มาดูเรื่องราวโชคดีนะ จีจิ กันเลย
จีจิ:ฉันน่ะ จะวาดแทนตัวเองด้วยตัวนี้!
______________________________________________
อันนี้มันอ่านไม่ได้อ่านตรงนี้ก็ได้นะค่า
ฉันชื่อจีจิ อายุ10ขวบ
ฉันชอบมีนิสัยขี้เกียจและขี้ลำคาญ
นี้คือครอบครัวฉัน พวกเขาดูมีความสุขมากเลย
จีจิ:พ่อ!
ฉันมีพ่อเป็นคนชอบความรุนแรง บ้างาน
______________________________________________
จีจิ:พ่อหยุด!
หลังจากนั้นมา ยังไง ก็ต้องหย่า
และฉันต้องไปอยู่กับน้า
น้าจีจิ:กลับบ้านกัน จีจิ
ที่ฉันต้องไปอยู่กับน้าเพราะแม่ต้องไปทำงานหนักกลัวว่าจะไม่มีใครดูแลฉัน
ผ่านไปไม่กี่วัน ณ โรงเรียน
จีจิ:มาแล้ว
ยูระมิ:ช่วงปิดเทอมนี้จะเล่นเกมนี้ไหม
จีจิและซาหาชิและเวกิมะ:แน่นอน
ฉันมีเพื่อนชื่อ ข้าวหอม พาย เวนิ แต่พวกเขาตั้งชื่อตนเองว่า ยูระนิ ซาหาชิ เวกิมะ
คุณครู:กรุณานั่งที่ครับ วันนี้มีนักเรียนใหม่มา
และนี้คือคุณครูวรนิ คุณครูสอนศิลปะ
______________________________________________
สวัสดีครับผมชื่อ**** ****(ขี้เกียจคิดชื่อจริง)
ชื่อเล่น เคท ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
(เอ้าอ้ายลืมเขียน ปี ในภาพ)
ตอนพักเที่ยง
ยูระนิ:หล่อตรงไหนว่ะ
ซาหาชิ:อิหยังจังวะ ทำไมพวกผู้หญิงชอบว่ะ
ฉันกำลังเดินบนถนน ได้เจอกับไอ้เคทอีกครั้ง
เคท:เธอใช่จีจิไหมอ่ะ
จีจิ:ใช่ทำไม
เคท:คือว่า..ฉันแอบชอบ..เธอนะ!!
______________________________________________
จีจิ:ขอเป็นแค่เพื่อนก็พอแล้ว บาย
เคท: อ๊าก
ถึงบ้านแล้วเว้ย
จีจิ:หวังว่าโตไป ทุกอย่างจะไปด้วยดีนะ
ในฝันจีจิ: หวังว่า"อ น า ค ต"จะมีวันที่ดีกว่าเดิมแต่
ฝันของฉันคืออะไร?
ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน
ซาหาชิ:มาแล้ว จีจิ!!
ยูนะนิ:มาแล้ว เล่นเกมกัน!! ลืมเลย เวกิมะ ไม่มาน่ะ
___________________ไม่เกี่ยว____________________
HiMAKi:อ้ายคิดไปเองหรือคำพูดน้อยกว่าเดิมว่ะ
______________________________________________
ยูระมิ:นี้ฉันซื้อผิดเกมหรอ
ยูนะนิ:ไม่เอาสิ อีกแล้ว!
ซาหาชิ:พอๆไปเที่ยวกัน
ถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
จีจิ:เล่นไรดีล่ะ
ซาหาชิ:งั้นเล่นเป็นเด็กปัญญาอ่อนไหม
_____________________ไม่เกี่ยว__________________
HiMAKi:เดี๋ยวๆทำไมคำพูดมันน้อยกว่าเดิมว่ะเนี่ย
______________________________________________
จีจิ: นกขุนทองร้องอู้!!
เล่นจนเบื่อแล้ววววววเว้ย
ซาหาชิ:พระอาทิจตกแล้ว รีบไปกัน
ถึงแล้วเว้ยที่ไหนไม่รู้
เคท: ถึงแล้วอยากรู้จังว่าท้องฟ้าคืนนี้จะเป็นยังไง
(ห่ะไม่เคยเห็นตอนกลางคืนเลยหรอว่ะ)
จีจิ ซาหาชิ:ฉันด้วยยย!! :D
ท้องฟ้ายอมค่ำคืน
คืนความทรงจำหนึ่ง
คือ " ค ว า ม ฝั น "
ตกลงแล้ว
ค ว า ม ฝั น ของฉัน
อยากเป็นอะไร?(ในภาพขี้เกียจเขียนแก้คำ)
ยังไม่จบ รอดูตอนมัธยมของจีจิเลยเด้อ
_____________ขอขอบคุณที่อ่าน/ดูนะค่า_________
มาดู/อ่านเรื่องราว โชคดีนะ จีจิกันเลย
คำเตือน; เรื่องนี้มีคำหยาบคายมากกว่าตอนที่1อย่างมาก และเลือดนิดหน่อยล่ะมั้ง
______________________________________________
สำหรับอันที่อ่านไม่ได้อ่านตรงนี้ก็ได้เด้อ!
ฉันอยู่ชั้น ม.3/1 เลขที่14อายุ 15 ขวบ เปิดเรียนมาทุกอย่างปกติ หวังว่า เพื่อนฉันจะอยู่ชั้นเรียนเดียวกับฉันนะ
จีจิ; เพื่อน!
ซาหาชิและยูระนิ; ใครเพื่อนมึง
ความรู้สึกเชิงลบได้เริ่มมาแล้ว
หลังกลับบ้าน
จีจิ; กลับมาแล้ว น้า
จีจิ; น้า?
______________________________________________
ในรายการทีวี; ข่าวด่วนเกิดเหตุการณ์ฆ่าตัวตาย(บลาๆ)ผู้เสียชีวิตชื่อ" เ ว นิ "
ในใจจีจิ; ไม่ดิ.. ไม่ใช่แบบนี้ดิ ไม่จริง ตกลงกูต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วหรอ ใช่ไหมว่ะ?
ในใจจีจิ; คิดก่อนดิ มันไม่จริง
กูหวังว่าการวาดจะรู้สึกดีนะ
ในใจจีจิ; แม่ง วาดแล้ว รู้สึกเหีัยกว่าเดิม
กูพอแล้ว ฉีกแม่งไอ้เหี้ยเอ้ย
จีจิ; วัน โ ช ค ดี หมดแล้วใช่ไหมว่ะ
______________________________________________
ไม่ต้องอ่านก็ได้เด้อ
__________________หลังทำ ตอนที่2 เสร็จ________
ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่าน/ดูด้วยนะค่า เหตุผลที่ทำช้าเพราะเนื่องจากความขี้เกียจของอ้าย และไม่ว่าง
จึงทำให้ออกตอนช้าลง ส่วนที่ภาพมันดูแย่อาจเป็นเพราะความรีบออกตอน(หรือขี้เกียจด้วยมั้ง)หลังจากได้ไปปรับแก้เรื่องคำ ขนาดรูปมังงะ ก็เลยลบคำสำหรับคำที่อ่านไม่ได้หรือก็คำเล็กเกิน ใช้เวลาค่อนข้างนานประมาณนึงเลยก็ได้ค่า ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่าน/ดู จีจิ ตอนที่2 มัธยม ตอนต่อไปจะเป็นตอน "ผู้ ใ ห ญ่ "แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะใช้เวลานานไหม
ความรู้สึกหลังทำมังงะเสร็จ ฉากทุกท้ายมันดูแบบ
ว่างจัดมากกว่าตอนที่แล้วจัดๆเลย เมื่อทำมังงะนี้จบแล้วก็คิดอยู่ว่าจะทำมังงะ"เกิดใหม่เป็น ตัวเหี้ย"
อยู่บ้างก็คงอาจรอนานจัดๆเลย อาจจะมากกว่า
มังงะ ตอนที่2 มัธยมเลยก็ได้ ขอโทษนะค่าสำหรับการใช้เวลานานอย่างมากและความขี้เกลียดของตนเอง และคุณภาพที่อาจแย่ด้วยค่ะ บ๊ายบ๊ายยย
______________________________________________
m949k8 ;
แต่จำไว้เสมอคนที่เรารักอย่างอา
"จ า ก ไ ป" ได้เสมอ
เหมือนกับน้าของเธอไงล่ะ จีจิ
ถ้าอาเธอตายไป ใครกันล่ะที่จะช่วยเธอ จีจิ
ฉันก็เคยเป็นแบบนี้เลย
เพื่อนรัก, ฉันน่ะยังไม่ตายนะ
ยามฝนตกอันแสนเจ็บปวด คนรักที่จากไป
ถึงเวลาที่จะต้องอยู่คนเดียว โดยไม่พึ่งใครไม่ใช่สิ่งที่คิดในตอนเด็กแม้แต่นิดเดียว เสียงฝน เสียงนก เสียงต่างๆ ทำให้รู้สึกถึงอาที่ตายไปแล้ว พวกเขาหักหลัง ไปอยู่กับเคท
ห้องศิลปะงั้นหรอ กี่ปีแล้วที่ไม่ได้เข้ามาห้องนี้ แต่ยังไงก็คงเข้าไม่ได้อยู่ดีเพราะ เงิน
ความฝันแม้อยู่ใกล้แค่ไหน สุดท้ายก็ไปไม่ถึงเพราะเงินอันน้อยนิดของฉัน ไม่แน่คงพัก 3 ชั่วโมงแล้วกัน
ดอกไม้อันเน่าเปื่อยที่ต้องการน้ำเพื่อมีชีวิต เหมือนกับฉันที่ต้องการเงินเพื่อความฝัน ดอกไม้อันแห้งเหี่ยวเปรียบเสมือนฉันอย่างจริงๆเลย
ยามกลางคืน
เงินแค่ 1,500 บาท จะอยู่ช่วยอะไรได้ล่ะชีวิตแค่ค่าต่างๆเอาไปหมดล่ะ ชีวิตนี้คงแย่เพราะด้านการเงินที่แสนน้อยนิด ความฝันก็อยู่ใกล้คงไปไม่ได้หรอกแม้อยู่ใกล้
AvxkaJ/คนเขียน; ภาพที่อ้ายวาดมันแย่กว่าเดิมจัดๆเลยว่ะ
เช้ามา ตามเคยแปรงฟันอาบน้ำ แต่งตัวแล้วไปทำงาน แต่วันนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว
โมโรกิ...? หน้าคุ้นๆจัง เหมือนรู้จักตอนไหนเลยอาจจะเป็นตอนป.1 ล่ะมั้งหรือไม่ก็ตอนอนุบาลล่ะมั้งนะถ้าไม่ใช่คงคนแปลกหน้า
พักผ่อนหรอ..? จริงด้วย ไม่ได้พักผ่อนนานแค่ไหนแล้ว หรือว่าเธอคือเพื่อนในอดีตหรอ จำไม่ค่อยได้เลย นึกว่าฉันจะไม่พึ่งใครแล้ว สุดท้ายก็พึ่งอยู่ดีใช่ไหม อย่างที่พ่อแม่เคยบอกเอาไว้
คนขียน:เอ้าลืมใส่ฉากลาออกไอที D:
ร่างกายที่อยู่ดีๆวิ่งไป แล้วเจอกับเธอคนนั้น นั้นคือโมโรกิ ที่ยังคงเป็นภาพ ขาวดำไม่เหมือนฉัน ผู้ที่ทำให้ฉันรู้ความฝันของตัวเอง ฉันควรจะทำให้เธอเป็นสี เหมือนที่เธอเคยทำให้ฉันเป็นสี ไม่ใช่ขาวดำหรือเทา อีกต่อไป
ฉันจำความฝันเธอได้ ความฝันเธอคือ
"ขอแค่เห็นพระอาทิตย์ตก และบรรยากาศที่สงบก็พอแล้ว" นี้อาจจะเป็นที่เรารักที่สุดก็ได้ โลกนี้มันไม่เป็นขาวดำหรือเทาอีกต่อไปแล้วนะ
ยามพระอาทิตย์ตก บรรยากาศอันแสนธรรมชาติ
ได้พัก ที่ไม่ใช่สีขาวดำเทาอีกต่อไป ความรู้สึกเหล่านั้นได้หายไปอย่างสิ้นซาก ไม่มีความรู้สึก เชิงลบอีกต่อไปแล้ว นึกว่าจะไม่พึ่งพาใคร สุดท้ายก็พึ่งอยู่ดี ขอบใจนะ โมโรกิ...
ตรงนี้ข้ามไปเลยก็ได้เด้อ
เหตุผลที่ทำงานช้า เพราะไม่ว่างอย่างหนัก(และขี้เกียจด้วย) เลยทำงานช้าจัดๆ ขอขอบคุณที่อ่าน และขอโทษที่ส่งงานช้ามากด้วยค่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
