นางร้ายที่เธอไฝ่ฝันคงไม่ใช่ฉันแน่นอน
.....
ตัวประกอบ
เราลืมทำตัวละครของเรา
ตัวประกอบ
เพราะฉะนั้นเราจะใช้ตัวนี้ไปก่อนนะ
ตัวประกอบ
และเราก็หนีมาแต่งเรื่องไหม่
ตัวประกอบ
ก็ไม่เชิงว่าไหม่
ตัวประกอบ
เพราะมันก็เป็นแนวนางร้ายเหมือนเดิม
//การกระทำ
()คิดในใจ
{}กระซิบ
ฮานะ
นิยายอะไรวะแม้งน้ำเน่า
หญิงสาวได้แต่บ่นพลางหยิบขนมขึ้นมากินแต่ก็ต้องหยุดชะงักไป
เพราะขนมที่เธอกินนั้นมันหมด
ฮานะ
อะไรเนี่ยไม่ได้ดั่งใจเลย
ในขณะที่เธอกำลังจะลุกนั้นก็ได้เกิดการเวียนหัวอย่างรุนแรง
และภาพตรงหน้าของหญิงสาวก็เริ่มค่อยไปเรือนรางไปช้าๆ
ฮานะ
อะไรวะเกิดอะไรขึ้น//จับหัวของตัวเองด้วยความปวด
ฮานะ
อึก...ภาพมันค่อยๆเรือนรางแฮะ//พูดด้วยน้ำเสียงเเผล่วเบา
หลังจากที่หญิงสาวพูดจบภาพตรงหน้าของเธอก็ค่อยๆมีแต่ความมืดมิด
และหลังจากนั้นหญิงสาวก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
พร้อมกับอาการปวดหัวที่ยังไม่หายไป
คานะ
อะไรกันเนี่ยเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น
คานะ
อะไรมันเปียกๆตรงหัววะ
หญิงสาวพูดจบก็นำมือที่ตังเองกำลัวจำหัวอยู่ก็เอาลงมาดูไห้แน่ชัด
หญิงสาวพูดด้วยความร้อยลนก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องไปห้ามเลือดก่อน
คานะ
ใช่ๆห้ามเลือด//เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เสียงกรี้ดของหญิงสาวได้ดังสนั่นไปทั่วห้อง
ก่อนที่หญิงสาวจะตั้งตัวได้
ก็พบว่านี้ไม่ใช่ร้างของเธอแต่มันเป็นร้างของใครไม่รู้
คานะ
นี้แม้งไม่ใช่ร้างกูนิ
คานะ
นี้ร้างใครแล้วที่นี้ที่ไหนวะเนี่ย
คานะ
//จับหัวตัวเองด้วยความเจ็บปวด
คานะ
อึก...เจ็บเป็นบ้า!!//กุมหัวตัวเองที่กำลังปวดอยู่
อาคะเนะ
คุณหนูคะ!!!!//เปิดประตูห้องน้ำ
อาคะเนะ
คุณหนูเป็นยังไงบ้านคะ!!
อาคะเนะ
คุณหนูใจเย็นก่อนนะคะดิฉันจะไปตามคนมาช่วยค่ะ!!!
คานะ
ไม่ต้อง....//คว้าข้อมือของอาคะเนะ
คานะ
ไปเอาที่ทำแผลมา....//น้ำเสียงแผ่วเบา
ทำไห้สาวใช้ของเธอนั้นตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก
•~•
แสงแดดอ่อนยามเช้าได้ส่องกระทบกับใบหน้าที่ข้าวเนียนของหญิงสาวเส้นผมสีทองอ่อนๆเปร่งประกายระยิบระยับเมื่อถูกแส้งส่องลงมา
หญิงสาวลืมตาขึ้นช้าๆพร้อมกับอาการปงดหัวที่ยังไม่หายดี
คานะ
อือ...ปวดหัวชิบหายเลย//ค่อยๆลุกขึ้น
คานะ
ไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อไปเลย
คานะ
จะต้องเอาเรื่องไหนก่อนเนี่ย
คานะ
ระหว่างอาการปวดหัวเมื่อคืนกับเข้ามาอยู่ในร้างนางร้าย
คานะ
มีแต่เรื่องหน้าปวดหัว
อาคะเนะ
ค่ะ//เดินเข้ามาในห้อง
อาคะเนะ
คือพวกคุณทั้งไห้ดิฉันมาตามคุณหณูค่ะ
อาคะเนะ
เอ๊!คุณหนูจำคุณทั้นไม่ได้หรอคะ
คานะ
ไม่ใช่ฉันก็แค่คิดอะไรนิดหน่อยนะ
อาคะเนะ
แล้วอาการปวดหัวเป็นยังไงบ้างคะ
อาคะเนะ
งั้นดิฉันไปแล้วนะคะ
อาคะเนะ
มีอะไรก็เรียกใช้ฉันได้เลยนะคะ
ว่าจบฮานะก็เดินออกไปทิ้งไห้คานะนั่งคิดอะไรนิดหน่อยอยู่คนเดียว
ถึงคานะจะยังไม่เข้าใจอะไรนิดหน่อยแต่เธอก็ปรับตัวได้เร็ว
คานะ
นี้ต้องไปเจอกับไปพวกนั้นแล้วหรอ
คานะ
แต่ก็เอาสิมาดูกันว่าจะมีเรื่องอะไรที่ใันสนุกๆบ้างไหม
คานะ
เดี๋ยวแม่จะสั่งสอนไห้เข็ดเลย
.....
ซันซุ
จิ๊!เมื่อไหร่ยังนั้นจะมาสักที
ซันซุ
ทำไมเราต้องรอมันด้วยเนี่ยบอส
ซันซุ
ถ้ายัยนั้นไม่เป็นลูกของคนที่เราเป็นหุ้นส่วนด้วยนะ
โคโค่
นั้พูดอะไรก็ระวังปากด้วย
มีอา
วันซูจังอย่าพูดแบบนั้นสิคะ
มีอา
ยังไงซะฉันก็ยังเทียบกับคุณคานะไม่ได้เลยนะคะ
รัน
คนอย่างหนูนะไม่ควรเอาคนอย่างมันมาเปรียบเทียบด้วยเลยนะคะ
รินโด
พูดถูกต้องไอพี่หน้าเกลียด
รินโด
ไม่อะไอพี่หน้าเกลียด
รินโด
นี้มีอาอย่าไปเข้าใกล้ไอพี่รันนะ
ใจขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานแต่หารู้ไม่ว่าคานะได้ยินทุกอย่างที่พวกเขากำลังคุยกัน
ใช่จริงๆแล้วคานะมาถึงตั้งนานแล้วแต่ก็แค่อยากแกล้งพวกนั้นเฉยๆและก็ดันได้ยินทุกอย่าง
มันจึงทำไห้เธอรู้สึกสนุกขึ้นมา
คานะ
คนที่ชื่อคานะหน้าจะเป็นนางเอกนะถ้าจำไม่ผิด
คานะ
แหมดูใสซื่อแต่....ก็คงไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิดนะสิ
คานะ
ดูก็รู้ว่ากำลังแกล้งทำตัวหน้ารักไห้พวกนั้นตายใจอยู่
คานะ
พวกนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับพวกผู้ชายคนอื่นๆ
คานะ
เอาเถอะฉันก็เริ่มหิวแล้วสิ
หญิงสาวพูดจบเธอก็เดินออกมาจากที่ซ้อนและได้เดินตรงไปที่นั่งของเธอช้าๆ
จากที่โต๊ะกินข้าวมีแต่เสียงพูดคุยเเต่พอทุกคนเห็นเธอก็กับเงียบกันหมด
ไม่มีใครพูดอะไรมีแต่ความเงียบที่ถ่าโถมเข้ามา
คานะ
เอ้าทำไมเงียบกันจังหละ
คานะ
ฉันยังอยากฟังอยู่เลย//แสยะยิ้ม
ทาเคมิจิ
เธออยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
ทาเคมิจิ
แล้วตอบคำถามฉันมา
คานะ
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะอยู่ไม่นาน
คานะ
ก็อยู่ถึงตอนที่มีคนบ่นว่าทำไมใยนั้นมาช้าจัง
ไมกี้
เอาเถอะไหนๆก็มากันครบแล้ว
ไมกี้
งั้นก็กินข้าวกันเถอะ
มอจจิ
อือฉันก็ว่าอย่างงั้น
คานะ
เคเอาสิฉันก็เริ่มหิวแล้ว
มีอา
ก็ที่พวกคุณซันซุพูดจาไม่ดียังไงหละคะ
มีอา
คุณคงไม่ถือสาใช่ไหมคะ
รินโด
นี่มีอาเธอไม่จำเป็นต้องขอโทษนังนั้นเลยนะ
รินโด
ที่ะวกฉันพูดมันก็ถูกแล้ว
คานะ
(เหอะไอพวกนี้ปากหมากันจริงๆ)
คานะ
(ว่าคนอื่นแล้วยังไม่รับผิดชอบอีก)
คานะ
แต่สิ่งที่พวกมึงพูดเมื่อกี้นะ
คานะ
ได้คิดกันมั้งหรือเปล่า
คานะ
ทั้งๆที่เป็นคนมาว่ากูเอง
คานะ
กูพยายามไม่ได้อะไรเเล้วนะ
คานะ
แต่ดูเหมือนนิสัยหมาๆของพวกมึงนี้
รินโด
เหอะสันดานมึงนี้เนาะ
คานะ
ถ้าสันดานกูเหี้ยงั้นมึงก็ไม่ต่าง
คานะ
พูดจาหมาๆแบบนี้ควรจะเก็บไว้ไปพูดกับพี่มึงดีกว่านะ
คานะ
นี้นะหรอคนที่พ่อของกูร่วมทุนธุรกิจด้วย
คานะ
แค่การต้อนรับก็รู้แล้วว่าไม่อนากต้อนรับกัน
ซันซุ
แล้วมึงคิดว่าตัวเองดีมากหรอ
ซันซุ
จนถึงที่พวกกูต้องไปต้อนรับ
ซันซุ
ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
คานะ
ใช่เราไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
คานะ
อย่าลืมสิว่ากูเป็นลูกสาวของคนที่พวกมึงก็พลังร่วมธุรกิจด้วย
คานะ
สันดานหมาๆเก็บไว้บ้างก็ได้นะ
คานะ
ระวังจะเจ็งเพราะปากของตัวเอง
คานะ
ถ้าไม่มีใครอยากต้อนรับงั้นวันนี้กูไม่กินก็ได้
หญิงสาวพูดจบเธอก็ได้ลุกออกจากที่นั่งของเธอและเดินออกไป
ปล่อยไห้คนอื่นที่ยังอยู่ที่เดิมนั่งเอ๋อกันหมด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
