ผมมีความรักที่หวานมากๆเเฟนกับผมเรารักกันมากผมคบกับเธอจะถึง2ปีเเล้วผมตั้งเป้าหมายไวเกับเธอหมดเเล้วเเต่......เหตุการณ์นี้เนี้ยมันทำไห้ผมจำได้เเบบลืมไม่ลงเลย ในทุกวันผมก็จะขับรถไปหาเเฟน เป็นบางครั้งผมก็จะซื้อของอะไรไปฝากตลอด ถึงเเม้เธอจะไม่ได้สั่งผมก็ตาม เเต่มีวันวันหนึ่ง...ผมรอเเฟนมาอีกฝั่งหนึ่งของถนน "มีรถเยอะมาก" ผมตะโกนบอกเเฟน "ดูรถดีๆเธออย่าพึ่งข้ามมา" เเฟนผมพูด"เค้าดูอยู่" "...."

จู่ๆ.....เธอก็ข้ามมาเเต่...ทันใดนั้นมีรถกระบะคันหนึ่ง..ขับไวมากๆชนเธออย่างจัง..ผมรีบผลักเธออดไม่ทัน..."ผมไปช่วยเธอไม่ทัน".... ผมช็อคกับเหตุการที่เกิดขึ้น "ผมรนรานมาก"เเฟนของผมหมดสติไปเเล้ว"ผมมือสั่นมาก...ผมพยายามโทรรถพยาบาล...ผมร้องเสียงหลงกับกอดเธอไว้เเน่น..ใช่ครับผม"สติหลุดไปเเล้ว ณ ตอนนั้น ผมทำอะไรไม่ถูกเลย จนกระทั่ง รถพยาบาลมาเเล้วผมรีบอุ้มตัวเเฟนของผมขึ้นรถพยาบาล....พยาบาลบอกผมว่าเเฟนของผม"ไม่รอดเเล้ว"..เธอบาดเจ็บหนักเกินไป เกินกว่าที่คนๆหนึ่งจะมีสติเเละตื่นขึ้นมาได้เเล้ว ผมรับฟังอย่างเต็มใจ เเละทันใดนั้น ผมก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนักอีกครั้งหนึ่ง ในตอนนั้น...."ใช่ครับ"ผมเคยบอกกับตัวเองไว้เสมอว่า ผมจะดูเเล ปกป้อง เเละรักษาผู้หญิงคนนี้ คนที่ผมรักอย่างสุดหัวใจเอาไว้ให้ดีที่สุด เเละรักษาเธอเอาไว้เสมอ

เเต่ในวันนั้น ผมกลับทำมันได้ไม่ดีพอ ทำไมถึงต้องเป็นเธอ..จนถึงทุกวันนี้ ผมคิดกับตัวเองเสมอ ว่าถ้าในวั้นนั้น ถ้าหาก คนที่ข้ามถนนไปหาเธอไม่ใช้เธอเเต่เป็นผมเองที่ไป ทุกๆอย่างมันคงจะดีกว่านี้.... ผมไม่เคยที่จะไม่คิดถึงเธอเลยสักวัน เเต่เรื่องมันก็ผ่านไปนานมากๆเเล้วล่ะ.....เธอเคยบอกกับผมเอาไว้ว่า ในอนาคตของเราสองคน เธออยากจะสร้างครอบครัว ซื้อบ้านบนภูเขาในที่ๆสงบ เเละมีครอบครัว มีลูกสาวตัวเล็กตัวน้อยที่น่ารักเเละเเสนจะซุกซนด้วยกัน...ผมหวังว่าอย่างนั้นสักวัน...เเต่ไม่มีอีกเเล้วล่ะ"...."เพียงเเต่ว่าถ้าหากชีวิตหน้ามีจริง ผมก็อยากจะขอให้ผมได้เจอกับเธออีกสักครั้งหนึ่ง เพื่อที่ผมจะได้บอกกับเธอออกไปว่า "ผมคิดถึงเธอที่สุด คิดถึงทุกวัน สิ่งที่เเย่มากที่สุดคือ ผมกำลังจะเเต่งงานกับเธอ555มันน่าตลกใช่ไหม

ผมไม่รู้จะเอายังไงต่อกับชีวิตนี้เเล้ว "มันดิ่งสุดๆผมนึกอะไรไม่ออกเลย "ผมปล่อยตัวเองเเบบผมไม่เอาไรเเล้วชีวิตนี้ คือเเบบ"ผมนอนซึมเก็บตัวไม่ไปเจอสังคมไม่ไปทำงาน คือเเบบ"ชีวิตผมนี้มันโครตจะ"เเย่" ใช่ครับเอาจริงๆนะ คือเเบบผมจะเเต่งงานกับเธอเเล้วอ่ะ คือผมเครียดมาก ผมกินเหล้าทุกๆวันเลย เเบบยังไงอ่ะ เเล้วพอประมาณเวลาก็ผ่านไปเป็นปี ผมนึกย้อนคิดไปว่าเเฟนผมคงโกรธมากๆท่าเห็นผมในสภาพตอนนี้ ผมเลยคิดว่าผมต้องผ่านมันไปไห้ได้ "555" ผมจะทำได้หรอ..

1ปีผ่านไป

.

ผมสัมผัสได้กับชีวิตที่เริ่มต้นใหม่ครับ ผมสัญญากับตัวเองไว้ว่าผมต้องมีความสุข เพราะเเฟนผมน่าจะหวังอย่างงั้น ผมไม่อยากไห้เธอทุกข์ ผมอยากไห้เธอมีความสุข "สิ้นเสียงจากคำพูดของผม ผมเลยตัดสินใจจบชีวิตตัวเองครับ ผมนั่งคิดตั้งนาน ผมพยายามเเล้ว ผมพยายามเเล้วจริงๆ ผมคิดถึงเธอมาก ผมไม่รู้จะมีชีวิตยังไงต่อเเล้วผมเครียดมากๆ

คือผมกับเธอตั้งเป้าหมายในชีวิตด้วยกันเเล้ว เราจะเเต่งงานกันในเร็วๆนี้ ผมจำเรื่องราวต่างไปในชีวิตได้เลย ผมพยายามที่จะปรับตัวเเต่หลายครั้งเราก็ทะเลาะกัน บางทีก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ใช่ครับ ผมเเทบไม่ค่อยจะสนใจเเฟน ผมมุ่งเเต่งาน นั่นเเหละครับผมไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตนี้เเล้ว ผมอยากจะบอกเธอว่า "ขอโทษ" ขอโทษจริงๆ"

ผมได้ปิดชีพตัวเองโดยการยิง ผมรักเธอมากจริงๆท่าชาติหน้ามีจริงผมขอไห้ได้คู่กับเธออีก ผมสัญญาว่าจะรักเธอเพียงผู้เดียว "

.

ผมอยากจะบอกกับเธอว่าผมรักเธอ ผมรักเธอมาก็จริงๆ ผมเครียดมากๆผมรู้สึกว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตนี้ดี

ผมยังจำรอยยิ้มของเธอได้ ผมจำได้ว่าเธอยิ้มสวยมากไหม ใีความสุขมากที่ได้เห็นเธอยิ้มเเบบนี้ เธอยิ้มน่ารักสดใสมากๆมันทำไห้ผมมีเเรงในการทำงานเลย ผมรู้สึกดีมากๆ ผมอยากจะบอกกับเธอว่าผมขอบคุณที่มีเธอเข้ามาในชีวิตผมอยากจะบอกอีกว่าผมขอบคุณมากจริงๆ... อยากจะบอกอีกว่า ขอโทษที่เเย่ ขอโทษที่ดูเเลเธอไม่ได้ ขอโทษที่เป็นเเฟนที่เเย่ ขอโทษที่เเย่ ขอโทษทุกๆอย่าง

ผมขอโทษจริงๆครับ

ผมตัดสินใจคิดดีเเล้วผมตัดสินใจ จะปิดชีพตัวเอง ผมได้ลั่นไกลเเละยิงตัวเองครับ .

ขอบคุณที่มารับฟังชีวิตของผมนะครับ

จากคนที่รักมากคนนึง

...----------------

...