[Fic Kuroko No Basket] ผู้จัดการอีกคนของโรงเรียนเทย์โค (OC)
บทนำ ผู้จัดการจากเทย์โค
ตั้งแต่ช่วงปลายของมัธยมต้นปีสอง ทุกอย่างมันก็แย่ลงไปหมด
มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่ต้องการมากที่สุด แต่ฉันก็แก้ไขอะไรไม่ได้เลย
จนเรียนจบมัธยมต้นปีสาม...
"ฉันอยากจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งนึง"
วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน เหล่านักเรียนใหม่ต่างก็ทยอยเดินเข้ามาด้านในโรงเรียน
เหล่ารุ่นพี่ปีสองก็ต่างชักชวนเด็กใหม่เพื่อเข้าชมรมของตนเอง
แน่นอนว่าแม้แต่ "เธอ" เองก็โดน
ตัวประกอบ(1)
เธอสนใจเข้าชมรมของพวกเรามั้ย
ตัวประกอบ(2)
ต้องเข้าชมรมของพวกเราต่างหาก
ตัวประกอบ(2)
ใบหน้าที่งดงามแบบนี้ สมควรเข้าชมรมการแสดงสุดแล้ว
ตัวประกอบ(3)
โครงหน้าแบบนี้คือโครงหน้าของผู้มีความรู้ต่างหากเล่า
ตัวประกอบ(3)
เข้าชมรมวรรณกรรมสิ
ตัวประกอบ(1)
ชมรมของฉันต่างหาก!
ตัวประกอบ(2)
ของฉันต่างหาก!
ขณะที่เด็กสาวกำลังจะพูด รุ่นพี่ทั้งสามก็ได้หันหน้ามาแล้วเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
อากิ
มีชมรมที่อยากเข้าอยู่แล้วน่ะค่ะ
อากิ
ต้องขอบคุณที่รุ่นพี่เชิญชวนไปนะคะ
ทันทีที่กล่าวเสร็จ เธอก็ได้รีบวิ่งฝ่าทั้งสามไปอย่างรวดเร็ว
อากิ
(แบบนี้ต้องฝึกปฏิเสธตั้งแต่แรกแล้วสิ...)
โคงาเนอิ
มีใครสนใจชมรมบาสมั้ยคร้าบ!
โคงาเนอิ
เดี๋ยวเถอะมิโตเบะ
โคงาเนอิ
พูดให้มันเสียงดังหน่อยสิ!
โคงาเนอิ
ชมรมบาสมั้ยคร้าบ!
ทันทีที่เธอได้ยินคำว่า "ชมรมบาส" แววตาของเธอก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
จากนั้นเธอก็รีบก้าวขาไปหารุ่นพี่ที่กำลังแจกใบปลิวอยู่ด้วยความรวดเร็ว
อากิ
คือหนูอยากจะเข้าชมรมน่ะค่ะ
อากิ
พอจะบอกจุดรับสมัครเข้าชมรมให้หน่อยได้มั้ยคะ
โคงาเนอิ
โต๊ะอยู่แถวๆ นั้นน่ะ
โคงาเนอิ
จะมีผู้ชายใส่แว่นกับผู้หญิงผมสั้นนั่งอยู่
แล้วจากนั้นเอง สาวน้อยก็ได้รีบวิ่งไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก
พอแผ่นหลังของเธอได้หายไปจากสายตา...
โคงาเนอิ
เห็นรึเปล่ามิโตเบะ!
โคงาเนอิ
สาวน้อยน่ารักจะเข้าชมรมเราล่ะ!
โคงาเนอิ
ไม่คิดเลยว่าจะได้ปีหนึ่งมาเป็นผู้จัดการด้วย
โคงาเนอิ
ใช้ชีวิตคุ้มค่าแล้ว!
อิซึกิ
เมื่อกี้ฉันเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักมาคุยกับนายรึเปล่า!
โคงาเนอิ
ก็อย่างที่นายเห็นนั่นแหละ
โคงาเนอิ
สาวน้อยคนนั้นจะสมัครเข้าชมรมบาสของเราล่ะ!
อิซึกิ
จะ...จริงเหรอเนี่ย!
ฮิวงะ
ก็ยังดีกว่าไม่มีก็แล้วกัน
ริโกะ
แต่ก็อยากได้รุ่นน้องเข้ามาเยอะๆ นี่นา
ฮิวงะ
ไอโรงเรียนเรามันก็เพิ่งสร้างเมื่อปีที่แล้ว
ฮิวงะ
จะให้กรูกันเข้ามาสมัครกันเยอะมากก็ยาก
ฮิวงะ
อย่างน้อยเข้ามากันสักห้าคนก็ถือว่าดีแล้ว
ขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงหวานก็ได้ดังขึ้น ทำให้ทั้งสองได้หันไปตามเสียง
แล้วพอได้เห็นใบหน้าของเจ้าของเสียง ทั้งคู่ก็คิดเป็นเสียงเดียวกัน
ริโกะ
เธอจะสมัครเข้าชมรมเหรอ
อากิ
จะมาเป็นผู้จัดการน่ะค่ะ
ฮิวงะ
(แถมยังปีหนึ่งอีกต่างหาก!)
(ไม่รับเข้าก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปที่ไหนแล้ว!)
(แถมของดีแบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไงกัน!)
ต่อจากนั้นร่างเล็กก็ได้นั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะหยิบปากกาออกมาเพื่อเขียนข้อมูลของตัวเองลงไป
พอเขียนเสร็จแล้ว เธอก็ได้ยื่นใบสมัครกลับไปให้รุ่นพี่
ไอดะ ริโกะได้ทำการอ่านข้อมูลที่อีกฝ่ายเขียน ก่อนที่ดวงตาของเธอจะเปิดกว้าง
ฮิวงะ
โรงเรียนชื่อดังนั่นน่ะเหรอ!
อากิ
เคยเป็นผู้จัดการชมรมบาสโรงเรียนมัธยมต้นเทย์โคมาก่อนค่ะ
ชิโรมิ อากิ (15-16 ปี)
ม.ต้น - โรงเรียนเทย์โค
ม.ปลาย - โรงเรียนเซย์ริน
รูปนี้เป็นรูปที่ไรท์วาดเอง และไม่อนุญาตให้นำไปใช้นะคะ
หากใครสนใจเรื่องนี้ก็ติดตามกันได้เลยนะคะ
บทที่ 1 คุโรโกะ เท็ตสึยะ
อากิ
เคยเป็นผู้จัดการชมรมบาสโรงเรียนเทย์โคมาก่อนค่ะ
เด็กสาวนามชิโรมิ อากิได้แนะนำตัวเองให้คนตรงหน้าได้รับรู้ แม้ว่าฝ่ายนั้นจะได้อ่านข้อมูลในเอกสารแล้วก็ตาม
แต่เพราะเธอมาจากโรงเรียนชื่อดัง มีที่ไหนจะไม่ตกใจบ้าง
ริโกะ
หรือว่าจะ "รุ่นปฏิหาริย์" !
อากิ
ก็เคยดูแลพวกเขามาก่อนน่ะค่ะ
อากิ
แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว...
อากิยิ้มแห้งออกมาเมื่อพูดถึงเพื่อนเก่าที่แยกย้ายกันไปนาน
ฮิวงะ
แต่ก็เป็นถึงผู้จัดการของรุ่นปฏิหาริย์เลยนะ
ฮิวงะ
ทำไมถึงเลือกโรงเรียนสร้างใหม่อย่างเซย์รินล่ะ
ฮิวงะ
ที่ดีๆ ก็น่าจะมีเยอะนี่นา
อากิ
ถ้าหนูบอกว่า หนูรู้จักพวกรุ่นพี่ตั้งแต่ปีที่แล้ว
อากิ
พวกพี่จะเชื่อหนูมั้ยคะ
อากิ
หนูได้ติดตามการแข่งขันของเซย์รินเมื่อปีที่แล้ว
อากิ
ถึงแม้จะเป็นโรงเรียนที่เพิ่งก่อตั้งเลยมีแค่ปีหนึ่ง
อากิ
แต่ถึงอย่างงั้นก็สามารถเข้ารอบชิงได้
อากิ
แค่นี้ก็ทำให้หนูสนใจมากๆ แล้วล่ะค่ะ
ฮิวงะ
ฟังจากคนนอกแล้วก็แอบทึ่งเหมือนกันนะเนี่ย
ฮิวงะ
ไม่คิดเลยว่าเราจะดังขนาดนี้...
ริโกะ
แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ!
ริโกะ
นี่เป็นจุดเริ่มต้นของความโด่งดังเลยนะ!
ริโกะ
แถมปีนี้เราก็ได้ผู้จัดการจากเทย์โคด้วย
ริโกะ
ไม่แน่ว่าอินเตอร์ไฮกับวินเทอร์คัพปีนี้ เราอาจจะคว้าแชมป์มาได้ก็ได้นะ
อากิ
(ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิคะ...)
ฮิวงะ
ถ้าอย่างงั้นเธอก็คงรู้จักพวกเราหมดแล้วสิ
อากิ
รุ่นพี่ฮิวงะ จุนเปย์เป็นกัปตัน
อากิ
ส่วนรุ่นพี่ไอดะ ริโกะเป็นโค้ชใช่มั้ยล่ะคะ
ในเมื่อรู้ว่าเด็กสาวตรงหน้าติดตามการแข่งขันเมื่อปีที่แล้วของเซย์ริน
ก็เท่ากับว่าเธอต้องรู้ชื่อของพวกเขามาก่อนแล้ว
และพอเธอได้พูดชื่อของแต่ละคนออกมา ทั้งฮิวงะและริโกะก็รู้สึกภูมิใจขึ้นมา
อากิ
ส่วนที่เจอก่อนหน้านั้นก็น่าจะเป็นรุ่นพี่โคงาเนอิกับรุ่นพี่มิโตเบะ
อากิ
แต่ไม่เจอรุ่นพี่อิซึกิเลยแฮะ
ขณะที่อากิกำลังไล่ทบทวนชื่อของสมาชิกที่เจอก่อนหน้า ก็ได้มีเสียงดังขึ้นจากด้านข้าง
นอกจากนี้ก็มีเงาขนาดใหญ่ที่บังร่างเล็กจนมิด
อากิได้หันไปก็เห็นชายร่างสูงใหญ่ที่มีผมสีแดงเลือดหมูและหิ้วโคงาเนอิเอาไว้อยู่
โคงาเนอิ
พาเด็กใหม่มาได้แล้วครับ...
โคงาเนอิเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว น้ำตาของเขาไหลพราก
เป็นเพราะเด็กใหม่ร่างสูงที่มีหน้าตาน่ากลัว แถมบรรยากาศรอบตัวก็อึมครึมมากด้วย
อากิที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกทึ่งไม่น้อย
คางามิ
ตรงนี้โต๊ะชมรมบาสใช่มั้ย
เมื่ออากิถูกเรียกเช่นนั้น ก็ชวนทำให้รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย
เธอขมวดคิ้วเข้าหากันจนใบหน้าของตัวเองบูดบึ้ง
กระนั้นเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรก่อนจะลุกขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายได้นั่ง
จากนั้นร่างสูงก็ได้นั่งเก้าอี้แล้วทำการเขียนข้อมูลตัวเองลงไปในเอกสาร
ริโกะ
อ่า...บางทีนายอาจจะรู้อยู่แล้วว่าโรงเรียนเราเพิ่งก่อตั้งเมื่อปีที่แล้ว
ริโกะ
คนในทีมเลยมีแต่ปีสอง
ริโกะ
ถ้าได้คนตัวสูงอย่างนายเข้าชมรมล่ะก็...
คางามิ
อีกเดี๋ยวก็กลับแล้ว
ตัวของริโกะกำลังแนะนำข้อมูลให้กับร่างสูงฟัง
แต่ฝ่ายนั้นกลับเอ่ยตัดบทก่อนที่จะลุกขึ้นมาดั่งเดิมหลังจากเขียนเสร็จแล้ว
จากนั้นริโกะก็หยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน
ริโกะ
ไม่เขียนแรงจูงใจที่เข้าชมรมเหรอ
คางามิ
จะเข้าที่ไหนก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ
เอ่ยจบ เจ้าตัวก็กระดกน้ำในแก้วจนหมดแล้วขยำมันจนกลายเป็นเพียงก้อนกระดาษ
จากนั้นเขาก็โยนมันลงถังขยะได้อย่างแม่นยำโดยที่ไม่ได้หันมามอง
แล้วแผ่นหลังสูงก็ได้หายไปจากสายตา
อากิ
(อาจจะเอาชนะ "พวกเขา" ได้ก็ได้)
โคงาเนอิ
นั่นเด็กปีหนึ่งแน่เหรอ
โคงาเนอิ
ที่ผ่านมามัวมุดหัวอยู่ที่ไหนกันน่ะ!
อิซึกิ
นี่มันสาวน้อยน่ารักที่ฉันเห็นก่อนหน้านั้นนี่นา!
โคงาเนอิ
อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ!
อิซึกิ
ยินดีที่ได้รู้จักนะ
อิซึกิ
ชมรมบาสขอยินดีต้อนรับ
สรุปแล้วอิซึกิก็ไม่ได้ฟังสิ่งที่โคงาเนอิพูดเลยแม้แต่น้อย
และหันไปสนใจเด็กสาวปีหนึ่งที่จะเข้ามาเป็นผู้จัดการแทน
และแล้วสายตาของโคงาเนอิก็เหลือบเห็นใบสมัครที่ยังไม่ได้ถูกเก็บ
โคงาเนอิ
ใบนี้ยังไม่ได้เก็บน่ะ
ริโกะ
(แปลกจัง เราก็นั่งอยู่ตรงนี้ตลอดนี่นา)
แล้วจากนั้นริโกะก็ได้อ่านข้อมูลที่อยู่ในเอกสารอย่างถี่ถ้วน
ริโกะ
แล้วถ้าเขาอยู่ปีหนึ่งก็หมายความว่า
ริโกะ
เป็นหนึ่งในรุ่นปฏิหาริย์
ริโกะ
แบบนี้ชิโรมิจังน่าจะรู้จักสินะ
อากิ
ขอดูใบนั้นหน่อยได้มั้ยคะ
ริโกะได้ยื่นเอกสารแผ่นนั้นให้อากิดู
อากิ
(เป็นของคุโรโกะคุงจริงๆ ด้วย)
อากิ
(ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาที่เซย์รินเหมือนกัน)
อากิ
จะว่ารู้จักก็...รู้จักอยู่ค่ะ
อากิตอบกลับพลางยื่นเอกสารกลับไปให้ริโกะ
อากิ
แต่เขาไม่ค่อยโดดเด่นเท่าคนอื่นๆ น่ะค่ะ
อากิ
ถ้าไม่ว่าอะไรหนูก็อยากให้พวกรุ่นพี่ได้ทำความรู้จักกับเขาเอง
อากิ
หนูก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะเปลี่ยนไปเยอะรึเปล่า
จากนั้นอากิก็ได้โค้งตัวเป็นการอำลาเหล่ารุ่นพี่ก่อนจะหันหลังเดินไปทางตึกเรียน
อากิได้มายืนอยู่ด้านหน้าบอร์ดที่แปะใบรายชื่อของเด็กปีหนึ่งเอาไว้
ดวงตาของเธอได้เหลือบมองหาชื่อตัวเองและชื่อของเพื่อนเก่า
อากิ
(ชื่อของคนคนนั้นนี่นา)
อากิจำได้ ตอนที่ผู้ชายร่างสูงคนนั้นเขียนชื่อตัวเองลงบนเอกสาร
แต่แล้วไม่นานนักเธอก็เห็นอีกชื่อที่คุ้นเคย
อากิ
(อยู่ห้องเดียวกันเหรอ)
อากิ
(แบบนี้จะอยู่ด้วยกันได้แน่นะ...)
แล้วไม่ทันไรสายตาของอากิก็ได้เห็นอีกชื่อที่อยู่ห้องเดียวกันกับสองคนนั้น
อากิ
(เราเองก็อยู่ด้วยเหรอ!)
อากิ
(คุโรโกะคุงยังพอเข้าใจ แต่...)
อากิ
(คางามิ ไทกะเนี่ยนะ!)
อากิ
(พอเห็นหน้าแบบนั้นก็เข้าใจอยู่หรอกว่าเป็นคนแบบไหน)
อากิ
(แต่มันดันซ้อนเห็นหน้าใครสักคนนี่สิ)
อากิ
(ไปหาคุโรโกะคุงดีกว่า)
เหมือนพระเจ้าได้ยินเสียงในใจของเธอ
ทันทีที่อยากพบหน้าเพื่อนเก่า เจ้าตัวก็ได้ปรากฏตัวที่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว
อากิจำเสียงของคุโรโกะได้ พอได้หันไปก็ได้เห็นใบหน้าของเขาที่กำลังจ้องมองมาทางนี้
คุโรโกะ
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ
อากิ
ฉันตกใจมากเลยนะที่คุโรโกะคุงก็มาที่เซย์รินด้วย
คุโรโกะ
ทางผมเองก็เหมือนกันครับ
คุโรโกะ
ไม่คิดเลยว่าคุณจะอยู่ที่นี่ด้วย
คุโรโกะ
ระดับคุณก็น่าจะเหมาะกับโรงเรียนดังๆ นะครับ
อากิ
ถึงหน้าฉันจะดูเหมือนคนฉลาด
อากิ
แต่ก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นสักหน่อย
อากิ
อีกอย่างเซย์รินเองก็เพิ่งสร้างเมื่อปีที่แล้วด้วย
อากิ
พวกการเรียนการสอนเองก็น่าจะดีในระดับนึงนะ
คุโรโกะ
ก็น่าจะเป็นแบบนั้นมั้งครับ
คุโรโกะ
แล้วนี่คุณชิโรมิกำลังดูห้องเรียนอยู่เหรอครับ
อากิ
ฉันเห็นชื่อของคุโรโกะคุงอยู่ในห้องเดียวกับฉันด้วยล่ะ
อากิ
เป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้เรียนห้องเดียวกันกับคุโรโกะคุงน่ะ
อากิ
ปีนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ
คุโรโกะ
ทางนี้ก็เช่นกันครับ
ริโกะ
ตอนนี้ปีหนึ่งกำลังมารวมตัวกันเลยล่ะ
อากิ
เยอะกว่าที่คิดอีกนะคะเนี่ย
ริโกะ
ถ้าให้เทียบกับโรงเรียนดังๆ แล้ว
ริโกะ
ที่นี่ก็ยังน้อยกว่าเยอะ
ริโกะ
ไหนๆ ชิโรมิจังก็มาแล้ว
ริโกะ
ฉันอยากให้เธอจดตามที่ฉันพูดในช่วงต่อไปให้หน่อยน่ะ
ริโกะ
แล้วต่อจากนี้ให้เรียกฉันว่าโค้ชด้วยนะ
ฮิวงะ
ไม่ทันไรก็สั่งการน้องเขาเลยนะ
อากิ
ถ้าให้เทียบกับเทย์โคแล้ว
ริโกะ
ชิโรมิจังทำได้สบายๆ เลยนะ
ฮิวงะ
ฉันยังไม่ทันว่าอะไรเลย...
ฮิวงะ
สมแล้วที่เป็นผู้จัดการจากเทย์โค
แล้วจากนั้นไม่นานนัก เหล่าเด็กปีหนึ่งก็ได้มากันครบทุกคน
อากิได้มองใบหน้าของเพื่อนร่วมรุ่น แต่ละคนก็มีจุดเด่นที่ต่างกันออกไป
โดยเฉพาะคนคนหนึ่งที่เด่นมากๆ
อากิ
(เพราะร่างกายที่สูงใหญ่เลยทำให้เด่นกว่าคนอื่นเขาเยอะเลย)
อากิ
(เห็นว่าไปอยู่อเมริกามาด้วย)
อากิ
(ไม่แปลกเท่าไหร่ที่จะดูภูมิฐานกว่าคนญี่ปุ่นทั่วไป)
สายตาของอากิก็ได้เหลือบไปมองคุโรโกะที่อยู่เคียงข้างคางามิ
อีกฝ่ายที่สัมผัสได้ว่ามีคนกำลังมองมาอยู่ เขาก็ได้หันมามองก่อนจะโค้งตัวเป็นการทักทาย
อากิ
(ไปยืนอยู่ข้างๆ คนสูงๆ เดี๋ยวก็ไม่มีครเห็นหรอกคุโรโกะคุง)
อากิ
(ปกติตัวของนายก็จืดจางอยู่แล้วนะ)
อากิ
(อย่างน้อยเราก็มองเห็นเขาล่ะนะ)
ฟุริฮาตะ
ชมรมโรงเรียนเรามีผู้จัดการสองคนเลยล่ะ
ฟุคุดะ
น่ารักกันทั้งคู่เลยด้วย
ฟุคุดะ
ถ้าแต่งหน้าอีกหน่อยล่ะก็...
ขณะที่เด็กหนุ่มทั้งสองกำลังพูดถึงสองสาวในชมรมอยู่นั้น
ก็ได้มีหมัดเข้ามาเขกหัวเข้าเต็มๆ
แล้วคนที่ทำก็ไม่ใช่ใครไหน
ฮิวงะ
หนึ่งในนั้นมีโค้ชของพวกเราอยู่ด้วยนะเฟ้ย
ทั้งสองต่างร้องออกมาพร้อมกัน
ริโกะ
ฉันไอดะ ริโกะ เป็นโค้ชค่ะ
อากิ
ชิโรมิ อากิอยู่ปีหนึ่งค่ะ
อากิ
จะมาเป็นผู้จัดการตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
ฟุคุดะ
คิดว่าคนคนนั้นเป็นโค้ชซะอีก
ด้วยความตกใจที่รุ่นพี่ผู้หญิงเป็นโค้ชของพวกเขา
ฟุคุดะเลยชี้นิ้วไปยังชายสูงอายุที่นั่งอยู่ด้านหลัง
ริโกะ
คนนั้นเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมน่ะ
ริโกะ
ไหนๆ ก็รู้จักกับอาจารย์แล้ว
ริโกะ
ขอให้ปีหนึ่งทุกคนถอดเสื้อออกซะ
ทุกคนต่างร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกันด้วยความตกใจ
แต่ในเมื่อโค้ชเป็นคนพูดออกมาเอง ก็มีแต่ต้องยอมทำตาม
แล้วจากนั้นไม่นาน เด็กๆ ปีหนึ่งก็ถอดเสื้อออกกันหมด
ต่อมา ริโกะก็ได้ไล่มองดูร่างกายของแต่ละคน
ริโกะ
ดูท่าจะออกตัวได้ช้านะ
ริโกะ
กระโดดไปด้านข้างไปกลับ ทำได้ห้าสิบครั้งต่อยี่สิบวิใช่มั้ย
ริโกะ
ถ้าจะเล่นบาสต้องทำให้เร็วกว่านี้นะ
อากิ
(แค่มองกล้ามเนื้อส่วนต่างๆ ก็รู้หมดแล้วเหรอเนี่ย)
ฮิวงะ
พ่อของโค้ชเขาเป็นเทรนเนอร์น่ะ
ฮิวงะ
เจ้าตัวก็เลยเห็นการฝึกมาตั้งแต่เด็ก
ฮิวงะ
เลยทำให้ตามองเห็นพวกสมรรถภาพร่างกายได้อย่างชัดเจน
อากิที่ฟังฮิวงะอธิบายถึงความสามารถของริโกะ เธอก็ยิ่งทึ่งมากขึ้นไปอีก
อากิ
(โค้ชเราเก่งสุดๆ ไปเลย!)
ตัวของอากิที่เคารพนับถือในตัวรุ่นพี่อยู่แล้ว ยิ่งได้รู้แบบนี้ก็ยิ่งเคารพรักมากกว่าเดิมอีก
นั่นก็ยิ่งทำให้เธอขึงขังในการจดข้อมูลมากกว่าเดิม
อากิ
(ขนาดเราไม่ได้มีความสามารถเหมือนกับโค้ช)
อากิ
(แค่มองตาเปล่าก็รู้ว่าร่างกายแข็งแรงขนาดไหน)
อากิ
(นี่มันแทบจะเทียบเท่ากับรุ่นปฏิหาริย์แล้วนะ)
อากิ
(จะสุดยอดเกินไปแล้ว!)
คางามิ
มองตาค้างกันทั้งคู่เลย
อากิ
ให้หนูเขียนว่าอะไรดีคะ
อากิ
หนูคิดว่าสมรรถภาพร่างกายของคางามิคุงเขาดีมากๆ เลย
ริโกะ
แม้แต่ชิโรมิจังยังรู้สึกเลยสินะ
ริโกะ
เขียนไปแค่ว่ายังสามารถพัฒนาได้อีกก็พอ
ริโกะ
เท่านี้ก็หมดแล้วสินะ
ริโกะ
คางามิคุงเป็นคนสุดท้าย
อากิ
ยังเหลือคุโรโกะคุงอยู่ค่ะ
ริโกะ
อ๋อ หมายถึงคุโรโกะ เท็ตสึยะสินะ
ฮิวงะ
จากเทย์โคคนนั้นน่ะเหรอ
พอแต่ละคนได้ยินชื่อเทย์โค ก็เริ่มฮือฮากันใหญ่ แล้วเริ่มหันซ้ายหันขวาเพื่อหาเจ้าตัว
ริโกะ
แสดงว่าวันนี้ขาดชมรม...
ตัวของริโกะที่มองไม่เห็นตัวคุโรโกะก็กำลังจะตัดสินว่าเขาขาดชมรม
จังหวะนั้นอากิก็รีบขัดขึ้นมาอย่างทันควันพร้อมกับดึงตัวคุโรโกะมาต่อหน้าริโกะ
คุโรโกะ
คุโรโกะ เท็ตสึยะคือผมเองครับ
บทที่ 2 ซิกส์แมนเงามายา
กิจกรรมชมรมบาสในวันนี้ ก็มีแค่การตรวจดูสมรรถภาพร่างกายเท่านั้น
แต่เหตุการณ์สำคัญกลับเป็นความจืดจางของคุโรโกะ เท็ตสึยะ
ต่างคนต่างตกใจกับการปรากฏตัวของเขา
มิหนำซ้ำทุกคน(ยกเว้นอากิ)ก็ได้รับรู้อีกว่า...
คุโรโกะเป็น "ผู้เล่นตัวจริง" ของรุ่นปฏิหาริย์
มีแต่เรื่องให้น่าตกใจทั้งนั้น...
แล้วในตอนนี้อดีตนักเรียนโรงเรียนเทย์โคทั้งสองก็ำด้เดินกลับบ้านด้วยกัน
คุโรโกะ
วันนี้ต้องขอโทษคุณชิโรมิด้วยนะครับ
คุโรโกะ
ก็ผมต้องทำให้คุณดึงดูดความสนใจคนอื่นมาที่ผมนี่ครับ
คุโรโกะ
เป็นแบบนี้ทุกทีเลย
อากิ
ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา
อากิ
อย่างน้อยการมีฉันอยู่ก็ทำให้ทุกคนมองเห็นคุโรโกะคุงนะ
คุโรโกะ
มันก็ใช่อยู่หรอกครับ
อากิ
ไหนๆ เราก็กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว
อากิ
พึ่งพากันไว้ดีกว่าเนอะ
แต่แล้วในเวลานั้นเอง ฝีเท้าของอากิก็ได้หยุดลง
สายตาของเธอได้จับจ้องไปยังที่แห่งหนึ่ง
คุโรโกะ
มีอะไรเหรอครับคุณชิโรมิ
เช่นนั้น คุโรโกะก็ได้หันไปตามที่อากิบอก
แล้วเขาก็ได้เห็นคางามิที่กำลังเล่นบาสอยู่คนเดียว
คุโรโกะ
จะไปหาเขามั้ยล่ะครับ
อากิ
ถ้าคุโรโกะคุงจะไปฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก
อากิ
แต่จริงๆ แล้วคำถามนั้นควรเป็นของฉันมากกว่านะ
อากิ
เพราะยังไงคุโรโกะคุงก็อยากไปหาคางามิคุงใช่มั้ยล่ะ
คุโรโกะ
ที่ผมถามก็เพราะกลัวว่าคุณจะกลับถึงบ้านช้า
คุโรโกะ
แถมนี่ก็เย็นมากแล้วด้วย
คุโรโกะ
ถ้าคุณไม่ไป ผมก็จะได้ไปส่งครับ
อากิ
ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะ
อากิ
ฉันไม่มีธุระอะไรมากอยู่แล้ว
แล้วทั้งสองก็ได้ตัดสินใจเดินไปสนามบาสด้วยกัน
อากิ
(กะไว้แล้วเชียวว่าคุโรโกะคุงจะต้องสนใจแน่ๆ)
อากิ
(ร่างกายที่เต็ทไปด้วยศักยภาพ และยังพัฒนาได้อีก)
อากิ
(คงจะได้กลายเป็น "แสง" คนใหม่แน่ๆ)
แล้วทั้งคู่ก็ได้เดินมาถึงจุดหมาย
คุโรโกะ
เดี๋ยวผมไปหาเขาเอง
คุโรโกะ
คุณชิโรมิรออยู่ตรงนี้นะครับ
จากนั้นคุโรโกะก็ได้วางกระเป๋าของตัวเองลงแล้วเดินตรงไปยังแป้นบาส
อากิทำการเก็บกระเป๋าของเขามาอยู่ดับตัวเอง
เผื่อว่ามีของสำคัญอะไรอยู่ด้านใน จะได้ไม่ถูกใครหน้าไหนขโมยไป
แล้วสายตาของเธอก็ได้จับจ้องไปยังสนามบาส
จังหวะที่คางามิกำลังชู้ต เขาก็ได้เห็นเงาของใครสักคนยืนอยู่
นั่นเลยทำให้ลูกชู้ตโดนขอบห่วงแล้วหล่นลงบนมือคุโรโกะพอดี
คุโรโกะ
คุณนั่นแหละครับมาทำอะไรที่นี่
คางามิ
ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย
แล้วต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไป จนคางามิได้เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
คางามิ
ฉันน่ะ อยู่อเมริกาจนถึงม.2
คางามิ
พอได้กลับมาที่นี่ก็รู้สึกผิดหวังมาก
คางามิ
บาสที่ฉันต้องการไม่ใช่บาสแบบเล่นๆ
คางามิ
แต่เป็นบาสที่ทุ่มสุดกำลังจนเลือดเดือดพล่านเลยต่างหาก
คางามิ
แล้วฉันก็รู้มาว่าในหมู่ปี 1 นี้มีพวกที่ถูกเรียกว่ารุ่นปฏิหาริย์อยู่ด้วย
คางามิ
คือหนึ่งในพวกนั้นใช่มั้ย
คางามิ
ฉันน่ะแข่งกับพวกเก่งๆ มาเยอะ
คางามิ
พวกที่เก๋าจริงมันมักจะมีกลิ่นเฉพาะตัว
คางามิ
แต่ว่านายกลับไม่มีกลิ่นอะไรเลย
คางามิ
ทั้งที่เหมือนพวกกระจอก แต่นายก็ไม่เหมือนพวกนั้นอีกอยู่ดี
คางามิ
ถ้าเป็นพวกรุ่นปฏิหาริย์อะไรนั่นจริง
คางามิ
ก็ขอดูฝีมือหน่อยก็แล้วกัน
คุโรโกะ
บังเอิญจังเลยนะครับ
คุโรโกะ
ผมเองก็กำลังคิดแบบนั้นเหมือนกัน
เมื่อคุโรโกะได้ทราบถึงเป้าหมายที่แท้จริงของคางามิ
เขาก็ได้ถอดเสื้อด้านนอกออก
คุโรโกะ
ผมขอฝากเสื้อกับนับแต้มให้หน่อยได้มั้ยครับ
พอถอดเสื้อนอกออกเพื่อเพิ่มความคล่องตัว คุโรโกะก็ได้นำเสื้อของเขามาฝากไว้ที่อากิ
แน่นอนว่าเรื่องนับแต้มก็ต้องฝากเธอนับด้วยเช่นกัน
ด้วยการที่คุโรโกะเดินมาหาอากิที่ยืนรออยู่ห่างๆ ก็ทำให้คางามิได้เห็นตัวของเธอเช่นกัน
คางามิ
(ทำไมถึงดูสนิทกับเจ้าหมอนี่ได้ล่ะเนี่ย)
คางามิ
(แต่ก็เห็นว่ายัยนั่นก็มาจากเทย์โคเหมือนกัน)
คางามิ
(พวกรุ่นปฏิหาริย์งั้นเหรอ)
คางามิ
(แต่อย่างน้อยยัยนั่นก็มีกลิ่นที่โดดเด่นกว่าคนอื่น)
คางามิ
(เผลอๆ มากกว่าหมอนี่ด้วย)
คุโรโกะ
ขอโทษที่ทำให้รอครับ
คุโรโกะ
เรามาเริ่มกันเถอะครับ
อากิจากที่ยืนในตอนแรกก็ได้นั่งลงตรงที่นั่งและดูการแข่งตัวต่อตัวของคุโรโกะและคางามิ
เธอได้นับแต้มตามที่คุโรโกะบอก และผลปรากฏว่า...
แต้มคางามินำโด่ง ส่วนแต้มคุโรโกะไม่กระดิกจาก 0 เลย
กระนั้นนี่ไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งแรกที่คุโรโกะเป็นแบบนี้
มันคือเรื่องปกติ อากิรู้ดี
อากิ
(เท่านี้น่าจะรู้ฝีมือของคางามิคุงแล้วนะ)
คางามิ
ทำเป็นพูดจาซะใหญ่โต
คางามิ
ไม่เห็นจะเอาชนะฉันได้เลยนี่หว่า
คุโรโกะ
ผมรู้อยู่แล้วล่ะครับว่าผมเอาชนะคางามิคุงไม่ได้
คางามิ
แล้วนายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่
คุโรโกะ
ผมอยากเห็นฝีมือของคางามิคุงด้วยตาตัวเองครับ
คางามิ
สงสัยฉันคงเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
คางามิ
ก็แค่ไอกระจอกที่ไม่ส่งกลิ่นนี่หว่า
พอคางามิได้รู้ถึงฝีมือของคุโรโกะก็รู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก
อีกฝ่ายจะเอ่ยถามว่าจะเล่นต่อไหม เขาก็รีบปฏิเสธในทันที
จากนั้นร่างสูงก็ตรงมาที่ที่นั่งเพื่อเก็บของของตัวเอง
แล้วก่อนที่เขาจะกลับ ก็ได้หันไปพูดกับคุโรโกะอีกครัง
คางามิ
ฉันขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย
คางามิ
นายน่ะเลิกเล่นบาสไปซะ
คางามิ
มันเป็นกีฬาของคนที่มีพรสวรรค์
คางามิ
ตัวของนายไม่มีพรสวรรค์ของบาสเลย
คุโรโกะ
เพราะว่าผมชอบบาสเก็ตบอล
คุโรโกะ
อีกอย่างผมก็คิดต่างจากคุณด้วย
คุโรโกะ
ผมน่ะไม่เหมือนกับพวกคุณ
คางามิไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่มองใบหน้าของคุโรโกะชั่วครู่ก่อนเดินจากไป
แต่แล้วในเวลานั้นเองที่อากิได้เอ่ยขึ้นมา
อากิ
ฉันเข้าใจในสิ่งที่คางามิคุงพูดนะ
อากิ
แต่ฉันไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ที่บอกว่าบาสคือกีฬาของคนที่มีพรสวรรค์
อากิ
ถ้าเป็นแบบนั้นคนที่มีพรแสวงจะเล่นไม่ได้เลยอย่างงั้นเหรอ
อากิ
คนที่ไม่มีพรสวรรค์ ขอแค่ฝึกฝนฝีมือไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เก่งขึ้นมาเอง
อากิ
คางามิคุงคงคิดว่าคุโรโกะคุงยังเทียบกัยผู้ที่มีพรแสวงไม่ได้เลยด้วยซ้ำใช่มั้ย
อุตส่าห์เกริ่นมาเสียดิบดี กลายเป็นว่าคำพูดนั้นมันได้แทงหัวใจของคุโรโกะเข้าเต็มๆ
อากิ
แต่ว่าเขามีจุดแตกต่างจากผู้ที่มีพรแสวงทุกคน
อากิ
ในวันพรุ่งนี้มีซ้อมแข่งแน่นอน
อากิ
จับตาดูฝีมือของคุโรโกะคุงไว้ได้เลย!
จากทำร้ายจิตใจ ก็ได้กลับมาชื่นชมอีกครั้ง
อากิได้ใช้นิ้วชี้ไปที่คางามิและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
คางามิเห็นแววตานั้นก็ทำให้เขาคาดหวังขึ้นมาเล็กน้อย
คางามิ
เหมือนกันทั้งคู่จริงๆ
คางามิ
ฉันจะจำคำพูดของเธอไว้ก็แล้วกัน
ตอบกลับเสร็จ เขาก็ได้เดินจากไป
จนแผ่นหลังสูงนั้นได้หายไปจากสายตา
อากิ
ไม่ได้พูดเยอะแบบนี้มานานแล้วแฮะ
อากิ
ยังไงก็ไม่มีเรื่องกันแล้วล่ะ
อากิ
เรากลับกันเถอะคุโรโกะคุง
คุโรโกะ
คำพูดเมื่อก่อนหน้านั้นมันเจ็บมากเลยนะครับ
คุโรโกะ
คงจะไม่ได้แอบหลอกว่าผมใช่มั้ยครับ
ก่อนที่จะได้กลับ คุโรโกะก็ได้วกกลับมาในเรื่องที่อากิพูดกับคางามิ
ที่เธอบอกว่าเขาอาจเทียบกับผู้ที่มีพรแสวงไม่ได้ มันทำให้เขาเจ็บจี๊ดหัวใจสุดๆ
เพราะแบบนั้นเขาเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับถลึงตาใส่
อากิ
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุโรโกะคุงเลยนะ!
อากิ
ฉันเคารพนับถือและยอมรับในตัวของนายมากๆ
อากิ
เพราะแบบนั้นเลยอยากให้คางามิคุงเห็นฝีมือของนายไง
อากิ
ทำให้เขาได้เห็นว่านายเก่งแค่ไหน!
คุโรโกะ
ขอบคุณที่คอยปกป้องผมครับ
คุโรโกะ
แต่ถึงต่อให้คุณไม่พูด ผมก็ตั้งใจจำทำแบบนั้นอยู่แล้วครับ
มือเล็กๆ ได้เข้าไปต่อยท้องของคนตรงหน้าเบาๆ
แต่มันแรงสำหรับคุโรโกะอยู่ดี
สุดท้ายในวันนี้ก็ยังผ่านไปได้ด้วยดี
ท้อวฟ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆสีดำ
และหยาดฝนก็ได้ตกลงมาสู่พื้นด้านล่าง
ในวันนี้...ก็เป็นไปอย่างที่อากิพูดไว้
กิจกรรมชมรมในวันนี้คือการแข่งกับรุ่นพี่ปี 2
คาวาฮาระ
วันนี่ให้แข่งกับรุ่นพี่เลยเหรอ
ฟุคุดะ
นายยังจำการแข่งเมื่อปีที่แล้วได้รึเปล่า
ฟุคุดะ
ทั้งที่มีแค่ปี 1 แต่สามารถเข้าถึงรอบชิงได้เลยนะ
คาวาฮาระ
แล้วแบบนี้พวกเราจะไหวเหรอ...
ในหมู่ปี 1 คนที่ตื่นเต้นมากที่สุดก็มีแค่คางามิ ส่วนที่เหลือก็ยังมีกลัวๆ กันอยู่
พวกรุ่นพี่ปี 2 ที่ได้ยินแบบนั้น ต่างก็ยกยิ้มขึ้นกันหมด
และช่วงเวลาสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
คนโยนลูกบอลก็คือริโกะ นอกจากนี้เธอก็ทำหน้าที่กรรมการด้วยเช่นกัน
ส่วนอากิก็รับหน้าที่นับแต้ม แน่นอนว่าพวกน้ำและผ้าขนหนูก็เตรียมไว้แล้ว
เริ่มแรกมาก็เป็นปี 1 ที่ทำแต้มนำได้ก่อน แล้วคนที่ทำแต้มก็คือคางามิ
พอรุ่นพี่เริ่มเอาจริงขึ้นมา ความยากในการเอาชนะก็เพิ่มมากขึ้น
และจุดอ่อนที่หนักหนาสาหัสสำหรับปี 1 ก็คือ...
อากิ
(ก็อยากจะตะโกนบอกอยู่หรอกว่าให้เวลาเขาหน่อย)
อากิ
(เพราะว่านี่มันเป็นทีมใหม่เลยยังไม่รู้จังหวะแต่ละคน)
อากิ
(ถ้าเจ้ารู้จังหวะแล้วล่ะก็...)
อากิ
(สิ่งที่น่าเหลื่อเชื่อก็จะได้เกิดขึ้น)
แล้วการแข่งก็เหลือเพียงแค่ 3 นาทีเท่านั้น
ในตอนนั้นเองที่อากิได้เห็นคุโรโกะพูดคุยกับฟุคุดะ
แถมเริ่มมีสะบัดมือแล้วด้วย
ขณะที่ฟุคุดะกำลังโดนประกบอยู่ สายตาของเขาก็ได้เห็นคุโรโกะอยู่ด้านหน้า
แม้ว่าจะยังไม่เชื่อใจเท่าไหร่เพราะการเล่นที่เหยาะแหยะ
แต่ทันทีที่ส่งลูกไปให้...
รู้สึกตัวอีกทีบอลก็ลงบนมือของฟุริฮาตะอย่างแม่นยำ แล้วเขาก็ทำการชู้ตสบายๆ
อิซึกิ
ลงห่วง...ไปแล้วเหรอ
ฮิวงะ
ใครส่งลูกให้กันน่ะ...
ริโกะ
(ความรู้สึกผิดแผกนี่มันอะไร...)
ริโกะ
(หรือว่าจะมีสิ่งที่น่าเหลือเชื่อเกิดขึ้นแล้วน่ะ...)
เหตุการณ์ในสนามมันเกิดขึ้นเร็วมาก รู้สึกตัวอีกทีลูกก็ลงห่วงไปแล้ว
ขนาดรุ่นพี่ที่ลงแข่งอยู่ยังรู้สึกแปลกๆ
คนอยู่ข้างสนามก็คงไม่ต่างกัน
อากิที่เห็นสีหน้างุนงงของริโกะ เธอก็ได้ยกยิ้มขึ้นก่อนจะเอ่ยออกมา
อากิ
โค้ชรู้จัก "มิสไดเร็กชั่น" มั้ยคะ
ริโกะ
เทคนิคเล่นมายากบน่ะเหรอ
อากิ
แล้วหากว่าคนใช้เทคนิคนี้เป็นคนจืดจางด้วยล่ะคะ
อากิ
อย่างที่โค้ชคิดนั่นแหละค่ะ
อากิ
คุโรโกะคุงเขาใช้เทคนิคนี้ในการเบี่ยงเบนความสนใจไปยังจุดอื่น เพื่อเพิ่มความจืดจางให้กับตัวเอง
อากิ
เขาเป็นผู้เล่นที่เชี่ยวชาญในการพาสบอล
อากิ
ระยะเวลาในการครองบอลก็น้อยถึงน้อยที่สุด
อากิ
ผู้เล่นที่ล่องหนได้และเป็นผู้เล่นตัวจริงของเทย์โค
อากิ
"ซิกส์แมนเงาลวงตา" คุโรโกะ เท็ตสึยะนั่นเองค่ะ
เมื่อได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของคุโรโกะ ก็ทำให้ริโกะตกตะลึงเป็นอย่างมาก
ริโกะ
(เป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ ด้วย...)
แต่แล้วเวลาการแข่งก็ได้มาถึงไม่กี่วินาทีสุดท้าย
แต้มของปี 1 อยู่ห่างกับของปี 2 แค่แต้มเดียว
ขอแค่ชู้ตลงห่วงครั้งเดียว
แต่กลับกลายเป็นว่าลูกบาสดันไปอยู่ในมือของคุโรโกะในช่วงสุดท้าย
อากิ
(คุโรโกะคุงครองบอลเหรอ!)
อากิ
(ไม่สิ เขาอาจจะทำได้ก็ได้)
อากิคาดหวังว่าคุโรโกะอาจจะทำแต้มครั้งสุดท้ายนี้ได้
แต่ความคาดหวังของเธอก็ได้พังลง
พอเขาชู้ตไป บอลก็โดนขอบห่วงจนกระเด้งออกมา
เหล่าเพื่อนรุ่นเดียวกันก็ถึงกับหน้าซีด
คางามิก็ได้ปรากฏตัวแล้วดังค์ลูกนั้นลวงห่วงอย่างรวดเร็ว
คางามิ
ถ้าจะชู้ต ก็ชู้ตให้ลงสิเฟ้ย
จุดเริ่มต้นของความสนิทสนมของทั้งคู่
ในที่สุดกิจกรรมชมรมของวันนี้ก็ได้สิ้นสุดลง
คางามิได้มาร้านอาหารแล้วสั่งแฮมเบอร์เกอร์เป็นจำนวนมาก
พอได้ของตามออเดอร์แล้ว เขาก็จะหาที่นั่งกิน
จนสายตาไก้เห็นผู้หญิงผมส้มที่คุ้นตา
คางามิ
(ยัยเปี๊ยกนั่น ถ้าจำไม่ผิดจะชื่อชิโรมิสินะ)
คางามิ
(อย่างน้อยคุยกับยัยนั่นก็ยังดีกว่าหมอนั่นก็แล้วกัน)
เช่นนั้นคางามิก็ได้ตัดสินใจไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับอากิ
พอเธอเห็นร่างสูงเดินมาแล้วนั่งฝั่งตรงข้าม เธอก็รีบบอกเขาในทันที
อากิ
ทางนั้นคุโรโกะคุงนั่งอยู่นะ
ทันทีที่เขาหันไปมองข้างๆ ก็เจอกับคุโรโกะที่นั่งอยู่ในสุด
คางามิ
มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!
คุโรโกะ
ก็ตั้งแต่แรกแล้วครับ
คางามิ
(สุดท้ายก็ต้องเจอหมอนี่อยู่ดี)
คางามิ
พวกนายนี่อยู่ด้วยกันตลอดเลยนะ
อากิ
ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา
อากิ
ต้องอยู่ด้วยกันอยู่แล้วสิ
คางามิ
แต่ไม่กลัวคนอื่นเข้าใจผิดบ้างรึไง
อากิ
เข้าใจผิดเรื่องอะไรเหรอ
คางามิ
(แต่ถึงอย่างงั้นก็คงไม่มีใครสังเกตเห็นหมอนี่หรอก)
คางามิ
พวกนายต่างหากที่กินน้อยเกิน
อากิ
(นายต่างหากที่กินเยอะกว่าคนทั่วไปน่ะ)
ทันใดนั้นเองคางามิก็เอาแฮมเบอร์เกอร์มาให้กับอากิและคุโรโกะ
อากิ
เอ๊ะ เอามาให้ทำไมเหรอ
คางามิ
ตอบแทนสำหรับได้ดูของดีไง
คางามิ
อย่างที่เธอบอกไว้เมื่อวาน
คางามิ
ได้เห็นฝีมือของหมอนี่แล้ว
คางามิ
เพราะงั้นฉันเลยให้เป็นการยอมรับ
คางามิ
แต่ด้านอื่นก็ยังเป็นไอกระจอกอยู่ดีนั่นแหละ
แล้วทั้งสามก็ได้กินแฮมเบอร์เกอร์กันอย่างเอร็ดอร่อย
จนได้ออกมาจากร้านแล้วกลับบ้านพร้อมกัน
คางามิ
เจ้าพวกรุ่นปฏิหาริย์เนี่ย
คางามิ
ถ้าเอาฉันไปเทียบจะชนะพวกนั้นรึเปล่า
คุโรโกะ
แพ้ย่อยยับเลยล่ะครับ
อากิ
ศักยภาพของคางามิคุงอาจจะพอเทียบได้อยู่
อากิ
แต่เป็นตอนที่พวกเขาอยู่ตอนม.ต้นล่ะนะ
อากิ
ฉันไม่รู้เลยว่าพวกเขาจะพัฒนาไปถึงไหนแล้ว
คางามิ
ฉันจะโค่นเจ้าพวกนั้นให้หมดเลย!
อากิ
(ฉันก็อยากจะให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน...)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
