นรกมันก็แค่ชื่อน้ำพริก!
EP1. ทำภารกิจ
*สถานที่ที่มักมีเหล่ากลุ่มคนอาชีพสีเทามาอาศัยอยู่ และแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน*
| การ์มิว |
แต่ไอหมอนั่นมันไป
ไหนของมันวะ!!
เสียงฝีเท้าดังไปทั่วตามทางเดิน ชายผู้นี้เหมือนจะกำลังตามหาใครบางคน ก่อนหยุดอยู่ที่หน้าร้านคาสิโน
| การ์มิว |
แฮ่กๆ... ไอ้...
| นาร์ |
ใช่ครับๆ ผมขอเพิ่มเงินเข้าไปอีก– อาเด๊ะ...?
มิวเปิดประตูมาก็เจอกับนาร์ที่คุยเรื่องให้ใส่เงินเพิ่มเข้าไปทันที พร้อมทั้งสบตากันแล้วก็เงียบไปสักพัก จากนั้นนาร์ก็วิ่ง!–
| การ์มิว |
ไอ้กร๊วกเอ้ย!! จะไปไหน!
// วิ่งตามไป
| นาร์ |
คุณพนักงานครับ อย่าลืมใส่เงินเข้าไปในตู้นะคร้าบ
// ตะโกนบอกจากไกลๆ
พร้อมทั้งหนีสิ่งกีดขวาง
| การ์มิว |
เวลาแบบนี้ยังจะ...!!?
| การ์มิว |
ติดการพนันอีกรึไงวะ!!!
// กระโดดผ่านตู้หมุน
| นาร์ |
มันทำได้ยังไงวะน่ะ...???
// หันมาดู
*การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะเด็กๆ อย่าไปเลียนแบบกันล่ะ!*
หลังวิ่งสร้างความปั่นป่วนมาได้สักพัก นาร์ก็มาสุดที่ประตูลิฟต์ที่เปิดอยู่
| นาร์ |
ลักกี้~♪ // เข้าไปข้างใน
| นาร์ |
// ก่อนกดสวิตช์ขึ้นรัวๆ
| การ์มิว |
เห้ย! จะรอไม่ฟังเรื่องงานเลยรึไง!! ไอ้เวรเอ้ย!!!
| นาร์ |
รอฟังให้ฉลาดล่ะคับ 😉
หลังจากนั้นมิวก็ส่งเรื่องงานไปให้นาร์ผ่านทางสมาร์ทโฟน แล้วนัดมาเจอกันอีกทีตอนทุ่มหนึ่ง
| นาร์ |
ช่วงหน้ารู้กับนาร์✨
| นาร์ |
สำหรับคนแบบมิวนะครับ
| นาร์ |
เขาเป็นพวกที่จะโกรธง่ายๆ และก็หายเร็ว เพราะงั้น...!
| นาร์ |
แค่หนีให้ได้ก็พอครับ!
ณ เวลาประมาณ 1 ทุ่มตรง ที่สถานีรถไฟแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น พร้อมกับตัวของชายผมม่วงที่ยืนพิงกำแพงเล่นเกมรอใครบางคนอยู่
| การ์มิว |
เกมนี้เล่นไงเนี่ย...
| นาร์ |
ง่ายๆ ก็แค่ขยับนิ้วซ้าย ขวา หน้า หลัง ไง!
// ได้ยินเสียงมาแต่ไกลๆ
| การ์มิว |
... // ปิดเกมแม่ง
| การ์มิว |
มาก็ดี แล้วเอ็ง...
| การ์มิว |
อ่านรายละเอียดมายัง?
| นาร์ |
แน่นอนว่าอ่านไปแล้ว!
| นาร์ |
ก็แค่กำจัดเศรษฐีหน้าใหม่ที่ยักยอกทรัพย์มาเลยรวยทิ้งใช่ป่าว~
| การ์มิว |
ลักษณะเด่นคือ ผมสีดำ
| นาร์ |
ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล🌊
| การ์มิว |
และในตอนนี้...
| นาร์ |
อยู่ด้านหลังพวกเรา😆
ภาพจากมุมมองบนอากาศ จะเห็นได้ว่าพวกเขายืนคุยกันอยู่ตรงเสาที่อยู่หลังเศรษฐีท่านนั้นพอดี
| การ์มิว |
ซึ่งแน่นอนว่าคงได้ยินพวกเราอย่างแน่นอน ใช่ไหมล่ะ คุณทัตซึ...
ชายที่น้ำเสียงต่ำ ดูเป็นผู้ใหญ่ขี้โหวกเหวกโวยวาย ล้มลงกับพื้นเพราะตกใจกับสิ่งที่ทั้งสองคุยกัน
| นาร์ |
จัดการเลยดีไหมพวก~
// คว้าปืนออกมาทางกระเป๋ากางเกง
| การ์มิว |
อย่าเพิ่งทำอะไร–
| นาร์ |
ไม่รอคำตอบด้วย~
// เล็งอยากแม่นยำ
จากนั้นก็ยิง–
| นาร์ |
อ่ะล้อเล่น😆 ดูหนังมากไปรึเปล่า ยังไม่ได้ใส่กระสุนสักหน่อย ถ้าไม่งั้นจะเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงรึไง~
| การ์มิว |
เห้อ.... จริงๆ เลย
“ ...อ-อย่าทำอะไรช-ชั้นเลย.. ”
ชายวัยกลางคนลุกขึ้นมา ก่อนรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
“ ฮะฮ่า! รู้แล้ว!! ยังไงพวกแกก็ไม่กล้าฆ่าชั้นอยู่แล้วนี่!!– ”
| การ์มิว |
ใครบอกให้ไป...
เสียงใส่กระสุนดังขึ้นอย่างเร็ว ทัตซึหันมาอย่างผวา ก่อนที่กระสุนจะออกมาจากปืนโดยความเร็วเพียงไม่กี่วิ
| การ์มิว |
เอาล่ะ... ทีนี้ก็จะได้คุยกันสักที เสียเวลามามากพอแล้ว
| การ์มิว |
สิ่งที่ช่วยลุงยักยอกเงินคือพวกคนตายใช่รึเปล่า?
“ ช-ชั้นไม่บอกหรอกโว้ย!! ”
*ผู้วายชนม์ / พวกคนตาย / ปีศาจ ความลับระดับโลก : สิ่งมีชีวิตจากนรก ที่ใช้สื่อกลางเป็นมนุษย์ผู้มีความคิดชั่วร้ายในการมายังโลกมนุษย์ แต่ปัจจุบันยังไม่ทราบเหตุผลที่พวกมันทำลายบ้านเมือง*
| การ์มิว |
ขอปืนหน่อยดิ๊..
| การ์มิว |
ส่งดีๆ เว้ยไอ้บ้า // รับได้อย่างถนัดมือ
มิวค่อยๆ เดินไปทางที่ลุงล้มลงเลือดอาบบันได ก่อนใช้ปืนจ่อเข้าไปตรงที่หน้าของลุง
| การ์มิว |
ถ้าไม่ตอบเดี๋ยวจะได้รับบริการพรากชีวิตเดี๋ยวนี้แหละ ไม่ต้องรอแก่หรอก
| การ์มิว |
โอ๊ะลืมไป แก่อยู่แล้วนี่
“ ... ค-ครับ.. ใช่ครับ.. ”
เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
| การ์มิว |
วิธีเรียกของเอ็งล่ะ?
*วิธีเรียกผู้วายชนม์ของแต่ละคนจะต่างกัน แต่ก็มีกรณีที่เหมือนกันอยู่*
ลุงมองหาอะไรบางอย่าง ก่อนจะนำเลือดของตัวเองลงไปป้ายที่หน้าผากเป็นรูปดวงตาอย่างฉุกละหุก
| นาร์ |
แค่กๆ!! // ไอพร้อมสะดุ้ง
ลุงเรียกอะไรบางอย่างออกมาจากร่างกาย มันมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ทุกอย่าง แต่ตัวมีสีดำ และหน้าตาที่มีแค่ดวงตาเพียงลูกเดียว
| วิล |
ต้องการอะไรล่ะครับ
| วิล |
ถึงเรียกกระผมออกมา?
“ ก็แค่ฆ่ามันทิ้งไงวะ!! ”
ลุงทัตซึสั่งคำสั่งอย่างรีบร้อน ก่อนพยายามคลานออกจากจุดๆ นั้น
| วิล |
คำสั่งนั้นถือว่าไม่ได้ระบุตัว เพราะงั้นแล้ว~ // ชี้นิ้วไปทางทัตซึ
ร่างกายของทัตซึหยุดทำงานลงอย่างฉับพลัน ร่างนั้นค่อยๆ ร่วงลงมาจากบรรไดทางขึ้น และหล่นลงสู่พื้นสถานีรถไฟในที่สุด
| การ์มิว |
xิบหายแล้วหว่ะ...
| นาร์ |
ในคีบอร์ดของตัว
ผมยังไม่หายนะ~
| นาร์ |
แต่ก่อนอื่น ขอปืนคืน~
| การ์มิว |
ก็ได้ แล้วอาวุธอื่นที่มีอ่ะ? // ปาปืนไปให้
| นาร์ |
เอาเป็นลูกซองแล้วกัน กระสุนมีสองนัด // รับคืน
| นาร์ |
// หยิบออกมาจากกระเป๋าใต้เสื้อคลุม บรรจุกระสุน และส่งไปให้
| การ์มิว |
เอาแค่นั้นก็พอ // รับมา
| วิล |
เป็นการเป็นงานดีนี่
| วิล |
แต่คิดว่าแค่ปืนนั่นจะทำอะไรผมได้เหรอครับ?
| การ์มิว |
อย่างน้อยก็คงทำให้แกเจ็บได้แหละ!
| การ์มิว |
... // หันไปมองนาร์
| นาร์ |
สองนัดรวด ✨
// ยิงไปแล้ว
| การ์มิว |
เฮ้อไอนี่จริงๆ เลย...
| นาร์ |
ไอ... จะเรียกคนก็ไม่ได้
| นาร์ |
ไอปีศาจเมื่อกี้อยู่ๆ มันก็หายตัวไปแล้ว!
เมื่อมิวหันมาก็พบว่าผู้วายชนม์ หรือจะเรียกว่าปีศาจเมื่อกี้หายตัวไปแล้ว และกระสุนสองนัดที่นาร์ยิงไปก็หายกลายเป็นไอควันดำซะงั้น
| n |
เรื่องแบบนี้ไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านเยอะไหม
| n |
วันอัปเรื่องไม่แน่นอน
| n |
ส่วนเรื่องแนะนำตัวละครก็คงจะต้องมีอ่ะแหละ
*สส. = ส่วนสูง
นน. = น้ำหนัก*
ชื่อ : การ์มิว / มิว
อายุ : 31
สส. / นน. : 177 / 53
สิ่งที่ชอบ : ของหวานเย็นๆ
เช่นพวกไอติม น้ำแข็งใส
สิ่งที่ไม่ชอบ : นาร์
ความสามารถ : การตอบสนองไว และการกระโดดสูงระดับไม่เหนือมนุษย์
| n |
ต่อด้วยไอต้าวนาร์คุง!
ชื่อ : นาร์
อายุ : 37
สส. / นน. : 173 / 54
สิ่งที่ชอบ : การลงทุนในความเสี่ยง เงินตรา และการ์มิว ( แบบเพื่อน )
สิ่งที่ไม่ชอบ : การทดลอง และสิ่งหน้าเบื่อ อย่างวิทยาศาสตร์
ความสามารถ : ทักษะที่สามารถใช้ปืนอย่างรวดเร็ว และเต็มกำลัง
ชื่อ : วิล
อายุ : ??
สส. & นน. : 201 / 65
สิ่งที่ชอบ : ตระเวนไปทั่วตามพื้นโลก
สิ่งที่ไม่ชอบ : ความเจ็บปวด
ตำแหน่ง : ผู้วายชนม์ / ปีศาจผู้ครองอำนาจแห่งการสั่งการ
ความสามารถ : ยังไม่เปิดเผย
End. ตอนที่ 1 ของ
บทที่ 1 ภารกิจล่าปีศาจ วิล
EP2. ตรวจสอบภารกิจ
หลังจากเหตุการณ์การหนีไปได้ของผู้วายชนม์ เรื่องนี้ก็ได้แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นเรื่องขึ้นมาสักพักในกลุ่มของผู้ล่าผู้วายชนม์ แต่พอผ่านไปสักพักเรื่องก็จาง เพราะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้บ่อย
ณ มหานครใต้ดิน ( อีกแล้ว ) ที่ทางขึ้นไปยังโลกภายนอก เวลาปัจจุบัน 3 ทุ่มครึ่ง หลังจากเหตุการณ์ของตอนที่แล้วไปได้ 2 ชั่วโมง 30 นาที
*ทางขึ้นไปยังโลกภายนอกเชื่อมกับสถานีรถไฟต่างๆ ทั่วโลก แต่สถานที่ที่ไม่มีสถานีรถไฟส่วนใหญ่จะใช้การเดินทางทางน้ำแทน*
| การ์มิว |
คิดว่าภารกิจจะสำเร็จปะ?
// กำลังเดินขึ้นบันได
| นาร์ |
ไม่โดนเฉ่งก็โดนด่า~
// เดินตาม
| การ์มิว |
ไม่ต่างกันอ่ะแหละ
| การ์มิว |
แต่หัวหน้าพวกเราก็นะ...
| นาร์ |
ช่าย~ // มันไม่ได้ฟังหรอก พูดไปเรื่อย
| การ์มิว |
ว่าแต่ไอตัวเมื่อกี้ล่ะ?
| การ์มิว |
มีอะไรตรงส่วนไหนดูผิดสังเกตบ้างรึเปล่า?
| นาร์ |
แต่มัน.. ไม่รู้สิ
| การ์มิว |
แล้วเรื่องไรอ่ะ?
| นาร์ |
ไอ้ตัวตาเดียวตะกี้อ่ะ...
| นาร์ |
มันมีชื่อสลักบนข้อมือข้างซ้ายอะดิ๊ ชื่อว่า"วิล"มั้งนะ
| การ์มิว |
พวกนั้นมีชื่อด้วยเหรอ??
| การ์มิว |
เพื่อความเท่หรือไง?
| นาร์ |
อาจจะใช่ก็ได้..!! 😉
| การ์มิว |
นาร์ ดูเหมือนว่าตอนนี้เราจะมากันถึงแล้วล่ะ...
ทัังสองเดินขึ้นบันไดกันมาจนสุดทาง เจอกับประตูบานหนึ่ง ก่อนเปิดออกไปแล้วพบเข้ากับทางเดินขึ้นบันได ( ขึ้นบันไดอีกละ ) ที่หมุนเป็นวงกลมขึ้นไปข้างบน
*ประตูของมหานครใต้ดินนั้นถูกทำให้คนจากด้านนอกมองเห็นเป็นแบบเดียวกับกำแพง เข้าได้เฉพาะคนที่มีกุญแจเท่านั้น ซึ่งไอสองตัวนี้มันมีแน่นอน*
| การ์มิว |
เมื่อไหร่พวกเขาจะทำทางขึ้นดีๆ กันซักที... ต้องขึ้นตั้งสองครั้งเนี่ย....
| นาร์ |
ก็งบส่วนใหญ่เอาไปลงที่คลังอาวุธไม่ใช่ไง?
| นาร์ |
เพราะงั้นชั้นเลยได้ใบอนุญาตครอบครองปืนถูกกฎหมายด้วยนี่นา~ 😆
| การ์มิว |
ชอบจังนะปืนเนี่ย...
| การ์มิว |
// เดินขึ้นไปข้างบนต่อ
| นาร์ |
ก็มันดีนี่นา~ การถือปืนโดยไม่ถูกสงสัยเนี่ย~ // ตามต้อยๆ
| การ์มิว |
พูดได้เหมือนตัวร้ายโรคจิตในคดีฆ่าคนเลยหว่ะ
| นาร์ |
แต่ปัจจุบันตัวชั้นก็กลับตัวไปแล้วน่ะนะ... // พูดเบาๆ
| การ์มิว |
ห้ะ..? พูดอะไรนะพอดีได้ยินไม่ค่อยชัด??
| นาร์ |
เปล่าๆ คิดไปเองแหละ
| นาร์ |
คนกลัวผีก็ย่อมคิดไปเองเป็นธรรมดาอะเนอะ~
| การ์มิว |
ไม่ได้กลัวโว้ย!–
มิวเปิดประตูแล้วพบเข้ากับสถานีรถไฟสักแห่งของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งไม่ใช่ที่เดียวกันกับรอบที่แล้ว
และรถไฟก็จอดรอพวกเขาอยู่พอดี เมื่อทั้งสองเห็นดังนั้นจึงเข้าตัวรถไฟไป หลังจากนั้นรถไฟก็เริ่มเคลื่อนตัวไป ก่อนพวกเขาค่อยๆ เดินตามหาช่องรถไฟที่มีคนเพียงคนเดียว
| การ์มิว |
ตามรายงานที่ระบุไว้... เหมือนสถานีนี้ในเวลานี้คนจะไม่ค่อยมีสินะ
| นาร์ |
เพราะงั้นพวกเราสองคนคงหาตัวเจอได้ง่าย~!
| การ์มิว |
// เดินมาเรื่อยๆ
หยุดลงที่ช่องหนึ่ง ก่อนมองไปรอบๆ และยืนพิงกำแพงเท่ๆ มองหญิงตาบอดท่านหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร ส่วนคนในช่องนี้นั้นดูเหมือนจะมีแค่พวกเค้าสามคน
| เฟล |
การ์มิว... ตัวเจ้าคงรู้ใช่ไหมว่าข้าเรียกมาทำไม?
| การ์มิว |
เออ... หัวหน้าครับ.. หยุดใช้คำโบราณก่อนจะได้ไหม..?
| เฟล |
อุตส่าห์เก็ก หมดเท่เลยนะชั้นเนี่ย... เฮ้ออออ
| นาร์ |
// ยืนเป็นตัวประกอบ
| เฟล |
งั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
| เฟล |
นายรู้ใช่ไหมว่าถ้าปล่อยปีศาจพวกนั้นไปมันอาจจะไปทำร้ายคน..?
| เฟล |
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะการ์มิว ลองตอบชั้นสิ..???
| เฟล |
อธิบายให้ชั้นฟังสิ..??
| เฟล |
เหตุผลโง่ๆ ที่ทำให้ภารกิจผิดพลาดน่ะการ์มิว?
| การ์มิว |
ผมมันอ่อนหัดเองครับ..
| เฟล |
ถ้าสมมุติมันเกิดออกไปฆ่าผู้คนในเมืองใหญ่จะรับผิดชอบไหวไหม??
| การ์มิว |
ผมไม่สามารถรับผิดชอบเรื่องอะไรกับเหตุการณ์นี้ได้เลยครับ
| เฟล |
ที่จะพูดมีแค่นั้นจริงใช่ไหม.. การ์มิว..?
| การ์มิว |
ไม่ครับ! ที่ผมทำได้...
| การ์มิว |
คือกำจัดมันก่อนที่มันจะทำเรื่องเลวร้ายมากกว่านี้ครับ..!
| เฟล |
ภารกิจครั้งนี้ยังไม่จบ พวกนายน่ะสามารถทำเสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้วด้วย
| นาร์ |
( ครึ่งหนึ่งนั่นก็คือสังหารเศรษฐีลงไปแล้วไงล่ะ ✨ )
| เฟล |
การว่าจ้างจะยังดำเนินต่อไปใน 5 วันนี้ และเริ่มนับตั้งแต่เที่ยงคืนของพรุ่งนี้
| เฟล |
แต่ถ้าไม่สำเร็จ...
| เฟล |
เรื่องค่าเสียหายเดี๋ยวชั้นรับผิดชอบแทนพวกนายเอง
| การ์มิว |
// หันหน้าไปมอง
*รถไฟหยุดลง จอดเข้ากับอีกสถานี*
| เฟล |
ยังไงความถูกต้องก็คือความถูกต้อง...
| เฟล |
หัวหน้าก็ต้องทำตัวให้สมเป็นหัวหน้า... // ลุกเดิน และวางไม้เท้าลงพื้น
| เฟล |
และพวกนายเองก็ไม่ได้ผิดด้วย... // เดินออกไป
เมื่อเธอออกไปแล้ว ประตูรถไฟก็ปิดลง แล้วเคลื่อนตัวไปยังสถานีต่อไปอีกครั้ง โดยที่ทิ้งความรู้สึกพูดไม่เข้า คายไม่ออกเอาไว้
| การ์มิว |
สุดท้ายก็เข้าอีหรอบนี้อีกแล้วเหรอ... นาร์..
| นาร์ |
นางก็คงทำตัวดุด่าไปงั้นแหละ.. เรื่องนั้นพวกเรารู้ดีอยู่แก่ใจ
บรรยากาศโดยรอบค่อนข้างเงียบ
และเป็นอย่างนั้นอยู่พักใหญ่
| นาร์ |
เอาล่ะ... เรารีบๆ ไปทำงานให้เสร็จกันเถอะ!!
| การ์มิว |
เปลี่ยนอารมณ์ไวเหมือนกันนี่ แต่ก็ไปกันเถอะ
หลังจากทั้งคู่พูดอย่างนั้นไป ทั้งคู่ก็เดินออกจากรถไฟเมื่อมาจอดยังสถานีต่อไปทันที
และมุ่งตรงไปหาทางทิศเดียวกับบริษัทที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักเท่าไหร่ทันที
| การ์มิว |
แล้วไอนาร์อ่ะ–
| นาร์ |
ลุงครับไปส่งบริษัทเครือย่อยที่สี่ของบริษัทยาสมุนไพรทีครับ ผมให้เลยร้อยดอลลาร์!
“ มันมีด้วยเหรอไอหนู– แล้วเอ็งพร้อมจะไปยังอ่ะ? ”
| การ์มิว |
// กระโดดข้ามสิ่งกีดขวางมาเข้ารถลุง
| นาร์ |
แต่ไปสองคนครับลุง!! // ขึ้นรถตามหลังมิว
ลุงใช้เวลาเปิดเพลงสักพักหนึ่ง ก่อนซิ่งรถไปตามท้องถนนอย่างรวดเร็ว และแน่นอนว่างานนี้มีอ้วก!!
| การ์มิว |
เห้ยๆ ลุงขับดีๆ!!
| นาร์ |
อย่าฟังมันลุง! ทำให้มันสุดเหวี่ยงไปเลย!! // กดหัวมิว
| การ์มิว |
เดี๋ยวเจอแน่ไอ้นาร์!!
| การ์มิว |
// พยายามดิ้นให้หลุด
| นาร์ |
ห-เห้ย!– // มือลื่นหัวมิวล้มคว่ำพื้นรถในขณะที่รถกำลังขับอยู่
| การ์มิว |
ลุงขับเบาๆ สิเว้ย! ดูไฟด้วยเห้ยๆๆ!! // ใช้ขาข้างหนึ่งทับไอ้นาร์
| นาร์ |
ลุงอย่าฟังมันเยอะ– อั้ก!! // โดนเหยียบอย่างแรง
พอเจอทางโค้งลุงเราแม่งก็ดริฟรถอย่างเซียนเลย~
และในจังหวะนั้นทำให้ขามิวสะดุดตัวนาร์ล้มลงไปอีกคน
| นาร์ |
ได้โอกาส! // พลิกตัวกลับมายันมิวด้วยมือ และดูลุงโชว์เทพต่อ
แน่นอนว่ามิวนั้นเมื่อลงรถมาก็อ้วกแตกอ้วกแตน ส่วนนาร์นั้นดูค่อนข้างสนุกกับอะไรอย่างงี้ จึงยื่นบัตรเชิญลุงเข้าแก๊งค์ด้วย
| นาร์ |
เห้ยลุง! ถ้าอยากซิ่งโดยไม่สนไฟจราจร และถูกกฎหมายเข้าแก๊งค์เราได้–
| การ์มิว |
หยุดเลยๆ ไอ้นี่! // ลากคอไอ้นาร์ไปหน้าบริษัท
| การ์มิว |
ส่วนเงินโอนให้แล้วเว้ยลุง!
| นาร์ |
ถ้าจะเข้าแก๊งค์ติดต่อมาได้~ // โดนลากคอ
ลุงเช็คเงินในบัญชีที่เมื่อครู่ให้สองคนนั้นดู ( ส่วนนี้ไม่ได้ปรากฏในเรื่อง ) และพบว่าถูกโอนเข้ามาเป็นจำนวนเงิน 45,000 เยน
"บริษัทเครือย่อยที่สี่ของบริษัทยาสมุนไพร"
| การ์มิว |
ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาอีกนะเนี่ย...
| นาร์ |
บริษัทเครือย่อยที่สี่ที่นี่น่ะไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในหมู่คนธรรมดาหรอกนะ!
| การ์มิว |
เพราะงั้นลุงเค้าเลยถามไงว่ามีด้วยเหรอ...
| นาร์ |
แต่พวกนักล่าตามมหานครใต้ดินน่ะรู้จักกันดี!
| การ์มิว |
เพราะอีกชื่อของมันคือ...
"สมาคมข้อมูลแห่งประเทศญี่ปุ่น"
| การ์มิว |
และพวกเราก็จะมาหาข้อมูลจากที่นี่ด้วย..
| นาร์ |
พูดฉากแนะนำสถานที่แบบนั้นให้ใครฟังน่ะ??
| เวลาปัจจุบัน 22:18 นาที |
เวลาในการทำภารกิจเหลือ 5 วัน กับอีก 1 ชั่วโมง 42 นาที
| n |
มีเรื่องที่ไอ้เราลืมบอก
| n |
ความสามารถ หรือสิ่งอื่นๆ ของแต่ละคนที่บอกไปในครั้งที่แล้วน่ะ บางอย่างก็ไม่ได้ระบุเอาไว้นะ
| n |
อย่างเช่นไอต้าวนาร์คุง
| n |
ตัวเขามีความสามารถลับที่ไม่ได้ระบุในครั้งที่แล้วคือ "โชคดี" นั่นเอง!!
| n |
ส่วนความสามารถที่ไม่ได้บอกอันอื่นๆ ไปคิดหรือลองหาเอาเองแล้วกัน 😆
| n |
แต่บางครั้งอาจมีบอกผ่านเนื้อเรื่องมาให้ เฉพาะอันสำคัญๆ น่ะนะ!
| n |
แนะนำตัวคุณเฟล พูดแรง แต่ดันใจดีซะงั้น ?!
ชื่อ : เฟล
อายุ : 42
สส. / นน. : 163 / 49
สิ่งที่ชอบ : ช่วยเหลือผู้อื่น แม้ตนจะตาบอดก็ตาม
สิ่งที่ไม่ชอบ : พวกคนไม่ดีที่มีอำนาจ
ตำแหน่ง : หัวหน้าหน่วย
ความสามารถ : ประสาทการรับรู้ที่เหนือกว่ามนุษย์ไปแล้วหลายเท่า และความสามารถในการฟันดาบสูง
End. ตอนที่ 2 ของ
บทที่ 1 ภารกิจล่าปีศาจ วิล
EP.3 หาข้อมูล
เรื่องราวต่อจากตอนที่แล้ว พวกเขาทั้งสองมายืนบ่นๆ อะไรกันไม่รู้หน้าบริษัทเครือย่อยที่สี่ และอีกชื่อของมันคือ สมาคมข้อมูลแห่งประเทศญี่ปุ่น
*สมาคมข้อมูลนั้นมีอยู่ทุกประเทศ และสิ่งที่สามารถสังเกตได้คือจะมาในรูปแบบบริษัทย่อย หรือโรงแรมที่คนไม่ค่อยเข้ากัน แต่จุดร่วมคือไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในหมู่คนธรรมดา*
| การ์มิว |
แล้วเมื่อไหร่เราจะเข้าไปอ่ะ..?
| นาร์ |
ถ้างั้นไปกันเลย! // โดนลากคออยู่ได้แต่พูด
| การ์มิว |
ปล่อยให้ก็ได้ // ปล่อยมือจากคอเสื้อนาร์
| นาร์ |
!? // ล้มลงที่พื้น แต่ใช้ศอกยันไว้ได้ก่อน
| นาร์ |
เห้ย–! ทำดีๆ ก็ได้ เดี๋ยวหัวได้แตกกันพอดี!!
| การ์มิว |
รีบๆ ตามมาละกัน // ไม่รอเดินเข้าบริษัทไปละ
| นาร์ |
รอหน่อยก็ดีนะพวก..!
มิวเดินเข้าไปก่อน และหลังจากนั้นนาร์จึงค่อยพยุงตัวเองตามมิวไปต้อยๆ
ระหว่างทางมิวได้ให้บัตรที่บ่งบอกว่าเป็นพวกเดียวกันกับอีกฝั่ง แล้วนาร์ก็ยืนประกบข้างกับมิว
“ ต้องการยาแบบไหนเหรอคะ? ”
พนักงานถาม
| การ์มิว |
ขอเป็นยาเม็ด...
| นาร์ |
และต้องการอย่างเร่งด่วน!!
พนักงานพูดต่อ
“ ทางเราส่งรายงานไปให้ทางเบื้องบนแล้วค่ะ... และเชิญทั้งสองท่านขึ้นลิฟท์ไปชั้นห้า ห้องรับยาค่ะ ”
| การ์มิว |
ไปกันนาร์ // เดินนำไปยังข้างหน้าตัวลิฟต์
| นาร์ |
รับทราบ~ // ตามต้อยๆ
*สิ่งที่ทั้งสามคนพูดคุยเมื่อกี้คือรหัสลับ เพราะถึงแม้ว่าจะมีคนรู้จักที่นี่น้อย แต่ก็ยังมีคนธรรมดาอยู่ดี เพราะงั้นจึงต้องสื่อสารกันแบบพิเศษ*
ถึงจริงๆ ไม่บอกและให้คนอ่านเดากันจะสนุกกว่าก็เถอะ เพราะมันทำให้บรรยากาศเสียน่ะนะ
ทั้งสองขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ห้า ซึ่งภายในลิฟต์นั้นก็ไม่ได้มีเพียงพวกเขาสองคน เพราะงั้นจึงต้องอยู่กันเงียบๆ และไม่ให้คนธรรมดาเข้ามายุ่งเกี่ยว
เมื่อลิฟต์หยุดที่ชั้นที่ห้า ทั้งสองจึงออกมาพร้อมกัน จากนั้นจึงเร่งฝีเท้าตามหาห้องรับยา เมื่อเจอก็เข้าไปก่อนปิดประตูไว้ให้แน่น
| การ์มิว |
เมื่อกี้มันอะไร..?
| การ์มิว |
น่าอึดอัดเป็นบ้า...
| นาร์ |
ชั้นเกลียดการอยู่เงียบๆ..~
| ริโอะ |
เป็นพวกคุณสองคนใช่มั้ย! ที่ติดต่อกันมา..??
| การ์มิว |
ขอรับยาแบบพิเศษนะ
| ริโอะ |
รู้สึกดีใจจังเลยนะ~ ทั้งๆ ที่พวกคุณไม่ได้สังกัดอยู่ในญี่ปุ่นแท้ๆ แต่กลับจำรหัสลับของพวกเราได้!
| ริโอะ |
ตัวผมริโอะ! ยินดีที่ได้พบ
| การ์มิว |
ชั้นการ์มิว ส่วนอีกคน...–
| การ์มิว |
เป็นสัตว์น่ะ...
| นาร์ |
ห้ะ!?.. // หันมองมิว
| การ์มิว |
ใช่ไหมไอสัตว์..?
| นาร์ |
กล้าดียังไงมาว่าคนที่สิบปีจะมีสักหนกันเล่า!!
| การ์มิว |
งั้นชั้นยี่สิบปีหน
ภายในห้องถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าด้านหลังของตัวคุณริโอะจะมีเอกสารมากมายก่ายกองทับซ้อนกันอยู่เป็นจำนวนมาก มากจนใช้ตานับไม่ได้
| ริโอะ |
( อาฮ่าฮ่าฮ่า~ แบนพวกมันสองตัวทิ้งเลยดีมั้ยนะ )
| ริโอะ |
คุณลูกค้าครับ...
| การ์มิว |
ว่า- มีอะไร..?
| นาร์ |
เอ้าคุณจะห้าสิบปีหนรึเปล่าครับเนี่ย..??
| ริโอะ |
หยุดทำตัวไร้มารยาทเถอะครับ รีบๆ บอกธุระมาสักที
| การ์มิว |
เอางั้นก็ได้ครับ..
| การ์มิว |
// กลับสู่สภาพปกติ และมานั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกัน
| นาร์ |
อะแฮ่มๆ // ลุกขึ้นยืนอยู่ข้างๆ มิว
| นาร์ |
เมื่อกี้ถือว่า relax ไปนะครับคุณริโอะ ส่วนตัวผมมีชื่อว่า!!—
| การ์มิว |
เขาชื่อว่านาร์ และไม่รู้จะบอกชื่อรอบสองไปทำไม
| นาร์ |
// มุขไม่ฮา เงียบดีกว่า
| ริโอะ |
ถ้างั้นเรื่องที่ต้องการจะหาในตอนนี้คืออะไรครับ..?
| การ์มิว |
เกี่ยวกับปีศาจตนหนึ่ง... มันหนีจากพวกผมไปได้
| การ์มิว |
แต่มันก็เพิ่งผ่านมาได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง.. คงจะยังหาอะไรไม่เจอ
| การ์มิว |
ช่วยลองสืบให้พวกผมหน่อยได้ไหมถึงชื่อของไอปีศาจตัวนั้น
| ริโอะ |
งี้นี่เองครับ..มีชื่อ–
| ริโอะ |
เมื่อกี้คุณว่ามีชื่อใช่มั้ย!!?
| การ์มิว |
แล้วมันทำไมล่ะ?
| ริโอะ |
เข้าขั้นแย่เลยล่ะครับ...
| ริโอะ |
แล้วชื่อของมันคืออะไรล่ะครับในภาษาอังกฤษ..?
| การ์มิว |
จะรู้ไปทำไมล่ะครับ..?
| นาร์ |
"Will" ครับ // แย่งตอบ
| การ์มิว |
ไอ้.. // หันไปมอง
| ริโอะ |
ก็ดีครับถ้าอยู่อันที่ 3 และอยู่ท้ายๆ ตารางเลย... ค่อยรู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อยนึง
| การ์มิว |
แล้วไอเรื่องปีศาจมีชื่อนี่คืออะไรล่ะครับ? มันเกี่ยวกับตัวอักษรตรงไหน??
| นาร์ |
มิวว่าไงชั้นว่างั้น!
*เข้าสู่ช่วงเรียนรู้เพิ่มเติมจากท่านอาจารย์ริโอะ*
| ริโอะ |
ระดับของพวกปีศาจพวกเนี่ยมันมีอยู่ด้วยกัน 4 ระดับ
| ริโอะ |
ซึ่งสามารถเรียกแทนทั้งสี่ระดับด้วยคำว่า "ปีศาจ" ได้ เพราะเข้าใจง่ายกว่า
| ริโอะ |
และระดับทั้งสี่สามารถแบ่งเรียกเต็มๆ ได้ตามนี้
| ริโอะ |
และลำดับที่จะเรียกต่อไปนี้ จะเรียงจากอ่อนไปเก่ง
ก็แค่พวกผู้วายชนม์ปกติ ใช้ปืนหรือดาบก็จัดการได้
ไม่ค่อยปรากฏออกมา แต่ส่วนใหญ่จะมีชุดเกราะอยู่เสมอ ถ้าพบปีศาจสวมเกราะก็จำไว้ได้เลยว่าเป็นพวกองครักษ์
ระดับ 3 ปีศาจผู้ครอบครองอำนาจ
ความเก่งจะเริ่มจากตัวอักษรที่สลักอยู่บนสักส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย ซึ่งถ้าเรียงจากเก่งสุดไปหาอ่อนแอที่สุด จะเริ่มจากตัวอักษร A-Z
และพวกนี้จะมีพลังอำนาจของตัวเอง ซึ่งค่อนข้างโกง อีกทั้งยังสามารถมอบพลังให้กับรุ่นต่อไปได้อีก จึงเป็นพวกที่รับมือได้ยาก
ระดับ 4 เหล่ามหาบาปทั้ง 7
พวกนี้ไม่ปรากฏตัวในโลกมนุษย์แบบสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะงั้นจึงมีแค่ไม่กี่คนที่เคยได้พบเห็นเหล่ามหาบาปทั้งเจ็ด และด้วยเหตุนี้ทำให้คาดเดาพลังไม่ได้แน่ชัดเหมือนอันอื่นๆ
| ริโอะ |
แล้วคืออะไรรู้ไหม..!?
| ริโอะ |
ไอพวกระดับ 2 3 และ 4 เนี่ย มันมีชื่อกันทุกตัว แล้วยังแปลงกายเป็นคนมาอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้อีก..!!
| การ์มิว |
พอจะเข้าใจอยู่นะ
| การ์มิว |
พูดง่ายๆ คือ
"งานนี้ไม่รอดก็ร่วง"งั้นสิ
| นาร์ |
แต่ไอตัวที่เจอมันมีชื่อสลักอยู่นะ! ✨ // นึกออก
| การ์มิว |
ที่ไอนั่นมันมั่นใจขนาดนั้นคงเพราะ...
| นาร์ |
เพราะผมเป็นคนเจอเองคับชื่อสลักนั่นน่ะ! 😆
| ริโอะ |
คงจะอยู่ระดับ 3 และเป็นตัว W ด้วย... // ลุกไปค้นหาเอกสารที่กองๆ อยู่ด้านหลัง
| การ์มิว |
นาร์... เอ็งคิดว่างานนี้เราจะรอดกันป่ะ..?
| นาร์ |
แน่นอน!! // พูดคุยซุบซิบระหว่างรอ
| การ์มิว |
แน่นอนนี่หมายความว่ายังไงวะไอ้นาร์..??
| ริโอะ |
อันนี้ก็ไม่ใช่... อันนี้ก็รายงานสถานการณ์ของหัวหน้า
| ริโอะ |
อ่า... อยู่ๆ ก็อยากกลับไปเล่นมุข relax กับไอพวกนั้นเลย...
| การ์มิว |
นี่คุณริโอะ..?
| การ์มิว |
เราสามารถถามคุณริโอะ หรือคุยกับคุณตอนหาได้รึเปล่า...??
| ริโอะ |
ผมแยกประสาทได้... // ค้นต่อไป
| การ์มิว |
คุณ.. อยู่ตำแหน่งไหนแล้วอยู่ในอันดับที่เท่าไหร่ในประเทศญี่ปุ่นเหรอ..??
| ริโอะ |
ผมเป็นรองหัวหน้ากลุ่มที่อ่อนที่สุดในญี่ปุ่น... // ขยันตามหาเอกสาร
| การ์มิว |
รอง..? // มองนาร์
| นาร์ |
หัวหน้า!? // มองมิว
ไอ้สองคนนี้ที่ยังเป็นแค่ลูกน้องคนสนิทหัวหน้าอยู่เลย
| นาร์ |
แล้ว.. ไอ้มหาบาปอะไรนั่นมีจริงมั้ยเหรอ??
| ริโอะ |
เรื่องนี้ยังหาคำตอบให้ไม่ได้หรอกนะ...
| ริโอะ |
แต่ถ้าเป็นลำดับ 3 เมื่อหลายปีก่อนก็เจออยู่เยอะ...
| ริโอะ |
ตอนนั้นหัวหน้าพวกนายก็เข้าร่วมการปราบลำดับ 3 ครั้งใหญ่ด้วยนะ..
| นาร์ |
มิวว่าไง! ผมก็ว่า
อย่างงั้นแหละ!! ✨
| การ์มิว |
ก็ตามนั้นแหละคุณริโอะ
| การ์มิว |
แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จ–
| การ์มิว |
งั้นขอฟังรายงานนั้นหน่อยสิคุณริโอะ..?
| ริโอะ |
เรียกคุณแล้วด้วย ว้าว~
| การ์มิว |
ก็เรียกนานละนะ..?? เอาเถอะ รีบๆ บอกมาได้แล้ว...
| ริโอะ |
จากรายงานลำดับ w นั้นส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่กลัวความเจ็บปวด จึงง่ายต่อการจัดการมากกว่าตัวอื่น
| ริโอะ |
แต่ลำดับ w นั้นมีความสามารถในการกลายเป็นสิ่งของได้ด้วย จึงสามารถอำพรางต่อภัยอันตรายได้
| ริโอะ |
ส่วนอำนาจของลำดับ w นั้น คาดเดาจากข้อมูล และตนก่อนๆ ที่ปรากฏ คาดเดาว่าเป็นการควบคุมคนด้วยเงื่อนไขบางอย่าง แต่ปัจจุบันไม่ได้ทราบเงื่อนไขนั้น
| ริโอะ |
เพิ่มเติม ลำดับ w ชอบมาเข้าร่วมการล่าปีศาจพวกเดียวกันเอง เพื่อสร้างความเชื่อใจในหมู่คนล่าปีศาจอีกทีหนึ่ง
| ริโอะ |
แล้วก็ไปได้แล้วพวกเอ็งอ่ะ!! หมดเวลาทำงานตั้งนานแล้วโว้ย!!!
เมื่อพูดจบทั้งสองก็ถูกไล่ออกมาเลย และจากนั้นจึงมายืนคุยกันเรื่องเป้าหมายอีกครั้งหน้าบริษัทแห่งนี้
*กลุ่มล่าปีศาจไม่จ่ายเงินกันก็ได้ เพราะมันไร้ค่าสำหรับกลุ่มพวกเขา*
| การ์มิว |
ที่ตอนนี้ตัวมันหายไปเพราะกลายเป็นสิ่งของนี่เอง...
| นาร์ |
พอจะมีไฟขึ้นมาเลย!
| การ์มิว |
เพราะอะไรถึงมีไฟล่ะนั่น..?
| นาร์ |
เพราะถ้าเป็นไปตามที่คนเมื่อกี้บอกล่ะก็นะ!!
| นาร์ |
แสดงว่าไอเจ้านั่นมันยังคงอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นอยู่ ✨
| การ์มิว |
และน่าจะเป็นระยะใกล้เคียงกับสถานีนั้นงั้นสินะ...
“ ไปกันต่อ!! / ไปกันต่อ ”
| เวลาปัจจุบัน 23:42 นาที |
เวลาในการทำภารกิจเหลือ 5 วัน กับอีก 0 ชั่วโมง 18 นาที
เวลาทำงานสมาคมข้อมูลนั้น เริ่มจากช่วงเวลา 14:00 - 23:40
| n |
ขอเปลี่ยนจากผู้ล่าปีศาจ
เป็น "ฮันเตอร์ แทนน้า
| n |
แล้วก็จากนี้จะไม่มีแนะนำตัวละครให้แล้วด้วย!
| n |
แต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มันไม่สุดเลยอ่า—
End. ตอนที่ 3 ของ
บทที่ 1 ภารกิจล่าปีศาจ วิล
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
