ลมหายใจสุดท้าย
1
ตัวละครในเรื่องไม่เกี่ยวกับคนจริงๆ
❗เป็นเพียงจินตนาการของไรท์❗
กรันต์
“อย่ามายุ่งได้ไหม รำคาญ”
เสียงเย็นชาของกรันต์กระแทกหัวใจธีร์จนชาไปทั้งร่าง
ราวกับการที่ธีร์มายืนตรงนี้...คือสิ่งน่ารำคาญที่สุดในชีวิตเขา
ธีร์
“ขะ...ขอโทษ เราแค่เป็นห่วง...”
กรันต์หัวเราะเบา ๆ อย่างเย้ยหยัน
กรันต์
ไม่ต้องมาทำตัวเป็นห่วงเลย
กรันต์
ฉันไม่เคยขอให้เธอมาอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ
ธีร์
“แต่เราเป็น...คนของกันและกันไม่ใช่เหรอ...”
กรันต์
ใครกันที่คิดแบบนั้น?
กรันต์
ฉันมีคนของฉันอยู่แล้ว และไม่ใช่เธอ
คำพูดสุดท้ายเหมือนมีดที่กรีดซ้ำลงบนแผลเดิมในใจ
กรันต์หยิบเสื้อสูท สอดแขนใส่อย่างไม่รีบร้อน
ริมฝีปากยังแต้มรอยยิ้มที่เย็นชา
กรันต์
“อย่ารอฉันคืนนี้ล่ะ ฉันจะไปหาลิสา...อย่างที่ควรจะเป็น”
ประตูถูกปิดลงโดยไม่เหลือแม้แต่เสียงลา
กรันต์เปิดประตูรถให้ลิสาขึ้นไปนั่ง ก่อนที่เขาจะวกพาเธอเข้าไปยังห้างหรูกลางเมือง
กรันต์
“วันนี้อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม"
ชาลิสา
แค่ได้อยู่กับพี่กรันต์ก็พิเศษแล้วค่ะ
เพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เธอเดินออกมาจากร้านแบรนด์ดังพร้อมถุงกระเป๋า เสื้อผ้า น้ำหอม และนาฬิกาหรูในมือ
กรันต์รูดบัตรอย่างไม่ลังเล
รอยยิ้มเดียวจากเธอ เหมือนลบล้างความรู้สึกผิดทุกอย่างที่เขาทิ้งไว้ให้ธีร์ก่อนหน้านี้
ชาลิสา
คืนนี้ ไปที่ห้องลิสานะคะ
กรันต์
“แน่นอน ฉันมีแค่เธออยู่แล้ว”
เขายิ้มบาง พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนคนที่ได้ยิน...แทบไม่รู้เลยว่าเธอกำลังหลอกเขาอยู่ทุกวินาที
ลิสาหันหน้าไปทางกระจก ริมฝีปากที่แต้มรอยยิ้มเปื้อนเครื่องสำอางค่อย ๆ จางลง
เหลือเพียงสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก
ชาลิสา
“โง่ยิ่งกว่าเดิมอีกนะคะ พี่กรันต์...”
แสงไฟสีส้มสลัวในห้องพักหรูย่านใจกลางเมืองกระทบผิวขาวเนียนของลิสา
ในมือถือแก้วไวน์ราคาแพงที่กรันต์เพิ่งเปิดให้
กรันต์ยืนพิงขอบหน้าต่าง มองวิวเมืองเบื้องล่าง
ก่อนจะเหลือบตามองถุงของแบรนด์เนมหรูที่เขาถือมาเต็มสองมือ
กรันต์
ลิสา...เธอชอบของพวกนี้จริง ๆ หรือแค่...
เสียงของเธอแผ่วลง ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้เขาอย่างช้า ๆ
ก่อนจะยกมือแตะแก้มเขาเบา ๆ แล้วกระซิบ
ชาลิสา
“พี่กำลังสงสัยลิสาเหรอคะ?”
กรันต์
“ฉันแค่...เธอดูเปลี่ยนไป”
ลิสายิ้มบาง ยิ้มที่ไม่ได้อบอุ่นแต่กลับทำให้กรันต์รู้สึกเหมือนตกหลุมลึกลงไปอีกครั้ง
ชาลิสา
“ก็เพราะพี่ไม่เคยเป็นของลิสาจริง ๆ สักทีไงคะ"
ชาลิสา
ตอนอยู่กับลิส ใจพี่ยังไปอยู่กับคนอื่น
ชาลิสา
แค่...ถ้าวันนี้พี่เลือกจะอยู่กับลิสาจริง ๆ ขอแค่ใช้ตา ไม่ใช่หัวใจ...แค่นั้นก็พอแล้ว
มือเรียวของเธอลูบเบา ๆ ที่อกเขา แล้วเลื่อนต่ำลง
กรันต์นิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะปล่อยให้เธอดึงเขาจมลงไปในเกมเดิมอีกครั้ง...โดยไม่รู้เลยว่าทุกสัมผัสของเธอมีแต่เปลือก
...ส่วนหัวใจของเขากำลังถูกดูดกลืนทีละน้อย
2
สองวันแล้ว...ที่ธีร์ไม่โทรหา ไม่ทัก ไม่แม้แต่ส่งข้อความ
กรันต์นั่งอยู่ในรถ หยิบมือถือขึ้นมาดูซ้ำ ๆ ราวกับจะกดโทรหา แต่สุดท้ายก็แค่กำไว้แน่นในมือ
กรันต์
“มันเงียบ...เกินไป”
จนในที่สุดเขาก็ขับรถไปยังคอนโดของธีร์
เมื่อไปถึง เขาเห็นธีร์เดินลงมาจากรถอีกคัน...คันที่เขาไม่รู้จัก
คนขับเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี แต่งตัวสะอาด บุคลิกดูอบอุ่น
ความรู้สึกแปลกประหลาดตีขึ้นมาในอก ทั้งขม ทั้งร้อน ทั้งเจ็บ
กรันต์
“ใคร...วะ” เขาพึมพำออกมาเบา ๆ
กรันต์
ทำไม.....ต้องไปสนใจคนอื่น?"
เมื่อความหงุดหงิดบวกกับความโกรธพุ่งขึ้นมา กรันต์กดปุ่มสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
กรันต์ได้ขับรถไปคอนโดของลิสา
หลังจากไม่กี่นาที กรันต์ก็มาถึงคอนโดของลิสา
เขาหยุดรถด้วยความกระวนกระวายใจ ก่อนจะก้าวลงจากรถ เดินไปที่ลิฟต์แล้วกดปุ่มขึ้นไปยังชั้นที่ลิสาอยู่
ชาลิสา
"กรันต์... มาแล้วเหรอคะ?"
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานเหมือนเคย
กรันต์สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในแววตาของเธอ ไม่ใช่ความหวานที่เคยรู้จัก
แต่เป็นการแอบซ่อนบางอย่างที่อาจจะทำให้เขารู้สึกไม่ดี..
ชาลิสา
"กรันต์คะ... จริงๆ แล้วฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ"
ก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงที่เบาลง
ชาลิสา
ฉันเดือดร้อนเรื่องเงิน... จริงๆ
ชาลิสา
ก็ไม่อยากให้คุณรู้ แต่ตอนนี้มันค่อนข้างหนักหน่อย... คุณพอจะช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ?"
กรันต์มองลิสาด้วยสายตาที่ลังเล
แต่ลิสาก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นคนสำคัญ พูดให้เขารู้สึกว่าตัวเองจำเป็นต่อเธอ
กรันต์
"ลิสา... เรื่องเงิน..."
กรันต์
"ถ้าช่วยได้... ก็จะช่วย"
ลิสายิ้มกว้างขึ้น และทันใดนั้นก็ยื่นมือออกไปจับมือของกรันต์
ชาลิสา
"ขอบคุณนะคะ... กรันต์ใจดีจริงๆ
กรันต์รู้สึกถึงความผิดปกติในคำขอของลิสา
เขารีบหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาและมอบเงินให้กับเธอจำนวนหนึ่ง
แต่ในขณะที่เธอรับมันไป กลับไม่มีคำขอบคุณที่ออกมาจากลิสาเลย รอยยิ้มที่เคยเห็นกลับหายไป
และแทนที่ด้วยท่าทีที่เฉยเมยเหมือนกับว่าเธอได้รับสิ่งที่เธอต้องการแล้ว
ในช่วงเวลานั้นเองที่กรันต์เริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ?
กรันต์
"ลิสา... คุณไม่ได้คิดอะไรใช่ไหม?"
ชาลิสา
"ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณกรันต์... คุณได้ช่วยฉันแล้ว ฉันก็จะพยายามคืนเงินให้เร็วที่สุด"
แต่คำพูดของเธอกลับเหมือนเป็นการปัดความรับผิดชอบ
กรันต์จ้องไปที่ลิสา นัยน์ตาของเขาเริ่มมีความสงสัยมากขึ้น
กรันต์
"นี่มัน... คุณหลอกใช้ผมใช่ไหม?"
ลิสามองกรันต์ด้วยรอยยิ้มที่เริ่มจางหาย
ชาลิสา
"อ๋อ... คุณก็รู้ดีค่ะ กรันต์ ที่ฉันทำทั้งหมดก็เพราะว่าฉันต้องการอะไรบางอย่าง"
ชาลิสา
คุณมันโง่เองไง มัวแต่เชื่อว่าฉันจะจริงใจกับคุณ
กรันต์
"ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้!? คุณใช้ฉันแค่เป็นเครื่องมือหรอ!?"
กัดฟันพูดเสียงสั่น ความโกรธพุ่งขึ้นในใจ
ชาลิสา
ไปเถอะค่ะ ถ้าคิดว่ามันไม่ดี อย่ามาเสียเวลาอยู่ที่นี่เลย
กรันต์
อย่ามาตามกูทีหลังละกัน
3
กรันต์
"ฉันไปเจอลิสามา... แล้วแกก็ไม่บอกฉันว่าลิสาหลอกฉันมาตลอด!
ธีร์ที่นั่งอยู่บนโซฟาตกใจ เขายกมือขึ้นป้องกันตัวเอง
กรันต์
ทำไมไม่มีใครบอกอะไรฉันบ้าง!"
ธีร์
ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณลิสาอะไรนั่นเลยนะคับ
ธีร์
"กรันต์... เดี๋ยวก่อน! ผมไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ นะ"
กรันต์ไม่ฟังคำพูดของที เขาเดินไปข้างหน้าและยืนอยู่ใกล้ๆ
กรันต์
แล้วทำไมไม่บอกฉันบ้าง! ทำไมต้องปล่อยให้ฉันโดนหลอก!"
เขาโกรธจนคำพูดที่ออกจากปากเหมือนหอกที่แทงไปทั่วห้อง
ธีร์ไม่อยากให้กรันต์โกรธ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เขายกมือขึ้นมาแตะไหล่กรันต์เบาๆ
ธีร์
"กรันต์... ฉันเข้าใจที่คุณรู้สึก แต่การที่คุณมาพูดใส่แบบนี้มันไม่ช่วยอะไรเลยนะ"
กรันต์
ไม่ช่วยอะไร!? ฉันแค่ต้องการความจริง! ทำไมคนรอบตัวถึงหลอกฉันตลอดเวลา!
ธีร์
"ผมไม่ได้ทำให้มันเป็นแบบนี้แต่กรันต์...ทำตัวเองนะ
ธีร์
คุณต้องใจเย็นลงก่อนนะ พูดคุยกันดีๆ ดีกว่า"
ธีร์ยืนขึ้นเดินไปหากรันต์และยื่นมือออกไปจับที่ไหล่ของเขา
กรันต์สะบัดมือของทีออกไปแล้วพูดเสียงต่ำ
กรันต์
อย่ามาใกล้ฉันตอนนี้
กรันต์เดินไปที่ห้องนอนและปิดประตูดังลั่น
อารมณ์ที่เต็มไปด้วยความเครียดและความหงุดหงิดจากเหตุการณ์ในวันนั้นยังคงจับใจ
เขารู้สึกเหนื่อยหน่ายกับทุกอย่าง ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งความหลอกลวงจากลิสา และความรู้สึกที่ไม่มั่นคงในตัวเอง
กรันต์พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะหยิบขวดเหล้าที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างๆ
แล้วจิบมันจนเกือบหมดโดยไม่สนใจ
กรันต์
ธีร์... คืนนี้ไม่ต้องรอฉันหรอก
กรันต์
"ฉันจะออกไปหาความสงบสักหน่อย"
ธีร์
"กรันต์... อย่าดื่มเยอะนะครับ คืนนี้ก็แค่ให้มันผ่านไปเถอะ"
กรันต์ไม่ตอบกลับ เขาลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู
กรันต์
"คืนนี้ฉันไปหาความสงบในแบบของฉัน"
เขาพูดโดยไม่หันกลับไปมองธีร์
เมื่อกรันต์ออกจากบ้านไป ทีรู้สึกถึงความห่างเหินที่มากขึ้นในทุกๆ วัน
กรันต์ขับรถไปยังบาร์ในเมืองที่เขาชอบ เขาเดินเข้ามาด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยสนใจอะไรทั้งนั้น
เพื่อนของกรันต์ที่นั่งอยู่ไม่ไกล เรียกเขามาเข้าร่วม
คิรินทร์
"เอาล่ะ กรันต์... มานั่งกับพวกเราสักหน่อย ไม่ต้องคิดอะไรมาก ให้คืนนี้เป็นคืนของเรา"
เขาเริ่มพูดคุยกับเพื่อนๆ เพื่อระบายความรู้สึกที่มีในใจให้พ้นออกไป
การดื่มเหล้าทำให้เขารู้สึกว่างเปล่า ราวกับความเครียดทั้งหมดค่อยๆ ถูกทำลายลงทีละนิด
หลังจากที่ดื่มเหล้าไปหลายแก้ว
กรันต์เริ่มรู้สึกเมาและเริ่มไม่ค่อยมีสติ เขามองไปรอบๆ
และเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านข้าง เธอเป็นคนที่ดูสนุกสนานและมีเสน่ห์ในสายตาของเขา
เธอยิ้มให้กรันต์และเดินเข้ามาหา
ญาดา
ฉันจะหลอกเงินมันมาให้หมดตัวเลย
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวน
และพยักหน้า เขาตอบเพียงคำเดียว
หลังจากนั้นกรันต์และหญิงสาวก็ออกจากบาร์ไปด้วยกัน เขารู้สึกว่าตัวเองต้องการอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่แค่การระบายความเครียดหรือความหงุดหงิดที่เก็บไว้ในใจ เขาต้องการที่จะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ญาดา
เรามาทำอะไร..สนุกๆกันไหมคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
