ที่นี่ที่ไหนหล่ะครับเนี่ย !?!? [Lookism / OC ]
โอ้ว ว ว ! เมืองนี้ที่ไหนกัน
เสียงหล่นจากฟ้าเหมือนตกจากตึก
ชั่วพริบตานั้น ชายหนุ่มตกลงมาในแม่น้ำ แต่หลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแม่แต่นิด
เสียงเขาที่กระทบต่อสายน้ำกึกก้องดังสะท้อนไปทั่ว ณ พื้นที่แห่งนี้
ณ ทันทีที่ชายหนุ่มตกลงมาบนผืนน้ำสีทอประกายเงียบสงบ
ชายหนุ่มรีบยกตัวขึ้นนั่งพร้อมกับสัมผัสตัวว่ามีอาการบาดเจ็บไหม
ในเวลาต่อมา ชายหนุ่มนั้นได้รีบหันไปมองสำรวจ ณ สถานที่แห่งนี้อันแปลกใหม่สำหรับเขา
ณ วินาทีนั้น จู่ๆก็ มีแสงปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
ในตอนนั้นเองภายใต้แสงนั้นที่ดับหายไป ก็ มีแมวตัวหนึ่งเดินมาหาเขา
เป็นเพียงแสงที่เดียวที่ส่องสว่างอยู่ ณ จุดแห่งนี้…
ในตอนนั้น ชายหนุ่มก็ได้พลั้งคิดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแมวที่พูดได้(?)
ชายหนุ่มนั้นตกใจเป็นอย่างมาก ซึ่งชายหนุ่มนั้นไม่เชื่อในสายตาของตัวเองที่ได้พบกับแมวพูดได้
อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มยกมือทั้ง2ข้าง ตบไปที่หน้าของตัวเอง
แต่ดูเหมือนเสียงตอนเขาตบหน้าของตัวเองจะดังก้องสะท้อนไปทั่ว ณ สถานที่แห่งนี้
หลังจากที่เขาอึ้งไม่หายอยู่นาน
และในที่สุด หนุ่มน้อยนั้นก็ได้ตั้งสติและตัดสินใจแล้วจึง ก็ได้พูดคุยกับแมวตัวนั้น
ฮารุ
อ่า ~ นี่เจ้าแมวน้อยเจ้าชื่ออะไรไหนดูป้ายชื่อหน่อย—
ฟู ฟู ! (ระบบ)
ครับ เหมียว ! ผมชื่อฟูฟูครับ นายท่าน
ชายหนุ่มนั้นก็ได้อึ้งอีกครั้ง และไม่เคยได้คาดฝันที่จะเจอแมวพูดได้ แต่นี่ก็ฝันนี่นะ ~
ฟู ฟู ! (ระบบ)
อ่ะ ! เหลือเวลาอีกไม่นาน ! ข้าต้องไปเจอท่านแล้ว ของให้ท่านโชคดีกับภารกิจนะครับ
จู่ๆ แมวตัวนั้นก็พูดตักบทขึ้นมา และเดินไปแตะที่อกของชายหนุ่มที่กำลังมึนงง
และก็ทำให้เกิดแสงไปที่ข้อมือของชายหนุ่ม
ฮารุ
อ่ะ ! เดี๋ยวสิ— อึก ! ? !
ในขณะที่หนุ่มน้อยกำลังตกใจอยู่นั้น ข้อมือของเขาก็ได้แตกเป็นรอย นั้นทำให้หนุ่มเจ็บไม่น้อย
เวลานั้นแสงจากข้อมือและตัวเขาเองนั้นก็ได้จากไปพร้อมกัน
ทิ้งไว้ให้เหลือเพียงความเงียบสงบแค่แมวตัวหนึ่ง
ฟู ฟู ! (ระบบ)
อ่ะ ! ยังไม่ได้พูดเรื่องภารกิจเลย — !
แมวน้อยนั้น พึ่งฉุดคิดขึ้นได้แล้วก็พูดพึมพัม
ฟึบ เสียงกระดาษปริวมาตรงหน้าของหนุ่มน้อย และปริวไปอยู่บนโต๊ะ
ชายหนุ่มเห็นกระดาษที่หน้าสงใสแต่เขานั้นจึง
จับกระดาษที่อยู่ตรงหน้าแล้วอ่านโดยไม่ลังเล
ฟู ฟู ! (ระบบ)
อ่า ~ เอาหล่ะสวัสดีเจ้า ฮารุ ! ในตอนนี้นายนน่าจะตื่นแล้ว ถ้ากำลังอ่านจดหมายขอข้าอยู่หล่ะก็ !
ฟู ฟู ! (ระบบ)
เอาหล่ะ ข้าไม่เคยคาดฝันที่จะได้ท่านเป็นนายข้า ข้าพันแผลให้แล้วนะ มีอะไรก็ลองคิดในใจแล้วคิดชื่อข้าดู เอาฮึบ !! เอาหล่ะได้เวลาเริ่มต้นของเนื้อเรื่องแล้ว !
ฟู ฟู ! (ระบบ)
นี่คือ ภารกิจที่ 1 หรือ ภารกิจแรกของวันนี้ ! เนื่องด้วยภารกิจแรกข้าจะไม่มีบทลงโทษให้นะ ✨
————— ภารกิจที่ 1 —————
• เจอคนที่ชื่อว่า ฮยองซอก
-รับภารกิจ
• ของรางวัล : เงิน 48,067.42 (( เงินเกาหลีใต้ )) = 5,000เยน (( เงินญี่ปุ่น ))
•ไม่มีบทลงโทษ
ชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นจึง
ฮารุ
ฮึ ! ข้าไม่ทำหรอก บ้าบอชะมัด ~
ทันทีที่หนุ่มน้อยอ่าจบ หนุ่มน้อยไม่สนใจเลือกที่จะโยนกระดาษทิ้ง
ชั่วพริบตากระดาษถูกเผา และหายไปในอากาศ หนุ่มน้อยคิดว่ามันคือกลไก จึงไม่สนใจเดินออกจากบ้านไป
ฮารุ
อื้ออ ~ ทำไมเมืองถึงเปลี่ยนไปกันนะ ~ นี่ข้าหลอนไปเองหรอเนี่ย
ต่อยเลยย ! เสียงนี้ดังดึงดูความสนใจของประสาทสำผัสในตัวของ ฮารุ
ฮารุ
เอาหล่ะข้าจะ ! เดินไปดู !
เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งทีเห็นเพราะ ผู้คนต่างถ่ายคลิปคนที่กำลังต่อยคนที่ไม่มีทางสู้ เขาสรุปได้โดยทันทีที่เห็น
ชายหนุ่มที่ง้างหมัด กำลังที่จะต่อยคนอ่อนแออยู่นั้้น ก็ได้มีเหตุไม่คาดถึงเกิดขึ้น
ชายหนุ่มผมแดง หน้าตาน่ารักจับข้อมือเขาไว้
ฮารุ
*นายกำลังจะทำอะไร หยุดได้แล้ว !
ไรท์
คิดว่าน้องไม่มีเลือดตรงหน้านะคับ
(( * = ภาษาอื่น ))
หนุ่มน้อยหันไปตวาดใส่คนที่รังแกผู้อ่อนแอ เขานั้นก็ได้ทำสีหน้ารังเกียจต่อผู้คน
ฮารุ
*แล้วคนที่เหลือก็ลบคริปให้หมดด้วย !
เขานั้นหันไปพูดกับคนอื่นที่ถือกล้องถ่าย
? ? ?
พูดอะไรหน่ะ คนต่างชาติหรอ
เสียงผู้คนพูดคุยกันจำนวณมาก แต่แล้ว จู่ๆหญิงสาวคนหหนึ่งเเอ๋ยพูดกับชายหนุ่มเพื่อนของเธอ
ฮารุ
*เอ๊ะ ! นี่เกาหลีหรอเนี่ย ! ? ยังดีที่ข้าพอพูดได้บ้าง
ชายหนุ่มพูดพึมพำเล็กน้อย ก่อนที่เขานั้นจะเปลี่ยนภาษาเพื่อที่จะพูดให้เข้าใจกัน
ฮารุ
เอาเป็นว่านะ ! พวกนายมันเป็นคนที่รังแกคนที่ไม่มีทางสู้ ฉันหล่ะเกียจที่สุด !
หนุ่มน้อยพูดแต่กลับไม่มีใครกล้าโต้เถียงเพียงเพราะเรื่องทั้มหมดมันคือความจริง
วินาทีนั้น หนุ่มน้อยตะโกนขู่ทำให้ได้เห็นเขียวกุด
? ? ?
เอ่อ… เราไปกันเถอะแก
ผู้คนนั้นก็ได้ ต่างค่อยๆออกไปกันจนหมด
จนกระทั่งเหลือไว้เพียงหนุ่มน้อยกับโมจิ(?)
หนุ่มน้อยหันขวับไปหา โมจิ(?)ด้วยความเร็วที่มาก
ไรท์
คิดว่าน้องจับ ฮยองซอก นะคับ
ฮารุ
นี่ เป็นอะไรไหมนายหน่ะ ! อ่ะข้าไม่มีของปฐมยาบาลด้วย มีแต่อันนี้หน่ะเอาไปก่อนนะ !
หนุ่มน้อยจกของจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง
และก่อจะนำบางอย่างที่ได้มาติดให้หน้าของโมจิ(?)
ฮารุ
อ่ะ ! โอเคดีแล้วหล่ะ ~
ฮารุ
เอาหล่ะงั้นข้าไปก่อนนะ ! ดูแลตัวเองให้ดีหล่ะ !
หลังจากที่หนุ่มน้อยพูดจบกับคนตรงหน้า เขาก็บอกลาแล้วก็วิ่งหายไปอยาางรวจเร็ว
? ? ?
เอ๊ะ ! เดี๋ยวสิทำไมวิ่งไวจัง (•-•) !
? ? ?
ว่าแต่ เขาชื่ออะไรนะ..
ฮารุได้กลับบ้านมาพร้อมกับล้มตัวลงบนผืนผ้า
หลังจากที่เขานั้นทำภารกิจเสร็จ แต่เขานั้นก็ไม่ได้รู้ตัวเลย นอกเหนือจากนั้นเขาก็คิดว่า
หลังจากเจอเจ้าแมวตัวนั้น โชคตาก็ได้เปลี่ยนโชคชะตาก็ได้เปลี่ยน
เขาที่กำลังจะหลับแต่ในเวลาเดียวกันนั้น ฮารุก็ต้องตื่นเพราะเสียงของเจ้าแมวตัวนั้น
ฟู ฟู ! (ระบบ)
วันนี้วันเปิดเรียนของเจ้า เพราะงั้นไปซะ !
วินาทีนั้น แมวตัวนั้นจับเจ้าของมันไปทำกิจวัตรต่างๆ ลากเจ้านายให้เดินไปโรงเรียนเอง
หนุ่มน้อยจำใจ เดินไปโดยไม่รู้ทิศไม่รู้ทาง
ฮารุ
เอ๊ะ ! ที่ไหนอีกหล่ะ ! ?
ในเวลาต่อมา ฮารุก็เกิดปัญหาดันมาติดวนไปมา 1 ชั่วโมงเลย
หลายชั่วโมงต่อมา ฮารุก็ได้ยืนอยู่หน้าประตูเป็นที่เรียบร้อย เขาดีใจมากที่ไม่ต้องหลงอีก
เขาลองย้อนความคิด ไปยังบทของฟูฟู ว่าแมวจัวนั้นได้พูดอะไรตอนเขากินข้าวไหม
ฟู ฟู ! (ระบบ)
อ่ะ ลืมบอกไปขอโทษที่ข้าสมัครเรียนให้เจ้าตามอำเภอใจนะ !
ฟู ฟู ! (ระบบ)
ชุดอยู่ในตู้นะ ! แล้วก็เจ้าหน่ะ อยู่แผนกแฟชั่นนะ !
แม้ว่าแมวน้อยพูดแต่เขาก็ไม่ฟังและเอาแต่กินอยู่ได้
ไม่นานเขาก็ได้หลุดความคิดหลังจากที่ มีชายสูงใหญ่เดินผ่านหนุ่มน้อย
หนุ่มน้อยที่รู้สึกคุ้นเคยก็รีบหันไป
? ? ?
( วัดชุดนักเรียนกับร่างนี้ไปซะแล้วซิ… )
ไรท์
แฮะๆ ผมแต่งครั้งแรกอาจจะงงหน่อยนะครับ ~
ไรท์
1 คอมเม้นท์ = 1,000 กำลังใจของผม !
โรงเรียน !
ในเวลาไม่นานก็มีหนุ่มน้อยที่มีหน้าตาน่ารักผมสีแดง ได้เดินเข้าหาชายหนุ่มที่ฮอตและสูง
? ? ?
( คนเมื่อวานนี้น่า ! )
ฮารุ
อ่ะ ว่าแต่นายพอจะรู้ไหม ว่าแผนกแฟนชั่นไปทางไหนหรอ ?
? ? ?
อ่ะ คือผมก็พึ่งมาใหม่ด้วย แถมยังอยู่ห้องเดียวกันอีก
หนุ่มน้อยที่พอพูดจบ จู่ๆเขาก็เดินไปจับมือชายหนุ่มให้ตามเขามา
ในระหว่างทาง ณ ตรงทางเดินเข้าห้องเรียน
? ? ?
อุ้ย ! แกดูนั่นสิ หล่อมากกกกก
? ? ?
อ่ะคนผมแดงน่ารักจัง กี้ดด><
เสียงพูดคุยกันดังไม่หยุด ณในขณะที่ฮยองซอกและฮารุนั้นเดินไปหาห้องเรียน
ฮยองซอก (ฮยอง)
ผมชื่อ ปาร์ค ฮยองซอก นะครับ
ฮารุ
ข้าชื่อ ฮารุหน่ะ ! ยินดีที่ได้รู้จักนะ
ฮยองซอก (ฮยอง)
อ่ะ คุณเป็นคนญี่ปุ่นหรอครับ พอดีหน้าตาคล้ายคนต่างชาติหน่ะครับ ^^
ฮารุ
โอ๊ะ ใช่แล้วหล่ะ ! นายนี่รู้ดีจังนะ ~
ไรท์
คิดว่าน้องไม่ได้ถือสีนะครับ >:))
ฮยองซอก (ฮยอง)
( น่ารัก… )
ฮยองซอก (ฮยอง)
อ่า… น่าจะมาถึงแล้วหล่ะนะครับ
ชายหนุ่มสุดฮอตคุยกับหนุ่มน้อยจนเพลิน ในเวลาต่อมาที่พวกเขาได้เดินมาถึง
ครู :เป็นนักเรียนใหม่งั้นหรอ เดี๋ยวครูเรียกแล้วให้เขามาแนะนำตัวนะ
ครู :เงียบหน่อยวันนี้มีนักเรียนที่เข้ามาใหม่นะ 2 คน
? ? ?
ครูครับผู้หญิงหรือผู้ชายครับ ?
ครู :อ่าดูกันเอาเอง เอาหล่ะเข้ามาแนะนำตัว
ครู :แนะนำตัวทีละคนเริ่มจากนาย
ฮารุ
อ่ะ ! ผมชื่อ ฮารุ มาจากญี่ปุ่นค้าบ
จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นซึ่งเป็นเสียงของผู้หญิงกลุ่มใหญ่ พูดคุยหลังจากหนุ่มน้อยไดพูดจบ
? ? ?
มีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่นด้วย
ครู:เอาหล่ะไปนั่งตรงที่ว่างได้เลยนะ
หลังจากจบคำพูดของหนุ่มน้อย เขาน้ชั้นจู่ๆก็ได้เดินตรงมาที่ชายหนุ่ม…
สีผมสีเหลืองและทรงผมปิดตา(?)
ฮารุ
หืม ? อ่ะขอนั่งข้างนายหน่อยนะคร้าบ
ฮารุ
นายคงจะได้ยินชื่อผมแล้วสินะ นายหล่ะชื่ออะไร
ฮารุ
โอ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหานักเรียนใหม่(ซอก)
? ? ?
สวัสดีชื่อฮยองซอกงั้นสินะ
ฮานึล
นี่นายรู้ไหมหน้าของนายมี ล ติดอยู่หล่ะ
ฮานึล
ล อ ลองไม้เอกหล่อ ไงหล่ะ><
ไม่กี่วินาที หนุ่มสุดฮอต(ฮยอง)ก็ได้หน้าแดงเพราะพึ่งเคยถูกชมเป็นครั้งแรก
และมันก็ได้อยู่ในสายตาของ ฮารุ พ่อหนุ่มผมแดงตัวน้อย
ในใจฮารุได้แต่พลางคิดคำถามในหัวนั้นขึ้นมาว่า…
ฮารุ
(จะมาแย่งความรับจากผมไปอย่างงั้นหรอ !)
ผู้หญิงและผู้ชาย -> คบกัน -> เป็นแฟนกัน -> เมินเพื่อน -> ติดแฟน -> ทิ้งเพื่อน ->
? ? ?
นี่ เลิกยุ่งไปเรื่อยแล้วไปนั่งซะไป น่ารำคาญชะมัด
ฮารุ
(เยี่ยมมากเลย ! ชายคนนั้น… ชื่ออะไรนะ ?)
? ? ?
อ่า ว่าแต่…เจ้างั่งนั่น(ฮารุ)ฟังออกรึไงกัน
ฮยองซอก (ฮยอง)
หืม ? เขาก็พูดปกตินะ ?
? ? ?
พวกเด็กใหม่ที่มานี่แปลกๆกันทั้งนั้น
ฮานึล
เดี๋ยวสิ ! อย่ามาว่าฮยองซอกนะ !
? ? ?
(น่ารำคาญจริงๆ… แต่ไอหมอนั่น)
? ? ?
(เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ? …เหอะไอคนเมื่อตอนนั้น !)
ฮารุ
อ่าา พักเที่ยงแล้วสินะ
หนุ่มน้อยจู่ๆก็ พูดขึ้นด้วยเสียงสุดขี้เกียจ ก่อนพลางคิดเมนูที่ทำให้น้ำลายไหล
แจยอล ชายหนุ่มเห็นเจ้าเด็กน้อย(?)หิวเลยชวนไปกินข้าที่โรงอาหารด้วยกัน
วินาทีนั้น แจยอลก็ได้เหลือบไปเห็นคราบน้ำลายจึงเอามือของเขายื่นไปที่จะเช็ดให้
ทันที่ที่ฮยองซอกกำลังจะเดินไปหา เขาก็ได้เห็น แจยอลหนุ่มเงียบคนนั้นกำลังจะจับปาก(?)ฮารุ
ฮยองซอก (ฮยอง)
ฮารุ ผมขอไปกินข้าวด้วยคนสิครับ
เขาเดินมา ณ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้แต่… ฮารุนั้นตกใจพลางเบาๆ(?)
ฮารุ
นี่ ! เวลามาหน่ะให้เสียงหน่อยสิ ผมตกใจหมดเลยนะ😾
เจ้าหนุ่มน้อยโกรธมาก(?) จึงได้ทำหน้าน่ากลัวใส่แต่… สิ่งที่พวกเขาเห็น
หนุ่มน้อยนั้นเลือกที่จะนั่งข้างแจยอล และรอใครบางคนที่จะมา
และในเวลาต่อมา ฮยองซอกที่มาพร้อมกับถาดอาหาร ก็ได้มากับเพื่อนร่วมห้อง ที่เป็นผู้หญิงที่สวย(?)
ฮารุ
นี่ฮยองซอกมีเพื่อนเยอะจังนะ ! แล้วผู้หญิงคนนั้นหน่ะชื่อะไรหล่ะ
หลังจากที่จบคำพูดแนะนำตัว ฮานึลก็ได้ในขณะนั้น ฮานึลก็ได้…
จับมือฮยองซอกให้มานั่งข้างๆกับเธอ ฮารุได้แต่มองเพื่อนแล้วพลางคิดขึ้นว่า
เพื่อนผู้หญิงคนนั้น… จะาแบ่งความรักของผมงั้นหรอ !
ฮารุ
อ่า ~ ว่าแต่อาหารเกาหลีอร่อยชะมัด !
หนุ่มน้อยที่พอพูดจบ เชาก็ได้คีบอาหารเข้าปากพร้อมทำหน้าสุดฟิน
เสียงเพื่อนร่วมห้อง(?) ที่จู่ก็ เดินมาหา และกำลังพูดถึงนักเรียนใหม่ทั้ง2คน
? ? ?
กินข้าวแล้วสินะ มาหาพวกชั้นด้วย
วินาทีที่จบคำพูดของชายปริศนานั้น เขาก็ได้หันไปมองใส่เด็กใหม่อีกคน(ฮารุ)
? ? ?
อ่า… แล้วก็นายอีกคนด้วย
ฮารุ
เจ้าหมอนั่งจะให้ตามไปทำไมกันนะ …
หลังจากที่เจ้าหนุ่มน้อยพูดจบ แจยอลก็ได้ถามด้วยความเป็นห่วงและล่กใหญ่เลย
ฮยองซอก (ฮยอง)
…ไม่ต้องเป็นห่วง(ฮารุ)เลยแจยอล
ฮยองซอก (ฮยอง)
เดี๋ยวผมจะดูแลเขาเอง
หนุ่มสุดฮอต(ฮยอง)ก็ได้ลุกขึ้นและจับมือพาเจ้าหนุ่มน้อยนั้นตามเพื่อนร่วมห้อง(?)ไป
ในระหว่างทาง ฮยองซอกนั้นก็ได้รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
จนสีหน้านั้นมองได้เห็นชัดขากสายตาของหนุ่มน้อย
ณ ซอยที่เปลี่ยวในโรงเรียน
ฮยองซอก (ฮยอง)
(อ่ะ สถานที่ที่คุ้นเคย…)
ฮยองซอก (ฮยอง)
(แต่ยังไงถึงก็เถอะ ต้องปกป้องฮารุให้ได้)
ในขณะที่ฮยองซอกนั้นคิดมากเกี่ยวกับเหตุลาร์ณนี้ ฮารุนั้น…
ฮารุ
(เอ๋… นี่นะหรอ อัตพาลที่เกาหลีหน่ะ ?)
ฮารุ
(ถ้าเป็นที่ญี่ปุ่นหล่ะก็นะ… คงจะโดนรุ่นพี่สภาไล่จับ(กระทืบ)แน่ๆ)
ฮารุ
(อึ่ย ! แค่คิดก็น่ากลัวแล้วนะเนี่ย…)
ในเวลา หลังจากที่หลุดจากความคิดทั้งหมดของฮารุนั้นเอง
จู่ๆก็ได้ยินเสียงบทสนทนาที่พวกเขานั้น ได้พูดกับฮยองซอก
? ? ?
สูงเท่าไหร่หล่ะนั้น น่าอิจฉาชะมัด
พวกอัตพาลนั้นก็ได้พูดคุยกับพวกเด็กใหม่และยื่นบุหรี่ให้ฮยองซอก
ฮยองซอก (ฮยอง)
(เอาไงดี ถ้าบอกว่าไม่สูบจะเป็นการเมินเฉยเกินไป)
ฮยองซอกที่กำลังตกอยู่ในความคิดอยู่นานนั้น เขาก็เหลือบมองฮารุไปแว๊ปหนึ่งก่อนที่จะ
ฮยองซอก (ฮยอง)
เอ่อ คือฉันกำลังอยู่ในช่วงเลิกบุหรี่อยู่
ฮยองซอก (ฮยอง)
แล้วก็ ไม่ได้มีผู้หญิงด้วย
ฮารุ
ฮยองซอกพวกเราไปกันดีกว่า แล้วผมหน่ะไม่เคยคิดที่จะสูบและมีผู้หญิงด้วย…
หลังจบบทสนทนาของหนุ่มน้อยนั้น ตัวเขาเองก็ได้จับมือฮยองซอกเพื่อที่จะหลีกหนีออกจากที่นี่
ไรท์
รู้สึกว่าคิดจะไม่ค่อยออก
ไรท์
ขอบคุณทุกกำลังใจของทุกคนด้วยนะครับ และขอบคุณนักอ่าน
ไรท์
ที่ยังคอยสนับสนุนผมต่อไป นิยายนี้คือเรื่องแรกในชีวิตผมเลยแฮะๆ
ไรท์
นึกว่าจะไม่มีครอ่านแล้วหล่ะนะ ~ แต่ผมก็ยังคงสู้ต่อไป
ไรท์
1คอมเม้นท์=999999กำลังใจของผมเลยยย
ไรท์
ขอขอบคุณ นั่งอ่านที่มาอ่านเรื่องของผมด้วย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
