สวัสดีเหล่ามนุษย์! ข้าชื่อโซเวียเป็นเทพซึ่งข้ามีความฝันว่าจะไปเที่ยวโลกมนุษย์ เเละตอนนี้ความฝันของข้าสำเร็จเเล้ว! ข้าโตมากพอมีความรับผิดชอบกับชีวิตข้าเององค์เทพจึงอนุญาตตอนนี้ข้าอยุ่ประเทศอังกฤษซึ่งเป็นประเทศเเรกที่ข้าจะเริ่มผจญภัย!

"อ่ะ....ขอโทษนะคะ....ร้านขนมไปทางไหนคะ? " หญิงสาวผมสีบลอนสลวยตาสีเทาเเวววาวหรือโซเวียเอ่ยถามเธอคนนั้นเเละยิ้ม" ตรงไปเเละเลี้ยวซ้ายเเละค่อยเลี้ยวขวาค่ะ" เธอคนนั้นตอบโซเวียด้วยยิ้ม "ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มเเละก้มหัวเเละน้อยก่อนจะเดินไปตามทางเเละเจอร้านขนมก่อนจะเดินเข้าไปดูขนมตรงหน้าเธอ "รับอะไรดีคะ" ประโยคเบสิคที่พนักงานทุกร้านต้องพูดเมื่อมีลูกค้าเข้ามา "โอ้....น่าทานทุกอย่างเลยค่ะงั้นขอรับเป็นมิ้นช็อกเค้กหวานมากเเละน้ำโกโก้ค่ะหวานมากค่ะทานที่นี่นะคะ" เธอตอบพนักงานก่อนที่พนักงานจะจดเเละให้คิวเธอ "ขอบคุณค่ะ" เธอรับมาเเละเดินไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างเเละตอนนี้กำลังมีหิมะตกทำให้บรรยากาศด้านนอกดูสวยงามเป็นพิเศษ 10 นาทีผ่านไปพนักงานพูดเรียกเลขคิวของเธอ เธอเดินไปหยิบขนมเเละกลับมานั่งที่เดิมเเละเริ่มตักมิ้นช็อกเค้กเข้าปาก "โอ้!....หวานจังคราวหลังต้องสั่งหวานปกติเเล้วสิ" เธอวางช้อนเเละหยิบน้ำโกโก้มาใส่หลอดเเละดื่ม "อันนี้กลมกล่อมมากอร่อยจัง!" เธอกินเค้กเเละโกโก้ไปเรื่อยๆพร้อมกับมองวิวที่สวยงามนอกบานกระจกที่ใสไร้รอยริ้ว "ชอบบรรยากาศเเบบนี้ที่สุดเเต่จะว่าไปเริ่มหนาวเเละเเหะ" เธอรีบทานจนหมดเเละเดินออกจากร้าน

ณ ร้านเสื้อผ้า "ยินดีต้อนรับค่ะ สนใจเสื้อประเภทไหนคะ" พนักงานรีบเดินมาประชิดตัวเธอเเละถามด้วยความเป็นกันเอง "อ๋อ ต้องการเสื้อกันหนาวน่ะค่ะ" เธอพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความตื่นเต้น "อ๋อ! ตามมาได้เลยค่ะคุณลูกค้า" เมื่อพนักงานพูดจบก็นำทางเธอไปที่ประเภทเสื้อกันหนาว "สนใจตัวไหนเป็นพิเศษมั้ยคะ" พนักงานผายมือให้เธอดูเสื้อกันหนาวหลากหลายสไตล์ที่เเต่ล่ะเเบบมีเอกลักษณ์เป็นของตัวมันเอง เธอเดินเลือกดูไปเรื่อยๆจนดันไปเตะตาเสื้อกันหนาวตัวหนึ่งที่มีสีดำเเละมีรูปหมาพันธุ์ปอมอยู่ที่กลางตัวของเสื้อเเละมีที่คุมหัวสีเเดงเเละมีกระเป๋า 2 ข้างที่มุมด้านล่างของเสื้อเเละมีขนปุยๆที่เเขน เธอจึงหยิบมาเเละหยิบเสื้ออีก2-3เเละจ่ายเงินก่อนจะลองใส่เสื้อตัวที่มีหมาพันธุ์ปอมที่กลางเสื้อ เเละเมื่อเธอใส่เสร็จมันก็เข้ากับเธอมากๆ "ชอบจริงๆเลย! พึ่งเคยใส่ชุดของพวกมนุษย์ครั้งเเรกเลยนะเนี่ย" เธอยิ้มเเละพูดด้วยความประติยินดีเเละเดินออกจากร้านไป "จะว่าไปฉันต้องไปหาที่พักนี่น่า" เมื่อพูดจบก็เดินหาที่พักทันที เธอเดินไปตามท้องถนนในยามบ่ายเเละเห็นอุปกรณ์อีเล็กโทรนิกส์มากมายเเต่ถึงจะไม่รู้จักเเต่ก็เข้าใจว่าคืออุปกรณ์ของมนุษย์เธอเดินไปเรื่อยๆเเละเห็นโทรศัพท์เธอเริ่มสงสัยว่าคืออะไรทำไมมนุษย์ถึงใช้กันทุกคนเธอเดินไปในตรอกซอกซอยเเละเรียกข้ารับใช้ของตนออกมา "มาเรีย ไอ้สิ่งที่มนุษย์ใช้กันนั้นคืออะไร?" เธอกล่าวถามมาเรียผู้เป็นข้ารับใช้คนสนิท "มันเรียกว่าโทรศัพท์เอาไว้ใช้สื่อสารกันเพราะมนุษย์ไม่มีพลังในการสื่อทางจิตเเบบเราเพคะ" หญิงสาวผมสีฟ้าอ่อนตาสีม่วงอมฟ้าในชุดสีขาวสไตล์ยุโรปเก่าหรือมาเรียกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งดั่งสายน้ำ "หม่อมฉันเเนะนำว่าท่านควรซื้อไว้เจ้าค่ะ" มาเรียกล่าวพูดเเนะนำเจ้านายของตน "ขอบใจมากมาเรียสมเป็นข้ารับใช้ของข้าจริงๆ" เธอกล่าวด้วยความชื่นชมเเละเดินออกไป เเละมาเรียก้มหัวก่อนจะหายไปจากตรงนั้น

3 เดือนผ่านไป

"เราไปประเทศใหม่ดีกว่าเบื่อเเล้ว...." โซเวียกล่าว

จบ รอติดตามชมตอนต่อไป