สายลมพัดผ่านเทือกเขาที่แสนไกล มีกลุ่มใจรที่ซ่อนตัวตนที่หุบเขา ผู้คนภายนอกไม่อาจจะรู้ได้ว่ามีกลุ่มใจร ที่ซ่อนตัวตนอยู่ กลุ่มใจรนี้เป็นกลุ่มใจร ที่สงคุณธรร่ม ปล้นคนรวยที่ทำการค้าขายาขายผิดกฎหมาย เพื่อช่วยชาวบ้าน

...#ค่ายใจร#...

[ ท่านพ่อเจ้าค่ะ ลูกกลับมาแล้ว ]หญิงสาววัย18ได้เอยกับผู้เป็นพ่อ ที่ตนพึ้งจะกลับมาจากการปล้นคนรวยที่ค้าขายผิดกฎหมาย เพื่อไปซ่วยชาวบ้าน

[เจ้ากลับมาแล้วหรือ บาดเจ็บตรงไหนไหม]ชายวัยกลางคนวัย45ได้พูดขึ้น พร้อมกับเดินเข้าไปหาผู้ที่เป็นลูกสาว

[ไม่เจ้าค่ะ แต่ลูกมีเรื่องจะบอกท่านพ่อเจ้าค่ะ ตอนลูกไปตลาด เพื่อที่จะไปซื้อของก็มี เหล่าขุนนางมาเก็บภาษี ซึ้งมันเยอะกล่าวปกติเจ้าค่ะ ลูกคิดว่า ขุนนางพวกนั้น ต้องแอบไว้ใช้ ส่วนนึ้งเจ้าค่ะ ]พูดขึ้นด้วยสีน้าที่จริงจังและเหมือนจะโกรธเหล่าขุนนาง แต่ก็ทำได้แค่โกรธ

[ทุกย่างมีทั้งดี และ ร้าย อำนาจบางครั้งมันก็ทำไห้คนเปลี่ยนเช่นกัน ลูกไม่ต้องคิดมากนะ ]พูดขึ้นกับลูกสาว ยกมือไปลูกหัวลูกสาววัยกำลังหงุดงิดง่าย แต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

[เจ้าค่ะ งั้นลูกขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะเจ้าค่ะ ]พูดจบก็เดินเข้าที่พักไปทันที ปล่อยไห้ชายวัยกลางคนอยู่คนเดียว ไม่นานนักก็มีลูกน้องคนสนิทคนนึง วิ่งเข้ามาหากชายวันลางคนซึ้นเป็นหัวน้าใจร

[ตอนที่ข้าไปตลาด มีกลุ่มคนกลุ่มนึง ซึ้งเหมือนกำลังตามหาคน คนนึ้ง และข้าก็ได่แอบฝังพวกนั้นคุยกันว่า กำลังตามหาเด็กหญิงที่มีรูปพระจันที่ไหล่ขวา ขอรับ]พูดด้วเสียงแหบแห้งเพราะวิ้งมาแต่ไกล คำพูดที่พูดเมื่อกี่ ทำไห้หัวน้าใจรย่าง เฉิงถัง ต้องตกใจ

[เจ้ากำลังจะตอบว่า มีคนกำลังตามหาเสียวไป๋งั้หรอ] เฉิงถังพูดกับลูน้องคนสนิก และมีสีน้าที่ตกใจ ไม่คิดว่าเด็กหญิงที่ กำลังจะถูกฆ่าเมื่อ18ปี่ก่อน เขาได้ช่วยเด็กหญิงคนนั้น และรับมาเป็นลูก (เขาคิดในใจว่า คนที่ตามหาเด็กอยู่อาจจะเป็นคนที่ จะฆ่าเธอเมื่อ18ปีที่ก่อน)

[พวกเขาคงไม่รู้หรอกว่านางอยู่ที่นี้ ส่งคนของเราไปสืบว่าคนพวกนั้นเป็นใคร ]เฉิงถังพูดขึ้นด้วยสีน้าที่จริงจังและนักแน่น

[ มู่เต๋อรับคำสัง ขอรับ]พูดจบก็เดินออกไปทันที

#ถ้าชอบโปรวดติดตามตอนต่อไปด้วยค่ะ#

เวลาผ่านไปสองวัน เฉิงถังที่ไห้มู่เต๋อลูกน้องคนสนิท ไปสืบเรื่องวันก่อน ตอนนี้ลูกน้องคนสนิก ก็กลับมาและแจ้วขาวทันที

\[คนกลุ่มนั้นเป็นคนเมื่อ18ปี่ก่อน ขอรับ \]มู่เต๋อได้พูดขึ้นทันที ในระว่างที่นายของตนกำลังดื่มชา และเฉิงถังที่กำลังดื่มชาอยู่ก็หยุดชะงักทันที ระว่างที่ทั้งสองคุยกันนั้นก็มีเฉิงเสียวไป๋ที่กำลังแอบฟังอยู่

\[ท่านพ่อนี้มันเรื่องอะไรกัน เล่าไห้ลูกฟังเดียวเลย\]เสียวไป๋ได้พูดขึ้นด้วยสีน้าที่ตกใจเล็ทน้อยทันที เฉิงถังจรึงไห้ลูกน้องออกไปทันที

\[ลูกมานั่งนี้ก่อน เดี๋ยวพ่อจะเล่าความจริงทุกย่าง\]เฉิงถังพูดกับลูกสาวและไห้ลูกสาวมานั่งข้างๆ จรึงเริ่มเล่าเหตุกันเมื่อ18ปีก่อนทันที

\#เมื่อ18ปีก่อน\#

\[ข้าว่าฆ่านางตรงนี้และ จะได้รีบกลับ ต่อจากนี้คงไม่มีใครมาแย่งตำแน่งองค์หญิงเล็ทได้อีก และลูกของข้าก็จะได้เป็นองค์หญิงเล็ท ฮาๆๆๆ\]นักฆ่าได้พูดขึ้น จากนั้นก็ทำการฆ่าทันที แต่ยังโชคดีที่เฉิงถังมาช่วยไว้ทันและต่อสู้กับนักฆ่าและไช้กระปี่ฟันไปที่แขนซ้ายทันที จนนักฆ่าล้มลง เฉิงถังก็ได้พาเด็กหนีทันที

\[จากนั้นพ่อก็พาลูกมาที่นี้ และรับเจ้าเป็นลูกสาว \]เฉิงถังพูดกับลูสาวและกอดทันที เพราะกลัวว่าความจริงนี้กลัวลูกสาวจะรับไม่ได้

\[ท่านพ่อว่างใจ ลูกไม่เป็นไร ลูกแค่อยกรู้ว่า นักฆ่าพวกนั้นเป็นใคร\]เสียวไป๋ได้พูดขึ้น ด้วยสีน้าที่แข็งแกร่ง ทำเอาผู้เป็นพ่อว่างใจ จากนั้นเฉิงถังก็นำ เสียวไป๋ไปที่พักของตน และได้ยิบกล่องไม้ใบเล็ทออกมา

\[นี้มันอะไรหรือเจ้าค่ะ ท่านพ่อ \]สีน้าส่งสัย

\[นี้เป็น สิ่งที่ติดตัวเจ้ามาตั่งแต่เล็ก สร้อยรูปพระจันทร์\]พูดขึ้นพร้อมกับใส่สร้อยไห้ลูกสาว ที่กำลังยืนงงอยู่ \[นี่อาจจะเป็นลักฐาน ที่บงบอกตัวตอนที่แท้จริงของเจ้าก็ได้\]พูดขึ้นด้วยสีน้าที่จริงจัง

\[เจ้าค่ะ ท่านพ่อ แต่ว่าปานที่ไหลซ้ายของลูกถึงมีรูปพระจันด้วยเจ้าค่ะ\]สีน้าส่งสัย \[ลูกถามท่านพ่อตั่งแต่เล็ก แต่ท่านพ่อก็ไม่บอกลูก ท่านพ่อบอกแต่ว่าเมื่อลูกตัว ลูกก็จะรู้เอง\]เสียไป๋พูดด้วยสีน้าเศร้าเล็กน้อย

\[ใช่พ่อจะบอกเจ้าว่า คนที่จะมีรูปพระจันทร์นี้ ต้องเป็นแม่ลูกกันเท่านัเนถึงจะมี และพี่น้องของเจ้า \]พูดด้วยน้ำเสียงนักแน่น

\[ลูกเข้าใจแล่วเจ้าค่ะท่านพ่อ\]ยิ้มเล็กน้อย

\[พ่อไม่ห้ามลูก ถ้าลูกจะออกตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของเจ้า แต่เวลาสองเดือนนี้ พ่อจะฝึกวรยุทธ์เจ้า เพื่อจะไห้แข็งแกร่งกว่าเดิม\]พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

\[เจ้าค่ะท่านพ่อ\]หลังจากคุยกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปพัก เวลาได้ฝ่านไปสองเดือน เสียวไป๋ก็ฝึกวรยุทธ์ย่างนัก และแข่งแกร่งกว่าเดิม จนถึงเวลาที่จะออกเดินทางตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง

🌱🌱

ยามเช้าที่แสนสดใส ที่ตลาดผู้คนต่างเดินชื้อของย่างสนุกสหนาน หญิงสาวที่เดินไปตามทางท ก็ได้ชนเดินชนใครบางคน ชึ้งมีน้าตาดี

\[เออ ขอโทษเจ้าค่ะ ที่เดินชนคุณชาย \]หญิงสาวยที่ได้เดินชนชายคนหนึงก็ได้พูดขอโทษทันที

\[ไม่เป็นไร ว่าแต่แม่นางเจ็บตรงไหน \]ชายหนุ่มได้พูดขึ้น

\[ไม่เจ้าค่ะ ว่าแต่ท่าชื่ออะไรหรอ\]หญิงสาวได้พูดขึ้น เพราะว่าตัวเองเดินชนชายหนุ่ม จรึงถามชื่อเพื่อที่อยากรู้จากมากขึ้น และจะเลี้ยงอาหารชายหนุ่มเพื่อเป็นการขอโทษ แต่ชายหนุ่มนิ่งสักครู่ ก่อนจะตอบคำถามของหญิงสาว

\[ข้าชื่อลู่ฟาง แม่ทัพแคว้นเย่ว ว่าแต่แม่นางมีนามว่าอะไร\]ชายหนุ่ม ได้ถามขึ้นทันที เพราะว่าหญิงสาวตรงน้า ช่างแตกต่างจากหญิงอื่น ที่เขาเคยพบมา

\[ข้าชื่อเฉิงเสียวไป๋ ถ้าท่านแม่ทัพไม่รังเกียจ ข้าจะชวนท่านไปทานอาหารสักมื้อเพื่อเป็นการขอโทษได้หรือไม่\]หญิงสาวพูดจบ พร้อมกับจ้องน้าของชายหนุ่มเพื่อที่จะรอคำตอบ

\[ได้ ข้าตกลง \]ชายหนุ่มได้ตอบตกลงยังไม่ลังเล ทั้งสองก็ได้เดินไปที่ โรงเตี้ยแห่งหนึง เพื่อที่จะทานอาหาร พอมาถึงทั้งสองก็สั่งอาหาร และนั่งคุยกันรว่างรออาหาร

\[แม่นางมาเที้ยวคนเดียหรอ \]ชายหนุ่มได้พูดขึ้น เพราะตั่งแต่สั่งอาหาร ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยกันชายหนุ่มจึงได้พูดขึ้นเพื่อลบความเงียบ

\[ใช่แล้ว แต่ท่านไม่ต้องเรียกข้าแม่นาง เรียกข้าว่าเสียวไป๋ อันที่จริงข้ามาเที้ยววันนี้วันสุดท้าย พรุ้งนี้ก็ต้องออกตามหาญาติ \]หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีน้าสดใส ในระว่างที่ทั้งสองคุยกัน อาหารก็มาถึงทันที ทั้งสองก็กินอาหารจนอิ่ม

\[ข้าต้องกลับแล้ว บ้านข้าอยู่ไกล \]หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะลูกเดินออกไป แต่ยังไม่ทันได้กร้าวขา ชายหนุ่มก็ได้พูดขึ้น

\[เสียวไป๋ ครั้งน้าข้าขอเลี้ยงเจ้า หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก \]ชายหนุ่มได้พูดขึ้น หญิงสาวที่เดินอยู่ หยุดชะงักทันที

\[เช่นกัน \]พูดขึ้นพร้อมกับเดินออกไปทันที

\[เจ้าคงไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ผิวพรรณของเจ้าช่างงามยิ่งนัก ถ้าได้เจอเจ้าอีกครั้ง ข้าจะช่วยเจ้าออกตามหาญาติแน่นอน\]ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง

\#หุบเขา \#

\[ท่านพ่อลูกกลับมาแล้ว \]พร้อมกับเดืนเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ ด้วยสีน้ายิ้มแย้ม ทำเอาผู้เป็นพ่อยิ้มขึ้นทันที และเอามือลูบหัวลูกสาว

\[กลับมาก็ดีแล้ว พรุ่งนี้เจ้าต้องออกเดินทาง เข้าเมือง ซึ้งจะเป็นที่เจ้าคุ้นเคย แต่เจ้าก็ต้องระวังตัวไม่มากๆนะ\]ผู้เป็นพ่อได้พูดขึ้นด้วนสีน้าที่เป็นห่วง พอลูกสาวได้ยิน ก็วิ่งเข้ากอดผู้เป็นพ่อทันที ไม่ทันไห้ผู้เป็นพ่อได้ตั่งตัว

\[เจ้ากับมาเหนือยๆ รีบกลับไปพักเถอะ เดี๋ยวพ่อทำอาหารไห้เจ้ากิน ตกลงไหม\]ผู้เป็นพ่อได้พูดขึ้นกับลูกสาว

เสี๋ยวไป๋ที่ได้ยินย่างนั้น ก็กลับไปที่พักของตนเองทันที ชายวันกลางคนที่เห็นลูกเดินออกไปก็ยิ้มตามหลังทันที

🍃🍃