บทนำ: เงาแห่งรัตติกาล
เสียงเครื่องยนต์คำรามดังก้องไปทั่วเส้นทางลูกรังที่ทอดยาวผ่านป่าทึบ มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งแล่นฝ่าความมืด มันพุ่งทะยานผ่านหมอกหนาที่ไหลลอยเหมือนเงามัจจุราช โชคชัย—นักแข่งมอเตอร์ไซค์ชื่อดัง ผู้มีฉายาว่า "นักบิดเสือสมิง" กำลังขับเคลื่อนสู่เส้นทางที่เต็มไปด้วยความลึกลับ...และอันตราย
คืนนี้ไม่ใช่เพียงแค่การแข่งรถ แต่มันคือการเดิมพันชีวิต—เสียงกระซิบของตำนานโบราณดังก้องในหูเขา "ผู้ใดบุกรุกผืนป่าศักดิ์สิทธิ์ จะต้องเผชิญกับอำนาจแห่งเสือสมิง"
...----------------...
ฉากที่ 1: ถนนสายมรณะ
โชคชัยเร่งเครื่องเต็มสปีด ถนนคดเคี้ยวอยู่กลางป่าลึก ลมหนาวพัดกระทบผิวกาย แต่มันไม่ใช่แค่ความเย็นจากธรรมชาติ—แต่เป็นไอเย็นของความตาย แว่วเสียงคำรามต่ำจากที่ไกลๆ มันดังขึ้น...ดังขึ้น…ราวกับสิ่งนั้นกำลังจ้องมองเขาจากเงามืด
ทันใดนั้น...เงาดำตะคุ่มพุ่งตัดหน้ารถของเขา! โชคชัยบิดแฮนด์อย่างแรง หักหลบอย่างฉิวเฉียด ก่อนจะเสียหลักล้มกลิ้งไปกับพื้นดิน เสียงเครื่องยนต์ดับลง เหลือเพียงเสียงหายใจหอบหนักของเขา แต่สิ่งที่ทำให้ขนลุกที่สุด...คือรอยเล็บขนาดใหญ่ที่จารึกบนพื้นดินใกล้ตัวเขา
ร่างของโชคชัยสั่นสะท้าน ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่เป็นความหวาดกลัวที่แผ่ซ่านจากจิตวิญญาณ เขาลุกขึ้นมองไปรอบตัว ป่าที่เงียบสงัดราวกับตายไปแล้ว กลับมีบางอย่างซ่อนอยู่ในเงามืด ใบไม้ไหวสั่นจากสายลม แต่เสียงแผ่วเบาที่ดังจากรอบทิศ กลับทำให้หัวใจของเขากระตุก
...----------------...
ฉากที่ 2: กระซิบจากอดีต
โชคชัยพยายามพยุงตัวขึ้น ท่ามกลางป่าเงียบสนิท เสียงฝีเท้าดังแผ่วเบาอยู่รอบตัว เขาหันมองซ้ายขวา...แต่กลับพบเพียงเงาต้นไม้ส่ายไหว ทว่าภายในเงามืดนั้น เขากลับเห็นดวงตาสีแดงก่ำคู่หนึ่งจ้องมองเขาอยู่!
"ใครน่ะ!?" เขาตะโกน แต่ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงกระซิบแผ่วๆ...เหมือนดังมาจากอดีต
"ออกไป...ออกไป...ก่อนที่เจ้าจะไม่มีวันได้กลับคืน"
โชคชัยรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดต้นคอของเขา หัวใจเต้นแรงขึ้นทุกขณะ… ความรู้สึกบางอย่างบอกเขาว่า ถ้าเขาไม่หนีตอนนี้ อาจจะไม่มีโอกาสอีกเลย
เขาถอยหลังช้าๆ เหงื่อเย็นผุดขึ้นเต็มแผ่นหลัง แต่ยิ่งเขาขยับ...เสียงกระซิบนั้นก็ยิ่งดังขึ้น เสียงหัวเราะเยาะดังแว่ว ราวกับเป็นเสียงของบางสิ่งที่รอคอยเขามานาน
"ข้ารอเจ้า...มานานแสนนาน..."
โชคชัยหันกลับไปเผชิญหน้า และสิ่งที่เขาเห็นทำให้ลมหายใจสะดุด
...----------------...
ฉากที่ 3: เสียงเรียกจากขุมนรก
เขากัดฟัน ขยับมือไปจับพวงกุญแจเตรียมสตาร์ทรถ แต่ก่อนที่เครื่องยนต์จะติด—เสียงคำรามต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง เสียงที่ไม่ใช่ของมนุษย์ และมันใกล้เข้ามาทุกที!
โชคชัยเหลียวกลับไปมอง สิ่งที่เขาเห็นทำให้ดวงตาเบิกกว้าง
เงาร่างสูงใหญ่ ยืนอยู่กลางเงามืด...มันมีร่างกายของมนุษย์แต่ดวงตาเป็นสัตว์ป่า เขี้ยวยาวแหลมคม เปื้อนคราบเลือด...
โชคชัยถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่พื้นดินกลับเหมือนกับมีบางอย่างฉุดรั้งเขาไว้ เขารู้สึกเหมือนฝังรากลึกลงไปในดิน ร่างกายหนักอึ้งจนขยับไม่ได้
"เสือสมิง...!" เสียงแหบพร่าหลุดออกจากปากของโชคชัย
มันขยับเข้ามาใกล้ขึ้น เงามืดรอบตัวดูราวกับจะกลืนกินเขา เสียงลมหายใจของสิ่งนั้นดังก้องในหู ทุกอณูบนร่างกายของโชคชัยสั่นสะท้านเหมือนร่างกายเขาถูกตรึงไว้ด้วยพลังลึกลับ
เขาพยายามหาทางหนี แต่ขาทั้งสองข้างกลับไม่ขยับ สิ่งมีชีวิตตรงหน้าแสยะยิ้ม เผยให้เห็นเขี้ยวแหลมยาวที่หยาดไปด้วยของเหลวสีแดงดำ
"ข้า...จะกลืนกินเจ้า...!"
เสียงนั้นต่ำลึกและเย็นยะเยือก ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลง...
ฉากที่ 1: ถนนสายมรณะ
เสียงเครื่องยนต์ดังก้องสะท้อนในค่ำคืนมืดสนิท ล้อรถจักรยานยนต์ของโชคชัยบดไปกับพื้นดินขรุขระของถนนสายเปลี่ยวที่นำเข้าสู่ป่าต้องห้าม—สถานที่ที่มีเพียงไม่กี่คนกล้าเดินทางเข้าไป และน้อยคนนักที่จะกลับออกมาเล่าเรื่องราวได้
สายลมเย็นเฉียบพัดผ่านร่างของเขา คล้ายกับเสียงกระซิบของบางสิ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด ความรู้สึกบางอย่างแล่นขึ้นมาที่ท้ายทอย ราวกับมีดวงตาลึกลับจับจ้องอยู่ตลอดเวลา โชคชัยกำแฮนด์รถแน่นขึ้น หัวใจเต้นแรงอย่างไม่มีสาเหตุ
ไฟหน้ารถส่องกระทบกับบางสิ่งที่อยู่ข้างถนน—ร่างหนึ่งยืนอยู่กลางสายหมอก เสื้อผ้าขาดวิ่นและดวงตาสีเหลืองเรืองรองส่องประกายอยู่ในความมืด โชคชัยเบรกกะทันหัน ร่างนั้นไม่ได้ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
"เฮ้! นายเป็นใคร!" โชคชัยตะโกนถาม แต่ร่างนั้นไม่ตอบ เพียงยกมือขึ้นช้า ๆ และชี้ไปยังเส้นทางข้างหน้า พร้อมกับเสียงแหบพร่าที่ลอดออกมา
"อย่าเข้าไป... ถนนเส้นนี้... ไม่มีวันย้อนกลับ..."
...----------------...
ฉากที่ 2: สัมผัสจากสิ่งที่มองไม่เห็น
โชคชัยรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนแปลกประหลาดใต้ล้อรถ เสียงหัวเราะเบา ๆ ลอดออกมาจากเงามืดข้างทาง พร้อมกับเสียงกระซิบที่ไม่อาจระบุทิศทาง
"แก... ไม่ควรมา..."
เขากระชากคันเร่ง หมายจะพุ่งออกไปจากที่นั่น แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น ร่างในหมอกกลับพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ ดวงตาสีเหลืองสว่างวาบ และกรงเล็บยาวแหลมพุ่งเข้าหาเขา!
โชคชัยเอียงรถหลบแทบไม่ทัน เสียงแหลมเสียดแทงหูดังขึ้นรอบตัวเหมือนเสียงของสัตว์ป่าและมนุษย์รวมกัน มือที่เต็มไปด้วยกรงเล็บเฉียดใบหน้าของเขาไปเพียงเสี้ยววินาที และทันใดนั้น ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ
เขาหันกลับไปมอง—ร่างนั้นหายไปแล้ว แต่รอยกรงเล็บยาวเป็นทางลึกบนพื้นถนนยังคงอยู่
...----------------...
ฉากที่ 3: ข้อความบนต้นไม้
โชคชัยจอดรถ หอบหายใจหนัก พยายามเรียกสติกลับคืนมา เขากำลังจะหันหลังกลับ แต่สายตากลับไปสะดุดเข้ากับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ที่ลำต้นของมันมีอักษรสีแดงคล้ายคราบเลือดถูกขีดเขียนไว้เป็นคำว่า
"จงหันหลังกลับ ก่อนที่มันจะตื่น"
ลมหนาวพัดผ่านรุนแรงจนเขารู้สึกเหมือนบางสิ่งกระซิบข้างหู
โชคชัยเริ่มเข้าใจแล้ว... นี่ไม่ใช่แค่เส้นทางธรรมดา แต่มันคือเส้นทางของความตาย
---
ฉากที่ 1: เสียงกระซิบในเงามืด
กลางดึกที่เงียบงัน มีเพียงเสียงลมพัดผ่านยอดไม้ ใบไม้เสียดสีกันดั่งเสียงกระซิบจากบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในเงามืด ภายในโรงเรือนเก่าแก่แห่งหนึ่งบนภูเขา แทนไทสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก รู้สึกได้ถึงลมหายใจเย็นเฉียบที่รินรดต้นคอ แม้ในห้องจะไม่มีใครเลยก็ตาม
เขาหันขวับไปมองรอบตัว หัวใจเต้นแรง มือข้างหนึ่งกำมีดพกแน่น "ใครอยู่ตรงนั้น!" เสียงของเขาก้องกังวานไปทั่วห้อง แต่มีเพียงความเงียบงันตอบกลับมา
แต่แล้ว...เสียงแหบพร่าดั่งมาจากที่ไกลแสนไกลก็ดังขึ้น
"...เลือด...ของเจ้า..."
แทนไทรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น ภายในเงามืดของห้อง เงาร่างบางสิ่งเคลื่อนตัวช้าๆ แสงจันทร์สาดกระทบให้เห็นเงาร่างบิดเบี้ยวคล้ายมนุษย์แต่กลับผิดธรรมชาติ ดวงตาสีแดงวาววับจ้องตรงมายังเขา
...----------------...
ฉากที่ 2: สะพานต้องห้าม
รุ่งเช้า แทนไทกับเพื่อนร่วมทีมมุ่งหน้าลงไปในหมู่บ้าน แต่ระหว่างทางพวกเขาต้องผ่านสะพานแขวนเก่าแก่ที่ชาวบ้านเตือนว่าห้ามข้ามยามค่ำคืน เพราะมีวิญญาณเฝ้าสะพาน
"มันก็แค่เรื่องเล่า ข้ามไปเถอะ" ทัพย์ หนึ่งในสมาชิกทีมเอ่ยขึ้น
แต่ทันทีที่ก้าวขึ้นสะพาน ลมพายุพลันพัดแรงขึ้นมาอย่างผิดธรรมชาติ ร่างของแทนไทรู้สึกหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ ราวกับมีบางสิ่งเกาะอยู่บนหลัง
"แย่แล้ว...!" เสียงของเฟิร์นหวีดร้องขึ้นพร้อมกับชี้ไปข้างหน้า
เงาดำสูงใหญ่ปรากฏขึ้นกลางสะพาน ดวงตาสีเลือดจ้องพวกเขา ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้...ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
...----------------...
ฉากที่ 3: ปริศนาแห่งหมู่บ้าน
เมื่อพวกเขาข้ามสะพานมาได้โดยปลอดภัย ในที่สุดก็เดินทางถึงหมู่บ้านที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า แต่บรรยากาศรอบๆ กลับวังเวงเกินกว่าที่คาดหมาย ไม่มีแม้แต่เสียงนกเสียงกา
ชาวบ้านที่นี่ดูเงียบขรึมและหวาดระแวง ทุกสายตาจับจ้องมาที่พวกเขาอย่างไม่เป็นมิตร ผู้เฒ่าประจำหมู่บ้านก้าวออกมาและพูดขึ้นด้วยเสียงเคร่งขรึม
"พวกเจ้ามาทำไมที่นี่...หรือว่า...เป็นพวกเดียวกับมัน?"
แทนไทขมวดคิ้ว "พวกเดียวกับอะไรครับ?"
ผู้เฒ่ามองพวกเขานิ่ง ก่อนจะเอ่ยคำที่ทำให้ทุกคนต้องแข็งค้างไปทั้งร่าง
"เสือสมิง...พวกมันกำลังตามล่าเจ้า..."
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
