หัวใจต้องห้าม

ตอนที่ 1: เกมของเธอ

เสียงดนตรีในผับดังกลบเสียงพูดคุยของผู้คนที่กำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน ไฟสีสลัวสะท้อนอยู่บนใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ มายุในชุดเดรสสีดำรัดรูป กำลังหมุนแก้วค็อกเทลในมือ ดวงตาคู่งามทอดมองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ตรงโต๊ะสนุกเกอร์

"คืนนี้กลับกับฉันไหม?" เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่รู้ว่าตัวเองมีเสน่ห์

ชายหนุ่มคนนั้นเหลือบมองเธอ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมา พวกเขารู้กันดีว่านี่เป็นแค่ 'เกม' ที่มีนาเล่นอยู่เป็นประจำ ไม่มีความหมาย ไม่มีความผูกพัน แค่สนุกไปกับค่ำคืนนี้

—

ธันวายืนมองเธออยู่ห่างๆ จากอีกมุมของผับ เขาไม่ได้แปลกใจเลยที่เห็นมายุกำลังจะไปกับใครอีกคน เพราะเขาเห็นแบบนี้มาโดยตลอดตั้งแต่รู้จักเธอมา

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงยังมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ ทำไมถึงยังรู้สึกวูบไหวทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้มให้คนอื่น

"มองแบบนั้น มึงชอบมายุจริงๆ สินะ" เสียงของ "นัท" เพื่อนสนิทของเขาดังขึ้น

ธันวาถอนหายใจ ไม่ตอบอะไร เพียงแต่ยกแก้วขึ้นดื่มเงียบๆ

"มายุไม่เคยเห็นมึงในสายตาหรอก ธันวา มายุเขาเลือกคนที่ทำให้มันรู้สึกตื่นเต้น ไม่ใช่คนดีๆ แบบมึง"

ธันวายิ้มขื่นๆ กับตัวเอง ใช่…ธันวารู้ดี แต่ทำไมถึงยังเลิกมองมายุไม่ได้กันนะ?

—

รุ่งเช้า มายุกลับเข้าหอพักของตัวเองพร้อมกับหัวเบาๆ จากอาการแฮงค์ เธอไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยกับสิ่งที่ทำเมื่อคืน เพราะสำหรับเธอ นี่เป็นแค่ความสนุก เป็นเกมที่เธอควบคุมได้

แต่เมื่อเธอเปิดประตูห้อง ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่ามีดอกกุหลาบช่อหนึ่งวางอยู่หน้าห้องของเธอ พร้อมกระดาษโน้ตใบเล็กที่เขียนไว้ว่า

"สุขสันต์วันเกิดนะ มายุ"

เธอรู้ทันทีว่าเป็นของใคร

เธอถอนหายใจเบาๆ หยิบดอกไม้มาถือไว้ แต่แทนที่จะยิ้ม เธอกลับรู้สึกหนักใจอย่างประหลาด

เพราะมีเพียงคนเดียวที่รู้วันเกิดของเธอ ทั้งๆ ที่เธอไม่เคยบอกใครเลย

…ธันวา

—

จบตอนที่1แล้วนะค่ะ ทุกคนน

ตอนแรกของเราจะเน้นให้เห็นคาแรกเตอร์ของมายุและธันวาชัดเจน มายุเป็นคนรักอิสระ ไม่สนใจความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ขณะที่ธันวาแอบชอบเธอและเฝ้ามองอยู่ห่างๆ การที่เขาเป็นคนเดียวที่จำวันเกิดของเธอได้ อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้มายุเริ่มคิดถึงเขามากขึ้น

ตอนที่ 2: ของขวัญที่ไม่อาจรับ

หลังจากที่มายุออกไปจากห้องเรียนเพื่อไปหาแฟนของเธอ ธันวาก็นั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะของตัวเอง เขามองไปที่โต๊ะของมายุ ที่ตอนนี้มีเพียงดอกกุหลาบสีแดงและกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งถูกวางทิ้งไว้แค่ลำพัง

เขารู้ดีว่าของขวัญชิ้นนั้นเป็นของเขาเอง

ดอกกุหลาบที่เขาตั้งใจซื้อมาวางไว้บนโต๊ะเธอ ตั้งใจจะให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด

"เธอยังไม่ได้อ่านมันด้วยซ้ำ..."

ธันวาถอนหายใจเบา ๆ หัวใจของเขารู้สึกเจ็บหน่วงอย่างบอกไม่ถูก

เวลา 18:30 น. - หน้าตึกเรียน

มายุเดินออกมาจากโรงเรียนพร้อมกับแฟนของเธอ อเล็กซ์ หนุ่มหล่อมาดเท่ที่เป็นที่หมายปองของสาว ๆ ในโรงเรียน เขาใส่เสื้อแจ็คเก็ตนักเรียนพาดไหล่ ดูเท่และเป็นตัวของตัวเองเสมอ

"สุขสันต์วันเกิดนะครับ หนู" อเล็กซ์ยื่นกล่องของขวัญให้มายุ มายุยิ้มหวานก่อนจะรับมันมาเปิดดู

ข้างในเป็น สร้อยคอเงิน เส้นบางที่ดูหรูหรา มีจี้เล็ก ๆ เป็นรูปหัวใจห้อยอยู่

"สวยจังเลยอ่ะพี่ ขอบคุณนะค่ะ" มายุเงยหน้าขึ้นยิ้ม

มายุโผเข้ากอดอเล็กซ์อย่างดีใจ ขณะที่เขาก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"งั้นเดี๋ยวไปฉลองกันต่อมั้ย? ที่ร้านอาหารเดิม" อเล็กซ์เอ่ยขึ้น

"ค่ะ" มายุยิ้มกว้าง "หนูรอนายอยู่แล้ว"

ธันวายืนมองเธอจากมุมไกลของโรงเรียน เขาเห็นทุกอย่าง—รอยยิ้มของมายุ ของขวัญจากอเล็กซ์ และความสุขที่มายุมีในตอนนั้น

"ก็แค่ของขวัญจากเพื่อน มันเทียบกับของพี่อเล็กซ์คนนั้นไม่ได้อยู่แล้ว"

เขาคิดอย่างปวดใจ ก่อนจะเดินจากไปช้า ๆ

เวลา 19:45 น. - ร้านอาหารหรูใจกลางเมือง

ภายในร้านที่เต็มไปด้วยบรรยากาศสุดหรู มายุและอเล็กซ์นั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะด้านในสุด โต๊ะของพวกเขามีอาหารเต็มไปหมด มายุกำลังหัวเราะกับเรื่องที่อเล็กซ์เล่า ขณะที่มือของเขาก็ค่อย ๆ เอื้อมไปกุมมือมายุ

"คืนนี้ไปต่อที่ห้องพี่มั้ย?" เขากระซิบเบา ๆ

มายุชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะมองเข้าไปในดวงตาของเขา มันเป็นสายตาที่มายุคุ้นเคยดี

สายตาของผู้ชายที่มักจะมองเธอด้วยความต้องการ

มายุรู้ว่ามายุควรปฏิเสธ แต่ในขณะเดียวกัน มายุก็รู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนที่จะปฏิเสธเรื่องแบบนี้ได้ง่าย ๆ

"ได้สิ..." มายุยิ้มมุมปาก

แต่ก่อนที่มายุจะพูดอะไรต่อ เสียง ติ๊ง! จากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เป็นข้อความจาก ธันวา

"มายุ... เธอลืมของขวัญไว้ที่โต๊ะนะ"

มายุขมวดคิ้ว มองข้อความนั้นอย่างครุ่นคิด

"ใครน่ะ?" อเล็กซ์ถาม

"อ๋อ!...ไม่มีอะไร พ่อแม่ของฉันให้รีบกลับ"

"หนูจะไปอยู่ใช่มั้ย?" เขาเลิกคิ้ว

"อืม...ไปสิหนูจะไปกับพี่"

มายุยิ้มบาง ๆ ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์ แล้วกลับไปสนใจกับค่ำคืนของเธอต่อ

เวลา 21:00 น. - ห้องของอเล็กซ์

เสียงเพลงคลอเบา ๆ ภายในห้อง อเล็กซ์และมายุอยู่ด้วยกันบนเตียง อเล็กซ์กำลังไล้ปลายนิ้วไปตามใบหน้าของเธอ

เวลา 22:00 น. - บ้านของมายุ

มายุกลับมาถึงบ้านโดยที่หัวใจยังคงรู้สึกแปลก ๆ มายุเดินตรงไปที่เตียงของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

มีข้อความจากธันวาส่งมาหาเธออีกครั้ง

"คุณคงไม่ได้สนใจมันหรอก แต่ฉันอยากให้คุณรู้ว่าผมตั้งใจให้จริง ๆ"

มายุมองข้อความนั้นอยู่นาน...ก่อนจะพิมพ์ตอบไปว่า

"มันคืออะไรเหรอ?"

ไม่ถึงหนึ่งนาที ธันวาตอบกลับมา

"โน้ตที่อยู่กับกุหลาบ คุณยังไม่ได้อ่านมันเลยใช่มั้ย?"

มายุชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามายุวางโน้ตใบนั้นทิ้งไว้ที่โต๊ะเรียนโดยไม่แม้แต่จะเปิดอ่าน

หัวใจของมายุเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาด

มายุรีบคว้าเสื้อนักเรียนขึ้นมาสวมก่อนจะหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์

คืนนี้มายุจะต้องกลับไปที่โรงเรียน... เพื่อดูว่าในโน้ตใบนั้นมีอะไรเขียนเอาไว้

 —

จบตอนที่2แล้วนะค่ะ ทุกคนน

ตอนที่2ของเราจะเพิ่มความสงสัย และ อารมณ์ค้าง ให้มายุเริ่มตระหนักถึงบางอย่างแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้ใส่ใจธันวาเลย แต่เริ่มรู้สึกว่าเขาอาจมีความหมายบางอย่างปูทางไปสู่ตอนต่อไป ที่เธอจะได้รู้ว่าในโน้ตใบนั้นเขียนว่าอะไร