เช้าวันจันทร์ เวลา 7.00 น.

หญิงสาวในชุดนอนสีชมพูกำลังลุกขึ้นจากเตียงนอนหยิบแว่นตาขึ้นมาสวม แล้วเดินไปล้างหน้าแปรงฟันเตรียมตัวไปโรงเรียน หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็เดินลงมาข้างล่าง พอลงมาข้างก็พบผู้ชายคนหนึ่ง

"อ้าวเหมย มาพอดีเลย พ่อทำอาหารเช้าเสร็จพอดี มาทานกัน"

ใช่แล้ว ผู้หญิงในข้างต้นก็คือ เหมย หญิงสาวผู้เพียบพร้อมไปด้วยร่างกายและใบหน้าที่น่ารักสมวัย เหมยเป็นลูกสาวของนักการทูต ส่วนแม่ของเหมยเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงแต่ต้องมาด่วนจากไปด้วยโรคร้าย ทำให้พ่อของเหมยต้องเลี้ยงดูเหมยด้วยตัวคนเดียว

"ค่ะพ่อ วันนี้มีอะไรทานเหรอคะ?"

"วันนี้มีไข่ดาวกรอบ ๆ แบบที่ลูกชอบพร้อมด้วยขนมปังเนื้อแน่นทาด้วยแยมเนยถั่วและไส้กรอกไร้แป้งแต่ไม่ไร้ความอร่อย"

"ระหว่างชาดาร์จีลิ่งกับชาเออเกรย์ คุณหนูจะรับชาอะไรดีคะ" ป้าดา แม่บ้านอาวุโสถามเหมย

"ขอชาดาร์จีลิ่งละกันค่ะ"

"ค่ะ แล้วคุณผู้ชายละคะ?"

"ผมขอชาเออเกรย์ครับ"

ป้าดาก้มหัวรับคำสั่งแล้วหันไปรินชา

"เกรดเทอมที่แล้ว เป็นอย่างไรบ้าง"

"ก็ดีค่ะ"

"ดีเหรอ เทอมที่แล้วได้ข่าวว่าตกวิชาพละไม่ใช่เหรอ? ถ้าลูกอยากจะเป็นนักการทูต ลูกต้องทำให้ดีกว่านี้"

"หนูจะพยายามค่ะ"

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เหมยก็เดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน

"แล้วเจอกันตอนเย็นนะ"

"ค่ะ" เหมยตอบกลับพ่อ

ระหว่างทางไปโรงเรียน

"ลุงพลคะ ช่วยจอดตรงนี้ด้วยค่ะ วันนี้อากาศดี หนูอยากจะเดินไปโรงเรียนเองค่ะ" เหมยบอกกับลุงพลที่เป็นคนขับรถ

"จะดีเหรอครับคุณหนู ถ้าคุณผู้ชายรู้เข้า ผมโดนหักเงินเดือนแน่ครับ"

"หนูไม่พูด ลุงพลไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้หรอกค่ะ"

"ก็ได้ครับ ระมัดระวังตัวด้วยนะครับ"

หน้าโรงเรียน

"ในที่สุดก็ถึงซะที ยังมีเวลาเหลืออยู่ ค่อย ๆ เดินเข้าไปดีกว่า"

"หลบหน่อย ๆ รถมาเร็วเบรกไม่ทัน"

พอเหมยหันไปก็พบกับ เด็กผู้หญิงผิวสีแทนในชุดเครื่องแบบโรงเรียนเดียวกับเหมย กำลังปั่นจักรยานพุ่งมาทางเหมย

"ว้าย อะไรกันเนี่ย ขับดี ๆ หน่อยสิ"

"โทษที รถมันแรงช่วยไม่ได้ แต่ยังไงก็ขอโทษด้วยละกัน"

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เหมยก็เดินไปที่ห้องเรียน**

ในห้องเรียน

"ว่าไงอ้อม มานานยัง?"

"อ้าวเหมย เราเพิ่งมาเอง ว่าแต่...ทำไมเธอทำหน้าตาอย่างนั้นละ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" อ้อม เป็นเพื่อนเก่าของเหมยตั้งแต่สมัยประถม รู้จักกันมาตั้งนาน

"พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยที่หน้าโรงเรียนน่ะ ก็มีเด็กผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ปั่นจักรยานพุ่งมาเกือบชนฉัน"

"อ๋อเหรอ โชคดีนะที่ไม่มาชนเธอ ไม่งั้นฉันคงต้องนั่งเรียนอย่างเหงาหงอย"

"อ้าว แล้วนิ่มละ ไปไหน?"

"นิ่มลาป่วยน่ะ บอกว่าปวดประจำเดือน"

กิ๊ง ก่อง แก๊ง นี่คือเสียงสัญญาณเริ่มเรียน

"เอาละ ทุกคนนั่งที่ ก่อนจะเริ่มเรียนวิชาแรก ครูมีคนที่จะมาแนะนำให้นักเรียนรู้จัก"

"เอาละ เข้ามาได้จ้ะ"

ครืดดด

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนางสาว  บุษบา ทิพย์ราวัญ ชื่อเล่นว่า เจน เพิ่งย้ายมาใหม่ค่ะ ขอฝากเนื้อฝากเนื้อด้วยค่ะ"

"เหมย ดูสิ นักเรียนย้ายมาใหม่ น่ารักจัง" อ้อมชวนเหมยให้ดูนักเรียนใหม่

"เฮ้ย! นี่มันเด็กผู้หญิงคนเมื่อเช้านี้นี่" เหมยลุกขึ้นมาแล้วก็อุทานเสียงหลง

"เดี๋ยวนะ? เธอมันคนที่ฉันเกือบจะชนเมื่อเช้านี้ ขอโทษอีกทีนะ"

********************

เอาละ เปิดตัวตัวละครเอกมาแล้ว 1 ยังเหลืออีก 1 นั่นก็คือ เจน ในตอนหน้า เรามาดูกันว่า เจนเป็นใคร มาจากไหน อยู่กับใคร ทำไมถึงย้ายโรงเรียนมา เรามาติดตามต่อกันในตอนที่ 0.5 ชื่อตอนว่า เจน

เช้าวันจันทร์ เวลา ตี 5.30 น.

ติ๊ดติ๊ด ติ๊ดติ๊ด

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น พร้อมกับร่างหญิงสาวที่ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำ และแต่งตัว

**หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ หญิงสาวก็เดินไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้า **

กุกกัก ๆ ฉ่า ๆ เสียงทำอาหาร

เด็กสองคนเดินเข้ามาในครัว

"พี่เจนนนน วันนี้มีอะไรกินเหรอคะ" เสียงของเด็กเรียกมาจากกลางบ้าน

"จูน จอม ตื่นแล้วเหรอ มาช่วยพี่เอากับข้าวไปวางที่โต๊ะกินข้าวหน่อย กินเสร็จจะได้รีบอาบน้ำไปโรงเรียน"

"วันนี้มี ข้าวสวย ปลาทู ไข่ดาว แล้วก็ชะอมชุบไข่ทอด"

"เอ๋!? ผมไม่ชอบชะอม มันเหม็นเขียว" จอมพูดขึ้นพร้อมทำหน้าเหยเก

"ไม่ได้ ถ้าไม่กิน ตัวจะเตี้ยนะ พอตัวเตี้ย ผู้หญิงก็ไม่ชอบ เอาเหรอ?" เจนพูดกับจอม

"ไม่เอาครับ ผมยอมกินก็ได้"

"ดีมาก เด็กดีของพี่" เจนยิ้ม

หลังจากกินข้าวเสร็จ จอมกับจูน ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน

"จอม พี่ฝากน้องด้วยนะ พี่สายแล้ว"

"ครับพี่ เดินทางดี ๆ นะครับ

หลังจากนั้น เจนก็ปั่นจักรยานออกจากบ้านไป

ระหว่างทางไปโรงเรียน

**เอี๊ยดดด โครม **

"เฮ้ย รถคว่ำ ๆ มาช่วยกันหน่อยเร็ว"** เสียงผู้คนเอะอะโวยวาย**

"ทำไมต้องตอนนี้ด้วย คนยิ่งรีบ ๆ อยู่" เจนพึมพำในใจ

"ไม่มีทางเลือก คงต้องใช้วิชาการขับรถซิ่งจากหนังที่ดูเมื่อคืนสักหน่อย"

ว่าแล้ว เจนก็ปั่นจักรยานซิกแซกหลบผู้คนบนทางเท้า

"เฮ้ย! บนทางเท้าใครใช้ให้ขี่จักรยานเร็ว ๆ "

"ขอโทษค่า ขอโทษค่า หนูรีบจริง ๆ"

หลังจากเจนมาถึงโรงเรียน เจนก็เกือบขี่จักรยานชนเกือบเหมยที่เดินอยู่

หน้าห้องเรียน

"เธอรออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวครูเรียกค่อยเข้าไปนะจ๊ะ"

"ค่ะ"

"เอาละ วันนี้เป็นวันแรกในโรงเรียนใหม่ หวังว่าจะมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้น"

ระหว่างที่เจนกำลังยืนรออยู่ ก็มีผู้หญิงมาลูบต้นแขนเจน

"เอ๊ย คุณเป็นใครเนี่ย" เจนตกใจพร้อมทั้งชักแขนออก

"ขอโทษทีจ้ะ พอดีแขนเธอมันน่าสนใจดี ก็เลยเผลอตัวไปหน่อย"

"ว่าแต่ เธอเป็นนักเรียนที่ย้ายมาใหม่ใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ ว่าแต่..คุณเป็นใครเหรอคะ?"

"ม่ายบอก ถ้าอยากรู้ก็มาที่โรงยิมสิ" หญิงสาวปริศนาพูดพร้อมทั้งยิ้มกริ่ม

"ตอนนี้ก็สายแล้ว ฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย" หญิงปริศนาเดินจากไปพร้อมโบกมือบ๊ายบาย

"บายค่ะ" เจนโบกมือหย็อย ๆ

"เข้ามาได้แล้วจ้ะ" เสียงคุณครูดังมาจากในห้อง

"เอาละเจน สู้ ๆ" แล้วเจนก็เดินเข้าห้องไป

********************

และแล้วในที่สุดตัวละครหลักของเรื่องเราก็ออกครบสองคนสักที่ ตอนต่อไปจะได้เข้าเนื้อเรื่องกันแล้ว เย้

ยังไงก็ขอฝากตอนต่อไปด้วยนะครับ ในตอน เส้นทางที่พาดผ่านกัน

เท้าความสั้น ๆ

1. เจนเกือบขี่จักรยานชนเหมย

2. มีผู้หญิงปริศนา มาลูบต้นแขนเจน

3. เจนกับเหมยอยู่ห้องเดียวกัน

ห้องเรียน

"ขอโทษที ตอนนั้นเรารีบ ไม่โกรธกันนะ"

"ไม่ให้โกรธงั้นเหรอ เธอเกือบจะชนฉันแล้วนะ ดีนะฉันไหวตัวหลบทัน"

"เอาน่าเหมย เธอก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก อภัยให้เขาไปเถอะ" อ้อมพูดแทรกขึ้นมา

"ก็ได้"

"เอาละ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เรามาเริ่มเรียนกัน"

"เจน เธอไปนั่งข้างเหมยนะ"

เจนเดินไปนั่งข้างเหมย

"สวัสดี หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ"

"อือ" เหมยหันไปตอบเจนแล้วหันกลับมาเหมือนเดิม

พักกลางวัน

หลาย ๆ คนออกจากห้องเรียนเพื่อไปทานอาหารกลางวัน ส่วนเหมยกำลังเก็บของอยู่

อ้อมเดินเข้ามา

"เจน ไปกินข้าวกับพวกเราไหม? ได้ใช่ไหม เหมย"

"ก็แล้วแต่เธอละกัน"

"ขอบคุณนะ" เจนรู้สึกดีใจที่เรียนวันแรกก็มีเพื่อนเลย

โรงอาหาร

"ว้าววว โรงอาหารใหญ่มาก ดูอาหารพวกนี้สิ คงแพงน่าดู"

"ใจเย็น ๆ เจน ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ อายเขา" อ้อมห้ามปรามเจน

"โทษที เราตื่นเต้นไปหน่อย พวกเธอกินของพวกนี้เป็นประจำเลยเหรอ"

"ใช่จ้ะ"

"พอ ๆ เลิกคุยกันได้แล้ว ฉันหิวแล้ว แยกย้ายกันไปซื้ออาหารได้แล้ว" เหมยพูดแทรกขึ้นมา

"โอเคจ้ะ ใครซื้อเสร็จแล้ว ก็ไปเจอกันที่โต๊ะตรงนั้นนะ"

ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปซื้ออาหารกลางวัน

"มาแล้วจ้า นี่ สปาเกตตีเห็ด ขนมปังกระเทียมและก็น้ำส้มคั้น"

"ของฉันเป็น ชุดเซตอาหารกลางวัน B"

"ว้าววว น่ากินจัง รู้งี้ฉันเอาด้วยดีกว่า ว่าแต่แล้วของเจนละ ซื้ออะไรมา"

"เอ่อออ พอดีเราไม่ค่อยมีเงิน เลยไม่ได้ไปซื้อ แต่ว่า เราเอาข้าวมาเองนะ"

"แล้วเธอเอาอะไรมากินเหรอ?"

"ก็มี ปลาทูทอด ไข่ดาว แล้วก็ชะอมชุบไข่ทอด"

เจนคิดในใจว่าจะต้องถูกดูถูกว่าจนแน่ ๆ

"ปลาทูเหรอ ฉันไม่เคยกินอะ แบ่งให้ฉันบ้างได้ไหมเจน" อ้อมพูดน้ำเสียงตื่นเต้น

"ดะ ได้สิ เดี๋ยวเราแบ่งให้" เจนรู้สึกดีใจที่ไม่โดนดูถูก

"แล้วเธอละเหมย เอาด้วยไหม" อ้อมถามเหมยเรื่องปลาทู

"ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ฉันเอาด้วยก็ได้"

"ได้สิเหมย เดี๋ยวเราแบ่งให้"

เจนแบ่งปลาทูให้เหมยกับอ้อม

"น่าอร่อยมาก เราไม่เคยรู้เลยว่าจะมีปลาที่อร่อยอย่างนี้ด้วย ปกติเคยกินแต่ปลาแซลมอน" อ้อมพูดชม

"ก็อร่อยดี แต่ก็ไม่เท่าไหร่" เหมยพูดพร้อมกับพยายามเก็บอาการ

เจนรู้ว่าเหมยโกหก เพราะเจนเห็นเหมยยิ้มมุมปากอยู่

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็กินอาหารเที่ยงจนเสร็จ

ทางเดินระหว่างอาคาร

"นี่เจน อยากจะไปต่อกับพวกเราไหม พวกเราจะไปห้องดนตรีกัน" อ้อมพูดขึ้นมา

"ขอบคุณนะที่ชวน แต่ว่าเรามีเรื่องที่จะต้องไปทำน่ะ"

"อ้อเหรอ โอเคจ้ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ"

อ้อมเดินไปกับเหมยต่อ ส่วนเจนแยกตัวออกไปอีกทางหนึ่ง

ข้างในโรงยิม

ข้างในโรงยิมมีคนกำลังเล่นกีฬาอยู่ เช่น บาสเกตบอล แบดมินตัน วอลเลย์บอล

"เนี่ยเหรอ โรงยิมของโรงเรียนนี้ ทำไมใหญ่จัง"

ระหว่างที่เจนกำลังยืนมองโรงยิมอยู่ก็มีคนเดินเข้ามาหา

"นึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นเธอนี่เอง"

พอเห็นหันไปมองตามเสียงก็พบกับผู้หญิงคนที่มาลูบต้นแขนเจนเมื่อเช้า

"สวัสดีค่ะ หนูมาตามคำชวนคุณแล้วค่ะ"

"เหลืออีกครึ่งชั่วโมงก็จะเข้าคาบบ่าย เรามาเล่นบาสกันหน่อยไหม?"

"หา! ที่ชวนหนูมาคือจะให้มาเล่นบาสด้วยเนี่ยนะ"

"ทำไมละ หรือว่ากลัว?"

พอได้ยินคำว่า กลัว เจนก็รู้สึกอารมณ์ขึ้น

"ก็ได้ค่ะ ใครได้ยี่สิบแต้มก่อนชนะ"

"แค่สิบแต้มก็เกินพอแล้ว"

หลังจากนั้นเจนกับผู้หญิงคนนั้นก็แข่งบาสเกตบอลอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร ผลัดกันรับผลัดกันรุก แต่แล้วในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็เป็นฝ่ายชนะ

"แฮก ๆ" เจนหอบเหนื่อย

"ฝีมือดีใช้ได้ แต่ต้องพัฒนาอีกเยอะ"

"สรุปแล้ว คุณต้องการอะไรกันแน่?"

"มาเข้าชมรมบาสสิ"

"!?" เจนรู้สึกงง ๆ

"เธอรู้ไหม ฝีมือเธอใช้ได้เลย แต่ต้องขัดเกลาอีกหน่อย ถ้าเธอมาอยู่ชมรมบาส ฉันจะขัดเกลาให้เอง"

"แต่ว่าเธอไม่ต้องรีบตอบหรอกนะ ไว้ตอนเย็นค่อยมาตอบก็ได้ ถ้ามาแล้วก็บอกว่ามาหาพี่ขิมชมรมบาส"

"แล้วพี่จะรอ"

หลังพี่ขิมพูดเสร็จ เจนก็ไปเปลี่ยนชุดแล้วเก็บข้าวของ แล้วเดินออกจากโรงยิมไป

********************

            เอาแล้ว ในที่สุดก็รู้สักทีว่า ผู้หญิงคนนั้นชื่อ ขิม แล้วทำไมพี่ขิมถึงอยากให้เจนมาอยู่ชมรมบาสเกตบอล พี่ขิมมีแผนอะไรหรือเปล่า? แล้วพวกเหมยกับอ้อมไปทำอะไรที่ห้องดนตรี? มาติดตามชมกันต่อในตอนที่ 2 ชื่อตอนว่า เส้นทางที่พาดผ่านกัน 2