ค่ำคืนต้องมนต์
กลับสู่บ้านเกิด
ฉาก: หมู่บ้านชนบททางภาคอีสาน ขุนกลับมาบ้านเกิดเพื่อร่วมงานศพของพ่อ บรรยากาศเงียบเหงาและเต็มไปด้วยปริศนา
ศาลาวัดเงียบสงัด พระสงฆ์กำลังสวดอภิธรรม บรรดาชาวบ้านนั่งฟังเงียบ ๆ มีกลิ่นธูปจาง ๆ ลอยอบอวล โต๋เดินเข้ามาหาขุนที่ยืนมองรูปถ่ายของพ่ออยู่หน้าโลงศพ
โต๋ (สรวิศ คำแก้ว)
(ตบบ่าขุนเบา ๆ) เสียใจด้วยนะขุน พ่อแกเป็นคนดี ทุกคนในหมู่บ้านรักเขา
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(พยักหน้า) ขอบใจว่ะ โต๋ (เว้นจังหวะ) เขาตายได้ยังไง?
โต๋ (สรวิศ คำแก้ว)
(ทำหน้าลำบากใจ) เขาว่า…ลื่นล้มในบ้าน หัวกระแทกพื้น
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(ขมวดคิ้ว) มันมีแค่นั้นจริงเหรอ?
โต๋ (สรวิศ คำแก้ว)
(ถอนหายใจ) ขุน…เอาไว้จบงานศพก่อน แกค่อยถามเรื่องนี้อีกทีเถอะ
พิมเดินเข้ามาหาพี่ชาย ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้
พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)
พี่ขุน...กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(มองน้องสาวอย่างเป็นห่วง) อืม เดี๋ยวพี่ตามไป
ขุนเดินออกมาสูดอากาศนอกศาลาวัด แต่แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับร่างของใครบางคนยืนอยู่ใต้ต้นโพธิ์หลังวัด
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(หรี่ตามอง) เดือน?
ชายหนุ่มใต้ต้นโพธิ์สวมเสื้อเชิ้ตขาว กางเกงผ้าฝ้ายสีดำ ร่างสูงโปร่งแต่ผอมบาง ใบหน้าขาวซีดและดวงตาคมลึก เดือนยิ้มบาง ๆ ให้ขุน
เดือน (ศศิน นวลคำ)
นึกว่าจะจำกันไม่ได้แล้ว
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(เดินเข้าไปใกล้) จำได้สิ…ไม่คิดว่าจะได้เจอแกที่นี่
เดือน (ศศิน นวลคำ)
ฉันก็ไม่ได้ไปไหน(ยิ้มบาง) แต่แกสิ หายไปนานเลย
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(มองสำรวจเดือน) ได้ข่าวเรื่องพ่อฉันเหรอ?
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(พยักหน้า) อืม…ฉันเสียใจด้วย (เว้นจังหวะก่อนพูดเสียงเบา) แต่แกแน่ใจเหรอว่ามันเป็นอุบัติเหตุ?
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(รู้สึกเหมือนลมหายใจสะดุด) หมายความว่ายังไง?
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(มองไปรอบ ๆ อย่างระวัง) บางอย่างในหมู่บ้านนี้ไม่เหมือนเดิม…แกควรระวังตัวไว้
ขุนกำลังจะถามต่อ แต่เดือนหันหลังเดินจากไป ทิ้งให้ขุนยืนอยู่กับคำถามมากมายในหัว
เงาในความมืด
ฉาก: บ้านไม้สองชั้นของขุน – กลางดึก
หลังจากเสร็จงานศพ ขุนกลับมาที่บ้านเก่าของเขา บ้านไม้สองชั้นหลังเดิมที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของพ่อและพิม ตอนนี้กลับว่างเปล่าและเงียบงัน แม้แต่เสียงจิ้งหรีดยังฟังดูเย็นเยียบผิดปกติ
ขุนเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของตัวเอง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ยกเว้นฝุ่นที่จับอยู่ตามขอบหน้าต่าง เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่แล้ว…
เสียง 'กึก' ดังขึ้นจากชั้นล่าง
ขุนขมวดคิ้ว ก่อนลุกขึ้นเดินลงไปด้านล่าง ไฟในบ้านเปิดทิ้งไว้เพียงดวงเดียว เงาของขุนทอดยาวไปตามผนังไม้
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(พึมพำ) พิมเหรอ?
ไม่มีเสียงตอบ ขุนเดินไปที่ห้องครัว ประตูไม้ไหวเบา ๆ ราวกับมีลมพัด แต่ข้างนอกกลับไม่มีลมเลยในคืนนี้
เสียง 'กึก' ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้อยู่ที่หน้าบ้าน! เหมือนมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างนอก
ขุนหยิบไฟฉายจากโต๊ะ เดินไปเปิดประตูช้า ๆ ลมเย็นปะทะเข้ากับใบหน้า เขาส่องไฟออกไปที่ลานหน้าบ้าน และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาต้องหยุดชะงัก
เงาของใครบางคนยืนอยู่ใต้ต้นมะม่วงหลังบ้าน สูงชะลูด แต่ผิดสัดส่วน…ขาที่ยาวกว่าปกติ แขนที่ห้อยต่ำผิดธรรมชาติ ดวงตาแดงเรืองแสงอยู่ในเงามืด
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(เบิกตากว้าง) ใครน่ะ!?
ร่างนั้นไม่ตอบ แต่มันขยับ…ค่อย ๆ เอียงคอไปด้านหนึ่งช้า ๆ แล้วหัวเราะเสียงแผ่วเบา ก่อนจะหายวับไปในความมืด
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(กำไฟฉายแน่น หัวใจเต้นแรง) บ้าเอ๊ย…ตาฝาดเหรอ?
แต่ขณะที่เขากำลังจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน เสียงกระซิบเบา ๆ ก็ดังขึ้นจากข้างหู
ขุนหันขวับ แต่กลับไม่พบใครอยู่ตรงนั้น…
ฉาก: เช้าวันรุ่งขึ้น – ตลาดหมู่บ้าน
ขุนตัดสินใจออกไปเดินตลาดตอนเช้าเพื่อสงบสติอารมณ์ ตลาดเช้ามีชาวบ้านออกมาซื้อขายของกันตามปกติ เสียงแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้าดังไปทั่ว
ขุนกำลังเลือกซื้อน้ำเต้าหู้จากร้านของป้าแก้ว ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง
?????
เมื่อคืน…เห็นอะไรรึเปล่า?
ขุนหันไป พบว่าเป็น เดือน ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาเงียบ ๆ
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(ชะงัก) แกหมายความว่ายังไง?
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(มองตรงไปที่ขุน นัยน์ตาลึกลับ) ฉันถามว่า…เมื่อคืนแกเห็นอะไรมั้ย?
ขุนลังเล ก่อนตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เดือนฟัง
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(พยักหน้าเบา ๆ) ฉันบอกแล้ว ว่าหมู่บ้านนี้ไม่เหมือนเดิม
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(ขมวดคิ้ว) หมายความว่าไงวะ? แล้วไอ้ตัวที่ฉันเห็นมันคืออะไร?
เดือนไม่ตอบทันที แต่เขาถอนหายใจเบา ๆ ก่อนพูดเสียงต่ำ
เดือน (ศศิน นวลคำ)
คืนนี้…อย่าออกจากบ้านหลังสี่ทุ่ม
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
เดี๋ยว…เดือน! แกจะให้ฉันปล่อยให้เรื่องพวกนี้ผ่านไปง่าย ๆ รึไง?
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(สบตาขุน) ฉันกำลังพยายามช่วยแก…อย่าถามเยอะกว่านี้ตอนนี้เลย
ก่อนที่ขุนจะซักไซ้ต่อ เดือนก็เดินจากไป ทิ้งให้ขุนยืนอยู่กลางตลาดพร้อมกับคำถามที่มากขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงเพรียกจากความมืด
ฉาก: บ้านขุน – ค่ำคืนอันเงียบสงัด
หลังจากกลับจากตลาด ขุนครุ่นคิดถึงคำพูดของเดือนตลอดวัน ‘คืนนี้…อย่าออกจากบ้านหลังสี่ทุ่ม’ ทำไมเดือนถึงพูดแบบนั้น? และสิ่งที่เขาเห็นเมื่อคืนคืออะไรกันแน่?
ขุนมองนาฬิกาผนัง ตอนนี้สามทุ่มสี่สิบห้าแล้ว ลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่าง ผ้าม่านปลิวไหวเบา ๆ บรรยากาศเงียบจนผิดปกติ
พิมเข้านอนไปแล้ว เหลือเพียงเขาที่นั่งอยู่ตรงโซฟากลางบ้าน
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(พึมพำ) ไร้สาระว่ะ… (ถอนหายใจ ก่อนลุกขึ้นปิดหน้าต่าง)
แต่ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นชั้นบน เสียงบางอย่างก็ดังขึ้นจากข้างนอก…
เงาปริศนา
ขุนนน…ออกมาเถอะ…
ขุนชะงัก รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เขาหันขวับไปมองประตูหน้าบ้าน เสียงนั้น…เหมือนดังมาจากลานหน้าบ้านของเขาเอง
เงาปริศนา
ออกมา…ฉันรออยู่…
ขุนกำหมัดแน่น หัวใจเต้นแรง เขาเดินไปคว้าไฟฉาย ก่อนค่อย ๆ เปิดประตูช้า ๆ ลมหนาวพัดเข้ามากระทบผิวกาย
ขุนกวาดไฟฉายไปตามลานหน้าบ้าน…ไม่มีอะไร แต่แล้ว…
แสงไฟจับไปที่เงาร่างหนึ่งยืนอยู่ใต้ต้นมะม่วง ร่างนั้นสูงชะลูด แขนขาห้อยยาว ดวงตาสีแดงเรืองแสงเหมือนเมื่อคืน!
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(เสียงแข็ง) มึงเป็นใคร!?
ไม่มีเสียงตอบ แต่เงานั้นค่อย ๆ ยกมือขึ้น…ชี้มาทางขุน
ขุนรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกดทับร่างกาย หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นบีบรัดตัวเขาไว้
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(กัดฟัน) เวรเอ๊ย!
เขาถอยหลังไปจนแทบล้ม แต่ก่อนที่เงานั้นจะขยับ เสียงเรียกหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
เดือน (ศศิน นวลคำ)
ขุน! อย่ามองมัน!
เดือนกระโจนเข้ามา คว้าแขนขุนไว้ก่อนดึงตัวเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
ปัง! เดือนปิดประตูบ้านแน่น ก่อนหันไปหยิบมีดพกที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมา
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(หอบหายใจ) เดือน…แก…
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(เสียงต่ำ) ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าออกมาหลังสี่ทุ่ม
ขุนยังคงหายใจแรง หัวใจเต้นระรัว เขามองเดือนอย่างเอาเรื่อง
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
แล้วทำไมแกต้องพูดเหมือนรู้ทุกอย่าง? แกกำลังปิดบังอะไรกันแน่?
เดือนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว
เดือน (ศศิน นวลคำ)
ขุน…พ่อแกไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
หมายความว่าไง!?
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(สบตาขุน) พ่อแก…โดนของ
ความเงียบเข้าปกคลุม ขุนรู้สึกเหมือนอากาศในห้องเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที
ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)
(เสียงสั่น) มึงพูดอะไรของมึง เดือน?
เดือน (ศศิน นวลคำ)
(ถอนหายใจ) พ่อแกไปล่วงเกินบางอย่างเข้า…แล้วมันก็เอาชีวิตเขาไป
ขุนยังคงช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก่อนที่เขาจะถามอะไรต่อ เสียงกรีดร้องของพิมก็ดังขึ้นจากชั้นบน!
พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)
พี่ขุน!!! ช่วยพิมด้วย!!!
ขุนกับเดือนสบตากันทันที ก่อนรีบพุ่งขึ้นบันไดไปยังห้องของพิม!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
