เรื่องราวที่พังทลาย
ตอนที่1 ที่พักกาย
ฉันนั่งอยู่บนทางเท้าริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา
เหม่อมองภาพของสายน้ำสีขุ่นมัวที่ไหลเอื่อยๆ
ผ่านไปนานๆจะมีเสียงเรือโดยสารที่ผ่านไปผ่านมา
ปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์ขึ้นมาสักทีนึง
แต่ไม่นานสติของฉันก็เลอะเลือนไปไม่สามารถคิดอะไรออกมาได้อีก
ฉันเหมือนกำลังตกอยู่ในฝันที่เลวร้ายที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น
ได้ในโลกของความเป็นจริงฝันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งจะเคยมี
ฉันถูกพ่อแท้ๆ พยายามข่มขืนวนลาม
พ่อ(น.อ)
นึกว่าพ่อหลับอยู่หรอ
เสียงในความทรงจำยังก้องอยู่ในหู
ยังติดอยู่ในใจอย่างชัดเจน
มันเป็นภาพของพ่อที่ยิ้มมุมปากมองมาที่ฉันอย่างน่าขนลุก
เพื่อนพี่นัดกันเอาไว้ที่ลานสเก็ต
บอร์ดตอนบ่ายนี้เพียงเพราะฉันไม่ต้องการที่จะอยู่ตามลำพังในบ้านกับพ่อเพียง 2 คนเพราะนับตั้งแต่พ่อไปตรวจร่างกายประจำปีแล้วพบว่ามี
อาการเสื่อมทางสมองเมื่อปีก่อนพ่อเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเริ่มหาโอกาสทำกิริยาแปลกๆกับฉันเรื่อยมาถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกอึดอัดและต้องคอยระวังตัวเองมาตลอดแต่ส่วนลึกในใจแล้วก็ไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆว่าเหตุการณ์มันจะเลวร้ายถึงขีดสุดอย่างนี้
ฉันเดินย่องลงบันไดมาจากชั้นบน
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
//เดินย่องลงมา
ในห้องรับแขกหน้าบ้านเปิดอยู่ตอนนั้นฉันคิดว่าพ่อคงกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่แน่ๆและฉันก็ต้องทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินออกไปจากบ้านให้ได้วินาทีที่ฉันเริ่มผ่านห้องทำงานของพ่อมาจนถึงห้องรับแขกชั้นกลับคิดว่าตัวเองโชคดีเพราะพ่อกำลังนั่งหลับอยู่บนโซฟาใกล้ประตูหน้าบ้านฉันดีใจที่จะไม่ต้องตอบคำถามว่าจะออกไปไหนอันที่จริงไม่ต้องการแม้แต่จะพูดคุยกัน
ขณะที่กำลังเดินผ่านโซฟาที่พ่อนั่งหลับอยู่ฉันก็ต้องสะดุ้งเกือบช็อคเมื่อได้ยินเสียงพ่อดังขึ้นมาข้างๆพร้อมกับมือที่คล้ายจับข้อแขนของฉันเอาไว้
พ่อ(น.อ)
นึกว่าพ่อหลับอยู่หรอ//ยิ้มมุมปาก
เสียงนั้นดังชัดเจนเหมือนเหตุการณ์กำลังเกิดขึ้นตรงหน้าอีกครั้งภาพที่ฉันบิดแขนให้หลุดจากเงื้อมมือพ่อกลับมาสู่ความทรงจำอีกครั้ง
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ปล่อยสิเซียเจ็บนะ!
ฉันจำได้ว่ากรีดร้องออกไปด้วยความตกใจ
พ่อ(น.อ)
จะออกไปเที่ยวที่ไหนอีกพ่อไม่ให้ไป
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
พ่อจะทำอะไรปล่อยเซีย
เสียงของฉันร้องเตือนสติหวังให้เขารู้สึกตัว
พ่อ(น.อ)
มันถึงเวลาซะทีพ่อไม่อยากให้วุ้นเหลวแหลกไปกว่านี้
พ่อบ่นคำพูดอะไรออกมาไม่รู้ฉันไม่เข้าใจความหมายเลยแม้แต่น้อย
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
พ่อ//เสียงสั่น
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ไม่เอาอย่านะ//เสียงสั่น
ที่พักกาย
ฉันกรีดร้องฉันก้มหน้าหลับตาแน่นเนี่ยปวดร้าวไม่ต้องการจะนึกถึงภาพนั้นอีกแต่สมองกับจดจำภาพความเลวร้ายนั้นไว้อย่างแม่นยำเหลือเกินพ่อจับรากของฉันกดลงกับโซฟาซุกไซซ์ใบหน้าลงบนลำคอฉันเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะหาย
หยดน้ำรสชาติขื่นคอลินไหลลงมาจากตาเมื่อเห็นภาพตัวเองร้องไห้แตกตื่นมือเท้าก็พยายามดิ้นรนเพื่อต่อสู้ให้ร่างกายหลุดพ้นจากแรงที่กดทับฉันจำได้ว่าพ่อพยายามเผือกเชื่อของฉันขึ้นไปให้พ้นตัวแต่มันติดที่แขนสมมุติหน้าลงไปที่หน้าอกฉันอย่างเมามันมือก็ทำท่าจะกระชากกางเกงยีน
ฉันฮิตยันเท้าที่ยังคำแรกของพ่ออยู่ออกไปเต็มแรงพ่อเสียถอยหลังไป 2-3 ก้าวอาศัยจังหวะนั้นฉันรีบล้มลุกคลุกคลานออกมาจากที่นั่นแต่พ่อก็จับข้อเท้าฉันเอาไว้พยายามลากกลับเข้าไปฉันกรีดร้องเหมือนคนบ้าน้ำตาไหลพรากเสียงพูดจาไม่เป็นภาษาข้อขาก็สะบัดให้พ่อปล่อยพ่อบีบข้อมือแน่นจนฉันปวดกระดูกเขากระชากเต็มแรงร่างชั้นแทบลอยคว้างไปข้างหลังตามแรงฉุด
พอร่างกายกลับไปอยู่ในการควบคุมของพ่ออีกครั้งพ่อก็เอามือหนึ่งอุดปากฉันใช้เข่ากดร่างกายส่วนที่เหลือเอาไว้และร่วมมือเข้าไปใต้กางเกงจะฉี่กระชากมันออกมาปากของฉันถูกในมือกดจนแตกรู้สึกถึงรสชาติเค็มเค็มที่ละลายลงสู่ลิ้นดวงตาเบิกโพนมองหน้าเขาอย่างหวัดๆก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นไปมากกว่านั้นร่างกายของฉันต่อสู้ไปตามสัญชาตญาณฉันกัดนิ้วมือของเขาเป็นแหล่งข้อตกใจลองสั่นมือค่าที่กำลังกระชากเกร็งฉันกลับมากรุงเทพฯโดยอัตโนมัติฉันทิกออกจากเขาเขาทั้งที่มันกดทับอยู่อวัยวะภายในกระทบกันจนปวดร้าวไปทั้งหน้าท้องชั้นไม่รอให้พ่อจับตัวฉันได้ฉันรีบวิ่งออกจากประตูบ้านด้วยสารรูปราวกับถูกรถชนใบหน้าเปรอะเปื้อนด้วยเลยเลือกจากปากตัวเองคราบน้ำตาที่ยังไม่ทันแห้งผมเท่ากระแซะกระเซิงและเสื้อผ้าที่เหยียบยู่ยี่ฉันวิ่งไปเรื่อยๆอย่างไม่คิดชีวิตไม่มีเวลาแม้แต่ให้ใส่รองเท้าขอให้ไปไปจากบ้านที่สุดไม่หันหลังกลับไปมองแล้วไม่มีวันจะกลับไป
ความทรงจำยุติลงเท่านั้นเสียงโทรศัพท์มือถือดึงฉันจากห่วงความฝันที่เลวร้ายกลับมาสู่โลกความเป็นจริงครั้งฉันสะดุ้งตกใจสายตาที่เหม่อลอยมองเห็นภาพทับเลยเปล่าขะมุกขมอมทั้งคู่เด่นชัดขึ้นเป็นสิ่ง
ฉันได้สติรีบปาดน้ำตาออกจากบริเวณหน้าที่ยังเจ็บระบมลุกลี้ลุกโดนหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขึ้นมาอย่างกลัวๆว่าเป็นเบอร์ของใครก่อนที่จะกดรับสายมือด้วยไม้ที่สั่นเทา
แพรว(พ.น.อ)
มึงอยู่ไหนเนี่ย
แพรว(พ.น.อ)
จะห้าโมงแล้วนะ
แพรว(พ.น.อ)
ยังมาไม่ถึงอีกหรอ
แพรว(พ.น.อ)
กูโทรหาตั้งหลายรอบแล้วไม่ยอมเปิดมือถือ
แพรว(พ.น.อ)
เห้ย!..เดี๋ยวมึงเป็นไร
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
เราอยู่ป้อมพระกาฬ
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ฮึก...มาหากูหน่อยตอนนี้
ฉันสะอึกสะอื้นบอกเธอโดยไม่เจตนา
แพรว(พ.น.อ)
เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นทำไมไปอยู่ที่นั่นได้มีอะไรหรือเปล่า!
แพรวตะโกนขึ้นอย่างตกใจคงเพราะเธอไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงคนอย่างฉันร้องไห้ต่อหน้า
ที่พักกาย
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ฮึก...ร..เราไม่รู้จะเล่ายังไง ฮืออ..
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
มาหาเราก่อนได้ไหมฮึก...
แพรว(พ.น.อ)
ได้ๆรออยู่ตรงนั้นก่อนนะอย่าพึ่งไปไหนนะ
เพราะฉันรู้ตัวว่าถ้าทนพูดกับเธอต่อไป ฉันจะต้องกลั้นอารมณ์ปั่นป่วน
ที่อัดแน่นอยู่ในใจไม่ไหว ต้องระเบิดเสียงร้องไห้ออกมาแน่นอน
ครึ่งช่วงโมงต่อมาแพรวก็นั่งแท็กซี่มาหาฉัน
เราหามุมเงียบไที่ลานสาธารณะด้านหลังนั่งลงกับพื้นหญ้า
แล้วฉันก็เริ่มต้นเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง
ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอับอายเกินกว่าจะบอกให้คนอื่นรู้
แพรวเองก็เรียกไม่ได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทขนาดจะรับฟังปัญหาหาของฉันได้
แต่เวลานี้มีแต่เธอเพียงคนเดียวที่อยู่กับฉัน
และฉันไม่มีสติพอจะควบคุมคุมความคิดอ่านตัวเองได้อีก รู้เพียง
อย่างเดียวว่าฉันต้องระบายสิ่งเลวร้ายนี้ออกไปให้เร็วที่สุด
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ร..เราไปบอกพี่ชาย พี่ชาย.ฮึก..
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ก็หาว่าเราโกหก
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
หาว่าเราสร้างเรื่องอ่ะ.
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ม..แม่ก็เชื่อพ่อเราอ่ะ
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
มากกว่าเราอ่ะ
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ร..เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะแพรว
น้ำตาไหลพรากด้วยความรันทดตัวเอง
แพรว(พ.น.อ)
เราเชื่อเธอนะ เซีย
แพรวพูดแล้วก็หยุดนิ่งเหมือนคิดอะไรอยู่
แพรว(พ.น.อ)
อืม..อันที่จริงเมื่ออาทิตย์ก่อน ตอนที่เราโทรคุยกับเรา
ฉันทวนคำด้วยดวงตาที่เรื้อน้ำ สมองตีบตื้อ(ตีบตื้อ=คิดไม่ออกจำไม่ได้)
แพรว(พ.น.อ)
คืนนั้นจู่ๆ เธอก็เงียบไป เราได้ยินเสียงคนเจ้ามาในห้อง แล้วก็..
แพรว(พ.น.อ)
ได้ยินเขาบ่นพึมพำๆลอดเข้าหูโทรศัพท์เข้ามา เราได้ยินไม่ชัดหรอก
แพรว(พ.น.อ)
ตอนแรกก็คิดว่าหูแว่วไปเองไม่กล้าถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น
ฉันฟังแล้วก็นึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องในคืนที่พ่อเข้ามาลวนลามแล้วต้องแกล้งทำเป็นหลับโดยไม่ทันวางสาย
แพรว ฉันต้องก้มหน้าด้วยความอับอาย ไม่คิดว่าเธอจะถือสายจนได้ยินเหตุการณ์นั้น
แพรว(พ.น.อ)
แล้วนี่จะเอายังไงต่อล่ะ
แพรวเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อเห็นฉันมีทีท่าไม่ดี
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ไม่รู้..แต่เราไม่กลับไปที่บ้านอีกแล้ว
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
คืนนี้....คืนนี้ให้เราไปนอนบ้านเธอก่อนได้ไหมแพรวาแล้วพรุ่งนี้
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
เราค่อยคิดหาทางออกอีกที
เซีย(น.อ)⭐💫☀️
ต...ตอนนี้เราคิดอะไรไม่ออกจริงๆ//พูดตะกุกตะกัก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
