เปลวรักกลางใจ

"คุณถูกไล่ออก"

เสียงเข้มของ เพลิง ประธานหนุ่มแห่ง P Group ทำให้ทุกคนในห้องประชุมเงียบกริบ ทุกสายตาหันไปมอง มะนาว พนักงานสาวที่กำลังหน้าซีดเผือด

"คะ? ทำไมคะ?"

"เธอกล้าขัดคำสั่งฉัน" เพลิงจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชา "พนักงานแบบนี้ไม่มีที่ยืนในบริษัทของฉัน"

มะนาวเม้มปากแน่น เธอไม่คิดว่าการกล้าพูดความจริงในที่ประชุมจะทำให้ตัวเองต้องถูกไล่ออก

"ฉันไม่ได้ขัดคำสั่งค่ะ ฉันแค่เสนอความคิดเห็นที่ต่างออกไป"

เพลิงหัวเราะเย็น "งั้นเธอก็ไปเสนอที่อื่น เพราะที่นี่… ไม่ต้องการคนอย่างเธอ"

---

มะนาวเดินออกจากบริษัทด้วยหัวใจหนักอึ้ง แต่ก่อนที่เธอจะได้ออกจากประตูหลัก รถคันหรูก็จอดเทียบข้างเธอ กระจกเลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าของผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูสง่างาม

"คุณคือมะนาวใช่ไหม?"

"คะ?"

"ฉันคือ อร แม่ของเพลิง"

มะนาวตกใจเล็กน้อย "มีอะไรเหรอคะ?"

อรยิ้มบางๆ "ขึ้นรถเถอะ ฉันอยากคุยกับเธอ"

---

มะนาวลังเล แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจขึ้นรถของอร ผู้หญิงตรงหน้าดูภูมิฐานและใจดี แตกต่างจากเพลิงที่เย็นชาและไร้ความปรานี

"หนูคงแปลกใจสินะ ว่าทำไมฉันถึงมาหา" อรเอ่ยขึ้น พลางจิบชาระหว่างที่คนขับพารถแล่นไปอย่างราบรื่น

"ค่ะ…" มะนาวตอบตามตรง

"ฉันได้ยินเรื่องที่เพลิงไล่หนูออก" อรทอดสายตามองเธอ "แต่ฉันอยากให้หนูช่วยงานฉันแทน"

"คะ?"

"ฉันอยากได้คนที่จริงใจและกล้าพูดความจริงแบบหนูมาช่วยดูแลโครงการสำคัญของฉัน" อรยิ้ม "สนใจไหม?"

---

ไม่กี่วันต่อมา มะนาวกลับมาที่ P Group อีกครั้งในฐานะผู้ช่วยของอร ทำให้เธอต้องเจอกับเพลิงแทบทุกวัน

เพลิงหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นเธอ

"เธอกลับมาทำไม?" เขาถามเสียงเข้ม

"ฉันไม่ได้ทำงานให้คุณค่ะ ฉันทำงานให้คุณอร" มะนาวตอบกลับด้วยสีหน้าสงบ

เพลิงกัดฟันกรอด ผู้หญิงคนนี้มันน่าหงุดหงิดจริงๆ!

แต่ไม่รู้ทำไม… ยิ่งเธออยู่ใกล้ เขายิ่งหงุดหงิดที่หัวใจตัวเองเต้นแรงขึ้นทุกวัน

---

พล็อตเริ่มเข้มข้นขึ้นแล้ว

รอติดตามชมตอนต่อไปอาจจะเข้มข้นกว่านี้นะคะ

เค้ามาลองอ่านกันเยอะๆนะคะ

บรรยากาศในห้องประชุมของ P Group ตึงเครียดอีกครั้ง มะนาวนั่งอยู่ข้างๆ อร ขณะที่เพลิงนั่งฝั่งตรงข้าม สีหน้าของเขานิ่งเฉย แต่ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

"ผมไม่เห็นด้วย" เพลิงพูดเสียงเรียบ "คุณแม่จะให้พนักงานที่เคยถูกผมไล่ออกมารับผิดชอบโครงการสำคัญได้ยังไง?"

"เพราะแม่เชื่อในตัวเธอ" อรตอบด้วยน้ำเสียงสงบ "และเพราะเพลิงเอาอารมณ์ส่วนตัวมาเกี่ยวกับเรื่องงานมากเกินไป"

เพลิงกำมือแน่น คำพูดของแม่ทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาอีก

มะนาวเงียบ ไม่พูดอะไร เธอรู้ดีว่าเพลิงไม่ต้องการให้เธออยู่ที่นี่ แต่ในเมื่ออรให้โอกาสเธอ เธอก็จะทำให้ดีที่สุด

"ถ้าเธอทำพลาดแม้แต่นิดเดียว ฉันจะเป็นคนไล่เธอออกเอง" เพลิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องประชุม

มะนาวถอนหายใจเบาๆ รู้สึกได้เลยว่าหลังจากนี้จะต้องรับมือกับเขาอีกมากมาย

---

สงครามเย็นระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง

มะนาวพยายามทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด เธอเรียนรู้งานจากอร และใช้ความสามารถที่มีในการช่วยผลักดันโครงการสำคัญของบริษัท

แต่ทุกครั้งที่เธอเสนอไอเดียหรือความคิดเห็นในที่ประชุม เพลิงจะคอยค้านเสมอ

"แนวทางนี้มันเสี่ยงเกินไป" เพลิงพูดขณะดูแผนงานของมะนาว

"แต่ถ้าเราทำได้ มันจะช่วยเพิ่มยอดขายได้มากขึ้นนะคะ" มะนาวพยายามอธิบาย

"แล้วถ้ามันล้มเหลวล่ะ? ใครจะรับผิดชอบ?"

"ฉันค่ะ"

เพลิงชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบที่หนักแน่นของเธอ

"ฉันเชื่อว่าเราทำได้ค่ะ คุณเพลิงจะไม่ให้โอกาสเลยเหรอ?"

เพลิงจ้องเธอนิ่งๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนี "งั้นก็ลองดู แต่เธอจะต้องรับผิดชอบจริงๆ ถ้ามันผิดพลาด"

มะนาวยิ้มบางๆ เธอรู้ว่าเขาไม่ได้อยากให้เธอประสบความสำเร็จ แต่แค่นี้ก็ถือว่าเป็นก้าวแรกแล้ว

---

เมื่อความใกล้ชิดเริ่มก่อเกิดความรู้สึก

วันเวลาผ่านไป โครงการของมะนาวเริ่มประสบความสำเร็จ เธอพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเธอมีความสามารถจริงๆ

และสิ่งที่เปลี่ยนไปมากที่สุด… ก็คือสายตาที่เพลิงมองเธอ

เขาเริ่มสังเกตเห็นความพยายามของเธอ เห็นว่าเธอไม่ใช่คนที่เข้ามาเพื่อท้าทายอำนาจเขา แต่เธอแค่ต้องการทำให้บริษัทดีขึ้น

และที่สำคัญ… เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หวังจะเข้าหาเขาเหมือนกับคนอื่นๆ

"ดึกแล้ว ทำไมยังไม่กลับ?" เพลิงถามเมื่อเห็นมะนาวยังนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ

"ยังมีงานที่ต้องทำค่ะ"

"ฉันจ้างเธอให้ทำงาน ไม่ได้จ้างให้ทำตัวเป็นพนักงานบ้างาน" เพลิงเดินเข้ามายืนข้างโต๊ะของเธอ

มะนาวหัวเราะเบาๆ "ถ้าฉันทำงานหนัก คุณเพลิงจะไล่ฉันออกอีกไหมคะ?"

เพลิงเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดเบาๆ

"กลับบ้านได้แล้ว"

"แต่ฉันยังทำไม่เสร็จ—"

"กลับบ้านซะ" เพลิงพูดเสียงเรียบ ก่อนจะเดินออกไป

มะนาวมองตามหลังเขา รู้สึกแปลกใจที่เขาไม่ได้พูดจาเย็นชาเหมือนทุกครั้ง

หรือว่า… เขาจะเริ่มใจอ่อนกับเธอบ้างแล้ว?

---

จุดเปลี่ยนของความสัมพันธ์

ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ เพลิงไม่ได้หาเรื่องเธอเหมือนแต่ก่อน และบางครั้งก็แอบมองเธอโดยไม่รู้ตัว

จนกระทั่งวันหนึ่ง…

มะนาวถูกลูกค้าในงานเลี้ยงของบริษัทคุกคาม เพลิงที่เห็นเหตุการณ์รีบเข้ามาคว้าแขนเธอ แล้วผลักชายคนนั้นออกไป

"อย่ามายุ่งกับคนของฉัน" เสียงของเพลิงแข็งกร้าว ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ

"คนของคุณ?" มะนาวพึมพำอย่างตกใจ

เพลิงหันมามองเธอ สายตาของเขามีบางอย่างที่เปลี่ยนไปจากเดิม

"ใช่… เธอเป็นของฉัน"

หัวใจของมะนาวเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

---

พล็อตเริ่มเข้มข้นขึ้นแล้ว

บรรยากาศในห้องจัดเลี้ยงยังคงเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงเพลงบรรเลงเบาๆ แต่หัวใจของมะนาวกลับเต้นแรงราวกับจะหลุดออกจากอก

"เธอเป็นของฉัน"

คำพูดของเพลิงสะท้อนซ้ำอยู่ในหัวของเธอ

"คะ… คุณเพลิงพูดอะไรคะ?" มะนาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาสั่นระริก

เพลิงยังคงจ้องเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเบือนหน้าหนี "ไม่มีอะไร ไปพักเถอะ"

เขาพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินออกจากงานเลี้ยง ทิ้งให้มะนาวยืนมึนงงอยู่ตรงนั้น

---

ความรู้สึกที่เริ่มชัดเจน

ตั้งแต่วันนั้น เพลิงก็เริ่มแปลกไป

เขาไม่จ้องเธอด้วยสายตาเย็นชาเหมือนเดิม และบางครั้งก็ดูเหมือนจะคอยมองเธออยู่ห่างๆ

"คุณเพลิงคะ ฉันเอาเอกสารมาให้ค่ะ" มะนาววางแฟ้มลงบนโต๊ะของเขา

เพลิงเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ แล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้นมา "เมื่อคืนนอนพอไหม?"

มะนาวกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะตอบ "ก็นอนปกติค่ะ"

"หรอ?" เพลิงพยักหน้า ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแฟ้ม "พักผ่อนบ้าง ฉันไม่อยากได้พนักงานที่ทำงานจนล้มป่วย"

คำพูดของเขาทำให้มะนาวรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

คุณเพลิงกำลังเป็นห่วงฉันหรือเปล่า?

---

เมื่อความใกล้ชิดกลายเป็นความผูกพัน

วันเวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ระหว่างเพลิงกับมะนาวก็เปลี่ยนไปอย่างช้าๆ

จากที่เคยเป็นเจ้านายกับลูกน้องที่ไม่ลงรอยกัน ตอนนี้พวกเขาสามารถทำงานด้วยกันได้อย่างราบรื่น

และบางครั้ง… เพลิงก็ทำให้หัวใจของมะนาวเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว

"เธอชอบดอกไม้นี่เหรอ?" เพลิงถามขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขาเดินผ่านร้านขายดอกไม้ข้างถนน

มะนาวหันไปมองก่อนจะพยักหน้า "ค่ะ ฉันชอบดอกคาโมมายล์"

เพลิงไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน มะนาวก็พบแจกันดอกคาโมมายล์วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ห้องทำงานของเพลิงผ่านกระจกใส ดวงตาเต็มไปด้วยคำถาม

หรือว่า… เขาจะเป็นคนซื้อมาให้?

---

วันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป

แต่แล้ว… ในวันที่ความสัมพันธ์ของพวกเขากำลังดำเนินไปในทางที่ดี ทุกอย่างกลับต้องหยุดชะงัก

เพราะอยู่ๆ พ่อของเพลิง—ภพ ก็ประกาศหมั้นหมายให้เพลิงกับลูกสาวของนักธุรกิจชื่อดัง

"ฉันไม่เห็นด้วย" เพลิงพูดเสียงเรียบ ขณะที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารกับพ่อและแม่

"มันไม่ใช่เรื่องที่ลูกจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย" ภพพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด "นี่เป็นเรื่องของธุรกิจ"

อรที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไร เธอเพียงแค่ถอนหายใจเบาๆ

"ผมจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก" เพลิงพูดชัดเจน

"งั้นก็บอกพ่อมา ว่าลูกมีคนที่รักอยู่แล้วหรือยัง?"

เพลิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเผลอเหลือบมองไปทางมะนาวที่ยืนอยู่ไม่ไกล

และในตอนนั้นเอง ภพก็จับสังเกตได้

"อย่าบอกนะว่าเป็นเด็กพนักงานของบริษัท?" ภพพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "ลูกคิดจะลดตัวลงไปคบกับพนักงานต่ำๆ แบบนั้น?"

มะนาวเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินคำพูดของภพ

"อย่าพูดแบบนั้นกับเธอ" เพลิงสวนขึ้นทันที น้ำเสียงแข็งกร้าว

ภพหัวเราะเบาๆ "แสดงว่าจริงสินะ?"

เพลิงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ใช่… ผมรักเธอ"

คำพูดนั้นทำให้หัวใจของมะนาวหยุดเต้นไปชั่วขณะ

---

อุปสรรคที่ขวางกั้น

หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของเพลิงกับมะนาวก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก

ภพไม่ยอมรับเธอ และทำทุกวิถีทางเพื่อแยกพวกเขาออกจากกัน

"ฉันจะให้เธอออกจากบริษัท" ภพพูดกับมะนาวในวันหนึ่ง "และฉันจะให้เงินก้อนโตเป็นค่าชดเชย แค่เธอยอมออกไปจากชีวิตลูกชายฉัน"

มะนาวมองภพด้วยสายตาเจ็บปวด

"คุณคิดว่าความรักมันซื้อได้ด้วยเงินเหรอคะ?"

"ความรักไม่มีค่าในโลกของธุรกิจ" ภพตอบ "เธอไม่มีอะไรเลย อย่าคิดว่าจะสามารถอยู่ข้างๆ เพลิงได้"

มะนาวกำมือแน่น เธอรู้ดีว่าภพไม่ชอบเธอ และการจะอยู่ข้างๆ เพลิงได้นั้น… มันไม่ง่ายเลย

---

เพลิงจะเลือกอะไร?

ในขณะเดียวกัน เพลิงก็กำลังต่อสู้กับแรงกดดันจากครอบครัว เขาต้องเลือกระหว่าง ความรัก กับ หน้าที่

และมะนาวเองก็เริ่มคิด…

ถ้าการอยู่กับเธอจะทำให้เขาสูญเสียทุกอย่าง มันจะดีกว่าไหมถ้าเธอเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง?

---

(ยังไม่จบ… รอตอนต่อไป!)

ฉันแต่งมาได้ครึ่งทางแล้ว! ตอนนี้ปมดราม่าเริ่มเข้มข้นขึ้น แล้วล่ะค่ะ