รักซ่อนหนาม
Episode 00
คำเตือน¹ : นิยายเรื่องนี้ล้วนสร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นตัวละคร สถานที่และเนื้อเรื่อง ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องสมมติที่เติมแต่งขึ้นเพื่อให้เกิดเรื่องราวแสดงถึงอรรถรสความบันเทิง หากเกิดข้อผิดพลาดประการใดทางนักเขียนต้องขออภัยเป็นอย่างสูงมา ณ ที่นี้
คำเตือน² : เนื้อหาในเรื่องจะประกอบด้วยกริยาและวาจาที่ผิดศีลธรรม การกระทำบางอย่างเด็กไม่ควรทำตาม ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างมีสติ
คำเตือน³ : บุคคลหรือสถานที่ที่นำมาทุกภาพล้วนเป็นเพียงภาพประกอบ เพื่อให้นักอ่านสามารถจิตนาการและเข้าถึงอรรถรสในการอ่านได้มากขึ้น มิได้มีเจตนาที่จะทำให้เกิดความเสื่อมเสียชื่อเสียงของตัวบุคคลและสถานที่นั้นๆ แต่อย่างใด
คำเตือน⁴ : นิยายเรื่องนี้ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗ ความว่าห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้ โดยการเผยแพร่และอ้างอิง หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
“เรื่องราวทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้น..”
เสียงหวานของ “โรสริน” พูดกับชายหนุ่มที่ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างอะไรจากคนไร้สติ
นที
ต่อไป..เธอต้องการให้ฉันเป็นอะไรอีก
โรส
โรสไม่ได้ต้องการแบบนี้
นที
งั้นที่เธอทำมันคืออะไร!!!!
เขากระแทกเสียงดังขึ้นจนเธอสะดุ้ง
นที
งั้นเธอก็ทำสำเร็จแล้ว..
เขาว่ากันว่า..น้ำตาจะเห็นได้ยากจากเพศชาย แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ใช่ชายตรงหน้าของเธอ
คงมีเพียงแค่การปลอบโยนจากเธอ ที่เธออยากจะทำให้เขา
และมีเพียงหนึ่งคำพูดที่อยากจะพูดกับเขา ถึงแม้..เขาจะไม่อยากได้ยินก็ตาม
Episode 01
รินลดา
ลงมาทานข้าวกันได้แล้วลูก
โรส 8 ขวบ
โรสกับพี่รันพร้อมจะไปสวนสนุกแล้ววว
รินลดา
ได้เลยค่ะ แต่ตอนนี้เราต้องทานข้าวก่อนนะคะ
โรส 8 ขวบ
โรสอยากไปเล่นอันนั้นกับพี่รันด้วยจังค่ะ
มานพ
แต่หนูยังอายุไม่ถึงนะลูก
มานพ
เอาไว้รอบหน้าพ่อค่อยพาไปเล่นดีไหมคะ
มานพ
งั้นตอนนี้เราไปนั่งม้าหมุนกันดีกว่าไหมคะ
สิ้นบทสนทนา ทั้งสองพ่อลูกก็ตรงมายังโซนม้าหมุนของสวนสนุกแห่งนี้ทันที
รินลดาผู้เป็นมารดาเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชายอย่างรัน
โรส 8 ขวบ
คุณพ่อกำลังพาโรสไปนั่งม้าหมุนค่ะ
รัน 16 ปี
อะนี่โรส //ยื่นไอศกรีมให้
โรส 8 ขวบ
ว๊าวว ขอบคุณค่าา
มานพ
เจ้าเด็กอ้วนนี่ เมื่อกี้พึ่งกินพายหมดไปเอง ฮ่าๆๆ
มานพ
//เช็ดรอยเปื้อนที่ริมฝีปากเด็กสาว
รินลดา
เอาล่ะ งั้นไปนั่งม้าหมุนกันเถอะค่ะ
รินลดา
เดี๋ยวจะได้รีบกลับไปทานข้าวที่บ้านกัน
ว่าจบ เด็กสาวก็รีบวิ่งตรงดิ่งไปยังเครื่องเล่น
โรส 8 ขวบ
ได้มาเที่ยวแบบนี้ โรสช๊อบชอบ~
โรส 8 ขวบ
งั้นปิดเทอมหน้าโรสมาอีกได้ไหมคะ?
รัน 16 ปี
จะมากับใครล่ะเรา
รัน 16 ปี
เราต้องไปอยู่กับคุณยายแล้วนี่เดือนหน้า
พูดจบหันไปขยี้ผมเจ้าเด็กแก้มย้วย
โรส 8 ขวบ
งื้อ จริงด้วยค่ะ
โรส 8 ขวบ
งั้น..โรสค่อยหารือกับคุณพ่อใหม่ค่ะ
มานพ
ฮ่าๆๆ นี่พ่อไปหารือกับหนูตอนไหนคะ
โรส 8 ขวบ
พึ่งเมื่อกี้เลยค่ะ คิกๆ
หลังจากนั้นทั้งสี่ก็พูดคุยกันตามประสาครอบครัว จนกระทั่ง...
มานพ
ไม่แน่ใจ แต่ผมเห็นเหมือนเด็กน่ะ
รินลดา
เดี๋ยวฉันลงไปดูให้ค่ะ
ปัง! เสียงปิดประตูรถดังขึ้นตามมา
รัน 16 ปี
พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
แกร๊ก! เสียงเปิดประตูรถพร้อมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะน้อยกว่าโรสริน กำลังนั่งร้องไห้อยู่บนตักของรินลดา
มานพ
ผมว่าน่าจะถูกเอามาทิ้งนะ
มานพ
เพราะแถวนี้ไม่มีบ้านคนเลย
โรส 8 ขวบ
มีคนใจร้ายแบบนั้นด้วยหรอคะคุณพ่อ?
มานพ
มีค่ะ แต่เราอาจจะดูไม่ออกเท่านั้น
รัน 16 ปี
แล้วจะเอายังไงต่อครับ?
รินลดา
หรือเราไปสถานีตำรวจกันดีคะ?
รัน 16 ปี
ไม่ก็..จอดรอตรงนี้ก่อนดีไหมครับ?
รัน 16 ปี
เผื่อพ่อแม่น้องเขาอาจจะกลับมารับ
โรส 8 ขวบ
//ยื่นมือไปยังเบาะด้านหน้า
โรส 8 ขวบ
//ลูบหัวเด็กคนนั้นเบาๆ
มานพ
ระหว่างนี้ก็ลองถามดู เผื่อเด็กจะบอกอะไรได้
รินลดา
จำพ่อแม่ของหนูได้ไหม?
สิ้นสุดประโยคคำถามนั้น ก็มีเสียงแตรของรถบรรทุกขนาดใหญ่ดังสนั่นขึ้น เรียกความสนใจจากทุกคนในรถได้เป็นอย่างดี
แต่ที่แปลก..ทำไมรถคันนั้นเหมือนจะขับมาทางนี้ล่ะ?
ภาพในสายตาของโรสรินตอนนี้ไม่เห็นอะไรเลย นอกจากแสงไฟหน้ารถบรรทุกคันนั้นที่สาดส่องมา แสดงให้เห็นว่ารถมันมุ่งตรงมายังรถเรา
โรสรินที่นั่งอยู่เบาะหลังข้างกับพี่ชายเพียงคนเดียวอย่าง “ดรันภพ” เอ่ยเรียกขึ้น..
โรสรินมองภาพทุกอย่างก่อนที่จะหลับตาลง ทำให้น้ำตาที่คั่งค้างอยู่บริเวณหางตาไหลออกมา
รัน 16 ปี
//เบี่ยงตัวไปกอดน้องสาวไว้แน่น
ในฐานะพี่ชายที่ยังพอมีสติรีบเข้าไปกอดน้องสาวทันทีหลังจากเธอเอ่ยเรียก
Episode 02
โรส
บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าจับค่ะ
รัน
พี่ก็ไม่ได้จะจับแรงซะหน่อย
โรส
แต่จับจนดอกเบี้ยวไปเลย อันนี้ไม่ยอมค่ะ
โรส
ก็แค่นี้เองค่ะคุณดรันภพ!
โรส
//แบมือรับบัตรเครดิตจากเขา
เสียงจากเครื่องแตะบัตรดังขึ้น ทำให้หญิงสาวเจ้าของร้านขายดอกไม้ยิ้มแฉ่งกว่าเดิม
รัน
มันน่าหยิกให้เขียวไหมเนี่ยเรา!
รัน
ทำตัวเป็นคอลเซ็นเตอร์ซะแล้ว
โรส
เขาเรียกการตลาดแบบยุคมืดค่ะ
โรส
พิเศษเฉพาะคนในครอบครัว
โรส
คนอื่นไม่มีสิทธิ์ได้รับ
รัน
งั้นพี่ก็ควรภูมิใจสินะ
โรสรินยิ้มตาหยี หลังจากอุบัติเหตุเมื่อ 13 ปีก่อน ที่ชีวิตเด็กสาวได้เสียทั้งพ่อและแม่ เธอก็เหมือนตายทั้งเป็น กว่าเด็กหญิงโรสรินคนนั้นจะกลับมาสดใสได้แบบนี้พี่ชายอย่างดรันภพต้องพยายามไม่น้อยเลยและต้องเข้มแข็งมากกว่าเธอหลายสิบเท่า
รัน
เห็นเรายิ้มแบบนี้พี่ก็ดีใจ
โรส
แต่โรสจะดีใจกว่านี้ค่ะ
โรส
มันคงไม่ได้ถูกสั่งเก็บใช่ไหมคะ?
คนที่ขับรถบรรทุกชนรถเราเมื่อตอนนั้น
สุดท้ายก็ถูกพวกมันสั่งเก็บสินะ..
เขากลายเป็นเพียงแพะรับบาปจริงๆ
โรส
โรสเกลียดพวกมันจริงๆ..
โรส
ถ้าวันนั้น เราไม่เจอเด็กนั่น..
ถ้าไม่เจอมัน บางทีครอบครัวเราก็คงจะ...
รัน
พี่รู้ว่าวันนั้นมันฝังอยู่ในใจเรา
รัน
แต่พี่ก็อยากให้โรสลืมมันนะ
โรส
ถ้าพวกมันไม่ได้เจ็บเหมือนที่โรสและพี่รันเจ็บ
โรสต้องมอบความเจ็บปวดให้พวกมันก่อน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
