Tw.: อาจมีเนื้อหาไม่น่าอภิรมย์ การทำร้ายร่างกายการกระทำไม่เหมาะสม การทำร้ายร่างกาย NRT การข่มขืน ขืนใจ การเล่นพิเรน ใช้ความรุนแรงในการมีความสัมพันธ์โดยไม่ยินยอม ความสกปรก อันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรนำเป็นเยี่ยงอย่าง กรุณาในวิจารณญาณในการอ่านทุกตอน

.

.

.

ความวิงเวียนยังคงอยู่ในหัว เขาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเขาโทรไปบอกให้แฟนมารับ เพราะอยู่ดีๆเวียนหัวในร้านเหล้า

แต่ทุกอย่างก็ดับวูบ ของขวัญจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพูดอะไรกับแฟนไปรึเปล่า กดโทรติดมั้ย ...

ดวงตากลมโตหนักอึ้งฝืนลืมตาขึ้นมองภาพหลายสิ่งตรงหน้าแม้ว่าสมองจะยังไม่ทำงาน ประมวลผลอะไรไม่รู้เรื่อง

กลิ่นไอความอับชื้นฟุ้งกระจายตีเข้าใบหน้าไม่น่าอภิรมย์จนใบหน้าหวานต้องเบ้หน้า ดวงตาพร่าเบลอค่อยๆจับโฟกัสสิ่งรอบข้าง...

บางอย่างที่เรียกสติของขวัญได้ในทันทีเมื่อรอบข้างของเขามันคือสถานที่แปลกตา กำแพงหินสีดำ พื้นห้องไม่ต่างจากคุกใต้ดิน ที่มีทั้งลูกกรงเหล็กขึ้นสนิท... ทั้งอุปกรณ์ทรมานน่าหวาดผวาหลากขนิดที่ตั้งเรียง เก้าอี้หน้าตาประหลาดที่วางทิ้งเอาไว้ เข็มรอยกระสอบขึ้นสนิทเขรอะ สามเหลี่ยมไม้ที่ตั้งสูง อะไรที่เขาไม่รู้คำอธิบาย และโซ่

ชั่วครู่ลมหายใจผ่อนหนัก ร่างกายบอบบางขยับด้วยความล่กลน

ทว่า เสียงเหล็กกระทบกลับทำให้ของขวัญได้สติชะงักมองสภาพตัวเอง สองข้อมือบอบบางที่ถูกรวบขึ้นเหนือสีศรีษะ สองขาเรียวที่ถูกจับให้อ้ากว้างเป็นรูปตัวMอยู่กลางอากาศด้วยโซ่เหล็กเย็นเฉียบ

ซ้ำที่สำคัญคือบนเรือนร่างขาวนวลเนียนไม่มีเสื้อผ้า อวดโชว์กลีบเส้นทางสีหวานที่ปิดสนิท ความบริสุทธิ์ที่น่าล่วงล้ำ... ลำกายสีชมพูของเด็กพรมจรรย์ที่กำลังเผยอโฉมอยู่ต่อหน้าวร้างความอับอายด้วยเสียงโวยวายที่ดังลั่น

"ปล่อยนะ!!! นี่มันอะไรเนี่ย!! ",

เสียงโวยวายที่ไร้ซึ่งการกลั่นกรอง มันคือการปลุกสัตว์ร้ายที่อยู่ด้านนอกให้รู้ตัวว่าเหยื่อของมันตื่นแล้ว

เสียงบานประตูเปิดทำเอาของขวัญใจกระตุกวูบเมื่อดวงตาคู่สวยกับพบเจอกับอะไรบางสิ่งที่ทำให้เขาอกสั่นขวัญผวา

"ตื่นแล้วหรอคะ พี่รอจะเล่นสนุกกับเรามานานแล้ว..."

" รักมันมากหรอคะ ผู้ชายคนนั้น"

Tw.: อาจมีเนื้อหาไม่น่าอภิรมย์ การทำร้ายร่างกายการกระทำไม่เหมาะสม การทำร้ายร่างกาย NRT การข่มขืน ขืนใจ การเล่นพิเรน ใช้ความรุนแรงในการมีความสัมพันธ์โดยไม่ยินยอม ความสกปรก อันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรนำเป็นเยี่ยงอย่าง กรุณาในวิจารณญาณในการอ่านทุกตอน

" คะ..คุณ คุณเป็นใคร "

ชายสวมหน้ากากสีดำสลับทอง ชุดสูทแปลกประฟลาดจากพื้นที่ที่เขาอยู่โดยสิ้นเชิงคือสิ่ฃที่ปรากฎขึ้นตรงหน้า ดวงใจดวงน้อยบีบรัดจนแทบจะหลุดออกมาจากอกเมื่อร่างกายใหญ่กำลังเดินเข้ามาใกล้ คำพูดประหลาดหูฟังดูน่ากลัวจนฝ่ามือเล็กสั่นสะท้าน

" ที่รัก....ไม่ได้ยินที่ฉันถามหรอคนดี "

"รักมันมากหรอ?

ฝ่ามือหยาบรุกล้ำเข้าใกล้ทันใดที่ร่างกายใหญ่เข้าใกล้ ไม่มีการตอบคำถามอะไรนอดจากแรงสัมผัสจากนิ้วโป้งที่กำลังเลื่อนสะกิดยอดอกสีหวานฉ่ำ

"อ๊ะ อึก! คุณหมายถึงอะไร "

ริมฝีปากเล็กเผยอคราง ร่างกายบางสั่นสะท้านเมื่อความเสียดเสียวที่ไม่เคยได้สัมผัสโลดแล่นเข้ามาในแทบจะทันที

" ผู้คนนั้นไง..ที่เธอรักเขานักหนา เคยเสียตัวให้มันรึยังล่ะหื้ม? "

คำหยาบโลนเรียกใบหน้าไม่น่าอภิรมย์ความอับอาย ความรู้สึกไม่พึงใจที่ตีรวนเรียกให้คิ้วเรียวขมวด ใบหน้าที่สร้างความหงุดหงิดให้ใครบางคนได้ในแทบจะทันที...

" ถ้าเธอไม่ตอบ....ฉันถามตรงนี้ของเธอก็ได้..."

พริบคาเดียวที่ปลายนิ้วหยาบจรดจ่อบนกลีบเส้นปากทางสีชมพูหวาน กดคลึงมันทดแทนคำขู่จนของขวัญบิดเร้าร่างหายด้วยความหวา ความหวาดกลัวจนดวงตากลมสั่นระริก

"ยัง!!! อย่าทำนะ อย่า"

คำตอบล่กลนรีบเอื้อนเอ่ยในทันทีด้วยความหวาดกลัว โดยไม่รู้เลยว่ามันอาจเป็นฉนวนที่ทำให้ตัวเองต้องพบกับความน่าสยดสยอง ...

ปลายนิ้วที่เกลี่ยวนไปมากดคลึงค้างบนรูสวาทสีอ่อน ท้องน้อยกระตุกวูบด้วยความหวาดหวั่น

" งั้นแสดงว่าพี่จะเป็นคนแรกของเรา....ดีใจจังเลยค่ะ"

คำพูดแสนหวานถูกร้อยเรียงมันขัดกันอย่างสิ้นเชิงกับร่างกายที่ดีดดิ้นหนีอย่างสุดฤทธิ์สุดเดชยามสามปลายนิ้วจ่อกระเสือกกระสนคิดจะกระทุ้งกระแทกเข้ามาในคาั้งเดียว ความคับแคบ ฝืดเคือง สิ่งที่เป็นไปไม่ได้..

แต่เป็นไปได้ด้วยเรี่ยวแรงที่โหมเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง แทรกสามนิ้วใหญ่แหกกลีบเส้นทางแคบจนปริตึงแทบฉีกขาดออกจากกัน

ดวงตาคู่โตที่เบิกโพรงแทบทะลั่กออกจากเบ้ายามสามนิ้วใหญ่ แรงดีดดิ้นที่ถูกทดแทนด้วยความนิ่งสงบของร่างกายที่เกร็งกระตุกไปทั้งร่าง ไม่มีความเสียวความรู้สึกดีปนอยู่ในนั้น มันมีแค่ความแจ็บปวดแสนสาหัสโดยฉับพลันที่ยัดเยียดจนหูรูดอ้าเผยอรับสิ่งแปลกปลอมทั้งที่ไม่ได้เตรียมพร้อม

ดวงตาคมใต้หน้ากากจดจ้องมองใครอีกคนไม่วางตา ห้วงอารมณ์พลุ่งพล่านกำลังร่ายเรียงถึงรสนิยมวิปปริตนานับรูปแบบที่สามารถสรรหามาเล่น ...

อ่า...รู้นี้มันจะรับอะไรได้มากเท่าไหร่กันนะ...

ร่างกายดีดดิ้นเส้นทางที่ยังไม่ปริขาแต่ก็ตึงแน่นจนของขวัญขยับตัวแทบไม่ได้ หยาดน้ำตาไหลทะลั่กออกจากเบ้าตาคูาสวย ริมฝีปากสั่นสะริก สั่นสะท้านไปกันใหญ่ยามสามปลายนิ้วมันกำลังขยับรูดเข้ารูดออกลงแน่งเนื้อภายในปลิ้นเข้าปลิ้นออกจามแรงขยับที่แสนป่าเถื่อน

ริมฝีปากหยาบน่าขยะแขย้งก้มลงจูบซับน้ำตา ของขวัญผละใบหน้าหนีเรียกเสียงหัวเราะให้กับใครอีกคนได้ไม่ยาก

แล้วของขวัญก็รู้ตัวว่าตัวเองเลือกเส้นทางที่ผิด เสียงขำขัน อารมณ์สุนทรีคำปลอบประโลม ไม่มีทางออกมาอย่างดีๆจากปากคนคนนี้

" ไม่แข็งเลยหรอคะเรา.... "

ฝ่ามือหยาบอีกข้างที่ว่างเว้นพุ่งเข้าขย้ำลำกายสีชมพูหวานรูดรั้งมันด้วยความรุนแรงจนความจุกเจ็บโลดแล่นขึ้รอัดอยู่เต็มท้องน้อย ความเสียวซ่านแสนน้อยนิดที่ของขวัญหามันไม่เจอจนไม่รู้จะเสร็จสมไปกับแรงสัมผัสบ้าบอพวกนี้ยังไง

บางอย่างที่ถูกตอบแทนด้วยฝันร้าย.... เมื่อปลายนิ้วหมุนควงเล่นถูกผละออกห่างเพึยงชั่วครู่เพื่อให้สองฝ่ามือใหญ่ยักษ์ได้เล่นกับลำกายเล็กที่ดีดเด้งน่าเอ็นดู

"ปล่อย...ปล่อยผมไป "

ความวูบโหวงในเส้นทาง ความ้จ็บแสบที่ยังค้างคาแม้กลีบกุหลาบช้ำที่ค่อยๆคืนตัวเมื่อปราศจากวัตถุอะไรอยู่ด้านใน ลมหายใจที่ถูกผ่อนพยายามให้เป็นปกติ...

"ชูว่....เด็กดี เราควรบอกว่าเราต้องการพี่มากที่สุด เราต้องการพี่คนเดียวรู้มั้ย"

ปลายนิ้วโป้งของไอ้โรคจิตที่พูดพลามเรื่องอะไรไม่ทราบเกลี่ยวนเวียนตรงหัวลำกายจนของขวัญสะดุ้งเฮือกเมื่อหนังหุ้มปลายกำลังถูกเผยอออกให้เห็นรูน้อยๆบนยอด

เขารู้สึกได้ว่าสายตาใต้หน้ากากกำลังจ้องมองมันเป็นพิเศษ...ตรง... ตรงท่อปัสสาวะที่มันกำลังบดขยี้หยอก...

"แล้วเราก็ควรแข็ง...ตลอดเวลาที่อยู่กับพี่ด้วย"

คำพูดเย็นวาบชวนอกสั่นขวัญผวาเมื่อเขาไม่อาจคาดเดาการกระทำอะไรของใครอีกคนได้เลย....

แล้วมันยิ่งน่าหวาดผวาขึ้นไปอีกเมื่อหลอดอะลูมิเนียมสำหรับใช้กับแก้วเก็บความเย็นทรงเตี้ยคือสิ่งที่ถูกจ่อลงมากับรูดที่เล็กกว่ามันไท่รู้เท่าไหร่

" ตอนแรกพี่จะใช้พวกของเล่นที่ซื้อมา...พี่ก็กลัวเราจะเสร็จไม่ได้....เพราะงั้นอันนี้คงเหมาะกับเรากว่าเยอะ ปค่มันก็จะอันใหญ่กว่าหน่อย.."

ร่างกายบอบบางถอดถอยหนีทว่าด้วยพันธการที่โอบรัดมันทำให้เขาขยับไปไหนไม่ได้ทำได้เพียงแค่ปล่อยหยาดน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัวจับหัวใจ

"อย่า ไม่เอา อย่าทำ"

คำขอล่กลนไม่ได้ต่างไปจากคำยั่วยวนที่ใข้ได้ผลกับมัจจุราชเมื่อหลอดเหล็กเย็นเฉียบดุนดันรูน้อยๆให้เหยอออก หมุนควงบดขยี้สร้างความเสียดเสียวบนส่วนอ่อนไหวขนของขวัญต้องบิดเร้า...ยามปากหลอกมุดเข้าไปในท่อรูปัสสาวะได้สำเร็จบีบให้มันอ้ากว้างชวนรู้สึกคับตึงบนปลาย

" ต่อจากนี้.....เจ็บหน่อยนะคะคนดี"

"กรี๊ด!!!!!!"

สิ้นคำพูดเสียงกรีดร้องก็ดังก้องไปทั่วบริเวณเมื่อฝ่ามือหยาบดันเอาความยาวทั้งหมด.. ใช่ ทั้งหมดของหลอดสั้นให้จมหายไปในรูน้อยจนมิดลำหาทางหยิบออกไม่ได้ แหวกเส้นทางปลดปล่อยออกกว้างแล้วค้ำยันลำกายเล็กให้แข็งโด่โดยที่ปราศจากอารมณ์ร่วม

ริมฝีปากเล็กอ้าค้างหยาดน้ำลายหยดย้อย ลิ้นห้อย ดวงตากลมเหม่อลอยด้วยความเสียดเสียว ความเจ็บแสบจนแทบคลั่งที่พุ่งทะลั่กครูดไปตามโพรงภายในลำกาย ความเจ็บปวดของการถูกสวนท่อปัสสาวะด้วยอุปกรณ์ไม่สมควร หลอกสั้นทั้งชิ้นที่จมหายเข้าไปภายในจนมิด เหลือเพียงแค่รูปัสสาสะปล่อยแหวกกว้างที่กำลังมีหยาดน้ำใสหลั่งไหลออกมาอย่างกลั้นไม่ได้...

" ดูสิ...ขนาดตอนฉี่ราดเรายังน่ารักขนาดนี้เลย.... พี่อยากเห็นเราเสร็จในเวลาแบบนี้แทบจะแย่ มาต่อกับข้างหลังเราดีกว่า..."