คุณมันหมาตัวจริง[เดินทางด่วน]
เเม่น้ำเเห่งยุคสมัย
ในสายน้ำอันไม่มีที่สิ้นสุด เรือลำเล็กล่องลอยอย่างช้าๆใต้เเม่น้ำที่ชัดเจนคือการล่มสลายของยุคสมัยอันไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งมีเพียงการฆ่าเเละการหลบหนี
มือนับไม่ถ้วนพยายามตะเกียดตะกายเพื่อขึ้นฝั่ง
บนเรือเด็กชายผู้มีใบหน้าหล่อเหลานอนอย่างเกียจคร้าน เส้นผมสีขาวเเผ่กระจาย บนหัวของเขามีเขาสีขาวราวกับหยกสองข้าง กลางหน้าอกที่ขยับอย่างเเผ่วเบามีหนังสือวางทับอยู่
เท้าเปล่าของเขาจุ่มลงในน้ำขยับช้าๆเเทนการใช้ไม้พาย
เเต่น่าเเปลกที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดใต้น้ำที่สามารถเข้าใกล้เรือของเขาได้
เยว่หยา
โลกนี้ช่างโหดร้ายเหลือเกิน~//กลอกตา
เยว่หยา
หนึ่งเเสนปีเเล้ว!!!
เยว่หยา
พวกเจ้าทุกคนช่างโหดร้าย!!!
นี่ก็หนึ่งเเสนปีเเล้วนับตั่งเเต่ที่เขากลับสู่เเม่น้ำเเห่งยุคสมัยกับท่านพ่อเเละท่านเเม่
เยว่หยา
เฮ้อ!!!//( คิดในใจ)ในท้ายที่สุดเเล้วข้าก็รู้สึกเหมือนตัวเองกระโดดลงไปในหลุม
เมื่อกู้จุนหยาปรากฎตัวครั้งเเรกในเเม่น้ำเเห่งยุคสมัย เขามีภาพลักษณ์ของเด็กชายไร้เดียงสาอายุราว13ปี(ล้านปี) ผ่านไปเพียงหนึ่งเเสนปีเเล้วนับตั้งเเต่เขามาถึงตำหนักเทพโบราณ เขาดูโตขึ้นเล็กน้อย ไขมันบนใบหน้าของเขาลดลงดูราวอายุ14ปี เเละความสามารถในการเสเเสร้งเเกล้งทำของเขาก็เพิ่มขึ้นมากเป็นพิเศษเเม้กระทั้งความคิดภายในใจของเขาล้วนเต็มไปด้วยรสชาติที่ไม่ดี
เมื่อมาถึงตำหนักเทพโบราณครั้งเเรก กู้จุนหยาคิดว่าเขาคงจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเช่นปลาเค็ม ในฐานะพระบุตรศักดิสิทธดิ์ ที่ไม่ต้องประสบพบเจอกับเเผนการชั่วร้ายนับไม่ถ้วนเเละถูกทรยศหักหลัง เเละต้องคอยระวังผู้คนหน้าซื่อใจคดอีกต่อไป
เยว่หยา
หลังจากหลบหนีจากคนชั่วร้ายมาได้
เยว่หยา
ผมไม่ไหวเเล้วโลกนี้มันมีเเต่การหลอกลวง//เงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยสีหน้าปลาตาย
เยว่หยา
บ้าเอ้ย!!!ข้าเเค่อยากจะบ่น
เยว่หยา
ตำหนักเทพโบราณตำหนักตั้งเเต่ผู้อาวุโสจนถึงนายน้อยผู้ยิ่งใหญ่ทั่ง18 ล้วนเเล้วเเต่ไว้ใจไม่ได้ !!
เยว่หยา
เมื่อเผลอชาตรัสรู้ที่อยู่ในมือจะหายไปอย่างเงียบๆเเละถูกเเทนที่ด้วยน้ำอมฤตลึกลับที่มีผลเเปลกๆ
เยว่หยา
โอ้เเละผลมันก็ค่อนข้างน่าอับอาย!!
เยว่หยา
ถ้าโชคดีก็อาจจะเเค่สีผมเปลี่ยน หรือมีผลข้างเคียงเล็กน้อยที่ไม่ส่งผลกระทบร้ายเเรง
เเต่ถ้าโชคร้ายหน่อย ก็อาจกลายร่างเป็นสตรีไปชั่วระยะเวลาหนึ่งเเม้กระทั้งเปลี่ยนเป็นหมูหรืออะไรก็ตามที่มีหน้าตาพิศดารเเปลกๆ
เมื่อเขาออกไปสำรวจเขตต้องห้ามลับโบราณกับเหล่าผู้อาวุโส สมองของเขาก็ชา เเละเขาก็รู้สึกพูดไม่ออก
เมื่อหลายหมื่นปีก่อนกับการไปเขตลับโบราณครั้งเเรกกับเหล่าผู้อาวุโส
ท้องฟ้าเเตกสลายเเละความอาฆาตก็กระจายไปทั่วท้องฟ้า มักกรยักตัวใหญ่บิดตัวในรูปร่างเเปลกเเละสวมชุดชั้นในสีเเดง
ผู้อาวุโสคุมกฎ
ข้ารู้สึกเสมอว่าราชามังกรเป็นสัตว์ที่หลอกลวงได้ง่ายและเหมาะแก่การขาย// กระซิบ
เยว่หยา
"...." เเน่ใจนะว่าท่านไม่ได้พูดถึงข้า// สีหน้าว่างเปล่า+ตัวสั่น
ผู้อาวุโส6
เเน่นอนว่าเราไม่ได้หมายถึงฝ่าบาทพระบุตรของพระเจ้า//ยิ้มอย่างอ่อนโยน
ผู้อาวุโส7
จักรพรรดิ์อสูรตัวนี้อันตรายมากมันกำลังจะบัรรลุกฎเเห่งการกลืนกินเเล้ว!! ด้วยคุณสมบัติวิเศษของชุดชั้นใน //พูดด้วยรอยริ้ม+น้ำเสียงกังวล
เยว่หยา
สมองชา+สีว่างเปล่า
เยว่หยา
"...." เป็นครั้งเเรกที่ข้าเห็นจักรพรรดิ์อสูรสวมชุดชั้นใน กำลังบรรลุกฎเเห่งเต๋า// (คิดในใจ) ข้ารู้ว่ามีนักเดินทางข้ามเวลามากมายในเเม่น้ำเเห่งยุคสมัย เเต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
จักรพรรดิ์อสูร
"เจ้ากรุณาหยุดไล่ตามข้าได้ไหม..."
จักรพรรดิ์อสูร
ชุดชั้นในของข้าไม่มีพลังโจมตีเลย!”
ผู้อาวุโส6
พวกเรามาโจมตีพร้อมกัน
จักรพรรดิ์โลหิต
ตกลง//พยักหน้า+ยืนอยู่ข้างหลัง
ผู้อาวุโส7
กระบี่เเห่งสวรรค์เเละโลกจงมา//กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า "
เยว่หยา
หลังจากความลับของชายที่ใส่กางเกงชั้นในสีแดงถูกเปิดเผย พวกเขาก็ทำแบบนี้กับเขาจริงๆ
จักรพรรดิ์อสูร
“เจ้าเคยเห็นชุดชั้นในสาปแช่งผู้คนบ้างไหม ตื่นได้แล้ว!”
น้ำเสียงอันเต็มเปี่ยมของเขาสะท้อนถึงความสิ้นหวังภายในตัวของเขาได้อย่างชัดเจน
เยว่หยา
บางครั้งการใส่ชุดชั้นในสีเเดงไม่ได้หมายความว่าจะโรแมนติกเสมอไป // น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสาร+ ยิ้มตื้นเขิน
เยว่หยา
เพราะเมื่อคุณกำลังอวดตัว อาจมีการโจมตีลึกลับตกลงมาจากท้องฟ้า
จักรพรรดิ์โลหิต
เต๋าเเห่งเลือด//โบกมือ
ผู้อาวุโส6
แสงแห่งความชอบธรรมส่องสว่างบนโลก
// สบัดพู่กันในอาอากาศ
เมื่อพลังฝ่าสีเเดงอันทรงพลังกำลังจะโจมตีจักรพรรดิ์อสูร จักรพรรดิ์โลหิตก็หันฝ่ากลับไปโจมตีผู้อาวุโส7
ในเวลาเดียวกันรัศมีเเห่งคุณธรรมของผู้อาวุโส6ก็โจมตีจักรพรรดิ์โลหิตเช่นกัน
ผู้อาวุโส7
เทเลพอร์ตไปอยู่ด้านหลังจักรพรรดิ์โลหิต+ใช้พลังทั่งหมดที่รวบรวมโจมตี
ผู้อาวุโส7
ไอสารเลวข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องทำเช่นนี้//คำราม
จักรพรรดิ์โลหิต
"ยิ่งคุณตายเร็วเท่าไร คุณก็จะยิ่งเกิดใหม่เร็วเท่านั้น"
ผู้อาวุโส6
แปลกใจมั้ย? คุณแปลกใจมั้ย?// สบัดพู่กันในอาอากาศ
เยว่หยา
???// ถอยกลับอย่างเงียบๆ
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยตัวอักษรกักขังทั้งผู้อาวุโส7เเละจักรพรรดิ์โลหิต
ผู้อาวุโส6
เจ้าก็ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง555555//หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะเดียวกันผู้อาวุคุมกฎก็ปรากฎตัวอย่างเงียบๆข้างเขายกขาขึ้นเตะอย่างอ่อนโยน
ผู้อาวุโสคุมกฎ
ยิ้มอย่างอ่อนโยน+เตะผู้อาวุโส6เข้าไปในรอยเเตกอาวกาศ
เสียงหัวเราะหยุดลงเเละร่างของผู้อาวุโสหกก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
เยว่หยา
นี่เป็นการเสื่อมถอยทางศีลธรรม หรือเป็นการบิดเบือนธรรมชาติของมนุษย์?
เยว่หยา
ข้าไม่เคยเห็นความสัมพันธ์สำนักที่กลมกลืนกันแบบนี้มานานแล้ว ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกัน
เเม่น้ำเเห่งยุคสมัย
เยว่หยา
หลังจากเหตุการนั้นข้าก็ค้นพบด้านที่เเท้จริงของตำหนักเทพโบราณ
เเละทุกครั้งเขาจะค้นพบเเผนการมากมายโดยไม่ได้ตั้งใจเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตอนไปเเดนลับต่อสู้กับศัตรูเเม้กระทั่งในตำหนักเทพโบราณก็ไม่ปลอดภัย
เยว่หยา
ข้าเเค่รู้สึกว่าตำหนักเทพโบราณนั้นมีพิษมากเกินไป// สีหน้าปลาตาย
ด้วยประสบการอันน่าตื่นเต้นในตำหนักเทพโบราณเขาจึงตัดสินใจไปหาประสบการกับกองกำลังอื่น เพื่อรักษาอาการช็อกทางจิตใจ มันควรจะมีคนที่น่ารักเเละมีจิตใจที่บริสุทธิ ที่ไม่สามารถพบได้ในตำหนักเทพโบราณ
ผ่านมาหนึ่งพันปีเเล้วที่เขาออกจากตำหนักเทพโบราณมาล่องเรือไปในเเม่น้ำยุคสมัยอันไม่มีที่สิ้นสุดเล่นอย่างเบื่อหน่ายเพื่อหาสิ่งที่หน้าสนใจไม่คาดคิดว่าตอนที่เขาเผลอหลับไปหนึ่งร้อยกว่าปี เขาจะมาโผลในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
เยว่หยา
เรือลำนี้ชั่งชั่วร้ายจริงๆที่ มันทำให้ข้าหลงทาง"//มองท้องฟ้าด้วยความมึนงงเเละพึมพำ
เมื่อมองลงไปในเเม่น้ำเเห่งนุคสมัยเขาเพียงมองเห็นโลกพังทลายนับไม่ถ้วนเต็มไปด้วยรอยเเตกในอวกาศ รู้สึกถึงรัศมีที่คุ้นเคย
เยว่หยา
หรี่ตาด้วยความสนใจ// มองไปที่ทวีปโบราณที่ล่มสลายในเเม่น้ำ
เยว่หยา
ข้ายังไม่เคยลองกระโดดลงไปในน้ำเลย!
เยว่หยา
(คิดในใจ)มันน่าสมเพชเเค่ไหนหากเผ่ามังกรจมน้ำนี่คงจะเป็นประสบการที่น่าอับอายกับครั้งเเรกของการที่เขาลงไปในเเม่น้ำเเห่งยุคสมัยนับไม่ถ้วน
ด้วยการโบกมือ โลงศพสีดำก็ปรากฎขึ้น ตั้งตรงกลางท้องฟ้า เเกะสลักอย่างประณีตด้วยอักขระโบราณทั้งตัวโลงเป็นหยกสีดำเปร่งเเสงเหมือนคริสตัลฝังด้วยอัญมณีวิญญาญสีเเดงที่เพียงมองก็รูว่าเป็นสมบัติล้ำค่าของสวรรค์เเละโลกที่ผู้คนล้วนปรารถนา ออร่าจิตสังหารหลังไหลออกมาความอาฆาตพยาบาทเเผ่กระจายทั่วโลงศพ
ทำให้สิ่งมีชีวิตรู้สึกหนาวสั่น
ฝ่าโลงศพกำลังเเง้มออกอย่างช้าๆ มือสีขาวซีดเรียวยาวราวกับกระดูก จับฝาโลงศพอย่างมั่นคงราวกับเปิดประตู เผยให้เห็นร่างสูงเส้นผมสีดำยาวระพื้นโลงศพพันทั่วมงกุฎหยก ใบหน้าของเขาไร้มนุษยธรรม มีเส้นสีดำกลางหน้าผากเป็นเส้นตรง ตาเรียวยาวรี่ลงเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าใส่ที่ลึกเเละมืดมนสะท้อนเเสงสีเเดงภายใน
ราวกับเทพเจ้าชั่วร้ายที่ลงจากเเท่นบูชา
เขาเดินออกจากโลงศพก้าวเดินบนอากาศราวกับลงบรรไดที่ละก้าวจนถึงหน้าของเยว่หยาห่างออกไปไม่กี่ก้าว
บนเรือเด็กชายอายุราว14ปี ใบหน้าที่อ่อนเยาของเขาหล่อเหล่างดงามอย่างสมบูรณ์เเบบราวกับงานเเกะสลักของพระเจ้า ศักดิ์สิทธ์เเละไร้มลทิน เส้นผมสีขาวยาวกระจัดกระจายไปตามเรือ มีเขามังกรคู่หนึ่งบนหัว ร่างของเขานอนเอนกายบนเรืออย่างเกียจคร้านบนผ้าขนสัตว์อสูรสีขาวบริสุทธิ์
ทั้งสองมีภาพลักษย์เเละส่วนสูงที่เเตกต่างกันเเต่ใบหน้าของพวกเขาเหมือนกันเเม้กระทั่งสีหน้าก็ยังเหมือนกัน
เยว่หยา
เเน่นอนว่าการใช้ร่างจุติไปสำรวจนั้นจะดีกว่า// หัวเราะเบาๆ
ร่างในชุดดำกระลงไปในน้ำโดยไม่ลังเลร่างของเขาร่วงหล่นลงไปในน้ำรวดเร็ว เมื่อร่างลึกลงไปเรื่อยๆก็ราวกับร่างของเขาทะลุผ่านกำเเพงอากาศในความว่างเปล่ามีรอยเเตกเเละความโกลาหลนับไม่ถ้วน
ภาพตรงหน้าเขาคือซากปรักหักพังที่กำลังล่มสลาย
เขาดูราวกับชายหนุ่มอายุราว20ปี ดวงตาของเขาที่เหมือนน้ำทะเลที่ใสบริสุทธิ์ ไม่มีอารมณ์ใดๆ เสื้อคลุมตัวนอกสีดำของเขากลืนไปกับความมืด เขาลดดวงตาลงมองร่าง
ใต้เท้าของเขาคือร่างในอาภรณ์สีดำที่ถูกเขาทับตายโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเขาตกลงมา
กู้จุนหยา
ชายหนุ่มคุณช่างโชคร้ายจริงๆอีกเเค่นิดเดียวคุณจะหลบหนีออกจากโลกนี้ได้เเล้ว //ดวงตาที่ลึกของเขาประหลาดใจ+ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสาร
？？？
นี่คำพูดของมนุษย์หรอ??// ชายที่ถูกเยียบตาย
ทันใดนั้นรัสมีที่เขาตามหาก็ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งเเละบังคับเซ็นสัญญาทันที
กู้จุนหยาไม่คัดค้านเเต่ปล่อยให้สัญญาสำเร็จเขามองไปที่มุมหนึ่งในทะเลเเห่งสติ
กู้จุนหยา
ก้มหน้า+มุมปากขึ้นเล็กน้อย ในส่วนลึกดวงตาที่ไร้อารมณ์ของเขากระเพื่อมเล็กน้อยด้วงเเสง
กู้จุนหยา
หน้าสนใจ// หัวเราะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
