---

คืนแห่งโชคชะตาเริ่มต้นขึ้นท่ามกลางแสงจันทร์สีเงินที่สาดส่องลงมายังอาณาจักรจันทรา พระราชวังขนาดมหึมาตั้งตระหง่านอยู่กลางเมือง หลายร้อยปีมาแล้วที่ราชวงศ์แห่งจันทราปกครองดินแดนแห่งนี้ด้วยอำนาจของจันทราศักดิ์สิทธิ์ แสงแห่งจันทร์เป็นสัญลักษณ์แห่งความรุ่งเรือง แต่ในเงามืดของประวัติศาสตร์ ยังมีเรื่องราวที่ถูกปกปิดซ่อนเร้น

กลางป่าต้องห้าม นอกเขตพระราชวัง มีสิ่งหนึ่งที่ถูกลืมเลือนไปจากหน้าประวัติศาสตร์—ปราสาทโบราณที่ถูกกลืนกินด้วยเถาวัลย์และมืดมิดตลอดกาล ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้ เพราะมีคำสาปโบราณที่ว่ากันว่าหากผู้ใดล่วงล้ำไปในคืนพระจันทร์เต็มดวง จะไม่มีวันได้กลับออกมา

เจ้าหญิงเซเรน่าแห่งอาณาจักรจันทรา สาวงามผู้มีเรือนผมสีเงินและดวงตาสีฟ้าลึกล้ำ กำลังยืนอยู่หน้าปราสาทแห่งนั้น นางสวมชุดคลุมยาวสีดำตัดกับผิวขาวซีด ดวงตาของนางจับจ้องไปยังเงามืดที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นตรงหน้าประตูปราสาท

เสียงกระซิบของสายลมพัดผ่าน นำพาความหนาวเย็นจนขนลุก เจ้าหญิงไม่สะทกสะท้าน นางก้าวไปข้างหน้า แม้หัวใจจะเต้นระรัว นางรู้ดีว่าคืนนี้จะเป็นคืนแห่งการเผชิญหน้ากับโชคชะตาที่ไม่มีวันเลี่ยง

“เจ้า... มาทำอะไรที่นี่?”

เสียงเย็นเยียบดังขึ้นจากเงามืด เงานั้นขยับไหวและก่อร่างขึ้นเป็นบุรุษร่างสูง เขามีเรือนผมสีดำสนิทที่ราวกับจะกลืนกินแสงจันทร์ ดวงตาของเขาเป็นประกายสีเงินคล้ายกับสะท้อนแสงของจันทรา

เซเรน่าหลับตาลงชั่วขณะเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างแน่วแน่ “ข้ามาเพื่อลบล้างคำสาปของเจ้า”

บุรุษผู้นั้นหัวเราะเบา ๆ รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น “คำสาปนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะลบล้างได้ง่าย ๆ เจ้าหญิง”

“แต่ข้าจะไม่ยอมให้มันดำรงอยู่ต่อไป” เซเรน่ากล่าวเสียงหนักแน่น “ข้ารู้ว่าคำสาปนี้เกี่ยวพันกับราชวงศ์ของข้า และข้าต้องการแก้ไขสิ่งที่บรรพบุรุษของข้าเคยทำไว้”

เงานั้นนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะก้าวออกมาจากความมืด เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามราวกับถูกสลักขึ้นจากหยก ดวงตาสีเงินของเขาจับจ้องเธออย่างลึกซึ้ง

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าคำสาปนี้เกิดจากอะไร” เขาถามเสียงแผ่วเบา

เซเรน่าพยักหน้า “ข้าอ่านบันทึกโบราณที่ถูกซ่อนเอาไว้ คำสาปนี้เกิดจากความแค้นของอัศวินคนหนึ่ง ผู้ถูกทรยศโดยราชวงศ์แห่งจันทรา เขาถูกกล่าวหาว่าทรยศ ถูกสังหารโดยปราศจากความยุติธรรม และก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาได้สาบานต่อดวงจันทร์ว่าเขาจะไม่มีวันให้อาณาจักรนี้มีความสุขตราบใดที่ความจริงยังไม่ถูกเปิดเผย”

เงานั้นแค่นหัวเราะ “ข้าประทับใจที่เจ้ายังมีความพยายามจะเข้าใจอดีต แต่คำสาปนี้ไม่ได้เกิดจากแค่คำพูด มันเป็นคำสาบานแห่งจันทรา ซึ่งไม่มีใครสามารถลบล้างได้นอกจาก...”

เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่งก่อนจะเบือนหน้าหนี แววตาของเขาฉายแววเจ็บปวด

เซเรน่ากลืนน้ำลาย นางรู้คำตอบดีอยู่แล้ว “นอกจากการแลกเปลี่ยน... ด้วยชีวิตของผู้ที่ถือครองอำนาจแห่งจันทรา”

เงานั้นพยักหน้าอย่างเชื่องช้า “ใช่”

ความเงียบโรยตัวระหว่างพวกเขา เซเรน่ากำมือแน่น นางรู้ว่าหากจะลบล้างคำสาปนี้ นางต้องเป็นผู้เสียสละ แต่นางยังมีสิ่งที่ต้องทำก่อนหน้านั้น

“ข้ายังต้องการรู้บางสิ่ง” นางกล่าวขึ้น ดวงตาจับจ้องเขาด้วยความมุ่งมั่น “เจ้า... คือราฟาเอล อัศวินผู้ถูกสาปใช่หรือไม่”

ชายหนุ่มมองเธอครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ใช่ ข้าคือราฟาเอล... อัศวินที่เคยภักดีต่อราชวงศ์ของเจ้า ก่อนที่พวกเขาจะทรยศข้า”

เซเรน่าหายใจเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าจะช่วยเจ้า”

ราฟาเอลหัวเราะอย่างขมขื่นอีกครั้ง “แม้เจ้าจะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเอง?”

“หากนั่นคือสิ่งที่จำเป็น” นางกล่าวโดยไม่ลังเล

ราฟาเอลจ้องเธออย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนที่แสงจันทร์จะเปล่งประกายสว่างขึ้นรอบตัวพวกเขา และสายลมที่เย็นเยียบก็พัดผ่านไปทั่วบริเวณ

คำสาบานได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...

---