เสียงอสนีบาตคำรามกึกก้องเหนือท้องฟ้าสีดำทะมึน เปลวเพลิงสาดส่องทั่วสมรภูมิกลางหุบเขาปีศาจ เบื้องล่างคือกองทัพอันเกรียงไกรของ จอมมาร เวลคาซาร์ ผู้ปกครองเผ่าพันธุ์ปีศาจ ผู้นำแห่งความมืดที่ยืนหยัดต้านศัตรูอยู่หน้าบัลลังก์ของตน

"เวลคาซาร์! ถึงเวลาจบสิ้นความชั่วร้ายของเจ้าแล้ว!"

เสียงตะโกนก้องมาจากยอดของเนินเขา เหล่าผู้กล้าทั้งเจ็ดยืนตระหง่านในชุดเกราะเปล่งประกาย พวกเขาคือความหวังสุดท้ายของมนุษย์ นักรบ ศาสตราจารย์เวท มิโกะศักดิ์สิทธิ์ มือธนูเงามายา นักฆ่าล่องหน นักดาบผู้กล้าหาญ และนักบวชแห่งแสง—สุดยอดนักรบของโลกมนุษย์ที่ได้รับพลังจากเทพเจ้า

"เหอะ... ผู้กล้าอย่างพวกเจ้าคิดว่าจะล้มข้าได้งั้นหรือ?"

เวลคาซาร์แสยะยิ้ม แม้ว่ากองทัพปีศาจของเขาจะอ่อนแรงลง แต่ตัวเขาเองยังไม่คิดยอมแพ้ เขาเป็นจอมมารผู้แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ และเขาจะไม่ให้เหล่ามนุษย์ชี้นำจุดจบของเขา

ภายใน ปราสาทมารอันมืดมิด ขุนพลปีศาจทั้งเจ็ดคุกเข่ารายงานสถานการณ์ให้เขาฟัง

อารันซัส – อสูรครึ่งมังกร หัวหน้ากองทัพปีศาจผู้ภักดีที่สุด

เมลิซา – ราชินีเงามายา มือสังหารไร้ร่องรอย

บัลทราซาร์ – นักรบยักษ์ที่ไร้พ่าย

ลูเธียน – นักเวทอาคมดำ ผู้ควบคุมเวทคำสาป

ซีเรน่า – ปีศาจโลหิต ผู้ใช้มนต์ดูดวิญญาณ

ฟีนริกซ์ – มนุษย์หมาป่าผู้คลั่งไคล้การต่อสู้

เดลฟอส – จอมบัญชาการผู้วางแผนกลยุทธ์ของปีศาจ

"จอมมาร ฝ่าบาท! พวกมันบุกถึงหน้าประตูปราสาทแล้ว!"

แต่ก่อนที่เวลคาซาร์จะออกคำสั่ง เสียงก้องสะท้อนบางอย่างก็ดังขึ้นในอากาศ

"——การเชื่อมโยงเสร็จสมบูรณ์ กำลังทำการเคลื่อนย้าย——"

"อะไร!?"

ทันใดนั้น แสงสีม่วงมหาศาลพลันปกคลุมทั้งปราสาท เสียงกรีดร้องของเหล่าปีศาจดังระงม กำแพงมืดดำสั่นสะเทือน ก่อนที่ทุกสิ่งจะถูกกลืนเข้าสู่ความว่างเปล่า

———

เมื่อเวลคาซาร์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือท้องฟ้าสีฟ้าสดใส แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาผ่านเมฆขาว

"ที่นี่...?"

เขากวาดตามองรอบตัว ปราสาทของเขายังคงอยู่ แต่ไม่ใช่ในหุบเขาปีศาจอีกต่อไป เบื้องหน้าคือทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา ไม่มีร่องรอยของสงคราม ไม่มีเหล่าผู้กล้า ไม่มีเสียงกรีดร้องของทหาร

เขา... และปราสาทมารทั้งหลัง ถูกพามายังโลกที่เขาไม่รู้จัก

"หึ... น่าสนใจ"

ข้างหลังเขา ขุนพลทั้งเจ็ดลุกขึ้นยืน พวกเขามองรอบตัวด้วยความสับสน แต่ไม่มีใครแสดงความหวาดกลัว ทุกคนรอเพียงคำสั่งของจอมมาร

"พวกเราอาจถูกพามายังโลกที่ไม่คุ้นเคย... แต่ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด" เวลคาซาร์แสยะยิ้ม "ข้าก็คือจอมมาร และโลกนี้จะต้องสยบแทบเท้าข้าเช่นกัน"

ท้องฟ้าโปร่งใส ไร้เมฆหมอกที่เคยปกคลุมปราสาทแห่งความมืด เสียงสายลมพัดผ่านทุ่งหญ้ากว้าง เหล่าปีศาจที่เคยชินกับความมืดและกลิ่นเลือดต่างรู้สึกถึงบรรยากาศที่แตกต่างออกไป

"ที่นี่มันที่ไหนกันแน่…"

เวลคาซาร์ยืนอยู่บนระเบียงปราสาท สายตากวาดมองทัศนียภาพเบื้องหน้า ทุกสิ่งรอบตัวดูสงบเงียบเกินไป ไม่มีสงคราม ไม่มีเสียงโหยหวนของปีศาจ ไม่มีเงาของผู้กล้าที่เคยเป็นภัยคุกคาม

แต่เขารู้ดีว่าความสงบนี้อาจเป็นเพียงภาพลวงตา

"หากเราถูกส่งมาที่นี่ได้ ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าจะไม่มีสิ่งอื่นถูกส่งตามมา"

เวลคาซาร์หันกลับไปมองเหล่าขุนพลทั้งเจ็ดที่รอคำสั่ง

"สิ่งแรกที่เราต้องทำคือปิดบังปราสาทของเรา"

ขุนพลทั้งหมดเงียบลงทันที ก่อนที่ ลูเธียน นักเวทอาคมดำจะก้าวออกมา

"ฝ่าบาทจะใช้เวทพรางปราสาทหรือ?"

"ไม่ใช่แค่พราง แต่ข้าจะให้มัน จมดิน" เวลคาซาร์กล่าวเสียงเรียบ "เราจะเปลี่ยนมันให้เป็นดันเจี้ยนใต้ดินเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาจากผู้คนของโลกนี้"

"โฮ่... ความคิดไม่เลว" อารันซัส หัวหน้ากองทัพพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

"งั้นข้าจะเสริมเวทพรางพลังเวทให้" ลูเธียนว่าพลางร่ายอาคมทันที

เวลคาซาร์ก้าวไปยังใจกลางของโถงบัลลังก์ ยื่นมือออกมา ก่อนจะเริ่มร่ายเวทวงแหวนขนาดใหญ่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นใต้พื้นปราสาท พลังเวทสีดำทมิฬแผ่ซ่านออกมาทั่วบริเวณ

"จงสยบลง... และหลอมรวมเป็นเงามืด"

ทันใดนั้น พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน กำแพงปราสาทมารค่อย ๆ ถล่มลงสู่ใต้ดิน ราวกับถูกกลืนหายไปใต้พื้นดินลึก

เพียงไม่นาน ปราสาทมหึมาที่เคยตั้งตระหง่านก็หายไป เหลือเพียงทุ่งหญ้ากว้างและปากทางเข้าขนาดเล็กที่ดูคล้ายกับทางเข้าของดันเจี้ยนธรรมดา

"สำเร็จแล้ว..."

เวลคาซาร์พยักหน้าอย่างพอใจ

"ต่อไป พวกเจ้าจะออกสำรวจพื้นที่โดยรอบ" เวลคาซาร์กล่าวต่อ

"ขอรับ!" ขุนพลทั้งหมดคุกเข่ารับคำสั่ง

"จำไว้ เราไม่รู้ว่าโลกนี้เป็นอย่างไร พวกเจ้าห้ามเปิดเผยตัวตน ห้ามใช้พลังเกินจำเป็น และที่สำคัญ อย่าดึงดูดความสนใจ"

ขุนพลแต่ละคนได้รับคำสั่งให้กระจายตัวออกไปสำรวจในทิศทางต่าง ๆ

อารันซัส และ บัลทราซาร์ ไปทางภูเขาทางทิศเหนือ สำรวจพื้นที่และดูว่ามีอาณาจักรใดตั้งอยู่หรือไม่

เมลิซา และ ฟีนริกซ์ ไปทางป่าทางทิศตะวันตก ลอบสังเกตสังคมของเผ่าพันธุ์อื่น

ซีเรน่า และ เดลฟอส ไปสำรวจเส้นทางการค้าทางทิศตะวันออก

ลูเธียน อยู่ดูแลดันเจี้ยนและเตรียมมาตรการป้องกันเพิ่มเติม

"มีสิ่งใดผิดปกติให้กลับมารายงานทันที" เวลคาซาร์กล่าว "เราต้องรู้ว่าโลกนี้เป็นแบบไหน ก่อนจะตัดสินใจว่าควรทำอย่างไรต่อไป"

เหล่าขุนพลพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายออกไป ปราสาทมารอันยิ่งใหญ่ถูกซ่อนไว้ในเงามืด ขณะที่จอมมารและขุนพลของเขาเริ่มต้นการเฝ้าสังเกตโลกใหม่ที่พวกเขาถูกส่งมา