ผมอยากกลับบ้านครับ!?
story start
นธี
ผมอาจจะเล่าไม่เก่งแต่ผมอยากเล่าครับ
นธี
ผมเป็นเพียงเด็กผู้ชายวัย17ปีที่ชอบอ่านหนังสือเป็นที่สุด
นธี
และเหตุนี้ผมถึงได้คะแนนดีมาตลอดครับ
นธี
ในแต่ละวันของผมมีรูทีน หรือกิจวัตรประจำวันที่ทำทุกวันคือ
5:30 ตื่นนอน
6:00 เริ่มอ่านหนังสือ
7:00 ลงไปกินข้าว
8:00 แต่งตัวไป รร.
15:45 ถึงบ้าน
16:00 ไปวิ่ง
17:00 อ่านหนังสือ
20:30 กินข้าว
22:30 เข้านอน
5:30 ตื่นนอน
6:00 เริ่มอ่านหนังสือ
7:00 ลงไปกินข้าว
8:00 อ่านหนังสือ
12:30 กินข้าว
13:00 อ่านหนังสือ
16:00 ไปวิ่ง
17:00 อ่านหนังสือ
20:30 กินข้าว
22:30 เข้านอน
นธี
วันที่ผมอยู่บ้านกับน้องสาวที่รักนิยายวายเป็นไหนๆ
นลิน เดินเข้ามาหา นธีแล้วสวมเข้าก่อนทันที่
หลังจากนั้น นลิน ได้ร้องไห้โห่ ยกใหญ่
นลิน
พี่ นักแต่งคนนี้ใจร้ายกับตัวร้ายมากเลย ฮึ!
เสียงสะอื้นของนลิน ทำเอานธี ไปไม่เป็นเลวที่เดียว
นลิน
ผมจะรุ่งก่อนจะซาง ใจ้ร้ายมากเลยเนาะ
นธี
อะไรคือผมจะรุ่งก่อนจะซาง
นลิน
ก็นามปากกาของผู้แต่งไง
ได้ยินดังนั้น นลินหยุดร้องไห้ทันที่
พร้อมชักสีหน้าใส ง๊อนงอนพร้อมพูด
นธี
เวลา16:00 ผมต้องออกไปวิ่ง
นธี
การวิ่งเป็นสิ่งที่ผมทำแล้วมีความสุขเอามากๆ
นธี
เพราะมันทำโดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น
นธีลุกขึ้นจะขอโทษแต่กลับเห็นอีกคนนั้นเดินเล่นโทรศัพท์ เลยทำให้เกิดน้ำโห่
นธี
ตรงนี้เป็นที่สำหรับคนวิ่งนะครับ
นธี
เล่นให้ถูกที่หน่อยสิครับ
เมฆ
ขอโทษครับผมขอเวลาแปปนะครับ
พอเห็นอีกฝ่ายขอโทษแบบไม่จริงใจ เลยทำให้อารมณ์ยิ่งรุนแรงขึ้น
สายตาดันไปเห็น ปากกาที่มีชื่อเขียนว่า 'รุ่งก่อนจะซาง'
เมฆตอบรับโดยไม่หันมาดูสรหน้าของคนถามเลยสักนิด
นธี
ห่วยแตกดีน่ะครับ ทั้งเจ้าของ ทั้งปากกาเลย
พูดเสร็จ นธี ก็เดินจากไปแบบมีนํ้าโห่
นธี
วันนี้ผมกลับถึงบ้านเร็วกว่าทุกวันจึงทำให้ผมมานั่งคิดว่า
go in
นธี
นั่งคิดซักพักจึงเดินไปห้องน้องแล้วขอคอนเทกไอ้นายคนนั้น
นธี
รุ่งจะซาง นี้ละ น่าจะน่ะ
นธี
จำเรื่องเมื่อตอนบ่ายได้ไหมครับ
นธี
แล้วอยู่ๆจอคอมผมก็ดับลงแบบทันตาเห็น ต่อหน้าต่อตาผมเลย
นวนิยาย เรื่อง
The hate love♡
พอ.คือหนุ่มอีนิกม่าสุดฮอตฮินในโรงเรียน
นอ.คืออัลฟ่าธรรมดาที่ได้ใจ พอ. ไปแบบไม่ต้องพยายาม
แต่ความรักของทั้งสองดันมีเถ้าวันหนามใหญ่ที่จะสามารถ
ที่ทำให้ความรักของทั้งคู่ดำเนิดไปได้
เถาวันลูกนี้คือ นร. อย่างคีท อัลฟ่าหนุ่มที่ดันมาชอบ พอ. ของ นอ.สะได้
บทจบสุดท้าย
" นร.โดนเพื่อนหักหลังจนต้องยอมจากไปจาก พอ."
นธี
ตาของผมที่เบลอจนมืดดับวูบลงไป
นธี
เหลือเพียงแค่เสียงนิยาย
what is that!!!
ลุกขึ้นั่งแล้วมองรอบๆก็พบว่า
ห้องนี้มีสีสันสดใสและมันแตกต่างจากห้องผมอย่างสิ้นเชิง
นธี
midbrainทำงานหนักเกินไปแล้ว
นธี
ห้องนลินหรือไงทำไมมันดูหวานแววผิดผีขนาดนี้
ลิต้า
อะไรเนี้ยยัยลูกคนนี้
ลิต้า
ตื่นแล้วโวกแวกโวยวายเก่งเกินไปแล้วน่ะ
ลิต้า
ที่หลังอย่างทำร้ายตัวเองอีกนะลูก
(หรือเราจะอ่านหนังสือเยอะจนแม่เป็นห่วง)นธี
นธี
แม่ การอ่านหนังสือคือสิ่งที่ผมชอบทำมากที่สุด
นธี
แม่ก็รู้แม่อย่าห้ามผมเลยนะ
ลิต้า
นธี ลูกฝันกลางวันอยู่รอเนี้ย
ลิต้า
ลูกอ่านหนังสือเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่อยากให้ทำที่สุด
ลิต้า
แต่ถ้ามันไม่ใช้ความสุขแม่ไม่ห้าม
ลิต้า
แต่ความสุขของหนูก็อย่าทำร้ายตัวเอง
ลิต้า
แม่จะสื่อว่า อยากได้ความรักจากเขาก็อย่าทำให้ตัวเองเดือดร้อน
ลิต้า
อย่ากระโดดน้ำลงเพื่อหวังให้คนที่ชอบช่วย
ลิต้า
ถ้ามันมากเกินไปก็ปล่อยเถอะลูก
ลิต้า
อีนิกม่ามีเยอะแยะถ่มไป
ลิต้า
หรือจะย้ายมาชอบโอเมก้าแม่ก็ชอบ
ลิต้ายิ้มแปลนอย่างชอบอกชอบใจ
นธี
ห๊ะ ผมเนี้ยน่ะจะไปชอบอีนิกม่า
นธี
แม่ครับโอเมก้ามีประโยชน์กับผมมากกว่า
นธี
ทำไมผมต้องไปชอบอีนิกม่าด้วยครับ
ลิต้า
ลูกสมองกระทบกระเทือนหรือเปล่า
นธี
แม่!~ ผมไม่เป็นไรสิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงน่ะ
ลิต้า
จริงหรองั้นดี แม่จะได้มีสะใภ้
ลิต้า
พักผ่อนเถอะเดียวแม่ทำกับข้าวให้กินน่ะ
ลิต้า
นธีแม่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ
นธี
พ่อ ผมเปล่าเป็นอะไรเลยน่ะ
นธี
แม่เล่นใหญ่เกินไปแล้ว พ่อช่วยผมด้วยน่ะ
อนน
ผมว่าพวกเราพาเขาไปหาหมอเถอะ
ผมพยายามจับเตียงให้แน่นที่สุด
เพราะส่วนขาของผมถูกคู่สามีภรรยาดึงไปแล้ว
ด้วยความอ่อนเพลียมือที่ยึดเนี่ยวตรงหัวเตียงกลับปล่อยอย่างง่ายด่าย
"ทำไมอ่อนแอขนาดนี้เนี้ย!!!!!"
อนน
ก็แกไม่ออกกำลังกายจะแข็งแรงจากไหนกัน
ลิต้า
นธีเชื่อพ่อแม่เถอะลูก
หมอ
คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ
หมอ
แค่อาจจะมีไข้นิดหน่อยนอนพักผ่อนเดียวก็หลายครับ
หมอ
เดียวผมเตรียมยาให้นะครับ
ลิต้า
คุณหมอคะลูกฉัน สมองกระทบกระเทือนหรือเปล่าคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
