บุปผาของคริสเตียน
chapter 1
ตันหยง เจ้าของร้านดอกไม้แห่งนี้กำลังจัดดอกไม้พลางยิ้มไปด้วย เพราะว่าวันนี้น้องชายของตนจะมาเยี่ยม
ด้วยความที่ที่เรียนของน้องชายของตันหยงนั้นห่างจากบ้านหลายกิโล น้องชายของเขาจึงตัดสินใจหาหออยู่แล้วมาเยี่ยมเขาช่วงหยุดแทน
เนส
ตันหยงเสร็จยัง//เดินออกมาดู
เนส เพื่อนสนิทของตันหยง ทั้งคู่รู้จักกันมาได้5ปีแล้ว ทั้งคู่สนิทกันมาก มากขนาดที่กล้าจะเล่าเรื่องทุกๆเรื่องของตัวเองให้อีกคนฟัง
ตอนที่ตันหยงอยากเปิดร้านแรกๆ พอนำไปเล่าให้เนสฟัง เนสก็สนับสนุนเต็มที่พร้อมกับมาช่วยงานอีกด้วย
ทั้งคู่เข้ามาในร้านก่อนจะจัดแจงร้านอีกสักพัก
ตันพยงเดินออกมาหน้าร้านก่อนจะทำการพลิกป้ายร้านเพื่อแสดงให้เห็นว่าร้านได้เปิดแล้ว
เมื่อพลิกป้ายเสร็จตันหยงก็กลับเข้าไปในร้าน ไม่นานนักก็มีลูกค้าเดินเข้ามาในร้าน
กรุ๊งกริ๊ง~
(เสียงกระดิ่งร้าน)
ตันหยง
ยินดีต้อนรับครับ//ยิ้ม
ตันหยง
วันนี้ก็มาคนแรกอีกแล้วนะครับ
ตัวประกอบ
วันนี้ปู่ขอดอกลิลลี่นะตันหยง
ตันหยง
ปู่ไปนั่งรอแป๊ปนึงนะครับ
ตันหยง
ยืนนานๆเดี๋ยวจะปวดหลังเอา
ตัวประกอบ
เออๆ//เดินไปนั่ง
ไม่นานนักตันหยงที่เดินไปหยิบดอกไม้ก็เดินกลับมาที่
เคาน์เตอร์พร้อมกับถามคุณปู่ลูกค้าประจำของเขา
ตันหยง
ห่อเหมือนเดิมใช่ไหมครับ
ตัวประกอบ
จัดดอกไม้ตามที่ตันหยงจัดเลย
ตันหยงทำการจัดดอกไม้ ไม่นานนักเนสที่ไปหยิบบัวรถน้ำหลังร้านก็เดินมาเห็นคุณปู่พอดีจึงเข้ามาทักทาย
ตัวประกอบ
เออๆ หวัดดีๆ//รับไหว้
เนส
วันนี้ก็มาไวเหมือนเดิมเลยนะครับ
ตัวประกอบ
ลูกค้าคนแรกของพวกเอ็ง
ก็ต้องเป็นปู่สิว่ะ
เนส
วันนี้ปู่มาซื้อดอกอะไรหรอครับ//นั่งข้างๆ
ตันหยง
เสร็จแล้วครับ//ยิ้ม
ตัวประกอบ
เท่าไหร่หล่ะ//ค่อยๆลุก
ตัวประกอบ
//เดินมาหน้าเคาน์เตอร์
ตันหยง
250 ครับ//ยื่นช่อดอกไม้ให้
ตันหยง
แต่คุณปู่ผมไม่คิดเงินหรอกครับ
ตัวประกอบ
จะทำแบบนั้นได้ยังไง
ตัวประกอบ
เอาไปๆ//ยื่นเงินให้
ตันหยง
คุณปู่อุตส่าห์เป็นขาประจำผมทั้งที
ตันหยง
อีกอย่างผมจำได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบของคุณปู่กับคุณย่านี่นา
ตัวประกอบ
ตันหยงรับไปเถอะน่า
ตันหยง
งั้นวันนี้ถือว่าผมให้ฟรีเลย
ตันหยง
แต่วันหลังผมจะเก็บเงินตามปกติ
ตัวประกอบ
ขอบใจนะตันหยง//รับช่อดอกไม้มาถือ
เนส
เดินทางปลอดภัยนะครับ//โบกมือลา
ตัวประกอบ
ขอบใจๆ//เดินออกจากร้านไป
ทั้งคู่ได้แต่ยิ้มบางมองคุณปู่เดินออกจากร้านไปก่อนจะมองหน้ากัน
ตันหยง
แต่สิ่งที่เราทำได้ก็มีแค่นี้แหละ
เนส
หวังว่าปู่แกจะไปสุสานอย่างปลอดภัยนะ
เนส
แกยิ่งไม่ชอบขึ้นรถอยู่ด้วย
จริงๆและภรรยาของคุณปู่นั้นเสียไปหลายปีแล้ว แต่คุณปู่ก็มักจะมาซื้อดอกไม้ไปเปลี่ยนที่สุสานของภรรยาของตัวเองทุกวัน เพราะยังอาลัยอาวรณ์กับภรรยาของตนอยู่
คุณปู่ชอบมาซื้อดอกไม้ร้านของตันหยงตั้งแต่เปิดร้านแรกๆ และซื้อเรื่อยๆจนเป็นขาประจำ และจะเป็นคนแรกที่มาซื้อดอกไม้เสมอเพราะ บ้านของคุณปู่อยู่ไม่ไกลจากร้าน
ไม่นานนักก็มีบุคคลใหม่เข้ามาในร้าน
ตันหยง
ต้นหลิว//ดีใจ+รีบวิ่งไปกอด
ต้นหลิว
คิดถึงพี่ที่สุดเลย//กอดตอบ
ตันหยง
เดินทางมาเหนื่อยไหม
ตันหยง
โตขึ้นเยอะเลย//ลูบหัว
ตันหยง
สวยได้แม่มากเลยนะรู้ตัวไหม
ต้นหลิว
พี่ก็ได้แม่เหมือนกันแหละ
ต้นหลิว
ผมนอกจากเพศก็ไม่ได้พ่อเลยสักอย่าง
เนส
ลืมพี่คนนี้ไปแล้วมั้งงงง
ทั้งสามคนมานั่งคุยกันถามสารทุกข์สุกดิบกัน จนไม่นานก็มีลูกค้าเข้ามา ทั้งสามคนช่วยกันขายดอกไม้จนเวลาล่วงเลยมาถึงเวลาปิดร้าน
ตันหยง
//กวาดใบไม้หน้าร้าน
ตอนนี้ร้านได้ปิดลงแล้ว ตันหยงให้ต้นหลิวกลับบ้านไปก่อนเพราะต้นหลิวจะได้กลับไปจัดเสื้อผ้า ส่วนเนสมีธุระด่วนจึงขอออกไปก่อน ตอนนี้จึงเหลือแค่ตันหยงที่อยู่เก็บร้านคนเดียว
ตันหยงที่กวาดใบไม้เสร็จก็กำลังจะเข้าร้านไปแต่หูดันได้ยินเสียงคนหอบหายใจข้างๆร้าน
ตันหยง
เสียงใคร...//พูดเบาๆ
ตันหยงกำไม้กวาดในมือไว้แน่นก่อนจะค่อยๆเดินไปข้างร้าน
ตันหยงทำใจสักพักก่อนจะพุ่งไปที่ข้างร้าน
ตันหยง
ชื่อ: ตันพยง
อายุ: 25 ปี
อาชีพ: เจ้าของร้านขายดอกไม้
เพศ: ชาย
เพศรอง: อัลฟ่า
เนส
ชื่อ: เนส
อายุ: 25 ปี
อาชีพ: หุ้นส่วนร้านขายดอกไม้
เพศ: ชาย
เพศรอง: เบต้า
ต้นหลิว
ชื่อ: ต้นหลิว
อายุ: 21 ปี
อาชีพ: นักศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ปี3
เพศ: ชาย
เพศรอง: โอเมก้า
chapter 2
ตันหยงที่พุ่งเข้ามาถึงกับต้องชะงักเพราะเขาเจอชายคนนี้นั่งพิงกำแพงพร้อมกับหอบหายใจ โดยที่มือซ้ายกำลังกุมแขนขวาที่ตอนนี้เลือดไหลไม่หยุด
คริสเตียน
อึก...อย่ามา...แฮ่ก...ยุ่ง
ตันหยง
จะไม่ให้ยุ่งได้ยังไง!
ตันหยง
คุณกำลังบาดเจ็บอยู่นะ!
คริสเตียน
จิ๊....ใครส่งแกมา...
ตันหยง
ไม่มีใครส่งผมมาทั้งนั้นแหละ
ตันหยง
คุณ! คุณครับ!//เขย่าตัวเบาๆ
ตันหยงตัดสินใจ แบกคริสเตียนขึ้นหลังก่อนจะรีบวิ่งไปล็อคประตูร้านแล้วรีบไปโรงพยาบาลทันที
ตันหยงที่วิ่งเข้าร้องขอความช่วยเหลือพร้อมสีหน้าที่ตื่นตระหนก หมอที่เห็นจึงรีบให้พยาบาลเข็นเตียงมา
เมื่อเตียงมาถึงตันหยงก็ค่อยๆวางอีกคนลงที่เตียงก่อนเตียงจะถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว
เอเดน
ญาติคนไข้รอด้านนอกนะครับ
เอเดน
ครับ หมอจะทำเต็มที่//รีบเข้าห้องฉุกเฉิน
ตันหยงนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉินก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาน้องชายพร้อมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
ต้นหลิวเมื่อรู้แบบนั้นก็จะมาหาตันหยงทันที ตันหยงรู้ดีว่าน้องของตนเป็นคนขี้กังวลตนจึงบอกที่อยู่ของโรงพยาบาลและกำชับให้ต้นหลิวขับรถอย่างระวังตอนมาหาเขา
ตันหยงเก็บโทรศัพท์ไว้ที่กระเป๋ากางเกงดังเดิมก่อนจะมองไปยังประตูห้องฉุกเฉิน
ไม่นานนักต้นหลิวก็วิ่งเข้ามาหาตันหยงที่นั่งอยู่
ต้นหลิว
พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม
ต้นหลิว
คนคนนั้นเป็นใครยังไม่รู้เลย
ต้นหลิว
เขาอาจจะเป็นคนไม่ดีก็ได้นะ
ต้นหลิว
ถ้าเขาทำอะไรพี่ขึ้นมาจะทำยังไง
ตันหยง
อีกอย่างพี่ปล่อยคนที่จะตายไปไม่ได้หรอกนะ
ต้นหลิว
หึ่ย!//พองแก้ม+หันหน้าหนี
ตันหยง
นี่มันเรื่องฉุกเฉินนะ อีกอย่างพี่เป็นอัลฟ่านะ
ตันหยง
พี่ไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย
ต้นหลิว
แต่มันก็อันตรายอยู่ดี!
ตันหยง
พี่รู้ว่าเราเป็นห่วงพี่
ต้นหลิว
ทีหลังระวังตัวบ้างนะ...ผมเป็นห่วง..
ตันหยง
ครับๆ//กอดตอบ+ลูบหัว
ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันสักพักก่อนจะนั่งรอหมออกจากห้องฉุกเฉิน
ไฟห้องฉุกเฉินได้ปิดลงหมอได้เดินออกมาพร้อมกับถอดหน้ากากอนามัยออก
เอเดน
คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ
เอเดน
ผมขอถามได้ไหมครับว่าคุณไปเจอเขาที่ไหน
เอเดน
พอดีเขาเป็นคนรู้จักของหมอนะครับ
ตันหยง
ผมเจอเขาอยู่ข้างร้านผมครับ
ตันหยง
ร้านขายดอกไม้ที่อยู่ใกล้กับสวนสาธารณะหนะครับ
เอเดน
งั้นขอรบกวนคุณช่วยดูแลเขาก่อนได้ไหมครับ
ต้นหลิว
ในเมื่อหมอรู้จักเขาก็แจ้งให้ครอบครัวเขามาดูแลสิ
ต้นหลิว
ไม่ก็คนรู้จักของเขาก็ได้
เอเดน
หมอนี่พ่อแม่เสียไปตอนอายุ18ครับ
เอเดน
ส่วนญาติก็เสียหมดแล้ว
เอเดน
เพื่อนของเขาก็อยู่ที่ต่างประเทศ
เอเดน
หมอเองก็ไม่ได้ว่างมาดู
ตันหยง
(คนอะไรเกิดมาชีวิตรันทดขนาดนี้)
เอเดน
ดูแลแค่ช่วงที่หมอนี่อยู่โรงพยาบาลนี่แหละครับ
เอเดน
ตอนเขาจะออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวหมอจัดการเอง
เอเดน
หมอนั่นอยู่ห้องพิเศษห้อง209นะครับ
ตันหยง
มานี่ต้นหลิว//จับมือต้นหลิว+เดินไป
ต้นหลิว
//หน้ามุ่ย+เดินตาม
ต้นหลิว
ถึงกับต้องใส่เครื่องช่วยหายใจเลยหรอเนี่ย
ตันหยง
น่าจะบาดเจ็บหนักเลยต้องใส่
ต้นหลิว
พี่จะอยู่ดูแลหมอนี่จริงๆหรอ
ตันหยง
ก็คงต้องเป็นงั้นแหละ
ต้นหลิว
เรายังไม่รู้เลยว่าหมอนี่จะได้ออกจากโรงพยาบาลตอนไหน
ตันหยง
เราก็สลับกันมาเฝ้าเขา
ตันหยง
ร้านพี่ให้เนสดูคนเดียวคงไม่ไหว
ตันหยง
ต้นหลิวสลับกับพี่ไปดูร้านด้วย
ต้นหลิว
แต่ผมไม่ชอบหน้าหมอนี่เลย
ตันหยง
หึ เด็กน้อยเอ๊ย//ลูบหัว
ต้นหลิว
ผมโตแล้วเหอะ//หน้ามุ่ย
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สลับกันเฝ้าคริสเตียนที่สลบไปอย่างนั้นโดยวันแรกคนที่เฝ้าคือตันหยง
คริสเตียน
อึก....อื้อ....//ค่อยๆลืมตา
ตันหยง
//เอาของกินมาวางบนโต๊ะ
ตันหยง
เป็นไงบ้าง//รีบเดินมาดูอาการ
ตันหยง
คนที่ช่วยชีวิตคุณไง//กอดอก
คริสเตียน
มีจุดประสงค์อะไรกันแน่
คริสเตียน
ไม่มีใครช่วยคนอื่นเขาฟรีๆหรอกนะ
ตันหยง
ผมไม่มีจุดประสงค์อะไรทั้งนั้นแหละ//นั่งลง
ตันหยง
ผมช่วยเพราะไม่อยากเห็นคนตายต่อหน้า
ตันหยง
เข้าใจ๊//ยักคิ้วใส่
ตันหยง
เมื่อกี้ผมเดินผ่านหมอมา เขาบอกว่าถ้าคุณฟื้นก็ให้เอาเครื่องช่วยหายใจออกเลย
คริสเตียน
//เอาเครื่องช่วยหายใจออก
คริสเตียน
ปล่อย//ปัดมือออก
ตันหยง
ช่วยหยุดทำตัวนิสัยเสียสักที
ตันหยง
นั่นไง//รินน้ำใส่แก้ว
ตันหยง
สงสัยคอแห้ง//ยื่นแก้วน้ำให้
เอเดน
ไม่ต้องตามหรอกครับ//เดินเข้ามา
เอเดน
ผมออกเวรพอดี เลยมาส่องไอตัวดีหน่อย
คริสเตียน
กูออกจากโรงพยาบาลได้ตอนไหน
เอเดน
เขาจะมาดูแลมึงช่วงที่มึงอยู่โรงพยาบาล
เอเดน
อ้อ น้องเขาก็จะมาช่วยดูแลมึงด้วย
เอเดน
กูแจ้งลูกน้องคนสนิทมึงแล้ว
เอเดน
พวกมันกำลังเร่งงานแล้วรีบมา
เอเดน
คงถึงช่วงมึงออกจากโรงพยาบาลพอดี
ตันหยง
เขาจะออกจากโรงพยาบาลได้ตอนไหนหรอครับ
ตันหยง
พอดีพ่อแม่คิดชื่อให้ผมเพราะคิดว่าจะได้ลูกสาว แต่ดันได้ลูกชาย
ตันหยง
แต่พวกเขาไม่รู้จะตั้งชื่อไหนดีเลยลงเอยแบบนี้
ตันหยง
ผมก็แอบอายๆ เป็นอัลฟ่าแต่ชื่อดูคุณหนูมาก
เอเดน
ไอปากหมานั่นชื่อ คริสเตียน นะครับ
เอเดน
ยังไงก็ฝากดูด้วยนะครับ
ตันหยง
เดินทางปลอดภัยนะครับ
เอเดน
ขอบคุณครับ//ยิ้ม+เดินออกไป
ตันหยง
ผมพึ่งออกไปซื้อของกินมาพอดี
ตันหยง
มีของที่คุณน่าจะทานได้อยู่
คริสเตียน
ชื่อ: คริสเตียน
อายุ: 28 ปี
อาชีพ: ----
เพศ: ชาย
เพศรอง: อินิกม่า
เอเดน
ชื่อ: เอเดน
อายุ: 28 ปี
อาชีพ: หมอ
เพศ: ชาย
เพศรอง: อินิกม่า
chapter 3
ตันหยงหยิบอาหารที่ซื้อมาจากเซเว่นออกมาจากถุง เขาเรียงของไว้บนโต๊ะก่อนจะหยิบถ้วยไข่ตุ๋นมา
กลิ่นหอมของไข่ตุ๋นพร้อมกับที่คริสเตียนยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ฟื้นทำให้ท้องที่ไม่ได้รับอาหารร้องออกมาด้วยความหิวโหย
คริสเตียน
(ไอท้องบ้าจะมาร้องอะไรตอนนี้!)
คริสเตียน
ของแบบนี้ใครจะไปอยากกิน!
คริสเตียน
//รับหยิบถ้วยไข่ตุ๋น
คริสเตียน
//กิน+หันหน้าหนี
ตันหยง
(นิสัยเด็กชะมัด ทั้งๆที่ตัวโตมากแท้ๆ)
ตันหยงเดินไปนั่งพร้อมกับกินเกี๊ยวที่ซื้อมาไม่นานเขาก็สังเกตว่าคริสเตียนกินไข่ตุ๋นหมดแล้วและตอนนี้เหมือนจะยังไม่อิ่ม เขาเลยตัดสินใจแบ่งของกินที่คริสเตียนพอจะกินได้ให้เขาไป
หลังจากกินเสร็จไม่นานคริสเตียนก็หลับไป
คริสเตียนที่หลับไปค่อยๆตื่นขึ้นมาก่อนจะปรับโฟกัสสายตาก่อนจะมองไปข้างๆ แต่กลับต้องแปลกใจเพราะตรงที่ตันหยงนั่ง ตอนนี้มีใครไม่รู้นั่งอยู่พร้อมกับเล่นโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะเอ็นจอยเท่าไหร่
คริสเตียน
นายเป็นใคร...//ค่อยๆลุก
ต้นหลิว
ถ้าพี่ไม่ขอฉันไม่มาหรอก
คริสเตียน
คนที่ชื่อตันหยงหนะหรอ
คริสเตียน
(คนน้องต่างจากคนพี่ชะมัด)
คริสเตียน
(แต่คนน้องสวยเป็นบ้าเลย เหมือนได้กลิ่นหอมอ่อนๆด้วย)
คริสเตียน
ฉันขอถามอะไรหน่อย
คริสเตียน
เพศรองของนายคืออะไร
ต้นหลิว
อยากรู้ไปทำไม//ขมวดคิ้ว
คริสเตียน
หรือป๊อด//ยักคิ้ว
ต้นหลิว
เพศรองฉันคือโอเมก้า!
คริสเตียน
//มองสำรวจใบหน้า
ต้นหลิวนั้นมีใบหน้าที่อ่อนหวาน จมูกโด่งได้รูป ปากที่อมชมพูสวย แถมโคงหน้าที่ได้รูป ทำให้ใบหน้านั้นงดงามสมเป็นโอเมก้า
ตัดมาทางตันหยงที่มีร่างกายกำยำ(นิดหน่อย) สูงใหญ่ หน้าคมได้รูป ปากอมชมพูนิดๆ ตาคม เรียกได้ว่าเป็นใบหน้าและสัดส่วนที่สมกับเป็นอัลฟ่า
หากไม่มีใครบอก คงไม่มีใครคิดว่าทั้งคู่เป็นพี่น้องกันเป็นแน่เพราะหน้าตาของทั้งคู่ต่างกันมากจริงๆ
ต้นหลิวดูแลคริสเตียนไปทั้งวันจนถึงเวลาที่คริสเตียนนอน เมื่อคริสเตียนกินยาและหลับไปแล้ว ไม่นานต้นหลิวก็หลับตามไปติดๆ
คริสเตียน
แล้วคนสวยคนเมื่อวานหละ
ตันหยง
อย่าเรียกน้องผมแบบนั้น ผมไม่ชอบ
ตันหยง
เพราะผมเลี้ยงต้นหลิวมากับมือ
คริสเตียน
(ชื่อต้นหลิวสินะ)
ตันหยง
อย่าคิดจะทำอะไรน้องผม
คริสเตียน
เป็นพี่ที่หวงน้องจังนะ
ตันหยง
เพราะพวกเราเหลือกันอยู่แค่นี้
ตันหยง
พยายามไปก็ไม่มีประโยชน์ครับ
ตันหยง
เพราะผมไม่ชอบขี้หน้าคุณ
คริสเตียน
ฉันชอบหน้าแกตายหละ
ตันหยง
ปากดีแบบนี้คงไม่ต้องดูแลแล้วมั้งครับ
ตันหยง
นี่ข้าวเช้าครับ//วาง
ตันหยง
คุณยังกินอาหารรถจัดไม่ได้
ตันหยง
เพราะงั้นกินอันนี้ไปก่อนนะครับ
ตันหยง
ถ้าไม่ถูกปากก็ขอโทษไว้ก่อนครับ
ตันหยง
กินเสร็จแล้วกินยาต่อด้วยนะครับ
คริสเตียน
(เหมือนที่แม่ทำให้เลย....)
คริสเตียน
อึก...//กินอีกคำ
ตันหยง
เฮ้ย! ใจเย็นคุณ//จับมือ
ตันหยง
ค่อยๆกินก็ได้ ผมไม่แย่งคุณหรอก
คริสเตียน
พอดีเป็นรสชาติที่คิดถึงหนะ...
พอคริสเตียนกินข้าวเสร็จก็กินยาต่อก่อนจะนั่งพิงหัวเตียงพยางมองตันหยงที่ตอนนี้กำลังเก็บจานไปล้างให้อยู่
ตันหยง
//เช็ดมือ+เดินมานั่ง
ตันหยง
คุณต้องการอะไรรึปล่าว?
ตันหยง
ผมเห็นคุณจ้องผมมาสักพักแล้ว
คริสเตียน
นายน่าจะสลับนิสัยกับน้องนายนะ
คริสเตียน
ถ้าน้องนายเป็นคนดีแบบนี้คงดี
คริสเตียน
แต่หลังจากนี้ก็ไม่แน่หรอก
ตันหยง
หยุดฝันลมๆแล้งๆเถอะครับ
ตันหยง
น้องผมยังมีอนาคตอีกไกล
คริสเตียน
แล้วคบกับฉันไม่ดีตรงไหน
คริสเตียน
ฉันเลี้ยงน้องนายใหญ่สบายทั้งชีวิตยังได้
ตันหยง
น้องผมไม่ชอบพวกใช้เงินแก้ปัญหา
ตันหยง
พวกอวดรวยนี่ยิ่งแล้วใหญ่
คริสเตียน
คนสวยเป็นคนทำหรอ
ต้นหลิว
ฉันทำอาหารห่วยจะตาย
ต้นหลิว
แต่ฉันอยากทำให้นายกินอยู่นะ
คริสเตียน
พูดแบบนี้ผมเขินเลย
ต้นหลิว
จำได้ว่าทำล่าสุดกินไม่ได้พอเอาไปให้หมา
ต้นหลิว
หมาตัวนั้นหลังจากกินเข้าไปก็นอนชักอยู่ที่พื้นเลย
คริสเตียน
ม...ไม่เป็นไรดีกว่า..
ตันหยง
พรุ่งนี้คุณก็จะได้กลับแล้ว
คริสเตียน
(อยากให้คนสวยมาจัง)
ตันหยง
ถ้านึกถึงน้องผมละก็หยุดเลยครับ
คริสเตียน
(ดันรู้อีก อ่านใจได้รึไง)
คริสเตียน
คิดว่าฉันจะกลัวรึไง
ตันหยง
หน้าแบบคุณถ้ากลัวนั่นแหละครับจะแปลก
คริสเตียน
นอนจนจะเป็นบ่อยแล้วโว้ยยยย
คริสเตียน
เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะโอนเงินค่าเสียเวลาให้
ตันหยง
ว่าที่ผมช่วยเพราะแค่ไม่อยากเห็นคนตายต่อหน้าต่อตา
ตันหยง
ยังไงพรุ่งนี้เราก็ไม่น่าได้เจอกันแล้ว
คริสเตียน
เออๆ//นอนหันหลังให้
คริสเตียน
(หึ ถ้าคิดว่าจะไม่เจออีกก็คิดผิดแล้ว)
คริสเตียน
(เกลียดขี้หน้ากูมาก เดี๋ยวน้องมึงได้เป็นเมียกูแน่)
วันถัดมาคริสเตียนที่ตื่นมาก็พบกับความว่างเปล่า เขารู้ได้ทันทีว่าตันหยงกลับไปแล้ว
ไม่นานเอเดนก็เข้ามาพร้อมกับพยาบาล หลังจากถอดสายน้ำเกลือออกคริสเตียนก็ไปเปลี่ยนชุดพร้อมกับออกจากโรงพยาบาลโดยมีลูกน้องมารับกลับ
คริสเตียน
ไปสืบเรื่องของสองคนนี้ให้หน่อย
ในระหว่างที่ตันหยงกับต้นหลิวดูแลตน คริสเตียนให้คนแอบเอากล้องมาติดเอาไว้เพื่อที่จะได้มีรูปใบหน้าของทั้งคู่
คริสเตียน
ฉันต้องการไวที่สุด
นาที
ผมจะรีบสืบแล้วนำข้อมูลมาให้ครับ
คริสเตียน
เราได้เจอกันอีกแน่
นาที
ชื่อ: นาที
อายุ: 26 ปี
อาชีพ: บอดี้การ์ด+มือขวาของคริสเตียน
เพศ: ชาย
เพศรอง: อัลฟ่ายีนเด่น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
