ณ โรงพยาบาลนาเซล มีผู้ปวยทางจิตต้องการรักษาอยู่มากมาย โรงพยาบาลนาเซลมีไว้สำหรับการรักษาโรคต่างๆ ที่เกิดจากจิตใจคน ตืด ตืด ตืด

เสียงเข้าสายดังขึ้น คะ...ค่ะ เสียงนัมซู คุณหมอฝึกหัด. ตกใจเสียงมือถือที่ดังขึ้น ใครค่ะ เคนคุณหมอระดับสูงพูดขึ้น ผมรู้ว่าคุณไม่ว่างเเต่วันนี้มีเคสบำบัดลูกของคุณนายเฮเซล "เกรซ"

คุณหนูบ้านรวยนิสัยหน้ารำคาญ ฉันรู้ว่าเธอชอบเคสที่บัมบัดง่ายๆนะนัมซู เเต่ เกรซดันบอกว่าอยากได้เธอมาช่วยบัมบัด. ????? นัมซูสับสนที่ทำไม

คุณหนูบ้านรวยถึงอยากให้เธอ มาบัมบัดให้

เอาเถอะนัมซูถ้าเธอบัมบัด สัก...1-10สัปดาห์

เธอรวยทั้งชาติเเน่ คุณหมอเคนวางสายทันทีที่อธิบายเสร็จ อะไรเนี้ย!? จู่ๆก็ทิ้งระเบิดใส่ฉันสะงั้น

นัมซูหงุดหงิดเล็กๆ เเต่ก็อดทนเอาไว้. เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน เชิญคุณนัมซูมาที่ห้องได้เลยค่ะ เสียงประกาศสำหรับคุณหมอที่ต้องรักษาดังขึ้น

ก่อนที่จะมีเสียงประกาศเรีอกเกรซมา. นัมซูรู้สึกไม่ดีเลยที่เธอ ต้องมายัมบัดคุณหนูหัวดื้อ

สวัสดีฉันชื่อนัมซูค่ะ หรือเรีอกซูก็ได้ "........."

เกรซยังเงียบอยู่คงเดิม หน้าเธอดูเเดงๆ

....... สวัสดี (นัมซูดีใจที่เธอพูดสักที)

ช่วยบอกอาการคร่าวๆหน่อยได้ไหม? .........

เออ...คุณเเม่ช่วยบอกหน่อยได้ไหมค่ะ

เกรซมีอาการหน้าเเดงกํ่า ตัวร้อนเหมือนไฟ

เเล้วก็.....ก่อนที่คุณนายจะพูดก็โดนพ่อของเกรซ

ทำหน้าเหมือนไม่ให้พูด. อ่อค่ะๆ รบกวนทั้ง2ช่วยออกไปก่อนได้ไหมค่ะ? "ครับ" เสียงคุณพ่อพูดขึ้น

คุณเกรซรู้สึกยังไงบ้างค่ะตอนนี้? "......"

เกรซเลือกที่จะไม่ตอบเเต่มองหน้าเธออยู่เรื่อยๆ

ต้องตอบคำถามนะค่ะ ร้อนมากเลย...

ตอนนี้ร้อนมากเลยสินะค่ะ นัมซูเอามือจับหน้าผาก

ของเกรซเบาๆ ร้อนมากเลยนะค่ะ!

นัมซูตกใจที่เเค่มาก็ร้อนขนาดนี้ ช่วยจับหนูที

จับ...ให้หน่อย ห๊ะ!? อะไรนะค่ะเเต่ถ้าให้จับ

จับตรงไหนหล่ะค่ะ? เกรซไม่ตอบเเต่มอง

นัมซูเเปลกๆ อยากให้จับจัง เกรซเอามือของนัมซูมาจับเอวของเธอ ตอนนี้นัมซูสับสนไปหมด

เป็นอะไรก็บอกได้นะค่ะ เกรซเลือกที่จะจับมือนัมซูให้ลูบเอวของเธอ มือของเกรซดูสะอาดมาก

ฉันมาที่นี้เพื่อบัมบัดคุณนะค่ะ! นัมซูมองนาริฬาก่อนจะบอกว่าหมดเวลาบัมบัด ตามกำหนดของพ่อเเม่คุณเเล้วค่ะ เกรซหันหลังเตรียมตัวออกจากห้อง

ไว้เจอกันใหม่นะเหลืออีกหลายวันเลย~

ก่อที่ประตูจะเปิดเเล้วเกรซก็สหลบไป ดีที่พ่อเธอรับไว้ได้ นัมซูไม่เข้าใจว่าทำไมเกรซที่เห็นในข่าวดูสง่างาม หน้าก็ไม่ได้เเดง เเถมมาทำตัวลามกใส่อีก

หลังพ่อเเม่เกรซจ่ายตังเสร็จ นัมซูก็ปล่อยอาการออกมา จริงๆ เธอก็เขินนั้นเเหละ

ยัยคุณหนูนี้ทำฉันเขินไปหมด ท่าทางยัวยวนนั้นมันอะไรกัน? ไม่น่าเหมือนในข่าวเลย เเถมต้องเจออีก10กว่าสัปดาห์ด้วย เสียงหายใจดังขึ้นมาจากในห้อง ยังไงซะฉันก็ต้องทำงานจนถึงตี1

รำบากจังเลยนะเนี้ย........

จบตอนที่1

***********************

เขียน คะ ค่ะผิดๆถูกๆนะทุกคนก็เขียนไว้

"""""อ่านเองฟินๆ""""

เกรซ เกรซ! เสียงเเม่ของเกรซดังขึ้น เร็วๆสิเดี๋ยวคุณหมอเขารอนาน ค่ะๆ เกรซลูกไปกันได้เเล้ว

ค่ะคุณพ่อ เกรซนั่งลงบนรถก่อนจะคิดอะไรไปเรื่อยๆ เธอคิดถึงเรื่องของคุณหมอนั้นเอง บ้าจริง..

ยัยนั้นจำฉันไม่ได้สินะ จริงๆเเล้วเธอเคยเป็นเพื่อนกับนัมซูตั้งเเต่เด็กๆ ตอนนั้นทางบ้านของนัมซูยากจน เเม่ของนัมซูเลยมาเป็นเเม่บ้านให้เกรซ

เกรซชอบที่ได้เล่นกับนัมซูอยู่เสมอ เธอรักมินซูมาก

ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เธอชอบที่ได้เป็นของ

" นัมซู"เเละนัมซูก็เป็นของเธอ เเต่ตอนนี้นัมซูดันจำเธอไม่ได้เลยสักนิด เธออยากจะให้นัมซูมาเป็นของเธอเหมือนเดิม เกรซคิดเรื่องนี้จนถึงโรงพยาบาล

ฉัน..จะต้องให้เธอจำให้ได้ เกรซคิดเรื่องนี้อยู่ในใจเเล้วเปิดประตูเข้าไปในห้อง นัมซูยิ้มให้เกรซ อย่างอ่อนโยนทันทีที่เห็น สวัสดีค่ะ เกรซไม่พูดอะไรเเต่ยิ้มให้นัมซู เออ..มาบัมบัดกันดีกว่าค่ะ คิดว่าตัวเองตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างคะ ก็ดี ดีใช่ไหมคะ งั้นรองเล่าเรื่องอะไรก็ได้ให้ฟังดูหน่อยดีไหมคะ

ฉันเคยมีเพื่อนอยู่คนนึงที่ฉันรักเขามากเเละรอยยิ้มของเขาทำให้ฉันใจเต้น เธอยิ้มให้ฉัน มันสดใสเหมือนดอกไม้ ฉันเลยยิ้มให้เธอกับมันรู้สึกดีมากๆ

หน้าของเธอคนนั้นยังกวนใจฉันอยู่เลย..

อ่อเรื่องของรักเเรกหรอคะ เออ...ก็ใช่นั้นเเหละค่ะ

เกรซมองหน้ารักเเรกของเธอ จำกันไม่ได้จริงๆด้วย

ฉันหวังว่าคุณเกรซจะได้เจอคนนั้นอีกนะค่ะเขาคงรักคุณเกรซมากเลย คงไม่มีวัน"ลืม"คุณเกรซเเน่ๆ

จบคำพูดของนัมซู เกรซก็นิ่งไปเลย ใช่ค่ะ ใช่

เธอคนนั้นไม่มีวันไม่มีวัน...ลืมฉันไปหรอก

ฉันเชื่อเเบบนั้น. ค่ะ!หวังว่าจะเป็นเเบบนั้นนะคะ

คำพูดของนัมซูยิ่งทำให้เกรซเชื่อว่านัมซูลืมเธอไปเเล้ว ลืมคนที่ให้ของเล่น ลืมคนที่ยิ้มให้

ลืมคนที่รักเธอ ลืมคนที่ตกหลุมรักเธอ

นัมซูลืมไปหมดเเล้ว ตอนนั้เกรซเริ่มยอมรับความจริงที่นัมซูลืมเธอ "งั้นเรามาสร้างมิตรกันใหม่นะ"

เกรซพูดพร้อมยืนมืออกไป "ค่ะมาสร้างมิตรกัน" นาริฬาบอกเวลาดังขึ้น. ตืด ตืด

...ฉันขอตัวก่อนนะ "ได้เวลากับบ้านเเล้ว"

อ่อหมดเวลาเเล้วนี่ค่ะขอบคุณที่มาบัมบัดนะค่ะ

อืม...นัมซู เกรซเดินออกไป เห้อได้เวลาพักสักที

เหนื่อยโว้ยย เเต่เมื่อกี้เกรซพูดชื่อฉันรึป่าวนะ

เเต่ก็ไม่มีใครบอกชื่อฉันกับเธอเลยนี่ คิดไปเองๆ

จบตอนที่2

...****************...

ขี้เกียจมากวันนี้เขียนเเค่นิดเดียวเองอะ

พึ่งหัดเขียนนะพิมผิดๆถูกๆมั่วๆเมาๆบ้างนะทุกคน

😆😆😆