แสงแดดทอสลัวๆจากกระจกบานใหญ่ ส่องผ่านใบหน้าของเด็กน้อย ผมของเธอเป็นสีดำสนิทมืดมน แต่ผิวของเธอกลับขาวบริสุทธิ์ดั่งบรรยากาศหิมะในยามค่ำคืน และดวงตาสีม่วงเข้มของเธอจับจ้องไปที่ประตูห้อง ท่าทางของเธอดูไร้เดียงสา

"เสด็จพ่อ เสด็จแม่" เสียงของเธอเล็กและแหลมตามภาษาเด็กหญิงตัวน้อย

ผู้เป็นพ่อ ผมของเขาสีดำสนิทเหมือนกับเธอ ดวงตาสีเขียวมรกตสว่างของเขาหรี่ลงเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวน้อยที่ดูไร้เดียงสา

และผู้เป็นแม่ ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีม่วงเข้มเหมือนกับเด็กน้อย รอยยิ้มฝุดขึ้นที่ริมฝีปากนุ่มนวลของเธอ และที่สำคัญ ท้องของเธอพองโต เห็นได้ชัดว่ากำลังตั้งครรภ์อีกหนึ่งชีวิต

"เซเรเนียตัวน้อย"เสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน แฝงไปด้วยความรักของเขาดังขึ้น

หญิงสาวตัวน้อยดวงตาเป็นประกาย ขาสั้นๆตุ้มเตื้อมของเธอรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่

ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะตัดไปเหมือนกับเศษแก้วที่แตกกระจาย...

เด็กสาวตัวน้อย ตอนนี้เข้าสู่วัยกำลังเติบโตแล้ว แขนขาของเธอยาวขึ้น ผมสีดำของเธอยาว และหน้าอกของเธอเป็นเนินเล็กน้อย ในมือของเธอถือกล่องบางอย่างไว้

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง แสงจากภายในประตูส่องหน้าของเธอบางส่วน

"เสด็จพ่อ!"เสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้นจากในห้อง เด็กหญิงตัวน้อย ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อน ตาของเธอเป็นสีเขียวคล้ายผู้เป็นพ่อ แต่แววตาของพวกเขากลับไม่เหมือนกันในสถานการณ์นี้

ผู้เป็นพ่อยืนอยู่ตรงหน้าเด็กน้อย แววตาของเขาช่างเย็นชา

"กล้าดียังไง ขโมยของของพี่สาว"น้ำเสียงของเขาแข็งกระด้าง พร้อมกำกำไลไว้ในมือ

กำไลนั้น เป็นกำไลที่ฉันทำเล่นๆจากเปลือกหอยตามชายหาด จากการไปเที่ยวเล่นริมทะเลคราวก่อน ฉันอยากให้น้องสาวตัวน้อยของฉันไปด้วย แต่เสด็จพ่อบอกว่าเธอป่วยนิดหน่อย

...หลังจากนั้น ฉันก็เรียนรู้สิ่งหนึ่งจากเสด็จพ่อ ผู้ลำเอียงของฉัน ซึ่งนั่นก็คือ "ความเกลียดชัง"...

...Secret Crown of Dignity...

...30/3/2025...

...โดย หนูหลินลี่...

...#Fantasy#Romance#Drama...

อาณาจักรกาเนทิส อาณาจักรแห่งภูเขาและลุ่มน้ำที่อุดมสมบูรณ์ มีภูมิศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมปกครองโดยจักรพรรดิ์"ออร์ธีออน"และพระจักรพรรดินี ผู้ราวกับเป็นเทพธิดาแห่งอาณาจักร"ไอซอลเด" ผู้งดงามและอ่อนวัยตลอดกาล ความงามของเธอเป็นที่ประจักษ์ที่ทำให้องค์จักรพรรดิหลงรัก

ไอซอลเดก็เหมือนต้นไม้ ที่ได้รับการเพาะเลี้ยงมาอย่างดี เมื่อเธอออกดอก ดอกไม้ดอกนั้นจะงดงาม ส่งกลิ่นหอมหวานเหมือนกับเธอ

ดอกไม้ที่ว่าดอกนั้น ก็คือ"เซเรเนีย"ผู้มีแววตาเหมือนกับไอซอลเด เธอเกิดมาด้วยความรัก ราวกับว่าเป็นของขวัญสูงสุดจากพระเจ้า ผิวของเธอขาว เนียนนุ่ม ผมของเธอประกายสีดำสนิทเหมือนกับผู้เป็นพ่อ แต่ก็ไม่ได้ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอเลยสักนิด

เซเรเนียมีความสุขในทุกช่วงชีวิตวัยเด็กของเธอ ที่ได้รับความรัก และการดูแลเอาใจใส่จากจักรพรรดิออร์ธีออนและจักรพรรดินีไอซอลเด รวมถึงคนรอบข้างมากมาย ประชาชนในอาณาจักรอย่างเต็มที่

จนกระทั่งในปีที่เซเรเนียอายุครบ5ปี ทุกอย่างที่สมบูรณ์แบบของเซเรเนียก็สลายลง

น้องสาวตัวน้อยที่เธอจดจ่อรอให้ลืมตาออกมาดูโลกอย่างนานแสนนาน ในที่สุดก็ลืมตาดูโลกแล้วในที่สุด

แต่แทนที่บรรยากาศจะเป็นเสียงดีใจ แสดงความยินดี ร้องไห้ด้วยความยินดีกลับกลายเป็นร้องไห้ด้วยความเสียใจ...

"ดูแลเธอให้ดี" คำสั่งเสียสุดท้ายของเทพธิดาผู้งดงาม ที่จากไปโดยไม่มีน้ำตาร่วงหล่นลงมาสักหยด

น้องสาวตัวน้อยของฉัน ลืมตาดูโลกมาด้วยสายตารังเกียจมากมาย ทุกคนตราหน้าว่าเธอเป็นตัวกาลกิณี รวมถึงเสด็จพ่อด้วยเช่นกัน เขาไม่แม้แต่คิดจะตั้งชื่อให้ลูกสาวด้วยซ้ำ

ทุกคนไม่เคยหลงลืมการมีอยู่ของเธอ นั่นไม่ใช่เพราะว่าเธอสำคัญ แต่นั่นเพราะพวกเขาเชื่อว่าเธอพรากชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดาที่พวกเขาเคารพ

ชีวิตในวัย5ขวบของฉันค่อนข้างแย่ ฉันไม่ได้เห็นใบหน้าของน้องสาวที่ฉันเฝ้ารอให้เธอลืมตาดูโลกด้วยซ้ำ

ในขณะที่ฉันได้รับการดูแลอย่างดี ปลอบประโลมอย่างดี ทานขนมอร่อยๆ มีคนร้องเพลงให้ฟังก่อนนอน มีเตียงนุ่มๆให้หลับสบาย

แต่น้องสาวตัวน้อยของฉัน กลับไม่มีคนดูแล ถูกเมินเฉย ทั้งๆที่เป็นเด็กทารก

...ไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นองค์หญิงด้วยซ้ำ...

...Secret Crown of Dignity...

ทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง เป็นพื้นที่ของคฤหาสน์ของตระกูลเรเวน ซึ่งเป็นตระกูลเดิมของจักรพรรดิออร์ธีออน ที่นี่ไม่ค่อยมีใครมาเหยียบย่ำเท่าไหร่

มีเพียงเธอที่จะชอบมาวิ่งเล่นที่นี่เป็นประจำกับเสด็จแม่ ถึงแม้ว่าเสด็จแม่จะไม่อยู่แล้ว เธอก็ยังคงมาเล่นที่นี่เหมือนเดิม

มีทุ่งหญ้าที่ถูกตัดสม่ำเสมอ ได้รับการดูแลอย่างดีและมีดอกไม้ เป็นดอกไม้ธรรมดาๆแต่เธอหวงแหนมันมาก มันคือดอกไม้ที่เสด็จแม่ของเธอเคยปลูกไว้ ถึงแม้มันจะเหี่ยวมากแค่ไหน ฉันก็ต้องรักษามันไว้ให้ได้

วันหนึ่งในฤดูร้อน เธอมาเที่ยวเล่นที่ทุ่งหญ้า ซึ่งเป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่ได้มาที่นี่

พบว่าดอกไม้เหี่ยวเฉาที่เธอพยายามรักษาอย่างดีที่สุด ถูกใครบางคนถอนไปบางส่วน

เหมือนกับว่าหัวใจของเธอแตกสลาย เธอยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน จนกระทั่งตกเย็น..

เด็กชายคนหนึ่ง ดูโตกว่าเธอ และสูงกว่า ผมของเขาเป็นสีดำสนิทเหมือนกับเธอ ผิวขาวแต่ก็ไม่เท่าเธอ ดวงตาของเขาเป็นสีฟ้าเหมือนกับมหาสมุทรอันเยือกเย็นในยามค่ำคืน ยืนมองเธอจากระยะไม่ไกลมาก และไม่ได้ใกล้

..."หยุดร้องไห้แล้วหรอ"เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มฝุดบนใบหน้า...

"คุณเป็นใคร"ฉันปาดน้ำตา หันไปมองเขา

..."ไม่บอกหรอก ฮ่าๆ"เขาหัวเราะเสียงดัง...

"ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของตระกูลฉันนะ ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเข้ามา"เธอกอดอก รักษาท่าทีสงบของตัวเองไว้เหมือนกับที่เสด็จแม่เคยสั่งสอน

"เธอคือองค์หญิงเซเรเนีย พระราชธิดาพระองค์เดียวของจักรพรรดิออร์ธีออนใช่ไหม?งั้นเธอก็อาจจะเป็นองค์จักรพรรดินีในอนาคตสินะ"

ฉันสะดุ้ง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบเอ่ยปากเตือนเขา "ฉันมีน้องสาวนะ!ทำไมคุณถึงเข้าใจแบบนั้นล่ะ!?"เสียงของเธอดัง ท่าทีสงบและอ่อนหวานก่อนหน้านี้หายไปทั้งหมด

"ฉันได้ยินมาว่ามีแค่องค์เดียวนี่นา น้องสาวของเธอชื่ออะไร?"เขาเอียงคอเล็กน้อย ถามด้วยความสงสัย ดวงตาสีฟ้าของเขามีประกายซุกซน

"...."เธอเงียบสนิท น้องสาวของเธอไม่มีชื่อ

"ห้ะ ว่าไงล่ะ?"เขาถามซ้ำอีกครั้ง เหมือนจะเห็นบางอย่างในแววตาของเธอ

เธอครุ่นคิด เธอจะบอกเขายังไงดีว่าน้องสาวของเธอไม่มีชื่อ แล้วถ้าบอกว่าเสด็จพ่อไม่ตั้งให้ แล้วเรื่องนี้แพร่พายออกไป จะส่งผลเสียต่อเสด็จพ่อ

ฉันเหลือบมอง ก่อนจะพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง

......"เคเรสเต้"......

...Secret Crown of Dignity...