผาเป็นคู่หมั้นฉัน!ยังจะมายุ่งอีก//บีบคอลิน
อลัน
(มามีสตอรี่อะไรกันตอนนี้!!!)
ลิน
ไม่ฉันไม่ได้คิดนะ...อึก!
จีน
ยังไงผาก็เป็นของฉัน...ผาตัองคู่กับคนแบบฉันสิ
จีน
ไม่ใช่นักเรียนทุนต่ำแบบเธอลิน~
อลัน
(อินี่...สมัยไหนแล้วยังดูถูกเรื่องฐานะกันอีก)
ลิน
มันผิดมากหรอที่ฉันชอบเขาน่ะ
นิสา
ตัองให้มันจำสักหน่อยแล้วไหมจีน
อลัน
(เอ่อ...แต่อยากช่วย....อลันก็บอกไว้แล้วว่าอยากทำอะไรก็ทำนิ)
อลัน
(นิดหน่อยเส้นเรื่องไม่เปลี่ยนหรอกมั้ง)
อลัน
//อลันเปิดประตูออกไปและพุ่งไปชนจีน
อลัน
ขอโทษๆพอดีประตูมันติดเลยกระแทกออกมา ไม่คิดว่าจะโดนคนอะ
นิสา
จีนๆ...งั้น..อีนี่ก็ได้ยินหมดเลยดิ
//จีนและนิสา.หันมามอง ลิน และ อลัน
อลัน
//คว้ามือลินเดินออกไปข้างนอก
อลัน
ตบ ตี ต่อย....หื้ม...จะทำอะไร?
อลัน
อย่าอยู่คนเดียวอีกนะ....เดี๋ยว...สองคนนั้นมาทำอะไรแปลกๆอีก
อลัน
....ข้าวจ้าเจ๊มาแล้ว~~~
นักเขียนเอง
ตอนสั้นๆพอหอมปากหอมคอ
นักเขียนเอง
หนุ่มๆยังรออีกเยอะไม่ได้มีแค่ ผา นะคับ~♡
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
