อาเนโมเนที่รัก (ผู้ชายท้องได้)รวมเรื่องสั้น
เพื่อน(?)ไม่ต้องการผมแล้ว (1)
เพื่อน(?)ไม่ต้องการผมแล้ว (1)
น่าน (น.อ)
(ดันเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทของผม)
น่าน (น.อ)
ภู...พักเที่ยงแล้ว วันนี้กินอะไรดี
น่าน (น.อ)
....//มองคนอื่นที่เหลือ
ต้น
ไอ้ภู ไอ้เจ..ไปกินข้าวกัน//เมินน่าน
เจ
เออๆ วันนี้กูอยากกินก๋วยเตี๋ยวซะ//เมิน+กอดคอต้น
ภู
แดกเตี๋ยวทุกวัน จะเลือกทำห่าไร
โดยมีผมยืนอยู่ข้างหลัง...คนเดียว
น่าน (น.อ)
....//ทำตัวไม่ถูก+รีบเดินตาม
น่าน (น.อ)
(วันนี้เป็นอะไรกันไปหมด)
น่าน (น.อ)
(ต้องแกล้งกันเล่นแน่ๆ เลย!)
เจ
วันก่อนมีเด็กทักมาในไอจีกู
น่าน (น.อ)
กูไปซื้อน้ำก่อนนะ//ลุกออกจากโต๊ะ
น่าน (น.อ)
//เดินกลับมาที่โต๊ะ+มือถือขวดน้ำ
น่าน (น.อ)
หายไปไหนกันหมด....
ทั่วทั้งโต๊ะไม่มีใคร นอกจากจานข้าวของน่าน
น่าน (น.อ)
ไปกันแล้วหรอ..ไม่รอกันเลย..//หน้าหมอง
น่าน (น.อ)
(สุดท้ายมื้อนี้ก็ต้องกินข้าวคนเดียวสินะ)
แต่ไม่ใช่เลย มันเป็นแบบนั้นไปจนจะจบสัปดาห์
และวันนี้เป็นวันศุกร์แล้ว
น่าน (น.อ)
....//นั่งมองกลุ่มเพื่อน
น่าน (น.อ)
//เม้มปาก+ก้มเขียนงาน
ทั้งสามคนทำเหมือนผมเป็นอากาศ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยผมอึดอัดมาก
ผมถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ถูกเมินไปโดยปริยาย
จนพวกเราห่างเหินกันเรื่อยๆ และผมหลุดออกมาจากวงโคจรของทั้งสามจนได้
นั่งเพียงลำพัง กินข้าวเพียงลำพัง
น่าน (น.อ)
ไปนั่งที่ห้องสมุดดีกว่า
น่าน (น.อ)
//นั่งกินข้าวปั้นหลังชั้นหนังสือ
"เอาอาหารเช้ามากินในนี้ ไม่กลัวบรรณารักษ์ดูหรอ"
เพื่อน(?)ไม่ต้องการผมแล้ว (2)
น่าน (น.อ)
แล้วนายไม่เอาเข้ามางั้นสิ //มองข้างตัวริว
ริว
ฮ่าๆ ก็อยากลองถามดู //ยกมาม่าขึ้นมากิน
น่าน (น.อ)
..รู้จักเราด้วยอ่อ //ขมวดคิ้ว
น่าน (น.อ)
(นึกออกแล้ว..ริวคนนั้นหรอ)
ริว
เข้าใจๆ ในสายตาของเพื่อนทั้งห้อง
ริว
เรามันก็แค่ ไอ้มืดไม่มีตัวตน//ยิ้ม
น่าน (น.อ)
ก็นายเอาแต่ปิดหน้าปิดตา แล้วก็นอนนี่
น่าน (น.อ)
เพื่อนบางคนแทบไม่เคยเห็นหน้านายเลยนะ
ริว
แล้วมีปัญหาอะไรกับพวกภูละ
น่าน (น.อ)
......//เม้มปาก
ริว
ถามตรงไปอ่อ โทษๆๆ //ยกไม้ยกมือ
น่าน (น.อ)
ไม่รู้ดิ //เสียงเศร้า
น่าน (น.อ)
วันนั้นก็แค่วันปกติอะ..
น่าน (น.อ)
แต่พวกมันก็ไม่คุยกับเราเลย
น่าน (น.อ)
ทำเหมือนเราเป็นอากาศ
น่าน (น.อ)
ทั้งๆ ที่เราก็แน่ใจนะ
น่าน (น.อ)
ว่าไม่ได้ทำอะไรให้แน่ๆ
น่าน (น.อ)
พอจะถามอะไรก็ไม่ตอบ
น่าน (น.อ)
ทักแชทก็เมิน.....
น่าน (น.อ)
แล้วรู้อะไรไหม..เราพึ่งจะรู้เมื่อวาน
น่าน (น.อ)
ว่าพวกมันชวนกันไปดูหนัง
น่าน (น.อ)
แต่ไม่ได้ชวนเรา...//น้ำตาคลอ
น่าน (น.อ)
ต่อจากนี้ก็คงต้องอยู่คนเดียวไปจนเรียนจบ....
ริว
...ก็..จะมาอยู่ด้วยกันก็ได้//ลูบหลังคอ
ริว
คือเราก็ไม่มีใครอยู่ด้วยไง
ริว
เวลาที่น่านยิ้ม.. มันสดใสไปหมดเลย
น่าน (น.อ)
วันนี้ไปตลาดกัน
น่าน (น.อ)
มีสิ! วันนี้วันศุกร์ ตรงข้ามเทศบาลไง
ริว
เงินค่าขนมหมดแล้วม้างงง
น่าน (น.อ)
ก็วันนี้วันศุกร์นี่
น่าน (น.อ)
...//นิ่ง+มองไปข้างหน้า
ต้น
ไอ้เจเดินดิหยุดทำห่าไร-...//มองน่าน
ก่อนที่ทั้งสามจะเดินออกไป
น่าน (น.อ)
หือ..//หลุดจากภวังค์
น่าน (น.อ)
....อื้ม//จับมือ
ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปพร้อมกัน
เพื่อน(?)ไม่ต้องการผมแล้ว (จบ)
เพื่อน(?)ไม่ต้องการผมแล้ว (3)
น่าน (น.อ)
ฝนตกได้ไงเนี่ย //เอากระเป๋าบัง
น่าน (น.อ)
เมื่อกี้ท้องฟ้ายังสดใสอยู่เลย
ริว
น่านรีบเข้าบ้านไปเถอะ เดี๋ยวฝนตกแรงกว่านี้
น่าน (น.อ)
แล้วริวจะขับรถยังไง
น่าน (น.อ)
เข้ามารอฝนใรบ้านก่อน
น่าน (น.อ)
ห้ามปฏิเสธ เร็วๆสิ เปียกกันทั้งคู่แล้ว!
น่าน (น.อ)
เสื้อในตู้มีใหญ่สุดแค่นี้อะ//ยื่นให้
น่าน (น.อ)
ทำไงดี..//ลุกลน
น่าน (น.อ)
ริว..นอนนี่ได้ไหมอะ
น่าน (น.อ)
เห้อ..ดีๆ ขับรถตอนฝนตกอันตรายมาก
ริว
อืม แล้วผ้าห่มอยู่ในตู้ใช่ไหม
ริว
ก็เอามาปูนอนข้างเตียงไง
น่าน (น.อ)
แต่พื้นมันเย็นนะ
น่าน (น.อ)
เดี๋ยวก็ป่วยหรอก
ริว
แต่เราเป็นแขก จะไปนอนบนเตียงได้ไง
น่าน (น.อ)
เพื่อนจะปล่อยให้เพื่อนลำบากนอนพื้นได้ไงละ
น่าน (น.อ)
ริวยังไม่เคยทิ้งน่านเลย
น่าน (น.อ)
เพราะงั้นห้ามปฏิเสธนะ
ทั้งคู่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
แม้ประโยคสนทนาจะมีแค่นั้น
แต่ทั้งคู่ก็รับรู้อยู่ในใจ
ถึงความรู้สึกของกันและกัน
ริว
ต่อจากนี้น่านไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้วนะ
ริว
ไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้ว//ลูบแก้ม
น่าน (น.อ)
ริวดีกับน่านมาตลอด
น่าน (น.อ)
ถ้าไม่มีริวน่านก็ไม่รู้ จะใช้ชีวิตยังไง
น่าน (น.อ)
ขอบคุณที่ริวตัดสินใจทักน่านวันนั้นนะ
ริว
น่านต้องขอบคุณตัวเองมากกว่าที่สู้จนมาเจอริวได้
น่าน (น.อ)
อือ..//จูบตอบ+จับแก้มริว
น่าน (น.อ)
น่านก็รักริว..//ผละออก
น่าน (น.อ)
รักมากๆ เลย//ยิ้ม
อย่างน้อย ก็มีคนที่ต้องการและรักผมจากใจจริง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
