ฉันยืนเท้าสะเอวมองป้ายประกาศเเผ่นใหญ่ที่โชว์หราอยู่ทางเข้าประตูโรงเรียนดิเเองเจิ้ล ซื่งภูกมองว่าเป็นโรงเรียนที่ชอบใช้ความรุนเเรงที่สุดในประเทศเเละยังขึ้นชื่อเรื่องชกต่อยทะเลาะวิวาทมากที่สุดอีกด้วย

บรรดานักเรียนส่วนใหญ่ล้วนมีอุปนิสัยชั่ว โฉด เย็นชา

บ้าเลือด เเละไร้ความปราณีใคร ดังนั้นนักเรียนที่รี้จึงภูกเรียกว่า "นักสู้" อย่าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายสำหรับการเข้าเรียนที่นี้เพราะมีเพียงคนที่เข้มเเข็งเท่านั้นที่จะอยู่รอดเเละมีสิทธิ์ตัดสินชตากรรมของพวกขี้ขลาดอ่อนเเอ โดยการเล่นงานนักจนเเทบย้ายโรงเรียนหนี

ความจริงเเล้วฉันคิดว่าโรงเรียนนี้มันควรจะเปลี่ยนชื่อเป็นเเบล็คเเองเจิ้ลซะมากกว่าเพราะไม่เห็นจะมีใครส่ลอความเป็นเทวาดาเหมือนชื่อออกมาเลยสักคนเดียว

😑*';

ฟฟฟฟที่กวาดสายตาอ่านข้อความในป้ายประกาศอยู่นั้นก็สุดกับคำที่เขียนเอาไว้ตัวใหญ่ว่า

" ดิแองเจิ้ลกำลังจะถูกปฏิวัติ" ฉันเม้มริมฝีปากเเน่นจนเเทบกลั้นหายใจ ข้อความที่เขียนต่อมันกำลังพาดพิงถึงนักสู้ห้าอันดับ นอกจากผอ.เเละกรรมการนักเรียนชั้นสูงที่เเฝงตัวอยู่ในโรงเรียน เเละยังเปรียบเหมือนลูซิเฟอร์ผู้มีรอยยิ้มอันน่าสะพรึงกลัวที่สวมน่ากากเทวดาอันสูงส่งปกปิดตัวตนที่เเท้จริงเอาไว้

ไซออน นักสู้อันจอมโหดอันดับหนึ่งที่ไม่เคยมีใครล้มได้ ได้ข่าวมาว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวมาก เหมือนปีศาลลจร้ายกาจ เเละความน่าสะพรึงกลัวเอาไว้ภายใต้บุคลิกะภที่ไม่ค้อยพูดคำพูดของไซออนสามารถ

ทำให้คนอื่นสยบเเละเชื่อฟังได้อย่างง่ายดาย ถ้าไม่อยากเดือดร้อนล่ะก็อย่าเเม้เเต่จะคิดไปเดินเฉียดผู้ชายที่มีผมสีเเดงเพลิงที่ขึ้นชื่อว่าเกลียดผู้หญิงสุดๆคนนี้เป็นอันขาด

ไลเกอร์ นักสู้อันดับสองที่ไม่เคยเเคร์ใครความร้ายกาจของหมอนี่โด่งดังไม่น้อยไปก่วาไซออนเลย

เเต่ที่หน้าตลกคือเขาถูกหักอกจากเด็กนักเรียนหญิงของโรงเรียนรีเจนท์ซึ่งเป็นโรงเรียนคู่อริ ถ้าเจอหมอนี่สักครั้งล่ะก็ฉันอยากจะหัวเราะใส่เขาให้ฟันร่วงหมดปากนัก. เเฮ่~ เเต่พอถึงเวลานั้นจริงๆฉันคงไม่กล้าอยู่ดี

เพราะนักเรียนทุคนในดิเเองเจิ้ลต่างหวาดกลัวไลเกอร์ด้วยกันทั้งนั้น ก็เขาเป็นคนที่ไม่ไว้หน้าใครเลยเเถมยังมีชื่อเสียงเรื่องทะเราะวิวาทมากกว่าไซออนนักสู้อันดับหนึ่งอีกเพราะงั้นฉันไม่คิดทำอะไรบ้าๆอย่างที่คิดเเน่นอนเรื่องอะไรจะเอาชีวิตไปให้ปีศาจร้วยหมายเลขสองเห็นเป็นของเล่นกันละ😅😅

คนต่อมาคือวอร์คราฟเขาเป็นนักสู้ที่ดังไม่น้อยไปกว่าสองคนนั้นเขาคือนักสู้อันดับสามนิสัยเย็นชาเเละร้ายเงียบ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครนอกจากในกลุ่มได้ยิ้นข่าวว่าเขาร้ายมากสามารถมองดูคนตายได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลยฉันคิดว่าผู้ชายประเภทนี้น่าขยะเเขยงที่สุด

เเละสุดท้ายคือทาคุยะเเละเรน นักเรียนรุ้นน้องเกรด10พวกเขาเพิ่งย้ายมาจากญี่ปุ่นได้ไม่นานก็ท้าชิงตำเเหน่งนักสู้อันดับสี่เเละห้าที่ว่างอยู่ได้สำเร็จเมื่อปีที่เเล้วนักสู้สองคนของดิเเอ้งเจิ้ลถอนตัวโดยการย้ายไปเรียนที่อื่นหนึ่งในนั้นคือพี่ชายของฉันเอง มาริโอ้เขาเคยเป็นนักสู้อันดับสี่เเต่หมอนั้นย้ายไปเรียนที่เรเจนท์ด้วยเหตุผลที่ว่าเจอรักเเรกพบ พูดง่ายๆคือพี่ชายฉันเกิดอาการตกหลุมรักเขาก็ทิ้งน้องสาวผู้น่ารักตาดำๆอย่างฉันไว้ในสถานที่โหดร้ายนี่คนเดียว😢😢มิหนำซํ้ายังทิ้งความอัปยศอดสูไว้ให้ฉันอีกด้วยนับตั้งเเต่วันนั้นชีวิตที่เคยเลียบง่ายของนักเรียนเกรด11ห้อง3-Eอย่างฉันไม่ได้สงบสุขอีกต่อไปเพราะถูกใครบางคนเล่นงานด้วยการไปป่าวประกาศว่าฉันเป็นน้องสาวของนักสู้ผู้ทรยศน่ะสิความซวยจึงบังเกิดขึ้นกับฉันไม่เว้นวันเเต่นั้นก็ไม่ใช้ปัญหาใหญ่อะไรเลยฉันเเค่ต้องทนเจ็บตัวทุกวันก็เท่านั้นเอง ฮือออ~😭😭

พออ่านไปถึงบรรทัดสุดท้ายฉันก็รีบยกมือมาขยี้ตาตัวเองเพื่อให้เเน่.จว่าไม่ได้เขียนผิดผู้ท้าชิงทั้งห้าเมฟิสเเละสมาชิกระยะเวลาท้าดวนอีกยี่สิบห้าวัน

จบข่าว!!

"บะ...บ้าน่า"😱😱ปกติใครที่ได้ตำเเหน่งนักสู้ของดิเเองเจิ้ลจะต้องอยู่ครองตำเเหน่งจนก่วาจะจบหรือทอนตัวออกคนอื่นถึงจะมีสิทธิ์ที่จะท้าชิงตำเเหน่งได้

เเล้วทำไมถึงเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นได้ละ. ดิเเองเจิ้ลกำลังจะเกิดการปฏิวัติจริงๆทั้งที่เป็นข่าวใหญ่ครึกโครมมากขนาดนั้นทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะว่าเขาคือใครชื่ออะไรบ้าง

ฉันเเทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองหมอนั่นเป็นใครทำไมถึงได้กล้าทำถึงขนาดนั่นได้😵😵😵😨😨

"นั่น!! ยัยเเสบอยู่ตรงนั้นพวกเรา"

ขณะที่สมองของฉันกำลังเกิดข้อสงสัยกับป้ายประกาศหน้าโรงเรียนอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้น

เสียงมันคุ้นมากจนฉันค่อยๆเอี้ยวหน้าไปมอง😨

อ็ากกกก~ ไอ้หน้าปลวกสองคนที่ถูกฉันเล่นงานเมื่อวานกำลังชี้มือมาทางที่ฉันยืนอยู่พอดี พระเจ้า นี้มันไม่ตลกเลยนะ

"เฮ้ยย~ ไอ้พวกบ้านี้พวกเเกยังไม่เลือกตอเเยฉันอีก

เหรอ"รู้สึกไม่ดีตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้วเชียวจะรอช้าทำไมเล่า

ใส่เกียร์หมาเผ่นโลดนะเซ่😑

"หยุดเดี๋ยวนี้นะโว้ยยยย"

"ใครจะอยู่รอให้โง่กันเล่า เเบร่ๆๆๆๆ"😛😛

เมื่อวานไอสองตัวนั้นโดนฉันอัดจนน่วมเเล้วยังไม่เข็ด

กันอีกหรือไงฉันไม่ใช้มนุษย์ดาวองคารนะที่มีพลังมหาศาลมาอัดพวกเเกได้ทุกวันน่ะอย่าตามฉันมานะ ไป๊ ชิ้วๆๆ😦😧

"จับได้เมื่อไหร่เธอไม่รอดเเน่ยัยตัวดี!!"

ฉันหลับหูหลับตาไม่ฟังเสียงวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

ฉันไม่ได้กลัวพวกนั้นนะไม่ได้กลัวจริงจริ๊ง เเต่ฉันเเค่รู้สึกขี้ขลาดนิดหน่อยเท่านั้นเอง😑

เเฮกกกกกกก~!! แฮกกกกก!!

"ไปกันหมดหรือยังเนี่ย"

พอวิ่งมาหลบอยู่หลังกำเเพงฉันถึงค่อยๆชะโงกหน้าออกไปมองทีละนิดว่าพวกนั้นไปกันหมดหรือยัง

"ฟู่ว~รอดไปที"

เมื่อไหร่ไอ้พวกนั้นมันจะเลิกจองร้างจองผลานกันสักที

เพราะไอ้พี่ชายตัวดีของฉันคนเดียวเชียวทำไมต้องทิ้งความซวยทั้งหมดไว้ที่ฉันด้วยพวกนั้นโกรธพี่ก็ไปลงที่พี่เซ่ทำไมต้องมาเล่นงานฉันด้วยนะ ฮือออ😭

ไม่เข้าใจเลยจริงๆพอหันมองซ้ายขวาฉันถึงรู้ว่านี่มันไม่ใช้ตึก B ที่ฉันเรียนอยู่ ก็ไอ้ตึกพวกนักเรียนเกรด11 มันไม่ได้ถูกทาสีใหม่อย่างนี้สักหน่อยเเถมบรรยากาศมันก็ไม่ได้วางเวงขนาดนี้ด้วย😑เฮ้อ~เเต่ช่างเถอะ ยังไงก็รอดมาได้ หวังว่าพวกนั่นคงไม่ไปดักรอที่ห้องหรอกนะ

ตุบ~!!

พอหันมาอีกด้านหน้าฉันก็ปะทะเข้ากับเเผ่นอกกว้างของใครบางคนที่จงใจยืนขวางเอาไว้เต็มๆ

มันเเข็งเหมือนถูกโบกทับด้วยปูนสามชั้นงั้นเละหน้าฉัน

ยุบเเน่ๆ เลย😲

"โอ๊ยยย คิดจะหาเรื่องหรือไงฮะ"

ฮึ่มมม!! ใครฟะช่างบังอาจจริงๆ😠

"เธอเป็นใคร😑?"

หนอย~ มันจะมากไปเเล้วนะ คนที่ควรจะถามมันต้องเป็นฉันสินอกจากจะไม่พูดคำขอโทษเเล้ว ยังกล้ามาวางก้ามข่มขู่อีกงั้นเหรออยากตายนักใช่มัยฮะ

"ฉันเป็นใครเเล้วมันหนักหัวของ. ..คะ....ใครด้วยฟะ😠"

อะเฮือกกกกก~ ทันทีที่เงยหน้าขึ้นด่าก็เเทบช็อคจนอ้าปากค้าง ก็ไอ้ผู้ชายที่ฉันยืนด่าอยู่เขาหน้ากลัวเป็นบ้าเลยคนอะไรทำสีผมสีนํ้าเงินเข้มเชียว เเถมตัวสูงปรี๊ด

ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะหน้าตาหล่ออำมหิตเเบบสุดๆน่ากลัวตรงที่ดวงตาคมดุคร้ายเหยี่ยวนี่เเหละก็ฉันไม่ถูกชะตากับสายตาที่กำลังบ่งบอกว่าพร้อมจะฆ่าคนได้ทุกเมื่อเลยนะสิ😰

เขาจะรู้หรือเปล่านะว่าเขาทำให้ฉันกลัวจนไม่กล้าเเม้เเต่จะขยับตัวเเล้วเเถมไอ้ขาบ้าของฉันก็เกิดสั่นขึ้นมาอย่างกะทันหันซะอย่างนั่น😢นี่เขาใช่คนจริงๆหรือเปล่านะทำไมถึงได้หล่อน่ากลัวขนาดนี้ไม่นับยะบันยังเเบบนี้บอกความจริงมานะ นายเป็นเทพบุตรซาตานที่หลุดออกมาจากนรกใช่มั้ยฮะ😧

"มองอะไร😰"

อะจึ๋ย~นังมดเเกไม่น่ามองสำรวจเขาตั้งเเต่หัวจรดเท้าเลย

"เอ่อ.....คือ...ฉันหลุดออกจากโรงพยาบาลบ้าน่ะ เเฮ่ๆ~

ขอโทษที😰"

พอพูดเสร็จฉันก็หันหลังให้เขาเเล้วก้าวขาฉับๆ~

ทำเหมือนหุ่นยนต์

ให้เขาทันทีหวังว่ามุขนี้คงใช้ได้ผลนะท่าทางน่ากลัว

ขนาดนั้นจะอยู่ให้โง่อะไรละ😰

"อยากตายนักใช่มั้ยฮะ!~เธอคิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร"

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้าหลังจนฉันไม่กล้าจะก้าวต่อ

ที่เเน่ๆไม่ใช่เสียงของนายอกมหิตหน้าหล่อนั่นหรอก

เเต่เป็นเสียงผู้ชายหน้าตี๋ที่มากับเขาอีกคน

หนอย. ไอ้พวกนี้คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาจาดไหนกันฉัยอุส่าห์ยอมหยวนๆ ไม่มีเรื่องเเล้วเเท้ๆ

"ฉันก็ไม่ได้อยากตายหรอกนะ. เเต่พวกนายก็ไม่ใช้พ่อฉันสักหย่อน ทำไมฉันต้องฟังด้วย😬"

ฮืออออ~นางมดนี้เเกโคดโง่บรมโง่ที่สุดคิดว่าเทพมากหรือไงถึงได้ปากกล้าไปว่าเขาเเบบนั้น

"ให้เราจัดการยัยนี่เลยมั้ครับรุ่นพี่"

อยู่ๆเสียงนักเรียนหลายคนก็ดังขึ้นบริเวนด้านหลังที่สองคนนั้นยืนอยู่

อ๊ากกกกก~ ทำไมฉันถึงเห็นว่าพวกเขามีพรรคพวกมาด้วยเเล้วเมื่อกี้พวกเขาเรียกว่าลูกพี่งั้นเหรอม่ายจริ๊ง

อย่าบอกนะว่าสะ...สองคนนี้เป็นรุ่นพี่เกรด12. นะ😨

"คนอื่นอย่ามายุ่ง!!"

เเค่ไอหน้าหล่ออำมหิตนั่นตวาดคำเดียวก็ทำให้คนอื่นเงียบไปหมดสงใสเขาจะเป็นซตานที่พุดมาจากนรกเพียงคนเดียวจริงๆด้วย

"เธอนะไม่ถูกสั่งสอนคงไม่รู้สำนึกสินะ"

อ่าต่อตอนหน้า