ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากเขียนสตอรี่โอซีเฉยๆ
warning
เจอกันอีกแล้วนักเขียน เอมเทพซ่า 556 นะ
เราแต่งนิยายไว้หลายเรื่องมากๆๆ
เรายังอยากเขียนเรื่องนี้ต่ออีกนิดนึง
เนื้อเรื่องมีความแฟนตาซีไซไฟ แต่ก็มีเนื้อหาที่ค่อนข้างจะรุนแรง อย่าว่าเค้าเบียวเลย (เออ เราเบียบจริง)
เราเห็นว่าการเขียนนิยายบรรยายในแอปนี้ค่อนข้างจะยาก
เลย ปิ๊ง งั้นเขียนในแบบแชทเอาสิ
เพราะงั้นใครอยากอ่านเรื่องนี้ คุณคงต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งแล้วก็ทนอ่านบทยาวๆได้
แต่ภาวนาอย่าให้แมสเลย 55555
แต่คงมีคนตั้งคำถามอีกว่าทำไมถึงเขียนลงในนี้ คือเขียนไว้อ่านเองมันคงแปลกๆ (?)
เลยอยากลองเขียนลงบ้าง5566
1
Warning: ความรุนแรง/ การกลั้นแกล้ง
ลูคีอัส คือชื่อที่มารดาตั้งให้ ซานเซีย คือนามสกุลของบิดา รวมกันคือ ลูคีอัส ซานเซีย นั้นคือชื่อของเขา
ลูกชายคนโตและลูกนอกสมรส ของตระกูล ซานเซีย เขารู้เลือดไม่บริสุทธิ์เช่นเขาเข้ากับใครไม่ได้
บิดาเกลียดเขา แม้มารดาที่เป็นโสเภณียังไม่กล้าจะมองเขา ไม่ต่างอะไรจากปู่ย่าที่มองเขาราวกับเป็นเศษขยะ
เขาไม่ได้คิดโกรธแค้นพวกเขาแต่อย่างใด
ในความมืดมิดยังมีแสงสว่างเสมอ พวกสายรองและคนรับใช้ของตระกูลดูแลเขาอย่างดี รวมถึงน้องชายต่างแม่ของเขาที่ในอนาคตข้างหน้าจะได้เป็นเจ้าตระกูลคนต่อไป
ถึงจะโดนกลั้นแกล้งสารพัด เขาหาได้สนใจไม่
วันนี้ญาติ ๆ ของทางฝั่งภรรยาของพ่อเขาแต่หาใช่แม่ของลูคีอัสไม่ มาที่บ้าน เด็ก ๆ เล่นกันอย่างสนุกสนาน น้องชายของเขาผู้มีอนาคตสดใส เล่นอยู่กับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างสนุกสนาน ลูคีอัส ในวัย 7 ขวบ มองพวกเขาเล่นกัน สายตาเต็มไปด้วยความปลื้มปิติที่เห็นน้องชายมีความสุข
แต่ลึก ๆ เขาอิจฉา เด็กพวกนั้นได้เล่นกัน ส่วนเขาไม่สามารถทำอะไรได้เพียงแต่ยืนดู
ตปก
เฮ้ ! ราฟาเอล นั้นใครอ่ะ ?
เด็กคนหนึ่งเอ่ย ราฟาเอลมองมาทางคนที่ยืนดูอย่างเงียบ ๆ
ตปก
งั้นเหรอ ดูจนจัง ชนชั้นสูงจริงมั้ยเนี่ย
เสียงใสพูดแทรกขึ้น ราฟาเอล นิ่งไปสักพักนึงไม่ได้ตอบอะไร
ลูคีอัสตัดสินใจเดินออกมาจาก จุดนั้น
เพราะเนื่องจากเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น ทำให้เด็กเวรพวกนั้นต้องมาอาศัยที่บ้านตระกูล ซานเซีย สักพักใหญ่
ลูคีอัส ถึงได้รู้ว่าพวกมันเป็นเด็กเปรตจริง ๆ พวกเขาแกล้ง ลูคีอัส สารพัด หนักกว่าที่เขาเคยโดนมากโข ทั้งโดนผลักตกน้ำ ราดน้ำร้อนเดือด ๆ ใส่ หรือโยนก้อนหินก้อนใหญ่ใส่
ราฟาเอลเข้ามาห้ามเป็นครั้งคราว เพราะช่วงนี้ราฟาเอลมีเรียนพิเศษเลยไม่ว่างจะอยู่กับ ลูคีอัส
เขาบอบช้ำทั้งกายและจิตใจ สิ่งหนึ่งที่ช่วยเยียวยาเขาคือหนังสือ แม้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นการอ่านทำให้เขาหลุดออกจากโลกที่เลวร้าย
ช่วงนี้เขาชอบไปเล่นกับหมาตัวหนึ่งอยู่บ่อย ๆ เขาตั้งชื่อใหม่ว่าจอร์แดน มันเป็นลูกหมาตัวสีขาวที่พลัดหลงจากแม่มัน
เขาไม่รู้ตัวว่ากำลังมีคนแอบสะกดรอยตามเขาอย่างเงียบ ๆ วันถัดมาในตอนเย็น เขากลับไปที่ห้องของตัวเองหลังจากออกไปทำความสะอาดสวน
หญิงสาววัยกลางคนเดินเข้ามาในห้องเขาพร้อมกับจานอาหาร เธอค่อนข้างจะสนิทกับเขา ลูคีอัส ดีใจที่เจอเธอ
เธอคลี่ยิ้มเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มทักทายอย่างสุภาพและร่าเริง เธอวางจานอาหารลงบนโต๊ะเล็ก ๆ ในนั้นคือสเต็กเนื้อถูกทำอย่างปราณีต ตั้งแต่ ลูคีอัส อยู่ที่นี่มาเล็กจนโต ยังไม่เคยได้กินอาหารที่หรูหราขนาดนี้มาก่อน
เขากล่าวขอบคุณ ก่อนจะลงมือกินอาหารตรงหน้า ถึงเขาจะไม่เคยเรียนมารยาทแต่มารยาทในการกินของเขาดูดีกว่าเด็กชนชั้นสูงในวัยเดียวกันอีก
เขาใช้มีดและซ่อมค่อยๆหั่นเนื้อสเต็กทีละชิ้น อย่างละเมียดละมัย และค่อย ๆ ยกเข้าปาก
คำแรก ลิ้มรส คำสอง อบอุ่น คำสาม อิ่มท้อง เนื้อสเต็กนุ่ม ๆ และร้อนกำลังได้ที่ แค่ดูก็รู้ว่าถูกทำโดยเชฟฝีมือดี
ถึงเขาจะสงสัยว่าทำไมถึงได้กินเมนูนี้ แต่มันก็อร่อยจนทำให้ความกังวลหายไป
อีกวันนึง เขาค้นหาจอร์แดนสนุขตัวสีขาวขี้เล่นตัวนั้น หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ จนเริ่มมืดค่ำเขาวิ่งกลับที่พักตัวเอง วันนี้เขาไม่เจอมันอีกแล้ว
หญิงวัยกลางคนคนเดิมเดินเข้ามาหาเขา พร้อมจานสเต็กในมือ เขาดีใจรีบเดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มใสซื่อ
L
คุณป้า เห็นจอร์แดนบ้างมั้ยครับ
เธอรู้ว่าเขาหมายถึงใคร เธอลังเลที่จะพูดไม่รู้ว่าควรพูดดีมั้ย สุดท้ายก็พลั้งปากออกไป
เขาพูดดวงตาเป็นประกาย ส่วนเธอดูลำบากใจจนไม่กล้าพูด เธอรู้อยู่แล้วว่ายังไงเขาก็ต้องถามคำถามนี้ เธอนิ่งเงียบไปสักพัก จ้องไปในดวงตาสีแดงกุหลาบคู่นั้นและก้มมองต่ำไปที่จานสเต็ก
เธอรู้ ลูคีอัส เป็นเด็กฉลาดไม่นานก็ปะติดปะต่อเรื่องได้ เธอไม่กล้าสบตาเขาไม่รู้ว่าสีหน้าเขาจะเป็นยังไง
ไม่มีเสียงอะไรจากเด็กชาย เธอเงยหน้าขึ้นมาในที่สุด จ้องมองเขาที่ดูจะสติหลุดไป
L
งั้นสเต็กนั้นไม่ใช่เนื้อหมูวัวหรือว่าแกะ ?
เขาดูนิ่งแต่สีหน้าของเขาแสดงดออกมาหมดแล้ว ความขยะแขยงความเศร้าและโกรธ
เขาใช้มือล้วงคอตัวเองพยายามจะให้อ้วกออกมา แต่ต่อให้ไม่ใช้มือล้วงเขาก็อาเจียนออกมาจนเกือบหมด จนไม่เหลืออะไรมีเพียงแค่น้ำลายสีใส ๆ เหนียว ๆ
เกลียด ที่ตอนนั้นเขามีความสุขกับการกินเนื้อของสุนัขที่เขาเคยเล่นด้วยเกลียดที่คิดว่ามันอร่อย
แค่คิดเขาก็อยากจะอาเจียนออกมาอีก
เธอมองดูเด็กน้อยอาเจียนออกมาจนหมด
L
ทำไมคุณถึงเอามันมาให้ผมทั้งๆที่รู้ว่ามันคืออะไร
เขาก้มมองต่ำ ดูเหมือนจะหลุดไปกับความคิดของตัวเอง
L
แล้วทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้กับผม?
แต่มันอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถาม การ กลั่นแกล้งเป็นสิ่งที่ผู้กระทำทำแล้วมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียว แต่ไม่ใช่กับผู้ถูกกระทำ
แล้วทำไมต้องเป็นเขาที่โดน
ทั้งที่ก็ยังมีคนอื่นอีกเยอะแยะ
เขาเหลือบตามองไปทางสตรีตรงหน้า เธอหันหน้าหนีไม่กล้าสบตาเขา
ทำไมเขาถึงเป็นผู้ถูกกระทำ?
ทำไมล่ะ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลย
คำถามมากมายจุดประกายความขุ่นเคืองในใจของเขา และใครจะรู้ว่าไฟเล็ก ๆ นี้อาจจะนำหายนะใหญ่หลวงมาก็ได้
2
Warning ความรุนแรง/ การฆาตกรรมหมู่/ การฆ่าตัวตาย/ การบรรยายถึงอวัยวะภายใน/ การข่มขืน
เช้าวันถัดมา ลูคีอัส ยังคงตื่นขึ้นมาช่วยงานตามปกติ ระหว่างที่กำลังจะนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ กลิ่นเหม็นของอะไรสักอย่างก็ตีมาเข้าจมูกเขา
เหมือนกับว่ามีตัวอะไรตาย เขาเดินตามกลิ่นไปเรื่อย ๆ พบกับร่างสีขาวของสุนัขตัวเล็ก ๆ ลูกตาของมันทะลักออกมาข้างนอกเบ้าตา เนื้อถูกตัดออกไปบางส่วนจนเห็นซี่โครง นอนจมกองเลือดอยู่
เหล่าแมลงวันบินตามร่างของมัน มีนกอีกาอยู่รอบ ๆ รอจะจิกกินเลือดเนื้อของมัน
ลูคีอัส รู้ได้ทันทีเลยว่ามันคือจอร์แดนสุนัขตัวโปรดแสนจะขี้เล่น และเนื้อที่ถูกตัดไปนั้นคือเนื้อที่เขากินเข้าไป
แค่คิดถึงเรื่องนัันก็แทบจะอาเจียนออกมา เสียงหัวเราะแหลมสูงดังขึ้นไม่ไกลจากจุดที่เขายืน เด็ก ๆ ยืนหัวเราะอย่างสมเพชเขาเว้นแต่ ราฟาเอล เขายืนนิ่ง
ราฟาเอล ช่วยอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ชีวิตมีแต่ต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ว่ามันจะหนักหนาสาหัสเพียงใด
ถึงเขาจะโกรธเพียงใด ก็คงจะทำอะไรไม่ได้เขาเป็นแค่บุตรนอกสมรสลูกของโสเภณี ส่วนพวกเขาเป็นชนชั้นสูงมีเลือดสูงส่ง
ผ่านไปไม่นาน คุณนายซานเซีย ก็ได้ให้กำเนิดบุตรแฝดทั้งสองคน แม่ของ ลูคีอัส ดูคับแค้นใจมากที่พ่อของ เขา ไม่ได้สนใจเธอและไม่ยอมรับว่า ลูคีอัส เป็นลูกของตัวเองกับเธอ เพราะเธอเป็นโสเภณี
แม่ของเขาเป็น โสเภณี ชั้นสูง รูปร่างเย้ายวนงดงามจึงไม่แปลกใจที่มีบุรุษมากมายมาตามตื้อ ส่วนพ่อของเขาถึงจะหน้าตาดีฐานะทางสังคมก็ดีแต่นิสัยกลับเลวทราม
เขาทำเรื่องแย่ ๆ ไว้เยอะ ลูคีอัสก็ไม่ชอบเขาเท่าไหร่นักเว้นแต่แม่ของเขาที่เทใจให้กับผู้ชายนิสัยเสียคนนั้นจนหมด เขาไม่เข้าใจหรอก
แต่ไม่รู้ว่าโชคดีมั้ยที่ พ่อของเขาให้เขากับแม่มาอยู่ในคฤหาสน์ได้ ถึงจะไม่ได้รับการดูแลที่ดีแต่ก็คงดีกว่าอยู่ตามซ่อง
พักหลัง ๆ แม่ของเขาเริ่มทำตัวแปลกขึ้นเรื่อย ๆ เธอดูกระวนกระวายใจ ถึงเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์อันดีกับแม่ แต่ก็รับรู้ได้
หลายอาทิตย์ถัดมา ทุกคนปลื้มปิติยินดีกับการเกิดของบุตรแฝด และแม่ของ ลูคีอัส ก็ดูแปลกขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่ยอมกินนอนหรือทำอะไร จากใบหน้าที่ผ่องใส ตอนนี้หมองคล้ำลง ร่างกายที่ดูผอมแต่ก็ยังสว่างามบัดนี้ผอมแห้งจนเห็นกระดูก
เขาเองก็เป็นห่วงเธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอผลักไสเขามาตลอดพูดอยู่เสมอว่ามันเป็นความผิดของเขา
เขาไม่ได้สนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย
วันถัดมาในตอนเช้าวันนี้เขาตื่นสายมากกว่าปกติ เขารีบเตรียมตัวจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วออกไปช่วยงานในสวนตามเคย แต่วันนี้เขารู้สึกได้ว่ามันมีอะไรแปลกไป
บรรยากาศดูตึงเครียดและคนรับใช้บางคนก็มองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ เขาเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่เดียวกับที่ฝังศพของจอร์แดน ใช่มันมีอะไรแปลกไปจริง ๆ ร่างของสตรีในชุดขาวแขวนคออยู่บนต้นไม้ เขามองดูเธอด้วยความประหลาดใจ
เมื่อเช้านี้ก่อนจะออกไปช่วยงานเขาพบว่าแม่ของเขาหายไป แต่เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเพราะคิดว่าเธอคงไปเดินเล่น แต่ไม่เคยนึกเลยว่าจะเจอเธอในสภาพนี้ ริมฝีปากแห้งกร้านพูดอะไรไม่ออกเข้าได้แต่มองเธอด้วยดวงตาที่ไร้ความรู้สึก
ใบหน้าที่เคยงดงามของเธอตอนนี้ซีดเผือด ดวงตาที่ดูสดใสและเย่อหยิ่งในเวลาเดียวกันตอนนี้ไร้แววหม่นหมอง
มันน่าแปลกที่เขาไม่ได้รู้สึกเสียใจ ดูหน้าแบบที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลย น่าแปลกที่มนุษย์คนหนึ่งจะตายด้วยความผิดหวังเพียงแค่นี้ได้เขาคิด
รู้สึกว่ามีมือเล็กๆมาจับไหล่เขายังแผ่วเบา ราฟาเอลเขาเดินมาข้างหลังของ ลูคีอัส มีสีหน้าที่ดูเสียใจ
ตปก
ขอโทษนะ ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด
L
อย่าโทษตัวเองเลยมันไม่ใช่ความผิดของนายสักหน่อย
ตปก
ผมก็ช่วยอะไรพี่ไม่ได้อยู่ดี ผมขอโทษ ผมเสียใจทั้งเรื่อง จอร์แดน และเรื่องนี้ด้วย
L
ราฟาเอล นายยังคงเป็นเด็กที่นิสัยดีเหมือนเดิมเลย
เขามองราฟาเอลเป็นผ้าขาวบริสุทธิ์มาตลอด แล้วถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากทำให้เด็กคนนี้แปดเปื้อน เขาเชื่อว่ายังไงราฟาเอลก็ต้องโตไปเป็นผู้นำตระกูลที่ดี ไม่เหมือนพ่อของเขา
ถึงเขาจะไม่มั่นใจว่าเขาจะดูการเติบโตของเด็กคนนี้ได้มากเท่าไหร่
ช่วงหลังวันนี้เขารู้สึกว่าตัวเองมีปัญหาทางสายตา คงเพราะว่าอ่านหนังสือตอนดึกมากเกินไป แต่การจะซื้อแว่นได้มันเป็นอะไรที่ยากสำหรับคนอย่างเขา แต่ถึงกระนั้นคนรับใช้ในคฤหาสน์ก็ยังคงช่วยเขาหาเงินมาซื้อแว่นตา
วันนี้เป็นวันเกิดเขา วันที่ 13 มีนาคม เขามีอายุครบ 8 ปีบริบูรณ์ และของขวัญวันเกิดชิ้นแรกของเขาคือแว่นตาที่ทุกคนช่วยกันเก็บเงินซื้อมาให้
ถึงผู้เป็นมารดาจะตายไป แต่มันก็มีเรื่องดี ๆ ตามมา
เขาคงไม่ใช่คนโปรดของพระเจ้าจริง ๆ
ผ่านมาได้ 5 ปีแล้ว ตอนนี้เขามีอายุครบ 13 ปี และใช่วันนี้คือวันเกิดเขา
กินคาวเลือดคลุมทั่วห้องสี่เหลี่ยม ทะเลเลือดสีแดงสดปกคลุมทั่วห้อง ซากศพของมนุษย์ถูกกองทับกันไว้
บ้างก็ถูกฟัน บ้างก็ถูกยิง บ้างก็หัวขาด บ้างก็แขนขาด ลูคีอัสมองภาพตรงหน้า เขาพูดไม่ออก
ดูเหมือนจะตกใจจนสติหลุดไป คนสุดท้ายที่ยืนอยู่คือราฟาเอล คือยืนตัวแข็งทื่อเขาเองก็คงกลัว
สุดท้ายเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์ก็เปื้อนเลือดจนได้
ราฟาเอล หันมาหาเขาใบหน้าซีดเซียว น้ำตาไหลอาบแก้ม
ตปก
พวกเขาฆ่าคนพวกนี้หมดเลย..
ประตูถูกเปิดขึ้น ผู้นำตระกูลเดินเข้ามา
ผู้เป็นพ่อของทั้งคู่ ลูคีอัส และ ราฟาเอล หันไปพร้อมกัน จ้องมองผู้เป็นพ่อ
ราฟาเอลไม่ได้ปริปากพูดอะไรก้มหัวลงต่ำด้วยความกลัว
ตปก
เราตรวจพบว่ามีการใช้เวทมนตร์ดำ
ตปก
เพื่อไม่ให้เป็นอันตราย จึงต้องฆ่าพวกนี้ให้หมด
ข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้น เขารู้ดีไอ้ชั่วนี้แค่อยากจะฆ่าคนพวกนี้เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง
เขาไม่สามารถโต้เถียงได้ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดอีกคำเดียวหัวเขาอาจจะหลุดจากบ่าก็เป็น
เขาจ้องมองทะเลเลือดและกองซากศพอยู่สักพัก มันมีแต่คนที่เขารู้จักคนที่เคยทำดีกับเขามามากมาย
คุณป้าที่เลี้ยงเข้ามาตั้งแต่เด็กเป็นผู้ที่สอนให้เขาอ่านได้เขียนได้ คุณลุงคนแต่งสวนที่ปากไม่ตรงกับใจแม้จะบ่นเขามากเพียงใดแต่ก็มักจะเอาของอร่อย ๆ มาให้เขาเสมอ แล้วพี่สาวใจดีที่คอยเล่นกับเขา
ตปก
นายด้วยใช่มั้ย ราฟาเอล
ราฟาเอลมองเขาด้วยสีหน้าสับสน
เขากล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ
ทันใดนั้นเหล่าทหาร ก็ลงดาบลงที่คอของราฟาเอลจนขาดสะบั้น ศีรษะถูกตัดออกหล่นลงบนกองเลือด ร่างเล็กล้มลงนอนอยู่บนกองเลือดพร้อมศรีษะ
ลูคีอัสมองภาพตรงหน้าดวงตาเบิกกว้าง แค่ภาพของศพนอนกองไส้แตกหัวขาดอยู่ตรงหน้า ก็ทำให้เขาจวนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แต่คราวนี้เป็นภาพของน้องชายที่เขาหวงแหนผ้าบริสุทธิ์ที่เขาไม่อยากจะให้แปดเปื้อนนอนจมกองเลือดอยู่ มันยิ่งทำให้เขาสติหลุดเข้าไปใหญ่
เขาหวังจะให้ ราฟาเอล โตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีแล้วเขาจะคอยดูการเติบโตนั้นอย่างเงียบ ๆ แต่คงไม่เป็นจริงแล้วตอนนี้เขาเป็นเพียงร่างไร้วิญญาณ
ลูคีอัสหันไปมองผู้เป็นพ่อ
ตปก
นายน่ะฉลาด คงจะรู้ดีแหละว่ามนต์ดำมันอันตราย
L
แล้วนายมีหลักฐานอะไรไหมว่าพวกเขาใช้มนต์ดำ !?
ลูคีอัส ผู้ที่นิ่งเงียบมาตลอดขึ้นเสียงใส่ผู้เป็นพ่อครั้งแรก
ตปก
คนแบบนี้ต้องมีหลักฐานด้วยหรอ
ตปก
แค่คนตายเป็นผู้คนไม่เห็นจะต้องเดือดดานขนาดนั้นเลย
L
นายเห็นชีวิตผู้คนเป็นผักเป็นปลารึไง
ตปก
คนพวกนี้แค่สิ่งของต่ำต้อย
L
จะต่ำต้อยหรือเปล่าแต่ว่านายพึ่งฆ่าลูกชายตัวเองไปนะ
ตปก
ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าซะหน่อย ทหาร ต่างหาก
ตปก
นายน่ะอย่าพูดมากดีกว่า ก่อนที่นายจะเป็นศพไปอีกคน
เขาได้ยืนกำมือแน่น ในใจมีแต่ความเครียดแค้น
ตปก
ตอนนี้ทำอะไรกับศพก็ได้แล้วแต่พวกนายเลย
เขาพูดกับทหาร จะเดินออกจากห้องไป
L
ไอ้ชาติหมาสันดานเสีย... ไปกินขี้ในนรกเถอะ
ตปก
เฮ้พวกนาย ศพนี้ยังอุ่นอยู่เลย
ทหารคนหนึ่งกล่าวขึ้น พวกที่เหลือก็หัวเราะ
ไอ้คนพวกนี้ก็เช่นกันไม่ต่างอะไรจากสวะที่นิสัยเสียก็หมาข้างทาง
ลูคีอัสมองเหล่าทหาร ค่อย ๆ ทำการถอดเสื้อผ้าของศพสตรีคนหนึ่ง มันน่ารังเกียจจนเขาอยากจะอ้วก
เขาจะเอาคืนพวกมันอย่างสาสมที่ทำกับคนที่ทำดีกับเขาแบบนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
