ณ หมู่บ้านเเถบชายป่าเเห่งนึ่งที่มีภูเขาฮอมลอม

เมฆ:นี้มะลิฉันขอเล่นเป็นพ่อบ้างสิจ้ะ

มะลิ:ไม่เอาเราไม่อยากเล่นกับเเก

เมฆทำหน้าหง่อยที่ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ

เเก้ว:ไม่เป็นไรให้ไอ่เมฆมันเล่นบ้างก็ได้นิมะลิ

มะลิ:เเต่เเก้ว..

เเก้ว:ไม่เป็นไรเเก้วต้องกลับเเล้วล่ะไว้เจอกันน่ะมะลิ

มะลิ:อื้มบ้าบบายจ้ะเเก้ว

เมฆ:นี้มะล่ะเจ้าเเก้วมันจะกลับเเล้วงั้นเดะฉันเล่นเเทนได้ไหมจ้ะ

มะลิมองไปทางเเก้วด้วยสายตาเย็นชา

เมฆทำสีหน้าไม่ดี

มะลิ:ไม่อ่ะเราไม่อยากเล่นเเล้วเรากลับก่อนน่ะ

เมฆยืนมองมะลิที่กำลังเดินห่างออกไปไปพร้อมคิดในใจหน่อยไอ่เเก้วน่ะไอ่เเก้วไอ่มารหัวใจมุงกับกูจะได้เห็นดีกัน. (มันว่า)

ตัดมาที่เเก้วที่กำลังเดินกลับที่บ้านเพราะพ่อของเขากำลังกลับมาจากป่าทันใดนั้นก็มีเสียงดังสวดสาบมาจากพุ่งไม้ข้างหน้าเเก้วยืนมองด้วยความเเปลกใจปนสงสัย

เเก้ว:ตัวอะไรมันอยู่ตรงพุ่งไม้ว่ะ

เเก้วคิดในใจพร้อมที่กำลังจะเดินเข้าไปเเต่ทันใดนั้นนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า

เฮ้ยเเกใช่ไหมว่ะที่มีมายุ่งกับอีมะลิอยากตายไหม

เเก้ว:อะไร!อะไรของพวกเเกเเล้วพวกเเกเป็นใคร

1ในสามคน:พวกกูจะไปเป็นใครก็ช่างเฮ้ยพวกมึง2คนไปล็อคตัวมัน

มันพูดพร้อมกลับสั่งลูกน้องเดินไปหาเเก้ว

เเก้ว:เฮ้ย!

เเต่เเก้วยังไม่ทันได้พูดอะไรก็รุ้สึกเจ็บที่ท้องน้อยมันจุกเสียดไปหมดราวกับว่าอวัยวะถายในได้เเหลกเหลวไปหมดเเล้วยังไม่ทันได้ร้องก็มีทั้งหมัดทั้งตีนรุมเข้ามาไม่หยุดจนกระทังสติของเเก้วก็ได้ดับวูบไป

เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้จนเเก้วได้สติขึ้นมาก็พบว่าตอนนี้สิ่งรอบตัวก็มืดไปหมดเเก้วได้หอบเอสร่างก่ายที่บอปซํ้าเดินโซชัดโซเชกลับไปยังกระท่อม

น้อยๆพอมาถึงก็ล้มฟุบไปที่เเคร่ไม้หน้ากระท่อม

เสียงหนึ่งได้ดังตะโกนมา

พ่อ:ไอ่เเก้วไอ่เเก้วลูกพ่อใครโครมันกล้าทำเองเเบบนี้ว่ะไหนบอกพ่อมาสิ่

เเก้ว:ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจะพ่อ

พ่อ:โธ่ลูกพ่อไม่เป็นไรเดะพ่อจะทำยาสมุนไพรประคบให้ลูกน่ะ

พ่อของเเก้วพูดพรางก็เดินไปหาสมถนไพรบนชั้นเก็บสมุนไพรมาบดเเละพ่อกไปตรงบาดเเผลให้กับลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวน

พ่อ:ลูกนอนพักชะน่ะ

เเก้ว:ได้ครับพ่อ

เเก้วพูดพรางก็หลับไปด้วยความอ่อนลา

ความเดินตอนที่เเล้ว เเก้วได้ถูกชายเเปลกหน้า3คนรุมทำร้ายจนอาการเเย่เเต่ก็ได้พ่อช่วยเอาไว้

พ่อ:เเก้วบอกพ่อได้ไหมใครมันเป็นคนทำลูก

เเก้ว:โอยฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจะพ่อพวกมันครุมไอ่โม้งทัง3คนเลยจะเเต่1ในสามคนนั้นฉันเห็นมันมีเเผลเป็นที่หน้าอยู่น่ะจะ

พ่อ:งั้นหรอไม่เป็นไรงั้นเองพักเหอะ

เเก้ว:จ้ะพ่อ

พ่อของเเก้วคิดในใจ(หรือว่าจะเป็นไอ่นั้นไม่ผิดเเน่ลูกน้องผู้ใหญ่บ้าน)

"เเก้วเด็กหนุ่มวัย16ปี อาศัยอยู่กับพ่อ2คนที่กระท่อมปลายนาพ่อเป็นพรานป่าผู้มีวิชาอาคม"

ตัดไปที่ฝ่ายผู้ใหญ่บ้าน

ผู้ใหญ่บ้าน:เอาๆเป็นไงงานที่สั่งไปเป็นไงบ้างว่ะไอ่เขียม

ไอ่เขียม1ในสามคนที่ไปรุ่มทำร้ายเเก้วเมือตอนหัวคํ่าวันนี้

ไอ่เขียม:เรียบร้อยจะผู้ใหญ่น็อคคาตีนเเต่ฉันเอามันไม่ถึงตายน่ะจะเเค่สั่งสอนตามที่ผู้ใหญ่ว่าจะ

ผู้ใหญ่บ้าน:เออๆดีเเล้วให้มันรู้ชะบ้างว่าลูกกูอยากได้อะไรก็ต้องได้

ไอ่ผู้ใหญ่มันเเครนเสียงหัวเราะลั่นด้วยความสะใจ

เเละหั้นไปบอกลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวน

ผู้ใหญ่บ้าน:พ่อจัดการให้เเล้วน่ะลูกเมฆลูกรัก

"เมฆเด็กหนุ่มวัย17ปีเป็นลูกผู้ใหญ่บ้านผู้ทรงอิธิพลที่สุด"

เมฆ:ขอบใจมากจะพ่อเเค่นี้มะลิก็จะเป็นของฉันเเล้วพรุ่กนี้พ่อพาฉันไปบ้านมะลิหน่อยได้ไหมพ่อ

ผู้ใหญ่บ้าน:ได้สิลูกรักว่าเเต่พ่อขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมลูก

เมฆ:จะพ่อว่ามาเลย

ผู้ใหญ่บ้าน:ผู้ในหมู่บ้านเราก็มีตั้งเยอะตั้งเเยะทำไมจะต้องไปสนใจก่ะอีเเค่ผู้หญิงหน้าตาบ้านๆธรรมดา

ด้วยหละลูกพ่อ

เมฆ:โธ่พ่อก็ฉันรักของฉันนี้จะพ่อไม่ว่าใครก็จะมาเเย่งมะลิไปจากฉันไม่ได้หรอกฉันสาบานเลย

มันพูดพรางยกเเก้วเหล้าขึ้นมาดืมอย่างเร็ว

ผู้ใหญ่บ้าน:เห้อไอ่ลูกคนนี้

ตัดมาทั้พวกไอ่เขียม

ไอ่เขียม:เฮ้ยพวกมึงคืนนี้มาที่บ้านกูมากินเหล้ากัน

วันนี้ผู้ให้ค่าจ่างมาเเล้วลูกน้องอีกสองคนรีบตอบตกลง

ไอ่เเหลม:จัดไปลูกพี่

ตัดไปที่พ่อของไอ่เเก้ว

เขากำลังเดินไปในห้องพระพลันก็หยิบเอานํ้ามันขวดเล็กๆหน้าโต๊ะบูชามาทาตัวพลันนั้นนั้นเองก็บังเกิดสิ่งน่าอัศจรรย์ร่างกายของพ่อเเก้วเกิดสั่น

สทานพลันก็ก้มลงเป็นท่าสีขาร่างกายมีขนสีส้ม

สลับดำหางค่อยๆยาวออกมาส่วนหัวค่อยๆเเปล

เปลียนเป็นหัวเสือโคร่งขนาดมหึมาตัวของมันยาว

ราวๆ9ศอกมันเผ่นโผนโจนทยานออกไป

จากกระท่อม

เเต่หารู้หรือไม่ว่าทุกเหตุการถูกจับตามองจากเเก้วไว้หมดเเล้ว

ไอ่เขียม:นี้พวกมึงมึงว่ามันจะตายไหมว่ะ

ไอ่เเหลม:ไม่หรอกพี่โดนไปนิหน่อยๆเองพลันก็หัวเราะออกมา

ไอ่เเหลม:ว่าไหมไอ่ดำ

ไอ่ดำ:จริงพี่~~~

ไอ่ดำตอบด้วยอาการเมาได้ที่

เเต่ก็มีเสียงออกมาจากป่าข้างๆที่พวกมันกำลังนั่งกินเหล้ากันอยู่

ไอ่เขียม:เฮ้ยอะไรว่ะเสียงดังอยู่ตรงนั้นไอ่เเหลมไปดูสิ่

ไอ่เเหลม:ได้พี่อาจจะเป็นไก่ก็ได้หน่าถ่าเป็นไก่กูจะจับต้มกินเเกล้มเหล้าเเม่งเลย

มันพูพรางเดินย้างเข้าไปเเต่ก่อนที่มันจะเดินไปถึงนั้นนั้นเองก็มีหญิงสาวเดินออกมาเผยให้เห็นทรวดทรงองเอวของเทอผิวที่ขาวนวลนั้นราวกับปุ่ยนุ่นเมื่อต้องกับเเสงไฟหน้าอกที่อวบอิ่มเเถบจะทะลักออกมาจากเสื้อเเขนสันนั้นหน้าตาที่สระสวย

ดวงตาคมเข้ม

ไอ่เเหลม:โอ่!!เเม่จ้าวเว้ยยยน้องสาวมาจากไหนหรอจะ

มันพูดพรางมองหน้าอกอันอิ่มเอิบนั้น

หญิงสาว:ฉันหลงทางมาอ่ะจะฉันชื่อวันดีพี่ชายมี

ข้าวกับอาหารให้ฉันกินไหมจ้ะ

หญิงสาวพูดพร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้ชนิดที่ว่าห่างกันเเค่พุ่งไม่กั้นข้างหน้ากลิ่นอั้นหอมอ่อนๆเหมือนดอกไม้ป่าตีเข้าจมูกชายหนุ่มหน้าอกเทอเเทบจะติดเเขนของมัน

ไอ่เเหลม:มีๆสิจ้ะน้องสาวพี่มีให้กินเยอะเเยะเลยจ้ะ

สนใจมากินกับพวกพี่ไหมจ้ะเเต่ก่อนอื่นเรามาทำอะไรสนุกๆกันดีไหมจ้ะ

หญิงสาวไม่พูดพรางมองตาเเละส่งยิ้มให้

ทำให้ชายที่โสดมานานทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลือดในก่ายพุ่งพลานนกเขาในกางเกง

ชี้โด้พร้อมทำภากิจ

พลันมันก็ทะลึงพรวดไปจับที่หน้าอกของเทอ

เเต่ทะว่าทั้นใดั้นนั้นเองพอเเหวกเสื้อของเทออกมา

เเทนที่จะได้เห็นหน้าอกอั้นขาวอวบอิ่มนั้น

กลับเป็นขนสีส้มสลับดำพลันกลิ่นสาบสางก็ลอย

ออกมามันเป็นกลิ่นที่ช่วนเเสบจมูกมาก

มันเเหงนหน้าขึ้นไปมองหญิงสาวเเต่ทะว่า

มันไม่ใช่อีกต่อไปมันปรากฎเป็นใบหน้าของ

เสือโคร่งขนาดมหึมาอ่าปากรอมัน

ไอ่เเหลมยังไม่ทันได้ร้องสักเเอะเสือโคร่งมันก็อมหัวของไอ่ชัวเเละออกเเรงกัดทีเดียวหัวกระโหลก

ก็เเตกมันสมองกระจ่ายลูกตาทั้งสองข้างทะลัก

ออกมาห่อยที่เบาตามันล้มพาดลงอย่างเเรง

ร่างชักกระตุกมือเท้าเหยียดเกรงก่อนจะเเน่นิ่ง

สิ้นใจตายไปอย่างทุกทรมาร

ไอ่เขียม:เฮ้อออไอ่เเหลมมันหายไปไหนของมันว่ะ

ส่งสัยต้องออกไปตามสักหน่อย

มันพูดพร้อมเดินโซชัดโซเชออกไปที่พุ่งไม้เดินหาอยู่นานก็ไปเจอสภาำของไอ่เเหลมนอนตายอย่าง

อนาจ

ไอ่เขียม:เห้ยย!!ใครมันทำเองว่ะ

เเต่ทันใดนั้นนั้นเองพลันพุ่งไม้ข้างหน้าก็เเตกเผย

ให้เห็นร่างขนาดมหึมา9ศอกเผ่นโผนออกมา

จากพุ่งไม่มันกลางกลงเล็บขนาดเท้าจานข้าว

ตบไปที่หน้าของไอ่เขียมหวังจะให้หัวขาดสะบั้น

เเต่มันก็เร็วมันฉักตัวหลบออกขวาเป็นผลให้ไหลซ้ายของมันโดนกรงเล็บขนาดใหญ่นั้นเสียงดัง

คว้าก!ไหลของมันหลุดออกจากร่างทันทีมันร้องลั่น

เเต่หาได้มีเวลาหนี้หรือไม่ไอ่ลายพราดกรอนมัน

ก็ขึ้นมาครอมตัวของมันเเล้วกัดไปที่คอเเละออก

เเรงดึงด้วยพละกำลังมหาสารทำใหเนื้อตรงคอมัน

หลุดติดปากออกมาเลือดใหลทะลักสิ้นใจตายไปอีกคนดเเต่ทะว่าทันใดนั้นนั้นเอง

บังเกิดเสียงดัง(เปรียง!!!)สนันกระสุนตรงเข้าสีข้างของลำตัวเสือใหญ่จนมันเซออกไปเล็กน้อมันคือไอ่ดำนั้นเอง

มันกำลังจะใส่กระสุนอีกครั้งเเต่หาได้ทันเสือใหญ่ก็กระโดดมาเอากรงเล็บขนาดใหญ่ตบไปที่ท้องมัน

จนไส่เครืองในของมันทะลักออกมากองที่พื้นมัน

ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพลัดเฮือกสุดท้าย

มันได้เล็งปืนมาที่เสือใหญ่ก่อนจะลั่นไกลทำให้กระสุน เเหวกอากาศเข้าที่ไหลซ้ายของเสือใหญ่

ไอ่ดำ:กูขอฝากกระสุนนี้ให้มึงล่ะกัน

มันพูดก่อนล้มหน้าควัมสิ้นใจตายลงในที่สุด

เช้ามืดอีกวัน ไอ่เเก้วที่รอพ่อมันอยู่ก่อนเเล้ว

เห็นพออั้นเป็นที่รักเดินมาด้วยสภาพเลือดอาบ

ก็วิ่งไปพยุงพ่อมานั่งที่เเคร่พ่อมาถึงเขาถามพ่อว่า

เเก้ว:พ่อจ้ะพ่อไปทำไรมาจ้ะ

พ่อ:ไม่มีไรลูก

เเก้ว:เเต่ฉันเห็นหมดเเล้วน่ะพ่อ

พ่อเเก้วอำอึ้งไปสักพักก่อนจะยิ้มให้เเก้วเเละพูดว่า

พ่อ:พ่อก็เเค่ไม่อย่ากให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายเองเเค่นั้นเอง

พรางพูดเลือดสดๆก็ไหลออกมาจากปากเเละบาดเเผลเเก้วเห็นดังนั้น

เเก้ว:พ่อ!เดะเเก้วจะช่วยเอง

พ่อ:ไม่เป็นไรพ่อคงไม่รอดเเล้วจากนี้ต่อไปพ่อจะบอกให้เเกรู้เเละจะบอกอาจารที่สอนวิชาอาคมนี้

ให้กับพ่อท่านคือพระธุดงชราในป่าดงห้วยไฟ

ขอให้ลูกไปหาท่านเเละบอกว่ารู้จักกับพ่อเเละ

ให้ไปภายในวันนี้ไป!รีบเก็บของเเละเอายามที่

เเทนบูชาพ่อไปด้วยทุกอย่างที่เเกต้องใช้มันอยู่

ในนั้น

พ่อเเก้วพูดพรางหายใจทีเเรงขึ้นก่อนจะสิ้นใจไปในที่สุดพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยนํ้าตาของลูกผู้ชายของเเก้วเด็กหนุ่มที่เสียพ่อไป

ก่อนจะเฝ่าศพพ่อไปพร้อมกับกระท่อมหลังนั้น

เเอดขอพักไว้เเค่นี้ก่อนไว้จะมาต่ออีกขอให้ทุกคน

สุภาพร่างก่ายเเข็งเเรงน่ะครับปลอยภัยจากฝุ่นpm2.5ทุกคนครับดูเเลสุภาพทุกคนด้วยขอบคุณครับ🙏🙏🙏

ณ บ้านผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่บ้าน:ไอ่เมฆตื้นได้เเล้ว

ผู้ใหญ่พูดพรางเดินไปปลุกลูกชาย

เมฆ:ตื้นเเล้วจะพ่อ

ผู้ใหญ่บ้าน:ไปกันไปบ้านนางมะลิ

ณ บ้านนางมะลิ

เเม่มะลิ:อ่าววผู้ใหญ่ไปไงมาไงถึงมาที่บ้านฉันอ่ะจ้ะ

เอาๆขึ้นมาบนบ้านก่อนมากินนํ้ากินทาก่อนเเละมีเรื่องอะไรกับฉันหรอจ้ะ

ผู้ใหญ่บ้าน:เอาๆป่าวๆจะมาคุยเรื่องหนุ่มสาวเเม่พอจะเรียกนางมะลิมาให้ข้าหน่อยได้ไหม

เเม่มะลิ:อ่อตอนนี้นางมะลิมันไม่อยู่อ่ะจ้ะ

ผู้ใหญ่บ้าน:อ่องั้นไม่เป็นไรงั้นฉันจะเข้าเรื่องล่ะน่ะ

คืองี้น่ะเเม่ลูกชายฉันมันก็โตเป็นหนุ่มเเล้วลูกสาวเเม่ก็โตเป็นสาวเเล้วลูกชายฉันมันชอบลูกสาวเเม่อ่ะจ้ะ

พูดพรางก็หั้นไปหาไอ่เมฆที่กำลังนั้งยิ้มอยู่ข้างหลัง

เเม่มะลิ:เออ..คือว่า เรื่องเเบบนี้ฉันตัดสินไม่ได้หรอกจ้ะผู้ใหญ่ต้องให้เจ้าตัวตัดสินใจ

ผู้ใหญ่บ้าน:นี้เเม่ฉันก็เป็นถึงผู้ใหญ่บ้านที่ดิน

ทรัพสินเงินทองฉันก็มีมากมายถ้าเเม่ยกลูกสาว

ให้ก่ะไอ่เมฆมันทุกอย่างที่ฉันว่ามาฉันจะยกให้หมดเลยอ่ะจ้ะ

ขนาดที่เเม่กำลังจะพูดอะไรนั้นเสียงเปิดประตู่ก็ดังขึ้นเสียงหวานเล็กของหญิงสาวก็ดังขึ้น

"มะลิหญิงสาวอายุ17ปีหน้าตาสระสวยผิวขาวนวลดวงตาคมเป็นประกายเป็นลูกสาวคนเดียวของเเม่พ่อเสียชีวิตตั้งเเต่เทอยังไม่เกิด"

มะลิ:เอาเเม่จ้าผู้ใหญ่มาทำไมหรอจะ

เเม่มะลิ:เอามะลิมาพอดีเลยเเม่มีเรื่องอยากจะคุย

พ่อดีผู้ใหญ่เข้าอยากจะมาเเนะนำลูกชาย...

มะลิ:ห้ะ!จะให้หนูอยู่กินกับไอ่เมฆหรอหนู่บอกเเล้วไงหนูไม่ได้ชอบเมฆ

มะลิพูดพรางมองหน้าเมฆที่กำลังตกใจทำหน้าไม่ถูกพร้อมกลับเดินเข้าห้องไปปิดประตู้(เสียงดังปัง!)

เเม่มะลิ:เห้อจริงๆเลยเด็กคนนี้นั้นเเหละจ้ะผู้ใหญ่

เรื่องเเบบนี้มันต้องใช้หัวใจตัดสิน

ผู้ใหญ่บ้าน:เข้าใจเเล้วเเม่ไว้วันหลังฉันจะกลับมาอีกก็เเล้วกันน่ะ

ในขณะที่ผู้ใหญ่กำลังจะกลับพลันก็มีเสียงเอะอะโว้ยว้ายมาจากหน้าบ้านเเม่มะลิ

ชาวบ้าน:ผู้ใหญ่ๆ!!!!

ผู้ใหญ่บ้าน:มีอะไร!เกิดอะไรขึ้น

ชาวบ้าน:ซวยเเล้วผู้ใหญ

พูดพรางก็หายใจไปพราง

ผู้ใหญ่บ้าน:อะไรรีบบอกมาสิ่ข้าจะไปรู้ตอนไหน

ชาวบ้าน:ก็ ไอ่เเหลม ไอ่ดำ ไอ่เขียม มันตายเเล้วน่ะจ้ะ

ผู้ใหญ่บ้าน:ห้!ะว่ายังไงน่ะเเละมันตายได้ยังไง

ชาวบ้าน:ผู้ใหญ่ไปดูเองเถอะจ้ะ

พูดพลันก็วิ่งนํ้าหน้าผู้ใหญ่ผู้ใหญ่ก็วิ่งไปตามติดๆ

พร้อมกับเมฆ

...ณ บ้านไม้ยกใต้ถุนสูง...

มีชาวบ้านมากมายยืนมุ่งดูบ้างคนก็ถึงกับอ้วก

เเตกอ้วกเเตน

ผู้ใหญ่บ้าน:มีอะไรกัน

พลันไปถึงผู้ใหญ่ถึงกับเบือนหน้าหนีเมือพบกับศพ

ทั้ง3ศพสภาพเละเเหลกเเทบมองไม่ออกส่าเป็นใคร

ชาวบ้านคนนึง:นี้ผู้ใหญ่ผมว่ามันเเปลกๆน่ะครับเพราะสภาพศพน่าจะไม่ใช่ฝีมือมนุษย์

ผู้ใหญ่บ้าน:เเละมันจะฝีมืออะไร

ชาวบ้าน:กระชิบ(ผมว่ามันน่าจะเป็นเสือน่ะครับ)

ผู้ใหญ่บ้าน:มันจะเป็นไปได้ไงหมู่บ้านเราไม่มีเสือ

เเต่ก็เหลือบตาไปเห็นลอยเลือดที่พื้น

ผู้ใหญ่บ้าน:ตามลอยเลือดนี้ไปเร็วเข้า!ส่วนศพนี้ฝากคนที่เหลือจัดการด้วย

...ฝั่งเเก้ว...

หลังจากเผากระท่อมพร้อมศพพ่อก็เดินทางไปบ้านมะลิ

เเม่มะลิ:เอ้าเเก้วมาหามะลิหรอจ้ะ

พรากร้องเรียกลูกสาว

มะลิ:เเก้ววว!เเก้วมาหามะลิหรอจ้ะเเละนี้เเก้วจะไปไหนถึงเเบกของเยอะขนาดนี้

เเก้ว:อ่อคือว่าเเก้วต้องเดินทางเข้าป้าน่ะจ้ะ

มะลิ:ห้ะไปนานไหมเเก้ว

เเก้ว:ก็คงนานอยู่

มะลิทำสีหน้าเศร้า

มะลิ:โชคดีน่ะเเก้วดูเเลตัวเองด้วยมะลิคิดถึงเเก้วน่ะ

พูดพรางก็นํ้าตาไหลออกมาอาบเเก้มทั้งสอง

มะลิ:เราจะรอเเก้วกลับมาน่ะสัญญา

เเก้ว:สัญญา

พูดพรางก็เดินจากไป