ผมเกิดมาในฐานะที่ไม่ได้ยากจนซะทีเดียวฐานะของผมจัดอยู่ในระดับปานกลางเลยเเหละ ผมใช้ชีวิตมาอย่างสบาย จนผมอายุได้ 20 ปี ครอบครัวของผมเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ จนถึงเเก่ชีวิต ผมเสียใจเป็นอย่างมาก เพราะที่บ้านผมเหลือเเค่ผมเพียงคนเดียว เเละผมจะต้องบริหารธุรกิจที่พ่อเเม่ผมก่อตั้ง

" นี้! เเกจะทำงานอะไรขนาดนั้น "

" ชีวิตก็ไม่ได้ดีเหมือนเเกนิ "

ชีวิตตอนเเรกๆของผมมันก็ดีอยู่หรอก เเต่มันไม่ได้อยู่กับเรานานขนาดนั้น อะไรปล่อยวางได้ก็ปล่อยวางซะนะ คนเราก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้ คนเรามีเกียรติมีศักดิ์ศรี จงอย่าดูถูกใครเพราะฐานะหรือหน้าตารูปร่าง เเละตัวคุณเองก็อย่าให้คนมาดูถูกเช่นกัน..

" เเกกล้าเเย่งเเฟนฉันหรอ!! "

" เเฟนหล่อนคนไหนหล่ะ "

ผมพูดกับเธอด้วยท่าทีเฉยชา ก่อนทุกคนจะเข้ามามุงดู เเละก็มีเสียงซุบซิบเกิดขึ้น ใช่ครับผมมีชื่อว่า คนโปรด เเละผมก็เป็นเดือนคณะที่ใครหลายๆคนก็รู้จัก

" พี่คะ หนูขอถ่ายรูปกับพี่หน่อยค่ะ "

หญิงสาวที่วิ่งมาด้วยร่าเริ่ง วิ่งเข้ามาที่ผม

" ได้ครับ "

เธอได้ถ่ายรูปกับผมก่อนจะบอกขอบคุณเเล้ววิ่งไปหาเพื่อนอีกกลุ่มที่ยืนรอเธออย่างตื่นเต้น

ผมก็ได้เเต่เดินไปหาเพื่อนที่กำลังรอผมอยู่ที่โรงจอดรถ

" ไอ้โปรดดด กูอยู่นี้ "

เพื่อนผมเองครับชื่อครองรัก หรือเรียกว่ารักเฉยๆก็ได้ ผมซี้กับมันตั้งเเต่เด็กๆ เราเรียนโรงเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกัน เเถมอยู่ห้องเดียวกันด้วย ไม่รู้เพราะโชคชะตารึเปล่า เเต่ไอ้รักก็เป็นคนเรียนเก่งคนนึงเลย มันได้ A เกือบทุกวิชา เเละถ้าอยากเจอมัน เเค่ไปห้องสมุดก็เจอมันละ

" มึงรอนานไหม รักกก กูขอโทษษ "

" ไม่นานหรอก กูรู้ว่ายังไงก็ต้องมีคนทักมึงทั้งทาง "

ผมก็ได้เเต่หัวเราะในสิ่งที่มันพูด เเละขึ้นรถของผมไป

" เราจะไปไหนก่อนดีวะโปรด "

" ไปห้องมึงก่อนละกัน ขี้เกียจทำอะไรละ "

ผมกับรักก็คุยเรื่องที่ไม่ได้มีสาระอะไรกันระหว่างทาง พอถึงที่จอดรถของคอนโดรัก

" เชี้ย! นั้นเเฟนเก่ามึงป่ะว่ะโปรด "

" เขาย้ายคอนโดหรอว่ะ "

เเฟนเก่าคนนี้ผมจบกันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เขานอกใจผมไปมีอะไรกับคนในคณะ

ผมจับได้เพราะ..

ผมเเละรักเดินมาเข้าห้องน้ำกันสองคน เเต่ผมกับรักก็ได้ยินเสียงเเปลกๆ จนต้องหันมามองหน้ากัน

" อ๊าาส์ พี่.. เเซ..น เบาๆ..หน่อย "

" ไม่มีใครมาห้องน้ำเวลานี้หรอกคนสวย "

ครับ เวลาตอนนี้คือเวลาที่เขามีกิจกรรมกัน พี่ๆปี4จะต้องพาน้องๆทุกคนในคณะ ทำกิจกรรม

" อ๊ะส์.. หนู..จะเสร็จ "

ผมสกิดรักเเล้วผมก็รีบๆเดินออกมาจากห้องน้ำ

ผมว่าเสียงผู้ชายคุ้นๆเสียงผู้หญิงก็คุ้นๆ พวกผมเลยยืนดักรอเเถวๆ หน้าห้องน้ำเพื่อที่จะดูว่าใครเดินออกมา ปรากฏว่า...

" เชี้ยโปรด นั้นพี่เเซนมึงนิ "

" มากับพี่คะน้าคณะพี่เขา "

ผมเเทบอยากจะร้องให้ออกมา เเต่เพราะด้วยความเเค้นที่โกรธ คนรักของผมไปมีอะไรกับคนอื่น

ไม่สิ เรียกว่าคนรักเก่าจะดีกว่า หลังจากที่พี่เขาเดินออกมา ผมก็รีบหลบที่มุมกำเเพงทันที หัวใจที่เต้นรัวๆตอนนี้ ผมได้กดโทรไปหาพี่เเซน ผมถามเขาว่า

" ตอนนี้พี่อยู่ไหนครับ "

" อ๋อ พี่อยู่คณะ ทำไมหรอ "

" คณะพี่ใช่มั้ย "

" เอ่อ... ใช่ครับ "

หลังจากนั้น ผมก็ส่งรูปที่พี่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกันสองคน เเละคลิปเสียงที่ผมอัดไว้ตลอดเวลา

" พี่ขอโทษ โปรด ให้อภัยพี่นะ "

" ให้อภัยหรอ.. "

" เเม่มึงสิ รุ่นพี่เเต่ทำตัวต่ำตมเเบบนี้ ไม่อยากนับหรอก เเละก็ไม่อยากนับเป็นคนรักด้วย "

หลังจากที่ผมพูดจบพี่เขาทำหน้าตาเหมือนจะร้องให้ หน้าตาพี่เขาน่าสงสารมาก เพราะเดิมทีพี่เขาก็เป็นคนที่หน้าตาดีคนนึงเลย น้ำใสๆที่ไหลอาบเเก้มของพี่เขา ทำให้ผมนึงถึงตอนที่เราทะเลาะกันครั้งเเรก เเละเราก็ให้อภัยกัน เเต่เเล้วไง

นั้นคือเรื่องเล็กๆ นี้เรื่องนี้มันไม่ใช่

" โปรด ให้โอกาศพี่อีกสักรอบนะ "

" ไปขอพ่อพี่นู้น พี่จำได้ไหม ตอนที่ทะเลาะกันครั้งเเรก "

" พี่จำได้ ตอนนั้นหนูกอดพี่ เเล้วหนูก็ให้อภัยพี่ "

"เเต่มันไม่ใช่กับครั้งนี้ไง มันมากเกินไป เราเลิกกัน "

พูดจบผมก็เดินไปหารักที่กำลังรอผมอยู่เเละรอผมอยู่ห่างๆ ส่วนพี่คะน้า หลังจากที่ผมเดินออกมา พี่เขาก็รีบเข้าไปกอดพี่เเซน เหมือนกับว่าพี่เขารอสิ่งนี้มานานเเล้ว

ผมขอให้กำลังใจกับพี่คะน้านะครับ พี่จะได้พบเจอกับความรักที่ จะว่ายังไงดีละ พี่เเซนเขาไม่ใช่คนดี

เขาดีที่หน้าตา ส่วนนิสัย... เเรกๆอะไรก็ดีเเหละ

      ผมเห็นพี่เเซนลงรถมากับผู้หญิงที่ไม่ใช่พี่คะน้า ผมเลยเเอบถ่ายรูปไว้ เเล้วผมกับรักก็รีบขึ้นห้องไป เเต่เหมือนพี่เขาจะเห็นผมนะ เเต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก

" มึงจะเอายังไง "

ครองรักพูดพร้อมกับสีหน้าที่กังวลเเละตื่นเต้น

" กูเห็นหน้าพี่เขาเเล้วกูรู้สึกเเปลกๆว่ะ "

" ยังไงว่ะ หรือว่ามึงยังรักพี่เขาอยู่ "

   ครองรักถามผมเเต่ผมไม่ได้ตอบมันไป ผมกำลังสับสนหรอ ผมยังรักผู้ชายที่นอกใจผมจริงๆหรอ ผมนิ่งไปชั่วขณะ หัวใจกับสมองผมกำลังตีกัน ผมอาจจะยังรักพี่เขาจริงไปก็ได้ ผมก็ไม่เเน่ใจเหมือนกัน เสียงในห้องน้ำวันนั้นยังอยู่ในหัวของผม เเละผมก็คิดได้ว่าผมไม่ควรมารักคนที่ทำกับผมเเบบนี้

" กูอยากไปเที่ยว "

"โปรดด เวลานี้เเล้วมึงจะไปไหน "

   ผมดูนาฬิกาอีกครั้งก็พบว่ามันจะสี่ทุ่มเเล้ว ผมนึกอะไรสักอย่างออก

" ไปผับกูมั้ย "

" มึงเเน่ใจนะโปรด "

" ผับก็ผับกูไม่มีใครทำอะไรกูได้หรอก "

      ผมพูดพร้อมกับลุกไปเเต่งตัว ถึงครองรักจะบ่นเเต่เขาก็ต้องไปกับคนโปรดอยู่ดี เพราะธุรกิจที่ครอบครัวของคนโปรดทำ คือธุรกิจสายดำ มักจะมีคนลอบสังหารอยู่เสมอ

ณ ผับเเห่งนึงในตัวเมือง

" คุณคนโปรดสวัสดีครับ "

     พนักงานที่เห็นคนโปรดก็ต่างยกมือสวัสดี เพราะคนโปรดเป็นคนนึงที่นิสัยดีน่ารักเเละเป็นมิตร พนักงานต่างๆจึงรู้สึกเคารพคนโปรด

หลังจากที่ครองรักเเละคนโปรด ไปนั่งโต๊ะที่จองไว้ คนโปรดก็สั่งเหล้ากับพนักงาน

     ครองรักเเละคนโปรดไม่ใช่คนคออ่อน เพราะงานของทั้งคู่ จะต้องไปคุยงานกับลูกค้าเเละจะต้องดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า ทั้งสองจึงต้องคอเเข็งไว้

" เราก็ดื่มเยอะเเล้วนะรัก จะกลับตอนไหน "

" อีกไม่นานหรอกๆๆ "

    ใช่ครับ ถึงรักจะคอเเข็งเเต่ไม่ใช่ว่ากินเยอะๆ

เเล้วจะไม่เมา

" ไอ้รักมึงกลับเถอะมึงเมาเเล้ว "

" กูไม่เมา กูไม่กลับบบ "

    ครองรักพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะอ้วกได้ทุกเมื่อ ผมว่าผมจะกลับเเล้ว ผมเลยโทรหาเเฟน

ของครองรักเพื่อที่จะให้เขามาขับรถให้รัก ส่วนผมจะเรียกเพื่อนอีกคนมารับ เพื่อนคนนี้บอกว่า

" ไอ้โปรด กูก็อยากกินนะเว้ยทำไมไม่ชวน "

" มึงจะมากินก็ได้เดี๋ยวกูกินเป็นเพื่อน "

" มึงเเม่งเพื่อนรักเลยว่ะ "

     ในสายทั้งสองต่างหัวเราะกันสนุกสนาน เเต่สายตาของคนโปรด มองไปเห็นโต๊ะๆนึง ในโต๊ะนั้นมีคนหล่อมากมายนั่งเต็มโต๊ะ คนโปรดจ้องโต๊ะนั้นสักพัก เเล้วมีคนนึงมองมาทางคนโปรด เเล้วทั้งคู่ก็ สบตากัน คนโปรดรีบหลบสายตาเเละมองไม่ทางอื่น ไม่นานเพื่อนของคนโปรดก็มาถึง

" โปรดด กูมาเเล้วว "

เพื่อนของผมชื่อกาลเวลา ผมพึ่งรู้จักมันตอนที่เข้ามาปีหนึ่ง ผมส่งสายตาให้มันดูโต๊ะผู้ชายโต๊ะนั้น เเละมันก็หันไปดูเเล้วหันกลับมายกนิ้วให้ บงบอกว่าโต๊ะนั้นงานดีมาก ผมหัวเราะกับมันอยู่สักพัก

" มึงสั่งสิกินอะไร "

" กูสั่งมามึงต้องกินด้วยนะ "

ผมพยักหน้าให้มัน พอพนักงานมาเสริฟน้ำดื่มผู้ใหญ่

" มึงกินหมดเเน่นะ "

" ถ้าไม่หมดมึงก็ช่วยกินไง "

...----------------...