น้องของอิรุมะคุง ยินดีที่ได้รู้จักครับ
1
อิรุมะ
อึก! //ดันไม่ให้ตู้เก็บปลาเปิดออก
อิรุมะ
[ป่านนี้คารุกิจะเป็นไงบ้างนะ]
ย้อนกลับไปเมื่อ 1 อาทิตย์ก่อน
คารุกิ
จะไม่ให้ไปด้วยจริงๆหรอ?
อิรุมะ
อ่ะ เดี๋ยวให้ลูกอม 10 เม็ด
อิรุมะ
อยู่บ้านอย่าดื้ออย่าซนนะ //ลูบหัวคารุกิ
คารุกิ
จะอยู่บ้านไม่ดื้อไม่ซน! //พยักหน้า
อิรุมะ
[คารุกินี่ชอบลูกอมมากเลยแฮะ]
อิรุมะ
[แต่เราจะกลับได้ต้องจัดการเรื่องพวกนี้ก่อน] //เหงื่อตก
ตปก.ช
ตรงนี้ฉันฝากให้นายจัดการด้วย!
ตปก.ช
อย่าให้มันหล่นลงมานะ!
อิรุมะ
คะ ครับ! //หันไปตอบ
ตปก.ช
ถ้ามันพังลงมาฉันจะหักค่าพาร์ทไทม์นายครึ่งหนึ่ง
เขาถูกบังคับให้ทำงานบนเรือประมงมากุโร่
พ่อแม่ของเขาเป็นคนนิสัยไม่ดีที่ไม่ยอมทำงาน
ดังนั้นเขากับน้องต้องทำงานแทน
แต่เขาก็ไม่อยากให้น้องต้องมาทำงาน
จึงอาสาทำเองทั้งหมดโดยไม่ให้น้องรู้
ถึงน้องจะไม่ใช่น้องแท้ๆแต่เขาก็รักมาก
อิรุมะ
ถ้าได้เงินพาร์ทไทม์แค่ครึ่งเดียวลำบากแน่
อิรุมะ
ต้องทำให้ได้! จะได้เอาตังค์ส่วนนึงไปซื้อลูกอมให้น้อง คารุกิต้องดีใจมากแน่ๆ
ระหว่างที่เขาตกใจปนสงสัยปลาในตู้ก็หล่นลงมา
ปลาหล่นลงมาเต็มไปหมด ไม่ว่าจะทางไหน
ยกเว้นตัวหนึ่งที่เกือบโดนหน้าเขา
อิรุมะ
[ไม่เห็นเจ็บเลย] //ค่อยๆลืมตา
สิ่งที่เห็น คือ ปลาตรงหน้าลอยอยู่ ไม่สิ เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง
รู้ตัวอีกทีเขาก็พบกับใครสักคนและตัวเขาก็ถูกมัดพร้อมกับน้องข้างๆ-
อิรุมะ
คารุกิ! //หันไปมองอย่างรวดเร็ว
คารุกิ
เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันนานเลย
อิรุมะ
คารุกิมาอยู่ที่นี่ได้ไง!!?
คารุกิ
ก็ถูกคนนั้นจับมางะ //หันหน้าไปทางชายปริศนา
คารุกิ
ว่าแต่พี่มีลูกอมมั้ย?
???
...//โยนกระดาษสองใบไปแปะตัวทั้งสองคน
พร้อมๆกับเวลากลับมาเดินตามปกติ
2
และพวกเขาทั้งสามที่ลอยอยู่บนอากาศ
ทั้งสองคนถูกเชือกสีทองที่ติดกับบาเรียอะไรสักอย่างดึงให้ลอยตามชายตรงหน้า
อิรุมะ
เอ๋? //หันไปมองคารุกิ
อิรุมะ
คารุกิน้องพี่ อยากกินลูกอมหรอ?!
อิรุมะ
แป๊บนะ //เอาเท้าหยิบลูกอมที่กระเป๋าเสื้อแล้วใช้ปากแกะเปลือกออกและยื่นให้โดยใช้เท้าจับที่ด้ามลูกอม
คารุกิ
ขอบคุณครับพี่ //อ้าปากงับลูกอม
คารุกิ
[..ไหนบอกว่าไม่มีไง?]
อิรุมะ
[น้องขอบคุณล่ะ! น่ารักจังดูเวลากินนี่สิ!]
อิรุมะ
[อยากถ่ายรูปเก็บไว้จัง!~💕]
อิรุมะ
[เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งคิดอย่างนี้สิ!!] //ส่ายหัว
อิรุมะ
[ตะ แต่น้องหลับตาพริ้มเวลากิน!]
อิรุมะ
[ไม่ได้ๆ!] //ส่ายหัว
อิรุมะ
[เราต้องสนใจกับสถานการณ์ตรงหน้า-]
คารุกิ
อร่อยมากเลย นี่รสอะไรอ่า
อิรุมะ
[อ้ากกกก น้องน่ารักที่สุด!!]
อิรุมะคุงพ่ายแพ้ต่ความคิดโดยสมบูรณ์
???
ฉันสร้างมันขึ้นมาเพื่อให้นายสามารถเข้าใจภาษาปีศาจ
???
สึซึกิ อิรุมะ
สึซึกิ คารุกิ
???
เพราะฉันเป็นปีศาจก็ต้องใช้เวทมนตร์ได้อยู่แล้ว
ซัลลิแวน
ชื่อของฉันคือซัลลิแวน
ซัลลิแวน
อิรุมะ คารุกิเอ๋ย
ซัลลิแวน
พ่อแม่พวกนายขายวิญญาณของพวกนายให้ฉันยังไงล่ะ
ซัลลิแวน
หึหึหึหึ //หัวเราะ
อิรุมะ
พ่อแม่ของผมขายวิญญาณให้กับปีศาจ?
อิรุมะ
เรื่องแบบนั้น....โอะ....
อิรุมะ
[ที่จริงแล้วพวกเขาจะ..น่าจะ..]
คารุกิ
ก็คิดว่านิสัยแย่นะ แต่ไม่คิดว่าขนาดนี้
อิรุมะ
[น้องฉันโตขึ้นมาหน่อยแล้วสินะ สามารถแยกว่าใครดีใครไม่ดีได้แล้ว!]
อิรุมะ
[พี่ล่ะภูมิใจ น้องที่พี่เลี้ยงมากับมือ] //น้ำตา(ทิพ)ไหล
ปีศาจที่ชื่อซัลลิแวนพาเหาะมาได้ซักพักก็เห็นปราสาทหลังหนึ่งอยู่ไม่ไกล
ซัลลิแวน
นั่นคือคฤหาสน์ของฉัน
คารุกิ
[คฤหาสน์? ข้างในจะมีลูกอมมั้ยนะ]
อิรุมะ
คุณคิดจะทำอะไรกับพวกผมเหรอครับ? //ดิ้นๆ
คารุกิ
พี่ น่ากลัว //มองอิรุมะ
อิรุมะ
ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องน้องเอง! //เปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็ว
คารุกิ
รักพี่ที่สุดเลย //ยิ้มหวาน
อิรุมะ
พี่ก็รักน้องที่สุด //ยิ้มหวาน
อิรุมะ
//ได้สติเพราะเสียงของน้อง
อิรุมะ
ว้ากกกกกกกกกก //ช่วยร้องแข่งน้อง
อิรุมะ
เอ๋? //นั่งบนเก้าอี้กับคารุกิ
คารุกิ
...? //นั่งบนเก้าอี้กับอิรุมะ
ตอนนี้พวกเราทั้งสองอยู่ในห้อง ห้องหนึ่ง
ตรงหน้าของพวกเขา ซัลลิแวนคุกเข่าจับมือทั้งสองคน
ซัลลิแวน
ช่วยมาเป็นหลานชายของฉันได้มั้ย?
3
ซัลลิแวน
ที่จริงแล้วฉันอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด //ลุกขึ้นพูด
ซัลลิแวน
มันเป็นความฝันของฉันมาตลอดที่จะมีหลาน! //ร้องไห้
ซัลลิแวน
ฉันอิจฉาเลวีและเบลีอัลทีเอาแต่อวดหลานๆของเขา //ลงไปคุกเข่าจับมือทั้งสอง
ซัลลิแวน
ฉันจะซื้อของที่ต้องการให้ทุกอย่างแล้วก็อ้อนฉันด้วยนะ //จับเก้าอี้
ซัลลิแวน
นะๆ //เอาหน้าเข้าใกล้
คารุกิ
อย่าเข้าใกล้พี่ของผมมากสิ //เอามือดันหน้าซัลลิแวนออก
อิรุมะ
[นะ น้องปกป้องฉัน!!! งุ้ย~น่ารัก~] //💘ปักกลางใจ
อิรุมะ
ตะ แต่ว่าผมถูกขายแล้วใช่มั้ย?
อิรุมะ
พวกผมมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธด้วยหรอ?
ซัลลิแวน
ฉันจะเคารพการตัดสินใจของพวกเธอ
ซัลลิแวน
ถ้าไม่ต้องการจะปฏิเสธก็ได้ //เศร้า
อิรุมะ
[ใช่แล้วน้อง!] //หันไปมองคารุกิ
อิรุมะ
[น่ารัก! จะอยู่กับพี่สินะ!!]
อิรุมะ
[ที่ผ่านมา...ฉันไม่เคยปฏิเสธใครเลย!]
สิซึกิ อิรุมะเป็นคนที่มีจิตใจดี
เมื่อใดก็ตามที่เขาถูกขอให้ทำอะไรบางอย่าง..
หรือเรื่องที่ไม่ได้ขอร้องก็ตาม..
แม้แต่ในสถานการณ์ที่ไม่สมเหตุสมผล..
เขาจะยอมรับไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามและไม่สามารถปฏิเสธได้
เขาเป็นคนที่ดึงดูดมากถึงแม้เขาจะรู้สึกเสียใจ
อิรุมะ
[แต่ว่า...] //ก้มหน้า
อิรุมะ
[สถานการณ์แบบนี้ด้วย..]
อิรุมะ
[ปกติต้องปฏิเสธสินะ]
อิรุมะ
[ถ้าปฏิเสธแล้วไม่เป็นอะไรล่ะก็...] //เงยหน้ามอง
อิรุมะ
[งืออออ น้องกอดเราล่ะ~🥰]
อิรุมะ
[อยากให้กอดนานๆเลย~♡(> ਊ <)♡]
ซัลลิแวน
นั่นคือเหตุผลที่ฉันใส่ทุกอย่างลงในคำขอนี้! //ร้องไห้
ซัลลิแวน
คิดว่าเป็นการช่วยเหลือชายชราที่กำลังจะตายเถอะ
คำที่มีผลต่อความหนักแน่นของอิรุมะ
อิรุมะ
[ฮืออออ ขอโทษนะคารุกิ! พี่หนักแน่นไม่พอ]
อิรุมะ
[กลายเป็นหลายชายของปีศาจไปซะแล้ว]
หลังจากใช้ชีวิตผ่านความโชคร้าย 14 ปี
มีนิสัยไม่ว่าอะไรก็ยอมรับหมด
ซัลลิแวน
เท่านี้ก็ตัดสินใจเรียบร้อย..
ห้องพลันเปลี่ยนกลายเป็นห้องนอนสุดหรูหรา
อิรุมะ
นะ นะ นี่มันอะไรกันครับ
ซัลลิแวน
สำหรับหลานทั้งสองที่น่ารักของฉัน
ซัลลิแวน
อ่ะ พวกเธอจะนอนด้วยกันหรือแยกกัน?
อิรุมะ
[นะ นะ น้องนอนกับฉัน..]
อิรุมะ
[ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะได้นอนกับน้องอีกน้ำตาจะไหล นี่เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตเลย!!!]
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
