ฉากที่ 1: ภารกิจที่ได้รับ

แสงจันทร์กระทบกับผืนป่าอันหนาทึบ มันช่างเงียบสงบราวกับโลกทั้งใบหลับใหล ทว่าภายในห้องลึกใต้ดินของปราสาทเก่าแก่ เสียงของบุคคลหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับการหมุนของแผนที่โบราณในมือเขา ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีทองฉายแววแห่งความมั่นใจ ชื่อของเขาคือ ทายน์ นักเวทผู้ถูกเลือกให้เดินทางไปตามหา "หมาป่าทองคำ" สัตว์ที่มีพลังอำนาจลึกลับที่ถูกซ่อนไว้ในตำนาน

"เจ้าคือผู้เดียวที่สามารถหยุดยั้งพลังอันมืดมนที่จะครอบงำโลกนี้ได้" เสียงของผู้วิเศษผู้สูงวัยดังขึ้นในห้องเงียบที่เต็มไปด้วยความลึกลับ

"แต่การเดินทางครั้งนี้จะไม่ง่าย..." ผู้วิเศษกล่าวเสริม พร้อมกับส่งแผนที่ที่ดูเหมือนจะเก่ามากมายให้กับทายน์

"มันจะเริ่มขึ้นที่ป่าลึกลับแห่งแดนทุรกันดาร... ไปเถอะ, เจ้าคือความหวังสุดท้ายของเรา" ผู้วิเศษยิ้มแห้งๆ ก่อนจะหายตัวไปในอากาศ

ทายน์มองแผนที่ในมือ ก่อนที่จะเก็บมันลงในกระเป๋า เขารู้ว่าภารกิจครั้งนี้จะเป็นการทดสอบที่ยิ่งใหญ่ แต่เขาก็พร้อมที่จะเดินหน้า

...----------------...

ฉากที่ 2: การเดินทางไปยังหมู่บ้านเล็กๆ

การเดินทางเริ่มต้นขึ้น ทายน์ขี่ม้าผ่านผืนป่าที่หนาทึบ ท่ามกลางหมอกหนาที่ปกคลุมเขาไปทุกทิศทาง ข้างทางเต็มไปด้วยเสียงของสัตว์ป่าที่ยังไม่เคยพบเจอ ทายน์มาถึงหมู่บ้านเล็กๆ ที่อยู่ในแผนที่ เขามุ่งตรงไปที่โรงเตี๊ยมเล็กๆ ซึ่งเป็นที่พักพิงสำหรับนักเดินทาง

"ท่านนักเวทมาถึงแล้วเหรอ?" หญิงสาวคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ดูแลโรงเตี๊ยมกล่าว พร้อมกับยิ้มให้ ทายน์พยักหน้า

"ใช่, ฉันมาหาเบาะแสเกี่ยวกับหมาป่าทองคำ" ทายน์ตอบ ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"มีข่าวลือเกี่ยวกับหมาป่าทองคำที่มาจากป่าลึก แต่ยังไม่มีใครกลับมาเป็นปกติ" หญิงสาวกล่าวอย่างกังวล

ทายน์รู้สึกว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเผชิญหน้าที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า

...----------------...

ฉากที่ 3: ศัตรูแรกที่ต้องพบ

กลางดึก ทายน์ถูกตื่นขึ้นจากเสียงแปลกๆ ที่ดังจากข้างนอก เขารีบออกจากห้องและเดินไปที่ลานหน้าบ้าน ระหว่างทางเขาพบกับกลุ่มผู้คนที่แต่งตัวแปลกตา พวกเขาไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา แต่เป็นกลุ่มผู้ติดตามที่ดูเหมือนจะเป็นศัตรูที่พยายามหาทางขัดขวางภารกิจของทายน์

"หากท่านต้องการไปถึงหมาป่าทองคำ ท่านจะต้องผ่านพวกเราไปก่อน!" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากกลุ่มคนท่ามกลางเงามืด

ทายน์ไม่รอช้า เขาเตรียมตัวและใช้เวทมนตร์ในการป้องกันตัว ก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้กับกลุ่มศัตรูที่ลึกลับเหล่านั้น

ฉากที่ 1: เงาของอดีต

หลังจากการต่อสู้กับศัตรูลึกลับเมื่อคืน ทายน์ได้รับบาดแผลเล็กน้อย แต่ยังคงมุ่งหน้าสู่ป่าลึกตามแผนที่โบราณ เขาเดินผ่านต้นไม้สูงใหญ่ที่บิดเบี้ยวราวกับมีชีวิต พร้อมกับสัมผัสได้ถึงพลังเวทมนตร์บางอย่างที่แฝงตัวอยู่

ระหว่างทาง ทายน์พบกับหญิงชราผู้ลึกลับ นางสวมเสื้อคลุมสีดำและถือไม้เท้าประหลาด “เจ้าคือผู้ถูกเลือกใช่หรือไม่?” นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยพลัง

“เจ้ารู้เกี่ยวกับหมาป่าทองคำงั้นหรือ?” ทายน์ถามอย่างระแวดระวัง

หญิงชราพยักหน้า ก่อนจะเล่าเรื่องราวของคำสาปที่เกิดขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน "หมาป่าทองคำไม่ได้เป็นเพียงผู้ปกป้อง... มันยังเป็นผู้ถูกสาป" เธอกล่าว "ผู้ที่พบมัน อาจได้รับพร... หรืออาจต้องพบกับหายนะ"

...----------------...

ฉากที่ 2: เสียงเรียกจากความมืด

ทายน์เดินลึกเข้าไปในป่า จนถึงทุ่งหญ้ากว้างที่มีลำธารสีเงินไหลผ่าน ทว่าทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงคำรามแผ่วๆ ดังมาจากอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ เสียงนั้นทั้งเย้ายวนและน่าหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

"ทายน์..." เสียงกระซิบดังขึ้นในหัวของเขา

ร่างของหมาป่าตัวหนึ่งปรากฏขึ้น มันไม่ใช่หมาป่าทองคำที่เขาตามหา แต่เป็นเงามืดที่บิดเบี้ยว ร่างของมันแฝงไปด้วยอำนาจมืดที่ดูดกลืนแสงรอบตัว มันจ้องมาที่เขา ดวงตาของมันเรืองแสงสีแดงเลือด

"เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถควบคุมพลังของหมาป่าทองคำได้หรือ?"

ทันใดนั้น ทายน์รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่โถมเข้าหา เขาแทบจะยืนไม่ไหว มันคือพลังแห่งคำสาปที่ถูกส่งผ่านมาจากเงามืดตนนั้น

...----------------...

ฉากที่ 3: พันธะที่มิอาจหลีกเลี่ยง

ทายน์พยายามใช้เวทมนตร์สร้างบาเรียป้องกันตนเอง ทว่าเงามืดนั้นกลับแทรกซึมผ่านเข้ามาได้อย่างง่ายดาย มันไม่ได้ต้องการจะทำลายเขา แต่มันกำลัง... ทดสอบเขา

ในวินาทีนั้น ทายน์มองเห็นภาพในอดีต... ภาพของชายผู้หนึ่งที่มีดวงตาสีทองเช่นเดียวกับเขา กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าหมาป่าทองคำ ทว่าภาพนั้นกลับเลือนหายไปก่อนที่เขาจะเห็นว่าชายคนนั้นคือใคร

"คำสาปของหมาป่าทองคำ... มีเพียงผู้ที่คู่ควรเท่านั้นจึงจะไขมันได้" เงามืดกล่าว ก่อนที่มันจะค่อยๆ สลายไป

ทายน์ทรุดลงกับพื้น หัวใจของเขาเต้นแรง ความจริงเริ่มกระจ่างขึ้นเรื่อยๆ นี่ไม่ใช่แค่การตามหาหมาป่าทองคำ... แต่เขากำลังจะค้นพบความจริงบางอย่างเกี่ยวกับตนเอง

และคำสาปที่รอเขาอยู่เบื้องหน้า...

ฉากที่ 1: ผู้เฝ้ามิติ

หลังจากเผชิญหน้ากับเงามืด ทายน์เดินทางลึกเข้าไปในป่ามายา ที่ซึ่งทุกสิ่งรอบตัวดูเหมือนจะบิดเบี้ยวและไร้ซึ่งตรรกะ ต้นไม้บางต้นกลับหัว น้ำไหลย้อนขึ้นฟ้า และดวงจันทร์บนท้องฟ้ากลับมีมากกว่าหนึ่งดวง

"ที่นี่…มันคืออะไรกันแน่?" ทายน์พึมพำกับตัวเอง

ขณะที่เขากำลังพยายามทำความเข้าใจกับสถานที่ประหลาดนี้ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น "เจ้ามาช้าไปนัก นักเวทหนุ่ม"

ทายน์หันไปพบกับชายร่างสูงในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้ม เขาคือผู้เฝ้ามิติ—นักเวทโบราณที่ทำหน้าที่คุ้มครองทางผ่านระหว่างโลกแห่งความจริงและโลกเวทมนตร์

"เจ้าต้องการตามหาหมาป่าทองคำใช่หรือไม่?" ชายคนนั้นถาม

"ใช่!" ทายน์ตอบทันที

ชายลึกลับพยักหน้า "แต่ก่อนที่เจ้าจะเดินหน้าต่อไป... เจ้าต้องเข้าใจเสียก่อนว่า เจ้ากำลังเผชิญหน้ากับอะไรกันแน่"

...----------------...

ฉากที่ 2: ความจริงที่ถูกเปิดเผย

ผู้เฝ้ามิตินำทายน์ไปยังบ่อน้ำแห่งปัญญา ที่ซึ่งเงาสะท้อนของอดีตจะปรากฏให้เห็น

ทายน์ก้มลงมองบ่อน้ำ และภาพหนึ่งก็เริ่มปรากฏขึ้น—ชายหนุ่มในชุดนักเวทโบราณ ยืนอยู่เคียงข้างหมาป่าทองคำ ดวงตาของเขามีสีทองเจิดจ้า เหมือนกับทายน์

"นี่มัน... ใครกัน?" ทายน์ถามอย่างตกตะลึง

"บรรพบุรุษของเจ้า" ผู้เฝ้ามิติกล่าว "ชายผู้นี้คือผู้ที่ทำพันธะสัญญากับหมาป่าทองคำเมื่อหลายร้อยปีก่อน... และเป็นต้นเหตุของคำสาปที่ส่งต่อมายังสายเลือดของเจ้า"

หัวใจของทายน์เต้นแรง เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่า ตระกูลของเขามีความเกี่ยวข้องกับหมาป่าทองคำมาตั้งแต่ต้น

"เพราะพันธะสัญญานั้น... เจ้าจึงถูกเลือกให้มาทำภารกิจนี้" ผู้เฝ้ามิติกล่าวต่อ "แต่จงจำไว้—ไม่ใช่ทุกคนที่คู่ควรกับพลังของมัน"

...----------------...

ฉากที่ 3: บททดสอบแห่งมิติ

ทันใดนั้น ผู้เฝ้ามิติก็สะบัดมือ บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปทันที ทายน์ถูกดึงเข้าไปในอีกมิติหนึ่ง ที่ซึ่งทุกสิ่งดูไร้กฎเกณฑ์

"จงแสดงให้ข้าเห็นว่าเจ้ามีค่าพอ!" ผู้เฝ้ามิติกล่าว ก่อนที่ร่างของเขาจะสลายไป และแทนที่ด้วยเงาสามตนที่ล้อมรอบทายน์

ทายน์เข้าใจทันที—นี่คือบททดสอบของเขา

เงาเหล่านั้นพุ่งเข้าโจมตี ทายน์ต้องใช้เวทมนตร์ของเขาในการเอาตัวรอด เขาร่ายคาถาป้องกันและโจมตีกลับด้วยพลังเวทสายฟ้า แต่เงากลับหลบได้ทุกครั้ง

"ข้าไม่ได้ต้องการพลังของเจ้าเพียงอย่างเดียว... ข้าต้องการเห็นจิตใจของเจ้า!" เสียงของผู้เฝ้ามิติสะท้อนก้องในอากาศ

ทายน์เริ่มเข้าใจ บททดสอบนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อทดสอบพลังของเขาเพียงอย่างเดียว แต่มันต้องการทดสอบจิตใจและเจตนาของเขาด้วย

แทนที่จะสู้ต่อ ทายน์สูดหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยพลังเวทของเขาลง เขาเลือกที่จะ เผชิญหน้ากับเงาเหล่านั้นด้วยสติและความเข้าใจ แทนที่จะใช้ความรุนแรง

ทันใดนั้น เงาทั้งสามก็ค่อยๆ สลายไป และผู้เฝ้ามิติก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

"เจ้าเข้าใจแล้วสินะ" เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม "นั่นคือกุญแจสำคัญในการควบคุมพลังของหมาป่าทองคำ... พลังอันแท้จริงไม่ได้อยู่ที่เวทมนตร์ แต่อยู่ที่เจตนาและจิตใจของเจ้าเอง"

แสงสีทองส่องสว่างขึ้นจากบ่อน้ำแห่งปัญญา และทางผ่านไปยังดินแดนของหมาป่าทองคำก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทายน์

การเดินทางที่แท้จริง... เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น