,,——————??
...****************...
?
...****************...
...****************...
...****************...
เสียงกรีดร้องของผู้ชมดังกึกก้องไปทั่วสนามมวย แสงไฟนีออนสาดส่องลงบนเวที สะท้อนประกายระยิบระยับบนเหงื่อที่ไหลอาบใบหน้าของทั้งสองนักสู้ ภพ แชมป์เปี้ยนมวยไทย ยืนอยู่ตรงกลางเวที ร่างกายที่กำยำ กล้ามเนื้อทุกมัดบ่งบอกถึงพละกำลังมหาศาล สายตาของเขาจับจ้องไปที่ธรณี ผู้ท้าชิง ด้วยความมั่นใจที่ไม่แปรเปลี่ยน
ธรณี ผู้เชี่ยวชาญคาราเต้ ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ร่างกายที่ดูผอมบางกว่า แต่ก็มีความคล่องตัวสูง ท่วงท่าสงบ แต่แฝงไว้ด้วยพลังที่น่าเกรงขาม เขาโค้งคำนับผู้ชมเล็กน้อย ก่อนจะตั้งท่าเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
เสียงระฆังดังขึ้น เป็นสัญญาณเริ่มต้นการต่อสู้ ภพ ไม่รอช้า เขาพุ่งเข้าหาธรณีทันที หมัดหนักหน่วง และรวดเร็ว พุ่งเข้าใส่ ธรณีใช้ทักษะการหลบหลีกที่ยอดเยี่ยม เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ราวกับเงา หลบหมัดของภพได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะใช้เท้าเตะสวนกลับ จังหวะแม่นยำ ไปที่ลำตัวของภพ
ภพ สะบัดตัวเล็กน้อย เพื่อลดแรงกระแทก เขาใช้จังหวะนั้น ต่อยสวนกลับ หมัดซ้าย หมัดขวา รัวเข้าใส่ ธรณีใช้ท่าทางการป้องกัน ที่รวดเร็วและแม่นยำ ปัดป้องหมัดของภพ ได้อย่างเหลือเชื่อ การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด ทั้งคู่ต่างก็ใช้ทักษะ และประสบการณ์ ในการต่อสู้ อย่างเต็มที่
ภพ ใช้ความได้เปรียบด้านพละกำลัง เข้าโจมตี ด้วยหมัด และศอก ที่หนักหน่วง แต่ธรณี ก็ใช้ความคล่องตัว และความแม่นยำ ในการตอบโต้ ด้วยการเตะ และหมัด ที่รวดเร็ว และแม่นยำ เขาใช้ท่าทางการต่อสู้แบบคาราเต้ ที่เน้นความรวดเร็ว และความแม่นยำ ในการโจมตี จุดสำคัญ ของร่างกาย ของภพ
ในช่วงกลางยก ภพ เริ่มเหนื่อยล้า จากการต่อสู้ ที่ดุเดือด แต่เขาก็ยังคงต่อสู้ อย่างไม่ยอมแพ้ เขาใช้ประสบการณ์ และความแข็งแกร่ง ในการดึงเวลา และหาจังหวะ ในการโจมตี ธรณี ก็เริ่มเหนื่อยล้า เช่นกัน แต่เขาก็ยังคงรักษา ความคล่องตัว และความแม่นยำ ในการต่อสู้ ไว้ได้ อย่างน่าทึ่ง
ในช่วงท้ายยก ภพ ใช้จังหวะที่ธรณี เผลอ ในการโจมตี ด้วยหมัด ที่หนักหน่วง เข้าที่ กราม ของธรณี ทำให้ธรณี ล้มลง กรรมการ นับ 1 2 3 ธรณี ลุกขึ้น ได้ แต่ก็ดู อ่อนล้า และ เสียเปรียบ อย่างเห็นได้ชัด
ภพ ใช้โอกาสนี้ ในการโจมตี อย่างต่อเนื่อง จนกระทั่ง กรรมการ ยุติการต่อสู้ ภพ เป็นผู้ชนะ แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บ เช่นกัน และรู้สึกประทับใจ ในความแข็งแกร่ง และความอดทน ของธรณี หลังจากการต่อสู้ ทั้งคู่ได้พูดคุยกัน และค้นพบว่า พวกเขามีความสนใจร่วมกัน และเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด ภพและธรณี กลับมาที่สำนักฝึกซ้อม ทั้งคู่รู้ดีว่าความสัมพันธ์ของพวกเขา ต้องถูกซ่อนไว้จากสายตาของคนอื่น เพราะในสังคมที่พวกเขาอาศัยอยู่ ความรักระหว่างชายกับชาย ยังคงเป็นสิ่งที่ไม่สามารถยอมรับได้ พวกเขาจึงต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง และปกปิดความรู้สึกที่แท้จริง
ในช่วงเวลาที่พวกเขาฝึกซ้อม ภพและธรณี มักจะใช้เวลาร่วมกัน ในการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ทั้งคู่มีความสนใจในเทคนิคต่างๆ และมักจะแลกเปลี่ยนความรู้ และประสบการณ์ ในการต่อสู้ แต่ในใจของพวกเขา กลับมีความรู้สึกที่ลึกซึ้ง และซับซ้อน ที่ไม่สามารถพูดออกมาได้
วันหนึ่ง ขณะที่พวกเขาฝึกซ้อมอยู่ในโดโจ ภพ สังเกตเห็นธรณี กำลังฝึกท่าทางการต่อสู้ ด้วยความมุ่งมั่น เขาไม่สามารถละสายตาจากธรณีได้ ร่างกายที่แข็งแกร่ง และท่าทางที่สง่างาม ทำให้ภพรู้สึกหัวใจเต้นแรง เขาเดินเข้าไปใกล้ และเริ่มช่วยธรณี ปรับท่าทางให้ถูกต้อง
“ทำไมเธอถึงไม่ใช้เทคนิคนี้?” ภพถาม ขณะที่เขาช่วยธรณี ปรับท่าทาง
“ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะกับฉัน” ธรณีตอบ แต่ภพรู้ดีว่า ธรณี มีความสามารถมากกว่านั้น
“ลองทำตามที่ฉันบอกดูสิ” ภพพูด และเริ่มสอนธรณี ด้วยความตั้งใจ เขาใช้มือของเขา จับมือธรณี เพื่อช่วยให้เธอเข้าใจท่าทาง
ในขณะที่มือของพวกเขาสัมผัสกัน ความรู้สึกอบอุ่น และความตื่นเต้น เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของทั้งคู่ ภพรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น เขาไม่สามารถละสายตาจากดวงตาของธรณีได้ และในขณะเดียวกัน ธรณีก็รู้สึกถึงความอบอุ่น ที่แผ่ซ่านจากมือของภพ
“เธอทำได้ดีมาก” ภพพูด พร้อมกับยิ้มให้ธรณี ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่พวกเขายังคงต้องระมัดระวัง เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่คนอื่นจะมองเห็นความสัมพันธ์ของพวกเขา
ในช่วงเย็น หลังจากการฝึกซ้อม ภพและธรณี นั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของโดโจ พวกเขาเริ่มพูดคุยกัน เกี่ยวกับความฝัน และเป้าหมายในชีวิต ธรณี เล่าให้ภพฟังถึงความฝันในการเป็นนักสู้ที่เก่งกาจ และการเดินทางไปแข่งขันในต่างประเทศ ขณะที่ภพ ก็เล่าถึงความฝันในการเปิดสำนักสอนมวยไทย เพื่อถ่ายทอดความรู้ให้กับคนรุ่นใหม่
“ถ้าเธอไปต่างประเทศ ฉันจะตามไปเชียร์เธอ” ภพพูด ด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“จริงเหรอ?” ธรณีถาม ด้วยความประหลาดใจ “เธอจะไปจริงๆ หรือแค่พูดเล่น?”
“ฉันพูดจริง” ภพยืนยัน “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ”
ในขณะที่พวกเขาพูดคุย ความรู้สึกที่ซ่อนเร้น เริ่มก่อตัวขึ้น ภพรู้สึกว่าตนเองรักธรณี มากขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาก็รู้ดีว่า ความรักนี้ เป็นสิ่งที่อันตราย และอาจทำให้พวกเขาต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่
คืนหนึ่ง ขณะที่ภพนั่งอยู่คนเดียว เขาเริ่มคิดถึงความรักที่เขามีต่อธรณี เขารู้สึกว่าความรักนี้ เป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพื่อให้ความรักนี้ เป็นที่ยอมรับในสังคม
ในขณะเดียวกัน ธรณีก็รู้สึกเช่นเดียวกัน เธอรู้สึกถึงความรักที่มีต่อภพ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะพูดออกมา เพราะกลัวว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขา ต้องเผชิญกับอุปสรรค ที่ไม่สามารถแก้ไขได้
วันต่อมา ขณะที่พวกเขาฝึกซ้อม ภพตัดสินใจที่จะพูดคุยกับธรณี เกี่ยวกับความรู้สึกของเขา เขารู้ว่าถึงเวลาแล้ว ที่เขาจะต้องเปิดใจ และพูดคุยกับธรณี เกี่ยวกับความรักที่เขามีต่อเธอ
“ธรณี ฉันมีเรื่องที่อยากจะพูด” ภพเริ่มต้น ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“อะไรเหรอ?” ธรณีถาม ด้วยความสงสัย
“ฉัน… ฉันรักเธอ” ภพพูดออกมา ด้วยความกล้าหาญ แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความกลัว ว่าธรณีจะไม่ตอบรับความรู้สึกนี้
ธรณี มองไปที่ภพ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และความรู้สึกที่ซับซ้อน เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เพราะเธอก็มีความรู้สึกเดียวกัน แต่เธอกลัวที่จะเปิดเผยความรักนี้
“ฉัน… ฉันก็รักเธอ” ธรณีพูด ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ความรู้สึกที่ถูกซ่อนไว้ ได้ถูกเปิดเผยออกมา และในขณะนั้น ทั้งคู่รู้สึกถึงความรักที่ลึกซึ้ง และความเชื่อมโยงที่ไม่มีวันขาดสาย
แต่ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็รู้ดีว่า ความรักนี้ จะต้องเผชิญกับอุปสรรค และความท้าทาย ที่รออยู่ข้างหน้า พวกเขาจึงต้องเตรียมตัว และพร้อมที่จะต่อสู้ เพื่อความรักที่แท้จริง ที่พวกเขามีต่อกัน
การต่อสู้ในสนาม อาจจะเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น แต่การต่อสู้เพื่อความรัก จะเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ และยากลำบากที่สุด ที่พวกเขาจะต้องเผชิญ แต่ภพและธรณี ก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกอุปสรรค เพื่อรักษาความรักของพวกเขา ให้คงอยู่ตลอดไป
...****************...
...****************...
...****************...
...****************...
...****************...
แสงแดดอ่อนๆ ของเช้าวันใหม่สาดส่องผ่านหน้าต่างห้องพักของไททัน เขาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ และความเจ็บปวดที่ยังคงแฝงอยู่ สายตาของเขาจดจ้องไปที่กำแพง ภาพของการต่อสู้เมื่อวานยังคงฉายชัดในความทรงจำ ราวกับภาพยนตร์สยองขวัญที่เล่นซ้ำไปเรื่อยๆ
"ทำไม...ทำไมต้องเป็นแบบนี้" ไททันพึมพำเบาๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขานึกถึงใบหน้าของเรย์ คนที่เขาหลงรัก คนที่เขาพยายามปกป้อง แต่สุดท้าย เขากลับทำได้เพียงแค่ยืนมอง
"ฉัน...ฉันไร้ประโยชน์" ไททันกำหมัดแน่น ความรู้สึกผิดกัดกินหัวใจ เขาไม่สามารถปกป้องเรย์ได้ ไม่สามารถหยุดยั้งความรุนแรงที่เกิดขึ้น
เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น ไททันเงยหน้าขึ้น เห็นร่างสูงโปร่งของฮันเตอร์ยืนอยู่หน้าประตู ฮันเตอร์เป็นเพื่อนสนิทของไททัน และเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างเขาเสมอ
"ไททัน แกเป็นยังไงบ้าง" ฮันเตอร์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"ฉัน...ฉันโอเค" ไททันตอบ แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะสั่น
ฮันเตอร์เดินเข้ามาในห้อง เขาเห็นรอยฟกช้ำบนร่างของไททัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
"ไอ้พวกนั้นมันทำอะไรแก" ฮันเตอร์ถาม น้ำเสียงเย็นชา
"แค่...แค่ทะเลาะกันนิดหน่อย" ไททันตอบ เขาไม่อยากเล่าเรื่องราวทั้งหมด
"ทะเลาะกันนิดหน่อย? แกดูสิ ร่างกายของแกเป็นแบบนี้" ฮันเตอร์ชี้ไปที่รอยฟกช้ำ
"ฉัน...ฉันไม่เป็นไร" ไททันพยายามยิ้ม แต่รอยยิ้มของเขาดูบิดเบี้ยว
"ไททัน แกต้องบอกฉัน เกิดอะไรขึ้น" ฮันเตอร์จับไหล่ของไททัน สายตาของเขาจริงจัง
ไททันเงียบไป เขาไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าเรื่องราวอย่างไร เขาไม่รู้จะบอกฮันเตอร์อย่างไร ว่าเรย์โดนทำร้าย ว่าเขาเองก็โดนทำร้าย และว่าเขาไม่สามารถปกป้องเรย์ได้
"ไททัน แกต้องเล่าให้ฉันฟัง ฉันจะช่วยแก" ฮันเตอร์พูด น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลง
ไททันถอนหายใจ เขาตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฮันเตอร์ฟัง เล่าถึงการต่อสู้ เล่าถึงความเจ็บปวด และเล่าถึงความรู้สึกผิดที่กัดกินหัวใจ
ฮันเตอร์ฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ และความสงสาร
"ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกนั้นรอดไปง่ายๆ" ฮันเตอร์พูด น้ำเสียงของเขาหนักแน่น
"ฮันเตอร์ เราต้องทำอะไร" ไททันถาม
"เราจะต้องแก้แค้น" ฮันเตอร์ตอบ
"แก้แค้น? แต่..." ไททันลังเล
"ไททัน ฉันรู้ว่าแกเจ็บปวด ฉันรู้ว่าแกเสียใจ แต่เราต้องทำอะไรสักอย่าง เราต้องทำให้พวกนั้นได้รับบทเรียน" ฮันเตอร์พูด
ไททันเงียบไป เขาคิดถึงคำพูดของฮันเตอร์ เขารู้ว่าฮันเตอร์พูดถูก เขาต้องทำอะไรสักอย่าง เขาต้องทำให้พวกนั้นได้รับบทเรียน
"ฉัน...ฉันจะทำ" ไททันตัดสินใจ
"ดี เราจะไปที่โรงเรียนมวย เราจะฝึกฝนจนกว่าเราจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะพวกนั้น" ฮันเตอร์พูด
"โรงเรียนมวย?" ไททันถาม
"ใช่ ฉันรู้ว่าแกเคยฝึกมวยมาก่อน เราจะไปที่โรงเรียนมวย เราจะฝึกฝนร่วมกัน เราจะแข็งแกร่งขึ้น และเราจะแก้แค้น" ฮันเตอร์พูด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ไททันพยักหน้า เขาตัดสินใจที่จะฝึกฝน เขาจะฝึกฝนจนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องเรย์ และแก้แค้นให้กับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"เรย์...ฉันจะปกป้องแก" ไททันพึมพำ น้ำตาไหลอาบแก้ม
การฝึกฝนที่เข้มข้น
ไททันและฮันเตอร์เดินทางไปที่โรงเรียนมวย โรงเรียนมวยแห่งนี้เป็นสถานที่ฝึกฝนของนักมวยมืออาชีพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเข้มข้น และเสียงกระแทกของหมัด
"นี่คือโค้ช โค้ช นี่คือเพื่อนของผม ไททัน เขาอยากจะฝึกมวย" ฮันเตอร์แนะนำไททันให้กับโค้ช
โค้ชเป็นชายร่างใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
"ยินดีต้อนรับ ไททัน" โค้ชพูด น้ำเสียงของเขาดูเข้มงวด
"ขอบคุณครับ" ไททันตอบ
"เริ่มฝึกได้เลย" โค้ชสั่ง
ไททันและฮันเตอร์เริ่มฝึกฝน โค้ชสอนทักษะการต่อสู้ การออกหมัด การรับหมัด การหลบหลีก และการใช้เทคนิคต่างๆ
ไททันฝึกฝนอย่างหนัก เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาต้องการที่จะปกป้องเรย์ และแก้แค้นให้กับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"ไททัน แกต้องตั้งใจฝึกฝน ถ้าแกอยากจะเอาชนะพวกนั้น แกต้องแข็งแกร่งขึ้น" ฮันเตอร์พูด
"ฉันรู้" ไททันตอบ
วันเวลาผ่านไป ไททันและฮันเตอร์ฝึกฝนอย่างหนัก พวกเขาเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ และพัฒนาความแข็งแกร่ง
"ไททัน แกเก่งขึ้นมาก แต่แกยังไม่แข็งแกร่งพอ" ฮันเตอร์พูด
"ฉันจะพยายาม" ไททันตอบ
"ฉันรู้ว่าแกจะทำได้ ฉันเชื่อใจแก" ฮันเตอร์พูด
ไททันยิ้ม เขาได้รับกำลังใจจากฮันเตอร์ เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะฝึกฝนต่อไป จนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะพวกนั้น
จุดเปลี่ยน
วันหนึ่ง ไททันและฮันเตอร์กำลังฝึกฝน ฮันเตอร์กำลังสอนไททันเกี่ยวกับการใช้เทคนิคการต่อสู้
"ไททัน แกต้องใช้เทคนิค อย่าใช้กำลังอย่างเดียว แกต้องใช้สมอง แกต้องใช้ความฉลาด" ฮันเตอร์พูด
"ฉันเข้าใจ" ไททันตอบ
"ลองดู ลองใช้เทคนิคนี้" ฮันเตอร์พูด
ฮันเตอร์แสดงเทคนิคการต่อสู้ ไททันพยายามเลียนแบบ
"ลองอีกครั้ง" ฮันเตอร์พูด
ไททันลองอีกครั้ง แต่เขายังไม่ชำนาญ
"ไม่เป็นไร ค่อยๆ ฝึก แกจะทำได้" ฮันเตอร์พูด
ไททันพยายามต่อไป เขาฝึกฝนเทคนิคการต่อสู้ จนกระทั่งเขาชำนาญ
"ฉันทำได้แล้ว" ไททันพูด
"เยี่ยม แกเก่งขึ้นมาก" ฮันเตอร์พูด
ไททันยิ้ม เขาเริ่มรู้สึกมั่นใจ เขาเริ่มรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น
"ฉันจะเอาชนะพวกนั้น" ไททันพูด
"ฉันรู้ว่าแกจะทำได้ ฉันเชื่อใจแก" ฮันเตอร์พูด
ไททันและฮันเตอร์ฝึกฝนต่อไป พวกเขาฝึกฝนอย่างหนัก และพัฒนาความแข็งแกร่ง
"ไททัน ฉันคิดว่าเราพร้อมแล้ว" ฮันเตอร์พูด
"พร้อมแล้ว? พร้อมที่จะทำอะไร" ไททันถาม
"พร้อมที่จะแก้แค้น" ฮันเตอร์ตอบ
"แก้แค้น? แต่..." ไททันลังเล
"ไททัน ฉันรู้ว่าแกเจ็บปวด ฉันรู้ว่าแกเสียใจ แต่เราต้องทำอะไรสักอย่าง เราต้องทำให้พวกนั้นได้รับบทเรียน" ฮันเตอร์พูด
ไททันเงียบไป เขาคิดถึงคำพูดของฮันเตอร์ เขารู้ว่าฮันเตอร์พูดถูก เขาต้องทำอะไรสักอย่าง เขาต้องทำให้พวกนั้นได้รับบทเรียน
"ฉัน...ฉันจะทำ" ไททันตัดสินใจ
"ดี เราจะไปที่โรงเรียนมวย เราจะฝึกฝนจนกว่าเราจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะพวกนั้น" ฮันเตอร์พูด
"โรงเรียนมวย?" ไททันถาม
"ใช่ ฉันรู้ว่าแกเคยฝึกมวยมาก่อน เราจะไปที่โรงเรียนมวย เราจะฝึกฝนร่วมกัน เราจะแข็งแกร่งขึ้น และเราจะแก้แค้น" ฮันเตอร์พูด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ไททันพยักหน้า เขาตัดสินใจที่จะฝึกฝน เขาจะฝึกฝนจนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องเรย์ และแก้แค้นให้กับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"เรย์...ฉันจะปกป้องแก" ไททันพึมพำ น้ำตาไหลอาบแก้ม
การฝึกฝนที่เข้มข้น
ไททันและฮันเตอร์เดินทางไปที่โรงเรียนมวย โรงเรียนมวยแห่งนี้เป็นสถานที่ฝึกฝนของนักมวยมืออาชีพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเข้มข้น และเสียงกระแทกของหมัด
"นี่คือโค้ช โค้ช นี่คือเพื่อนของผม ไททัน เขาอยากจะฝึกมวย" ฮันเตอร์แนะนำไททันให้กับโค้ช
โค้ชเป็นชายร่างใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
"ยินดีต้อนรับ ไททัน" โค้ชพูด น้ำเสียงของเขาดูเข้มงวด
"ขอบคุณครับ" ไททันตอบ
"เริ่มฝึกได้เลย" โค้ชสั่ง
ไททันและฮันเตอร์เริ่มฝึกฝน โค้ชสอนทักษะการต่อสู้ การออกหมัด การรับหมัด การหลบหลีก และการใช้เทคนิคต่างๆ
ไททันฝึกฝนอย่างหนัก เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาต้องการที่จะปกป้องเรย์ และแก้แค้นให้กับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"ไททัน แกต้องตั้งใจฝึกฝน ถ้าแกอยากจะเอาชนะพวกนั้น แกต้องแข็งแกร่งขึ้น" ฮันเตอร์พูด
"ฉันรู้" ไททันตอบ
วันเวลาผ่านไป ไททันและฮันเตอร์ฝึกฝนอย่างหนัก พวกเขาเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ และพัฒนาความแข็งแกร่ง
"ไททัน แกเก่งขึ้นมาก แต่แกยังไม่แข็งแกร่งพอ" ฮันเตอร์พูด
"ฉันจะพยายาม" ไททันตอบ
"ฉันรู้ว่าแกจะทำได้ ฉันเชื่อใจแก" ฮันเตอร์พูด
ไททันยิ้ม เขาได้รับกำลังใจจากฮันเตอร์ เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะฝึกฝนต่อไป จนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะพวกนั้น
จุดเปลี่ยน
วันหนึ่ง ไททันและฮันเตอร์กำลังฝึกฝน ฮันเตอร์กำลังสอนไททันเกี่ยวกับการใช้เทคนิคการต่อสู้
"ไททัน แกต้องใช้เทคนิค อย่าใช้กำลังอย่างเดียว แกต้องใช้สมอง แกต้องใช้ความฉลาด" ฮันเตอร์พูด
"ฉันเข้าใจ" ไททันตอบ
"ลองดู ลองใช้เทคนิคนี้" ฮันเตอร์พูด
ฮันเตอร์แสดงเทคนิคการต่อสู้ ไททันพยายามเลียนแบบ
"ลองอีกครั้ง" ฮันเตอร์พูด
ไททันลองอีกครั้ง แต่เขายังไม่ชำนาญ
"ไม่เป็นไร ค่อยๆ ฝึก แกจะทำได้" ฮันเตอร์พูด
ไททันพยายามต่อไป เขาฝึกฝนเทคนิคการต่อสู้ จนกระทั่งเขาชำนาญ
"ฉันทำได้แล้ว" ไททันพูด
"เยี่ยม แกเก่งขึ้นมาก" ฮันเตอร์พูด
ไททันยิ้ม เขาเริ่มรู้สึกมั่นใจ เขาเริ่มรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น
"ฉันจะเอาชนะพวกนั้น" ไททันพูด
"ฉันรู้ว่าแกจะทำได้ ฉันเชื่อใจแก" ฮันเตอร์พูด
ไททันและฮันเตอร์ฝึกฝนต่อไป พวกเขาฝึกฝนอย่างหนัก และพัฒนาความแข็งแกร่ง
"ไททัน ฉันคิดว่าเราพร้อมแล้ว" ฮันเตอร์พูด
"พร้อมแล้ว? พร้อมที่จะทำอะไร" ไททันถาม
"พร้อมที่จะแก้แค้น" ฮันเตอร์ตอบ
"แก้แค้น? แต่..." ไททันลังเล
"ไททัน ฉันรู้ว่าแกเจ็บปวด ฉันรู้ว่าแกเสียใจ แต่เราต้องทำอะไรสักอย่าง เราต้องทำให้พวกนั้นได้รับบทเรียน" ฮันเตอร์พูด
ไททันเงียบไป เขาคิดถึงคำพูดของฮันเตอร์ เขารู้ว่าฮันเตอร์พูดถูก เขาต้องทำอะไรสักอย่าง เขาต้องทำให้พวกนั้นได้รับบทเรียน
"ฉัน...ฉันจะทำ" ไททันตัดสินใจ
"ดี เราจะไปที่โรงเรียนมวย เราจะฝึกฝนจนกว่าเราจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะพวกนั้น" ฮันเตอร์พูด
"โรงเรียนมวย?" ไททันถาม
"ใช่ ฉันรู้ว่าแกเคยฝึกมวยมาก่อน เราจะไปที่โรงเรียนมวย เราจะฝึกฝนร่วมกัน เราจะแข็งแกร่งขึ้น และเราจะแก้แค้น" ฮันเตอร์พูด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ไททันพยักหน้า เขาตัดสินใจที่จะฝึกฝน เขาจะฝึกฝนจนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องเรย์ และแก้แค้นให้กับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"เรย์...ฉันจะปกป้องแก" ไททันพึมพำ น้ำตาไหลอาบแก้ม
การฝึกฝนที่เข้มข้น
ไททันและฮันเตอร์เดินทางไปที่โรงเรียนมวย โรงเรียนมวยแห่งนี้เป็นสถานที่ฝึกฝนของนักมวยมืออาชีพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเข้มข้น และเสียงกระแทกของหมัด
"นี่คือโค้ช โค้ช นี่คือเพื่อนของผม ไททัน เขาอยากจะฝึกมวย" ฮันเตอร์แนะนำไททันให้กับโค้ช
โค้ชเป็นชายร่างใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
"ยินดีต้อนรับ ไททัน" โค้ชพูด น้ำเสียงของเขาดูเข้มงวด
"ขอบคุณครับ" ไททันตอบ
"เริ่มฝึกได้เลย" โค้ชสั่ง
ไททันและฮันเตอร์เริ่มฝึกฝน โค้ชสอนทักษะการต่อสู้ การออกหมัด การรับหมัด การหลบหลีก และการใช้เทคนิคต่างๆ
ไททันฝึกฝนอย่างหนัก เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาต้องการที่จะปกป้องเรย์ และแก้แค้นให้กับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
"ไททัน แกต้องตั้งใจฝึกฝน ถ้าแกอยากจะเอาชนะพวกนั้น แกต้องแข็งแกร่งขึ้น" ฮันเตอร์พูด
"ฉันรู้" ไททันตอบ
วันเวลาผ่านไป ไททันและฮันเตอร์ฝึกฝนอย่างหนัก พวกเขาเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ และพัฒนาความแข็งแกร่ง
"ไททัน แกเก่งขึ้นมาก แต่แกยังไม่แข็งแกร่งพอ" ฮันเตอร์พูด
"ฉันจะพยายาม" ไททันตอบ
"ฉันรู้ว่าแกจะทำได้ ฉันเชื่อใจแก" ฮันเตอร์พูด
ไททันยิ้ม เขาได้รับกำลังใจจากฮันเตอร์ เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะฝึกฝนต่อไป จนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะพวกนั้น
———————————————
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
