ณ คฤหาสน์ซาร์นาซ

ในห้องมืดที่มีแสงเพียงริบหรี่

"อ้ะส์...อ้าา..อื้อ..อ้าา" มารียาหญิงสาวร่างเล็กส่งเสียงสุดเย้ายวนและเร่าร้อนออกมา

"*ค..คุณอาเธอร์..อ้าส์"

"อ้าาห์...ในเวลาแบบนี้เธอสวยมากเลยรู้มั้ย*" อาเธอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่เบา ๆ

หลังจบกิจกรรมทั้งหมด

"นี่คือค่าตอบแทนของเธอ" ชายหนุ่มเสียงดุดันต่างจากเดิมพร้อมยื่นสร้อยเพชรสีเงินเปร่งประกายให้กับหญิงสาว

"ฉันไม่ต้องการ...คุณเก็บไว้ให้ผู้หญิงของคุณเถอะ" หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"มารียา...อย่าคิดว่าที่ฉันนอนกับเธอเพราะความต้องการจริงๆ!!...เพราะสำหรับฉันเธอมันก็แค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้น" หลังจากพูดจบอาเธอร์ได้เดินออกไปจากห้อง

"ฮึกๆ..ฮ...ฮือ..ฮ..เมื่อไหร่ฉันถึงจะได้ใช้ชีวิตของตัวเอง"

มื้อเช้า

ที่โต๊ะอาหารสีทองสุดหรูและอาหารชั้นเลิศของเชฟฝีมือดี...กับบรรยากาศแสนเงียบเชียบ

"หนูมารียาจะไปทำงานหรอจ๊ะ" เอริกาถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ค่ะ" มารียาตอบด้วยน้ำเสียงหดหู่

"ทำไมไม่ไปกับอาเธอร์ล่ะจ๊ะ...ยังไงก็ไปทางเดียวกันอยู่แล้วนิ"

"อย่าดีกว่าครับ...ผมไม่ชอบให้คนไม่สนิทขึ้นรถ"

"อะไร!!?...กับเมียตัวเองบอกไม่สนิทแต่กับผู้หญิงคนอื่นฉันเห็นรับขึ้นรถทุกวัน!!"

"ก็ผมสนิทกับผู้หญิงพวกนั้นมากกว่าไงครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า...เดี๋ยวหนูไปเองค่ะ*" มารียาพูดแทรกขึ้นมา

"ให้คนขับรถไปส่งมั้ยจ๊ะ"

"อย่าดีกว่าค่ะ...เดี๋ยวคุณอาเธอร์เรียกหาคนขับรถไม่เจอก็โมโหอีก"

"หนูไม่ต้องห่วงนะ...น้าหาเพื่อนเล่นและคนขับรถให้หนูแล้ว"

"*ใครอะคะ"

"เดี๋ยวเขามาหนูก็รู้จ่ะ...ทานข้าวเถอะ*"

"ค่ะ"

ด้านนอกคฤหาสน์

"คืนนี้ฉันไม่กลับน่ะ" อาเธอร์พูดขึ้น

"แล้วแต่เถอะค่ะ...ไม่จำเป็นต้องบอกฉัน" มารียาตอบกลับ

"ก็ดีที่รู้สถานะตัวเอง" หลังพูดจบอาเธอร์จึงเดินไปที่รถเฟอร์รารี่สีดำเงาคันโปรดและขับออกไป

มารียาได้ขับรถออกไปหลังจากที่อาเธอร์ขับออกไปได้30นาที

ด้านในบ้าน

"คุณว่าลูกจะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย" เอริกาถามด้วยความสงสัย

"คุณก็รู้นิสัยลูกตัวเอง...ถ้ามันไม่เจอกับตัวมันก็คงจะเป็นแบบนี้แหละ" ฮาราลด์ตอบกลับ

"ฉันล่ะสงสารหนูมารียา..ที่ต้องทนกับคนแบบอาเธอร์"

"*ทำไงได้ล่ะ...ตามใจมันเกินไปนิ"

"นั่นสิ*"

ตอนเย็นที่ผับ

*"ขอโทษน้ะคะ...พอดีฉันนัดคุยงานกับคุณเฮนรี่ไว้อะคะ"*มารียาเอ่ยถามพนักงาน

“เชิญทางนี้เลยครับ…คุณเฮนรี่รออยู่”

“ค่ะ” มารียาตอบรับ

ในห้องVIP

“ขออนุญาติน้ะคะ”

*“อ้าว…คุณมารียามาแล้วหรอครับผมว่าคุณมาช้าไปสิบนาทีน้ะครับ”*เฮนรี่กล่าว

"ขอโทษค่ะ...พอดีฉันพึ่งคุยงานเสร็จ"

*“แย่จัง…แต่คนมาช้าย่อมต้องถูกทำโทษ”*เฮนรี่พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์

“ผมจะขอให้คุณไปเป็นคู่ควงให้ผมในงานเลี้ยงคืนนี้…ว่าไงครับ”

“แต่เรายังไม่ได้ตกลงกันเรื่องงานเลยน้ะคะ”

“ไว้จบงานเลี้ยงแล้วผมจะให้คำตอบเรื่องงานน้ะครับ”

“ก็ได้ค่ะ”

*“เดี๋ยวพาคุยมารียาไปเปลี่ยนชุดน้ะ”*เฮนรี่สั่งกับพนักงานหญิง

“ค่ะ” พนักงานตอบกลับ

“เชิญค่ะคุณมารียา”

มารียาตามพนักงานไปเปลี่ยนชุดที่เฮนรี่เป็นคนเลือก

.

.

.

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

มารียาเดินออกมาด้วยชุดของแบรนด์ระดับโลกอย่างแบรนด์ Miss

a เฮนรี่มองมารียาด้วยความตกตะลึง หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงกำมะหยี่ผ่าหลังสุดเซ็กซี่พร้อมกับชุดเครื่องเพรชสีเงินแวววาว

*“คุณเฮนรี่คะ”*มารียาเรียกเฮนรี่

"ผมโชคดีจังเลยน้ะครับ ที่ได้คุณมาเป็นคู่ควงในคืนนี้"

“ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะค่ะ”

“เชิญครับ”

เฮนรี่ควงมารียาไปที่รถรีมูซีนสีดำสุดหรู

.

.

.

.

ที่งานเลี้ยงของเหล่านักธุรกิจ

    ทั้งสองลงมาจากรถ แสงแฟรชของกล้องหลายตัวจ่อมาที่ทั้งสองคนพร้อมกับเสียงซุบซิบของเหล่าสื่อมวลชนทั้งหลาย หลังจากนั้นไม่นานรถยี่ห้อ Rolls Royce สีดำก็ได้ขับมาจอด ทุกคนต่างจับจ้องที่รถหรูคันนั้น เมื่อประตูรถเปิดออกชายหนุ่มรูปร่างมาตราฐานก้าวลงมาจากรถพร้อมกับจัดโบว์ไทสีดำ เหล่าสื่อมวลชนต่างให้ความสนใจมาก หลังจากชายหนุ่มออกมาก็มีหญิงสาวตามออกมา

"ไม่คิดเลยน้ะว่าจะได้เจอคุณเฮนรี่ที่นี่" อาเธอร์พูดขึ้น

"แถมยังมากับ...ผู้หญิงคนนี้ด้วย"

"นั่นสิน้ะครับ ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะยอมมากับผม" เฮนรี่พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์

อาเธอร์มองมารียาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาดุดัน

*"กลัวผมหรอครับ"*อาเธอร์ถามมารียา

*"ป่าวค่ะ" *มารียาตอบ

"คุณเฮนรี่คะ เราเข้าไปกันเถอะค่ะ"

"ครับ"

ในงาน

ในงานเต็มไปด้วยเสียงเพลงของวงออเคสตร้าอันไพเราะและเหล่าคนในงานต่างพากันเต้นรำ

"เต้นรำกับผมซักเพลงมั้ยครับ" เฮนรี่เอ่ยถามมารียา

"ฉันเต้นไม่เป็นหรอกค่ะ" มารียาตอบ

"*เดี๋ยวผมสอน"

"อย่าดีกว่าค่ะ...ฉันเต้นแย่จริงๆ"

"ไม่มีใครทำอะไรเป็นตั้งแต่เกิดหรอกครับ...มาผมสอน"

"สอนไปก็เท่านั้นค่ะ*"

ทั้งสองเถียงกัน

"ขอโทษที่ขัดจังหวะแต่ผมขอคุยอะไรกับคุณมารียาหน่อยได้มั้ยครับ" อาเธอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มขึม

"คุณมารียาว่าไงครับ" เฮนรี่ถามมารียา

"*เอ่อ..คือ"

"โอ้ย*!!"

อาเธอร์ไม่รอช้ารีบดึงมารียาไปคุยในที่ลับตาคน

.

.

.

.

.

"*ใครให้เธอมา!?"

"การที่ฉันจะมางานเลี้ยงสังสรรค์ต้องมีคนอนุญาตด้วยหรอ!?"

"มารียา!!..อย่าลองดีกับฉัน*!!"อาเธอร์พูดพร้อมกับการบีบข้อมือของมารียา

"อ้ะ!!" มารียาส่งเสียงเพราะความเจ็บ

"*ฉันให้เวลาเธอสิบนาที!!...ต้องถึงคฤหาสน์"

"และที่สำคัญ...เตรียมตัวเธอให้พร้อม ล้างสิ่งสกปรกบนตัวเธอออกให้หมดโดยเฉพาะเวลาที่เธอยุ่งกับผู้ชายคนอื่น...ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร*"

"ถ้าคุณเห็นฉันเป็นแค่สิ่งของหรือของเล่น...ทำไมไม่ปล่อยฉันไป!?" มารียาถามด้วยเสียงสั่นๆ

"เพราะฉันยังเล่นกับเธอไม่สนุกไง.." อาเธอร์ตอบและเดินหันหลังกลับเข้าไปในงาน

"ฮือ..ฮ...ฮือๆ" มารียาร้องไห้เสียใจที่ตัวเองเป็นได้เพียงของเล่นของผู้ชายอย่างอาเธอร์

.

.

.

.

.

มารียากลับเข้าไปในงาน

"คุณ*เฮนรี่คะ..คือฉันมีธุระสำคัญจ้องไปทำอะค่ะ ขอตัวก่อนได้มั้ยคะ" มารียาถามเฮนรี่

"คุณมาเจอผมสาย..แล้วยังคิดจะเทผมอีกหรอครับ?"

"ป่าวน่ะคะ...แต่ว่าวันนี้ฉันมีธุระจริงๆ"

"ธุระสำคัญหรอครับ"

"ค่ะ"

"งั้นเอาเป็นว่าผมจะอนุญาต...แต่ว่าคุณต้องชดเชยให้ผมใหม่น่ะครับ"

"ค่ะ"

"ผมขอมัดจำไว้เล็กน้อย"

"อะไรหรอคะ*?"

"!!!!"

หลังมารียาพูดจบเฮนรี่ได้หอมแก้มมารียาต่อหน้าทุกคนในงาน เหล่านักข่าวได้ทำการเก็บภาพของทั้งสองคนเอาไว้

"เฮนรี่..แกคิดจะลองดีกับฉันใช่มั้ย!?" อาเธอร์พูดกับตัวเองพร้อมความโกรธที่ได้เห็นภาพนั้น

"ฉันจะทำให้แกจมดิน!!"

ด้านมารียา

มารียาผลักเฮนรี่ออก

"ขอตัวค่ะ!!" ขากนั้นมารียารีบเดินออกไปจากงาน

"หึ.." เฮนรี่ยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูมารียา