“ ฮัลโหลพี่ฝน อยู่ที่ไหนคะ”
“พี่มาออกอีเว้นท์ เดี๋ยวก็กลับจ้ะ”
“พี่ฝนสบายดีใช่ไหม ฟ้าคิดถึงใจจะขาดแล้วค่ะไม่เจอกันเสียนาน ยังไงก็รีบกลับนะคะ”
“เคจ้ะ”
ปลายฟ้าสาวดีไซน์เนอร์ไฟแรงที่เหล่าไฮโซรู้กันดีทั้งต่างประเทศและในประเทศไทย การกลับมาครั้งนี้ของปลายฟ้าคือตั้งใจจะมาอยู่กับพี่สาวฝาแฝดของเธอ พี่สาวผู้มีพระคุณที่ทำงานส่งเธอเรียนจนจบแม้ค่าเล่าเรียนจะแพงแค่ไหน ปลายฝนและปลายฟ้าเป็นพี่น้องฝาแฝดที่นอกจากจะเหมือนกันยังกับคนเดียวกัน ปลายฟ้ายังรักพี่สาวคนเดียวของเธอมาก มากแม้แต่ชีวิตเธอก็ให้พี่สาวของเธอได้ ตั้งแต่ปลายฟ้าจำความได้พ่อแม่ของเธอก้อจากไปแบบไม่มีวันหวนกลับ ปลายฟ้ามีแค่พี่สาวเท่านั้นที่คอยเลี้ยงดูแลเธอด้วยเงินก้อนหนึ่งที่พ่อแม่ได้ทิ้งไว้ให้ก่อนจากโลกนี้ไป ขณะนอนคิดถึงอดีตปลายฟ้าก็เผลอหลับไป
เอี๊ยด............. เสียงประตูถูกเปิดออกช้าๆ
“กลับมาแล้วหรอคะ? คิดถึงจังเลยมากอดหน่อย”
ปลายฟ้าพูดกลับคนเข้ามาเยือนอย่างคิดถึงแม้ว่าดวงตายังไม่ลืมขึ้นมามองคนยืนตรงหน้าเลย คนฟังได้ยินประโยคคำว่าคิดถึงด้วยถ้อยคำหวานซึ้งเขากำหมัดแน่น พร้อมเสียงคำรามในคอ
“หึ..หึ”
“เอ๊ะ!!”
ปลายฟ้าพูดได้แค่นั้นแล้วเธอก็รู้สึกเหมือนโดนผ้ามาอุดที่ปากเธอดิ้นต้านแรงกดของเขาจนหมดสติไป
หลายชั่วโมงผ่านไป เธอค่อยๆลืมตาขึ้นทีละนิด แล้วต้องกระพริบตาถี่ๆ เรียบเรียงเหตุการณ์ก่อนที่เธอหมดสติไป แล้วต้องดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะได้รับอันตราย
ซ่าส์.......ซ่าส์ เสียงน้ำทะเลซัดมาทำให้หญิงสาวต้องวิ่งออกไปดู เเกร๊ก.!!!!
“ไอ้บ้าเอ้ย แก่ล่ามโซ่ฉันไว้ทำไมเนีย”
หญิงสาวได้แต่นั่งคิดว่าที่เขาลักพาตัวเธอมาต้องการอะไรกันแน่ หรือว่าเรียกค่าไถ่
“โอ้ย!!! จะบ้าตาย”
ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้วท้องของปลายฟ้าเริ่มร้องเพราะความหิว เธอได้แต่มองรอบๆเพื่อหวังเจอเจ้าตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้ อยากถามเขาให้หายสงสัยต้องการอะไรกันแน่ แต่สิ่งที่เห็นตอนนี้ก็มีแค่กระท่อมน้อยๆที่เธออาศัยอยู่กลางป่า ไม่ใช่สิกลางเกาะต่างหาก ไร้ผู้คน ไร้แสงสว่างใดๆแม้แต่ดาวสักดวงยังไม่เห็นทอแสงสว่างให้เธอแม้แต่น้อย ช่างเป็นคืนที่มืดมิดสำหรับผู้หญิงอย่าเธอเสียจริง มีก็คงจะเป็นเตียงไม้ใผ่ผุๆพังๆซึ่งไม่รู้จะรับน้ำหนักตัวเธอได้อีกนานแค่ไหนหลังจากคืนนี้
“แม่คะพ่อคะช่วยฟ้าด้วยค่ะ ฟ้าอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะ”
“อดทนหน่อยนะฟ้าเดี๋ยวเรื่องร้ายๆจะผ่านไปด้วยดี”
คำปลอบโยนของหญิงวัยกลางคนทำให้หญิงสาวอบอุ่นใจขึ้นมา ปลายฟ้าคลานเข้าไปนอนลงหนุนตักผู้เป็นมารดาอย่างโหยหาความรักแสนอบอุ่นนี้เป็นเวลานานก่อนร่างผู้เป็นแม่จะค่อยๆหายไปกับอากาศ
ปลายฝนเมื่อเสร็จจากงานที่ตนรักก็รีบกลับไปหาน้องสาวแสนรักของตนเองทันที เธอหยิบมือถือโทรหาน้องสาวด้วยความห่วงน้องสาวว่าจะหิว
“ทำไมไม่รับสายนะยัยฟ้า”
เธอได้แต่บ่นพึมพำในรถกับตัวเองเหตุใดน้องสาวจึงไม่รับสายเลย หรือว่าน้องสาวเหนื่อยคงเผลอหลับไปมั้ง เธอคิดในใจ เมื่อรถเคลื่อนถึงประตูรั้วเธอเห็นบ้านมืดสนิทประตูรั้วก็เปิดทิ้งไว้อย่างนั้น
“ยัยฟ้าตลอดเลยนะเรื่องขี้เกียจปิดประตูบ้าน ตั้งแต่เล็กจนโตก็ยังเป็นเหมือนเดิม”
เธอบ่นให้น้องสาวเบาๆ แม้ในใจจะเป็นห่วงน้องสาวเหลือเกิน
“ฟ้า... ฟ้าเอ้ยพี่กลับมาแล้ว ไปไหนของเขานะ”
เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับเธอจากคนที่บอกว่าคิดถึงเธอเหลือเกินปลายฝนก็เดินหาน้องสาวทั่วบ้าน
“เอ๊ะ!!!โทรศัพท์ก็อยู่นี่นี่นิ แล้วคนหายไปไหน ออกมาเดี่ยวนี้นะยัยฟ้าพี่ไม่ตลกกับเธอนะ”
เมื่อหาน้องสาวจนทั่วบ้านไม่เจอแม้แต่เงา เธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำรอน้องสาวพลางคิดว่าน้องสาวคงหิวอาจจะไปหาอะไรกินแถวนี้เดี่ยวคงกลับมา
ตั้งแต่เธอเข้าวงการนักแสดงมาปลายฝนไม่เคยเล่าเรื่องน้องสาวฝาแฝดให้ใครรู้แม้แต่คนที่เธอสนิทด้วย ในเมื่อน้องสาวของเธอตั้งใจกลับมาอยู่กับเธอที่นี่ ก็คงถึงเวลาแล้วที่ปลายฝนจะบอกกับทุกคนเรื่องน้องสาวฝาแฝดของเธอ
“กลัวแต่ไปเจอใครบางคนที่สนิทกับพี่แล้วเกิดเข้าใจผิดกันขึ้นมา คราวนี้แหล่ะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ”
ปลายฝนเดินวนไปวนมาตัดสินใจไม่ถูกว่าจะบอกชายคนรักดีไหม
“คงไม่บังเอิญเจอกันหรอกมั้ง แต่มันก็ไม่แน่นี่นา”
พูดเส็จก็เดินไปหยิบมือถือขึ้นกดเบอร์หาชายคนรักทันที
“ฮัลโหล ภูมิเดชคะ ฝนมีเรื่อง... เอ่อ ฝนคิดถึงคุณจังเลยค่ะแต่ช่วงนี้ฝนยุ่งๆคงไปหาคุณน้อยลงนะคะ เอาไว้เคลียร์อะไรลงตัวแล้วฝนจะรีบไปหาคุณนะคะ”
“งานมีปัญหาอะไรหรือป่าวฝน”
“เอ่อ คือ เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ผู้จัดการเขารับงานซ้อนน่ะค่ะเลยไม่รู้จะเลือกงานไหนดี”
“แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวฝนต้องพักผ่อนแล้ว ฝันดีค่ะ”
“ฝันดีคับ”
เมื่อวางสายจากชายคนรักลงเธอก็บ่นกับตัวเอง
“ทำไมไม่กล้าพูดล่ะยัยฝนเอ้ย ช่างเถอะเอาไว้ค่อยบอก”
พูดจบก็มานั่งเปิดหนังสืออ่านรอน้องสาวจนเวลาประมาณ 01:00 บ่งบอกว่าถึงเวลาที่เธอต้องพักผ่อนแล้วแต่ทำไมน้องสาวเธอถึงลืมของสำคัญเช่นโทรศัพท์ไว้ที่ห้องได้กันนะ
“หายไปไหนหนอยัยฟ้า เธอไม่เคยเกเรขนาดไม่กลับบ้านกลับช่องนี่นา”
เธอได้แต่ห่วงน้องสาวแล้ววางหนังสือลงเดินขึ้นห้องนอนของเธอไป ปลายฝนหยิบมือถือของน้องสาวขึ้นมาเลื่อนดูเรื่องราวต่างๆนาๆที่น้องเก็บบันทึกไว้ในเครื่อง
ก่อนจะเลื่อนเจอสถานที่ท่องเที่ยวที่หนึ่งในเชียงใหม่
“คงเป็นที่ที่อยากไปเที่ยวมากสินะถึงรอเจอพี่ไม่ไหว ไม่พอแค่นั้นกลับลืมโทรศัพท์ไว้ให้ดูต่างหน้ายัยฟ้าเอ้ย”
เธอส่ายหัวเล็กน้อยก่อนปิดมือถือลง เที่ยวสนุกแล้วอย่าลืมกลับมาหาพี่แล้วกัน เธอว่าในใจแล้วปิดไฟหัวเตียงลง
ในขณะที่ปลายฟ้าเผลอหลับทั้งด้วยความหิวและเหนื่อยก็มีสายตาของวศินยืนมองอยู่ด้วยความสมเพชผ่านความมืด วศิน ศิลาราช เจ้าของธุรกิจขนส่งทางเรือทั่วโลก ความหล่อของเขาเป็นที่หมายตาของผู้หญิงหลายๆคน แต่เขากลับตกหลุมรักแม่ดาราสาวแสนสวยที่มีชื่อว่าปลายฝน เขารักเธอมากศึกษาดูใจกันมา7ปี จนวันที่เขาจะขอเธอแต่งงาน เขาทำทุกอย่างเพื่อที่จะเซอร์ไพรส์ให้คนรักของเขาประทับใจที่สุดและไม่กล้าปฏิเสธเขาเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา แต่สิ่งที่เขาตั้งใจทำให้คนรักกับพังทลายลง เมื่อเขาขับรถไปรับเธอเพื่อดินเนอร์สุดหรูหวังขอคนรักแต่งงาน พอมาถึงคอนโดของคนรักเขาได้เปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ
“อะ อ๊า...เสียวสุดๆไปเลยค่ะภูมิเดชข๋า”
เสียงคนรักของเขากล่าวพูดออกมา ชายหนุ่มเดินตามเสียงนั้นทันที สิ่งที่เขาเห็นและสิ่งที่ได้ตอบแทนคือภาพคนรักของเขากำลังละเลงบทรักกับชายหนุ่มนิรนาม วศินกำหมัดแน่นและเดินจากไปในที่สุด ทุกภาพเหตุการณ์มันฝังอยู่ในหัว!! เขาเจ็บใจตัวเองที่โดนผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้หลอกเขาได้
“หึหึ ถึงเวลาแล้วสินะที่เธอจะต้องชดใช้เวรกรรมของเธอปลายฝน”
รุ่งเช้าปลายฟ้าตื่นนอนจากเตียงไม่ไผ่ที่เธออาศัยนอนมาทั้งคืนด้วยความปวดเหมื่อย
“ฮื่อๆ”
อยู่ๆน้ำตาก็ไหลอาบสองแก้มเนียนเธอทั้งหิวและกลัวในคราวเดียวกัน
“ช่วยด้วยค่ะ มีใครอยู่แถวนี้ไหมคะ ช่วยด้วยฉันโดนจับมาขังไว้ที่นี่”
เมื่อเธอตั้งสติได้ก็ตะโกนร้องหาคนช่วยทันที
“มีใครได้ยินไหมคะ ฮื่อๆ”
“แหกปากอะไรแต่เช้า ตะโกนจนคอแตกก็ไม่มีใครได้ยินหรอก”
หญิงสาวหันตามเสียงเขาทันที เมื่อเห็นหน้าเจ้าของน้ำเสียงเธอก็สะดุดในความหล่อของเขา ชายที่มีหน้าตาคมเข้มผิวสีแทนสเปคที่หลายคนอยากจับจองก็ว่าได้ ก่อนตะคอกกลับ
“แกเป็นใคร จับฉันมาทำไมไอ้โรคจิต”
“แหม ความจำเสื่อมหรอคุณปลายฝนที่รัก”
“ปลายฝน พี่ฝนทำไม ใครที่รักแก”
หญิงสาวถามอย่างสงสัย
“แกทำอะไรไว้ล่ะ อีกระหรี่!”
“ว้ายแกจะมาพูดต่ำๆแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันไม่เคยรู้จักและไม่เคยทำอะไรให้แกด้วย”
“แน่ใจหรอ? หรือต้องให้พูดว่าเธอทำอะไรไว้กับฉันบ้าง”
“ก็บอกมาสิ รีรออะไรล่ะ”
หญิงสาวก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพี่สาวตัวเองทำอะไรกับเขาไว้ ทำไมเขาถึงโกรธเกลียดพี่สาวเธอได้ขนาดนี้ และหากพี่สาวเธอทำอะไรไม่ดีจริงๆ ถ้าเขาจะแก้แค้นให้เขาลงที่เธอคนเดียว เพราะนี่จะเป็นสิ่งตอบแทนพี่สาวผู้ที่มีพระคุณกับเธอได้เหมือนกัน
“ปากดีขึ้นเยอะนะ ปลายฝน มานี่!!”
เขาลากเธอให้เดินตามแรงของเขา
“ว้าย!! แกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉัน ฉันเดินเองได้ ได้โรคจิต”
“หุบปากถ้าไม่อยากเจอดี”
หญิงสาวได้แต่เดินแกมวิ่งตามแรงลากโซ่ของเขาอย่าทุลักทุเลจนมาถึงคฤหาสน์กลางเกาะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
