บ้านไฟไหม้ :

ก่อนที่หนูจะได้ไปอยู่บ้านใหม่ หนูเคยมีบ้านมาก่อนและอาศัยอยู่ด้วยกันกับพี่ชายพี่สาวแต่ตอนนี้หนูไม่มีพวกเขาแล้วเพราะพี่สาวของหนูกำลังจัทำอาหารแต่พอจะเทนำ้มัน แต่ดันเทนำ้มันผิดจุดจึงไปโดนไฟ ให้มีนลุกโชนขึ้นทำให้พี่สาวหนูถูกไฟลวกแขนลำตัวและที่อื่นๆ อย่างไม่ทันตั้งตัว และบ้านก็เริ่มไหม้ พี่สาวของหนูรีบวิ่งไปบอกพี่ชายให้มาปกป้องหนูตอนนั้นหนูกำลังนอนอยู่ในห้องนั่งเล่นบนโซฟาตัวยาว แต่ต้องมาสะดุ้งตื่นด้วยเสียงกรีดของพี่สาว หนูๆม่ทันที่จะได้ลูกไปดูว่าพี่สาวหนูเป็นอะไรแต่กลับถูกพี่ชายอุ้มออกจากบ้านซะก่อน แน่นอนว่าเวลามันผ่านไปเร็วมาก หนูไม่ทันที่จะได้เห็นหน้าพี่สาวได้ชัดๆ หนูก็ถูกพี่ชายโยนออกจากบ้านแล้วได้ยินนำ้เสียงทุ้มของพี่ชายพูดว่า " อย่าเข้ามาใกล้บ้านนะ!! "

แน่นอนว่าหนูจะเดินเข้าไปแต่ถูกเจ้าหน้าที่ดับเพลิงจับแขนไว้ก่อนหนูจึงจะต้องจำใจที่จะไปนั่งรอให้เจ้าหน้าที่ไหลนำ้ให้หมดซะก่อน

หลังจากที่ไฟใกล้กับหมดแล้วนั้นเองหนูลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะไปหาพวกพี่ๆ ตาแก่ที่ไหนไม่รู้ทักว่า " จะไปไหน "

เขาจับไหลหนู หนูก็สดุ้งสิค่ะ หันไปมองเขา *( อุว้าว~! )* ฮึๆ พวกคุณคงคาดเดาไม่ออกหรอกใช่ไหมคะ ว่าทำไมหนูถึงได้อุทานในใจอย่างตกตะลึง หึ.. ตาแก่นั่นหล่อเกินกว่าจะรับได้หล่อเกินหล่อมากหล่อสุดๆ แบบหล่อเกิ๊นนนน!! หนูยิ้มอ่อนๆให้ท่านก่อนที่จะปัดมือของตาแก่ออกไปแล้วเดินไปหาเจ้าหน้าที่ดับเพลิง

" พี่ค่ะ.. ไฟใกล้จะหมดรึยังคะ? "

" ใกล้เสร็จแล้ว รอแปปหนึ่งนะ "

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงฝ่ายหญิงได้เอ่ยพรางตอบด้วยรอยยิ้มว่าจะปลอดภัย

" แล้วพวกพี่ๆหนูล่ะคะ? "

" จะปลอดภัยแน่นอนจ้ะ "

เธอเอ่ย หนูทำได้แต่ยืนรอ

หลังจากที่ไฟได้ดับหมดแล้วนั้นเองก็มีฝ่ายกู้ภียได้เดินไปสำรวจว่ามีคนด้านในรึป่าว ตอนนี้หนูกังวลมากเลยว่าพวกพี่ๆจะมีสภาพแบบไหนจะปลอดภัยดีไหมจะยังมีชีวิตอยู่อีกไหม

" เตรียมอุปกรณ์ให้ดี! "

" มีคนอยู่ด้านใน ! "

" ช่วยเร็วๆ "

ตึกตักๆ ภาวนาให้พวกพี่ปลอดภัยด้วย..

ในห้องฉุกเฉิน :

หนูได้แต่นั่งกังวลอยู่หน้าห้องพยาบาลแน่นอนว่าหนูกังวลจนจะเป็นวิตกแล้ว

" ไอหนู.. "

เสียงทุ้มอ่อนหวานได้เอ่ยขึ้น หนูเงยหน้ามองชายตรงหน้า

*(อ่ะ..เอ๋!? อีตาแก่นี่ มาอยู่ที่นี่ได้ไง )*

" มีอะไรรึป่าวคะ? "

" แค่จะมาดูอาการของพวกพี่ทั้งสองของหนูน้ะ "

" พวกพี่ๆยังไม่ตื่น และตอนนี้หนูไม่ว่งที่จะคุยด้วย "

" ... "

เขายิ้ม *(ยิ้มเหี้ยไรอีแก่! )* " ขนลุก .. " หนูเอ่ยอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะหลีกสายตาไปมองอย่างอื่น

15 นาทีผ่านไป

มีผู้หญิงพยาบาลท่านหนึ่งเดินมาหาหนูพร้อมกับสีหน้าที่ดูหม่นหมอง

*( ดะเดียวนะเห้ย!? หน้าแบบนั้นหมายว่าไงฟะ!! )*

หนูอุทานอยู่คนเดียวในใจก่อนที่จะมองฟน้าท่านหญิงที่เดินมาหา

" หนูคะ .. " เธอเรียก

" ค่ะ? "

" พวก... พี่ทั้งสองของหนูไม่รอด พวกพี่พยาบาลขอโทษจริงๆนะค่ะ ที่ไม่ทันที่จะเข้ามาช่วย " เธอเอ่ยอย่างสั่นระริก

" คุณหมอหมายว่าไงนะคะ.. "

" คือ.. "

" หนูเข้าใจแล้วคะ.. "

หนูตอบอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะลุกเดินออกไปอย่างโศกเศร้า

ข้างทาง

หนูก็เดินมาสักพักแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน บ้านก็ไม่มี ญาติที่รู้จักก็ไม่ค่อยจะจำได้ พ่อแม่ก็เสียตั้งแต่อายุ 6 ขวบ พวกพี่ๆ ก็ไปหาพ่อแม่บนสวรรค์แล้ว..

" ทำไหมชีวิตถึงรันทดแบบนี้กัน!!! "

หนูตะโกนออกไปด้วยความเจ็บปวด อยู่ๆก็มีรถตำรวจขับมาหาแล้วจอดอยู่ข้างๆหนู่ที่ยืนกอดตัวเองย่างเศร้าๆ

" ตึก.. "

" ใช่ ลูเซีย คริสเตียโน่ ไหมคะรับ " เขาถาม

" อ่ะ..เอ๋? ชะใช่ค่ะ มีอะไรรึป่าวคะ? " หนูตอบ

" ลูเซียครับ คงไม่มีที่ไป จะยอมที่จะเป็นลูกบุญธรรมและไปอยู่ไหมครับ "

" อืม.. " หนูคิดก่อนตอบ

.

.

.

.

" ดะได้คะ .. "

" ขึ้นรถมาครับ "

เขาเอ่ยก่อนที่หนูจะตามขึ้นรถของตำรวจไป

police 🚨 :

หนูได้แต่นั่งรอคนที่จะมารับหนูเป็นลูกบุญธรรม

เหอะๆ.. รอแล้วรอเล้าก็ยังไม่มาซักที!!!!

ตึก... ตึก..

เสียงฝีเท้าได้เดินเข้ามาก่อนหน้าที่ๆ ค่ตจะเงียบและตอนนี้ก็ได้มีเสียงคนเดินมา

" สวัสดีครับผมจะมารับลูกครับ "

หนูเงยหน้ามองชายที่ไปหาตำรวจที่เคาเตอร์ด้วยท่าทีที่คุ้นๆพร้อมกับเสื้อที่คุ้นๆ.. เอ~ อีชายนี้คือ... *( อีตาแก่ที่พบกันรอบที่แล้วหรอกหรอ!!!?! )*

หนูจับผมตัวเองอย่างคิดไม่ถึงก่อนที่ชายหนุ่มที่ไปหาตำรวจจะมาหาหนูแล้วยื่นมือมาหาหนู พอหนูเงยหน้าไปเท่านั้นแหละ *( อ๋อ.. ไม่ใช่คนเดิมแค่ท่าทางกับเสื้อเหมือน... )*

หนูลุกขึ้นตามเขาไป