เก๊ก
หนึ่ง
คนินท์(พระเอก)
. ดึงแขนไว้
แพงขวัญ(นางเอก)
. มองหน้า
คนินท์(พระเอก)
. ปล่อยแขน
แพงขวัญ(นางเอก)
ขอโทษค่ะ . ก้ม
แพงขวัญ(นางเอก)
ฉันเดินไม่มองอะไร
แพงขวัญ(นางเอก)
ขอโทษนะคะ
คนินท์(พระเอก)
ไม่เป็นไรครับ
แพงขวัญ(นางเอก)
( เขาน้ำเสียงเย็นยะเยือกจัง )
แพงขวัญ(นางเอก)
. ยิ้มอ่อน
คนินท์(พระเอก)
ขอตัวนะครับ
คนินท์(พระเอก)
. เดินสวนออกไป
แพงขวัญ(นางเอก)
เขาดูเป็นคนไม่ดีเลยแหะ
แพงขวัญ(นางเอก)
แต่แผลที่หน้าเขาเต็มไปหมดเลย
คนินท์(พระเอก)
. เดินลงมา
นิภา(ย่าพระเอก)
ตื่นสักทีนะเรา . นั่งอยู่ที่โซฟา
นิภา(ย่าพระเอก)
มาคุยกับอาม่าหน่อยสิคนินท์
คนินท์(พระเอก)
. เดินไปนั่ง
นิภา(ย่าพระเอก)
เมื่อคืนเราไปไหนมา
คนินท์(พระเอก)
รู้อยู่แล้วหนิครับ
คนินท์(พระเอก)
จะถามผมทำไม
นิภา(ย่าพระเอก)
เราโตแล้วนะ
นิภา(ย่าพระเอก)
ทำไมคำพูดไม่เป็นคำพูด ห้ะ
นิภา(ย่าพระเอก)
อาม่าบอกแล้วใช่ไหม
นิภา(ย่าพระเอก)
ว่าอย่าไปต่อยไอ้มวยใต้ดินอะไรนั่นอีก
นิภา(ย่าพระเอก)
ดูสิ แผลเต็มหน้าเลย
นิภา(ย่าพระเอก)
ฟังอยู่ไหมคนินท์
คนินท์(พระเอก)
เดี๋ยวก็หายหนิครับ
นิภา(ย่าพระเอก)
แต่เรารับปากกับอาม่าแล้วนะ
นิภา(ย่าพระเอก)
ทำไมถึงทำตัวแบบนี้
นิภา(ย่าพระเอก)
ไปที่นั่นอีกทำไม
นิภา(ย่าพระเอก)
หรือจะบอกอาม่าว่า
นิภา(ย่าพระเอก)
อยากได้เงิน อยากได้ทอง
นิภา(ย่าพระเอก)
ที่ตัวเองหามาได้
นิภา(ย่าพระเอก)
มากกว่าที่อาม่าให้หรอ
นิภา(ย่าพระเอก)
. น้ำเสียงเริ่มสั่น
คนินท์(พระเอก)
ไม่ใช่แบบนั้นครับ . เสียงเปลี่ยน
คนินท์(พระเอก)
ผมขอโทษครับ
คนินท์(พระเอก)
ผมจะไม่ไปที่นั่นอีกแล้ว
คนินท์(พระเอก)
ที่ผมไปเพราะผมเหงาไม่มีอะไรทำเฉย ๆ ครับ
คนินท์(พระเอก)
. กอดอาม่า
นิภา(ย่าพระเอก)
เหตุผลฟังไม่ขึ้นนะคนินท์
นิภา(ย่าพระเอก)
ถ้าเหงามาก ก็หาแฟนสิ
นิภา(ย่าพระเอก)
จะทำตัวแบบนี้ทำไม
คนินท์(พระเอก)
ผมพึ่งยี่-
นิภา(ย่าพระเอก)
เรายี่สิบแปดแล้วนะคนินท์
นิภา(ย่าพระเอก)
อย่าลืมล่ะ ว่าสัญญาอะไรกับอาม่าไว้
คนินท์(พระเอก)
ไม่ลืมครับ
นิภา(ย่าพระเอก)
งั้นลองพูดมา
คนินท์(พระเอก)
ต้องมีภรรยาก่อนอายุสามสิบ
นิภา(ย่าพระเอก)
จำได้แล้วต้องทำให้ได้ด้วย
นิภา(ย่าพระเอก)
อาม่าไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน
คนินท์(พระเอก)
ไม่เอาครับ
คนินท์(พระเอก)
ไม่พูดแบนี้สิครับ
นิภา(ย่าพระเอก)
. ถอนหายใจ
นิภา(ย่าพระเอก)
ถือว่าอาม่าขอนะคนินท์
นิภา(ย่าพระเอก)
ให้อาม่าได้เห็นหน้าหลาน
นิภา(ย่าพระเอก)
ก่อนจะไม่มีวันได้เห็นนะ
คนินท์(พระเอก)
ครับ . เสียงอ่อน
นิภา(ย่าพระเอก)
คำพูดลูกผู้ชาย
นิภา(ย่าพระเอก)
พูดแล้วห้ามคืนคำ
นิภา(ย่าพระเอก)
. กอดคนินท์
นิภา(ย่าพระเอก)
คนินท์อย่าคิดว่าไม่เหลือใครอยู่ข้างคนินท์นะ
นิภา(ย่าพระเอก)
อาม่าไม่รู้ที่คนินท์ทำตัวแบบนี้ คนินท์ทำไปเพราะอะไร
นิภา(ย่าพระเอก)
แต่ถ้าคนินท์คิดว่าคนินท์ไม่เหลือใคร
นิภา(ย่าพระเอก)
คนินท์ยังเหลืออาม่านะลูก
นิภา(ย่าพระเอก)
หันมาเมื่อไหร่ก็เจออาม่าเสมอ
นิภา(ย่าพระเอก)
อย่าคิดว่าไม่เหลือใครเลยนะลูก
คนินท์(พระเอก)
ครับ . กอดแน่น
คนินท์(พระเอก)
ผมรักอาม่านะครับ
นิภา(ย่าพระเอก)
ถ้ารักอาม่าก็เลิกทำตัวแบบนี้เพื่ออาม่าได้ไหม
นิภา(ย่าพระเอก)
ที่อาม่าพูดแบบนี้เพราะอาม่าเป็นห่วงเรา
นิภา(ย่าพระเอก)
เข้าใจไหม
นิภา(ย่าพระเอก)
ไม่พยายาม แต่ต้องทำให้ได้
นิภา(ย่าพระเอก)
. มองตาคนินท์
คนินท์(พระเอก)
ครับ ผมรับปากครับ . ยิ้มอ่อน
นิภา(ย่าพระเอก)
อาม่ากลับก่อนนะ
คนินท์(พระเอก)
ไม่รอทานมื้อเที่ยงด้วยกันก่อนหรอครับ
นิภา(ย่าพระเอก)
ไม่ดีกว่า อาม่าต้องไปที่บริษัทต่อ
คนินท์(พระเอก)
ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
นิภา(ย่าพระเอก)
. พยักหน้า
นิภา(ย่าพระเอก)
. เดินออกไป
คนินท์(พระเอก)
. นึกถึงคำพูดอาม่า
คนินท์อย่าคิดว่าคนินท์ไม่เหลือใครนะลูก
คนินท์(พระเอก)
. น้ำตาไหล
สอง
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
นี่ มัวแต่เขี่ยเค้กร้านฉัน
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
มันไม่น่าอร่อยหรอ ห้ะ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ยัยขวัญ!
แพงขวัญ(นางเอก)
คือฉันกำลังนึกถึงหน้าผู้ชายคนนึง
แพงขวัญ(นางเอก)
ที่เจอเมื่อคืน
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ห้ะ!!!
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
. รีบพุ่งเข้าหา
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เมื่อคืน
แพงขวัญ(นางเอก)
. พยักหน้า
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ไปเจอที่ไหน ตอนไหน เจอได้ยังไง
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ละแกไปไหนเมื่อคืน
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ห้ะ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
แล้วเขาหล่อไหม
แพงขวัญ(นางเอก)
ใจเย็น ๆ
แพงขวัญ(นางเอก)
ฉันพยายามนึกหน้าเขา
แพงขวัญ(นางเอก)
แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เอ้า ยัยนี่ความจำสั้นป่ะเนี่ย
แพงขวัญ(นางเอก)
แต่เขามีแผลที่หน้าเต็มไปหมด
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
แล้วไหนบอกจำหน้าไม่ได้ไง
แพงขวัญ(นางเอก)
ก็ฉันจำไม่ได้แต่ก็พอจำได้ราง ๆ
แพงขวัญ(นางเอก)
ว่าเขามีแผลที่หน้าเยอะมาก
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
หรอ
แพงขวัญ(นางเอก)
เขา สูง ตัวใหญ่ ขาว แล้วก็ คำพูดดูเย็นยะเยือก
แพงขวัญ(นางเอก)
ใช่ ๆ ฉันจำได้แค่นี้
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ห้ะ . งง
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ไหนลองเล่ามาละเอียด ๆ สิสาว
แพงขวัญ(นางเอก)
คือฉันไปเดินชนเขา
แพงขวัญ(นางเอก)
และเขาก็จับแขนฉันไม่ให้ล้ม
แพงขวัญ(นางเอก)
และเขาก็ขอโทษฉันก่อน
แพงขวัญ(นางเอก)
และก็ถามฉันว่าเป็นอะไรไหม
แพงขวัญ(นางเอก)
และก็ต่างขอโทษกัน
แพงขวัญ(นางเอก)
และเขาก็เดินออกไป
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
แล้วไปเจอที่ไหน
แพงขวัญ(นางเอก)
แถว ๆ ***
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ห้ะ!!!!!
แพงขวัญ(นางเอก)
นี่แกจะเสียงดังทำไมเนี่ย
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
แถว ***
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
นี่แกไปทำบ้าอะไรที่นั่น
แพงขวัญ(นางเอก)
ที่นั่นมีอะไรขนาดนั้น
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ก็ที่นั่นถื่อนจะตาย
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ใคร ๆ เขาก็รู้กัน
แพงขวัญ(นางเอก)
แต่ฉันไม่รู้หนิ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
โห่นี่ งั้นฉันจะบอกให้นะ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ที่นั่นมีพวกขยะสังคมเยอะไปหมด
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ทั้ง ติดยา ขายยา มวยใต้ดิน การพนัน บ่อนคาสิโน ซ่อง
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
นี่แกรอดมาเป็นคนได้ก็ดีแค่ไหนยัยขวัญ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ดีไม่โดนจับไปขาย
แพงขวัญ(นางเอก)
ขนาดนั้นเลยหรอ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ก็ใช่น่ะสิ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
รู้แบบนี้แล้วแกยังจะกล้าไปอีกไหม
แพงขวัญ(นางเอก)
เข้าใจแล้ว
แพงขวัญ(นางเอก)
ไม่กล้าไปแล้ว
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
แต่คนที่แกบอก เขาดูเป็นคนยังไงละ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ที่เจอเมื่อคืน
แพงขวัญ(นางเอก)
ก็ดูดีนะ แต่งตัวดูดี แต่หน้าตาจำไม่ได้นี่สิ
แพงขวัญ(นางเอก)
. ถอนหายใจ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ก็คงจะเอาเงินที่ได้จากที่นั่นแต่งตัวให้ดูดีแหละมั้ง
แพงขวัญ(นางเอก)
เราก็อย่าตัดสินคนที่ภายนอกสิ
แพงขวัญ(นางเอก)
เขาอาจจะไปเดินเล่นเหมือนฉันก็ได้
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เอาเถอะ แต่แกนี่นะ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เกิดมาขาสั้นยังไม่พอ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ยังมาความจำสั้นอีก
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ใครได้ไปเป็นแฟนคงจะปวดหัวน่าดู
แพงขวัญ(นางเอก)
โห่ ละฉันเนี่ยนะจะมีแฟน
แพงขวัญ(นางเอก)
แค่หายังยากเลย
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
แกออกจะสวย
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ไม่นานเชื่อสิ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เดี๋ยวก็มีหนุ่ม ๆ มาติดตรึม
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
คอยดู
แพงขวัญ(นางเอก)
พูดยังกับรู้อนาคตเลยนะคะ
แพงขวัญ(นางเอก)
แม่หมอดูน่านฟ้า
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
อ๊ะ ๆ มันแน่อยู่แล้วค่ะสาว
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
นี่แกจะกินไหมเค้กเนี่ย
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ยำจนเค้กร้านฉันเสียโฉมหมดละ
แพงขวัญ(นางเอก)
ไม่กินแล้วแหละ
แพงขวัญ(นางเอก)
เดี๋ยวก็มีเรียนต่อละ
แพงขวัญ(นางเอก)
จะสายแล้วด้วย
แพงขวัญ(นางเอก)
. ดูนาฬิกาข้อมือ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
งั้นไปเถอะ
แพงขวัญ(นางเอก)
. วางเงิน
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เอากลับคืนไปค่ะ
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
วันนี้ฉันเลี้ยงเองค่ะสาว
แพงขวัญ(นางเอก)
แกเลี้ยงฉันหลายรอบแล้ว
แพงขวัญ(นางเอก)
รับไว้เถอะ
แพงขวัญ(นางเอก)
. รีบวิ่งออกจากร้าน
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
เห้ย!
น่านฟ้า(เพื่อนนางเอก)
ยัยแพง . มองตาม
สาม
คะแนง(พี่พระเอก)
. เดินเข้ามา
คนินท์(พระเอก)
ไม่มีใครสอนหรอ
คนินท์(พระเอก)
ว่าให้เคาะประตูก่อนเข้าบ้านคนอื่น
คะแนง(พี่พระเอก)
นี่ ฉันพึ่งกลับมาจากอังกฤษ
คะแนง(พี่พระเอก)
ก็ทักแรงแบบนี้เลยหรอ คนินท์
คะแนง(พี่พระเอก)
แล้วนี่เครียดอะไรอยู่เนี่ย
คะแนง(พี่พระเอก)
. เดินไปนั่งข้าง ๆ
คนินท์(พระเอก)
จะสิงอยู่ละ
คนินท์(พระเอก)
ถอยออกไปหน่อย
คะแนง(พี่พระเอก)
นี่ฉันซื้อของฝากมาให้แกเยอะแยะเลย
คะแนง(พี่พระเอก)
วางไว้ตรงนี้นะ
คนินท์(พระเอก)
เอาไปไว้ที่ห้อง
คนินท์(พระเอก)
ตรงนี้มันเกะกะ
คะแนง(พี่พระเอก)
นี่มันเกะกะขนาดนั้นเลยหรอ
คะแนง(พี่พระเอก)
แรงมากนะย๊ะ
คะแนง(พี่พระเอก)
นี่ฉันไปแค่ 2 ปี
คะแนง(พี่พระเอก)
กลับมาน้องชายปากเสียขึ้น
คนินท์(พระเอก)
. มองหน้าคะแนง
คะแนง(พี่พระเอก)
OK ฉันรู้แหละ
คะแนง(พี่พระเอก)
เมื่อเช้าโดนอาม่าบ่นแน่เลย
คะแนง(พี่พระเอก)
แอบไปต่อยมวยใต้ดินอะดิ
คะแนง(พี่พระเอก)
ดูจากแผลที่หน้าก็รู้
คะแนง(พี่พระเอก)
แล้วล้างแผลยัง
คะแนง(พี่พระเอก)
. เดินไปหยิบกล่องยา
คะแนง(พี่พระเอก)
มา ฉันล้างให้
คนินท์(พระเอก)
. ถอนหายใจ
คนินท์(พระเอก)
. หันหน้าไปหาคะแนง
คะแนง(พี่พระเอก)
. เริ่มล้าง
คะแนง(พี่พระเอก)
หน้าตาก็หล่อเหลา
คะแนง(พี่พระเอก)
แต่ชอบทำร้ายหน้าตาตัวเองด้วยการไปต่อยมวย
คนินท์(พระเอก)
. คิ้วขมวด
คะแนง(พี่พระเอก)
เป็นบ้าหรือไง
คะแนง(พี่พระเอก)
เจ็บสิดี จะได้จำ
คะแนง(พี่พระเอก)
ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ
คะแนง(พี่พระเอก)
แกนี่ ฉันกลับมาทีไรแผลที่หน้าแกก็ไม่เคยจะหายเลยเนาะ
คนินท์(พระเอก)
จะเลิกแล้ว
คะแนง(พี่พระเอก)
ห้ะ . สตั้น
คะแนง(พี่พระเอก)
พูดจริงดิ
คนินท์(พระเอก)
. พยักหน้า
คะแนง(พี่พระเอก)
นี่ถ้าแกเลิกได้ ฉันหาแฟนให้แกเลย
คะแนง(พี่พระเอก)
อ๋อ หรอจ๊ะ
คะแนง(พี่พระเอก)
แล้วทำไมยังไม่มี
คะแนง(พี่พระเอก)
อ๋อใช่ ๆ
คะแนง(พี่พระเอก)
วัน ๆ ทำงานอยู่แต่บ้าน
คะแนง(พี่พระเอก)
ไปแต่บริษัท
คะแนง(พี่พระเอก)
ออกบ้านก็แค่ตอนกลางคืน
คะแนง(พี่พระเอก)
ออกไปต่อยมวยเถื่อน
คะแนง(พี่พระเอก)
แถว ***
คะแนง(พี่พระเอก)
ละกลับบ้านมาก็เจ็บระบมฟกช้ำ
คะแนง(พี่พระเอก)
ช๊อบชอบอะไรแบบนี้
คะแนง(พี่พระเอก)
ไม่ดีหรือไง
คะแนง(พี่พระเอก)
ถ้ามันไม่มีอะไรทำขนาดนั้น
คะแนง(พี่พระเอก)
ก็หาใครสักคนมาอยู่ด้วยสิ
คะแนง(พี่พระเอก)
มีแฟนไม่ได้น่ารำคาญอย่างที่แกคิดหรอกนะคนินท์
คะแนง(พี่พระเอก)
ถ้าเราหาคนที่เหมาะสมกับเราได้
คะแนง(พี่พระเอก)
มันจะพอดีซึ่งกันและกัน
คะแนง(พี่พระเอก)
ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเพิ่มเลย
คนินท์(พระเอก)
. มองคะแนง
คะแนง(พี่พระเอก)
มองอะไร คนกำลังสอน
คะแนง(พี่พระเอก)
แต่เอาเถอะ แกอ่ะ
คะแนง(พี่พระเอก)
ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ
คะแนง(พี่พระเอก)
ความรักมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
คะแนง(พี่พระเอก)
และก็แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอ
คะแนง(พี่พระเอก)
. ปิดกล่องยา
คะแนง(พี่พระเอก)
มันต้องมากกว่านั้น
คะแนง(พี่พระเอก)
. เก็บกล่องยา
คนินท์(พระเอก)
. มองตามคะแนง
คะแนง(พี่พระเอก)
. ถอนหายใจ
คะแนง(พี่พระเอก)
ครั้งนี้ฉันจะอยู่ไทยยาว
คะแนง(พี่พระเอก)
อยู่จนกว่าแกจะหาแฟนได้เลย
คะแนง(พี่พระเอก)
นี่แกก็ 28 แล้วนะ
คะแนง(พี่พระเอก)
จะ 30 อยู่แล้ว
คะแนง(พี่พระเอก)
รีบหารีบทำรีบมีสักทีเถอะ
คะแนง(พี่พระเอก)
ฉันอยากรับขวัญหลานใจจะขาดอยู่แล้ว
คนินท์(พระเอก)
ถ้าอยากมีเร็ว ๆ ไม่มีเองสะเลยล่ะ
คะแนง(พี่พระเอก)
เขาไม่พร้อมฉันก็ไม่พร้อมย๊ะ
คนินท์(พระเอก)
เขาไม่พร้อมหรือว่าเขามีคนอื่น
คะแนง(พี่พระเอก)
คนินท์ . ชะงัก
คะแนง(พี่พระเอก)
พี่ว่าเราพูดเรื่องนี้กันแล้วนะ
คนินท์(พระเอก)
ผมเกลียดมันตั้งแต่ที่มันนอกใจพี่ครั้งแรก
คนินท์(พระเอก)
เมื่อไหร่จะเลิกกับมันสักที
คนินท์(พระเอก)
. ลุกออกไป
คนินท์(พระเอก)
. ยืนสูบบุหรี่
คนินท์(พระเอก)
ไปไกล ๆ . สูบบุหรี่
คะแนง(พี่พระเอก)
. เดินเข้าไป
คนินท์(พระเอก)
. โยนบุหรี่ทิ้ง
คะแนง(พี่พระเอก)
พี่รู้ว่าแกไม่ชอบเขา
คะแนง(พี่พระเอก)
แต่พี่ก็พยายามไม่คาดหวังเขาอีกแล้ว
คะแนง(พี่พระเอก)
พยายามค่อย ๆ ตัดใจ
คะแนง(พี่พระเอก)
ให้เวลาพี่หน่อยนะ
คะแนง(พี่พระเอก)
อย่าโกรธที่พี่เป็นแบบนี้เลย
คนินท์(พระเอก)
ผมไม่ได้โกรธพี่สักนิด
คนินท์(พระเอก)
ไม่เคยคิดจะโกรธพี่ด้วย
คนินท์(พระเอก)
แต่ผมเกลียดมันต่างหาก
คนินท์(พระเอก)
ตั้งแต่วันนั้นมันก็ไม่กล้ามาเหยียบล้านเราหนิ
คนินท์(พระเอก)
. แสยะยิ้ม
คะแนง(พี่พระเอก)
ก็แกจะฆ่าเขา เขาจะกล้ามาหรือไง
คนินท์(พระเอก)
ผมให้เกียรติมันสุด ๆ แล้วนะ
คนินท์(พระเอก)
ผมรู้ว่ามันทำอะไรที่ไหน อยู่กับใคร
คนินท์(พระเอก)
แต่ผมแค่ไม่ยุ่ง
คนินท์(พระเอก)
แต่ถ้ามันทำกับพี่อีกครั้ง
คนินท์(พระเอก)
พี่จะไม่มีวันได้เห็นแม้กระทั่งศพมัน
คนินท์(พระเอก)
. เดินเข้าบ้าน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
