คนของนายนักเลง! | The Gangster'S Men
Ep.1 การหลบหนี
นาวา : นอ.
แฮ่ก...ปล่อย!//ดิ้น
ตปก./ช.
นักเลง1: อยู่นิ่งๆ คิดจะหนีไปไหนได้//ตบหน้านอ.
นาวา : นอ.
อะ...//เจ็บ+หน้าหัน
ตปก./ช.
นักเลง2: หนีก็ต้องถูกลงโทษ
นาวาโดนรุมทุบตีอยู่เป็นเวลา 1 ชม. 30 นาที
ตปก./ช.
นักเลงทั้งหมด://เดินจากไป
นาวา : นอ.
อ่า...แม่ง..//กัดฟันแน่น
นาวา : นอ.
สักวันกูจะหนีไปให้ได้เลยแม่ง!
นาวา : นอ.
นาวา: เป็นคนเงียบๆ,พูดเพราะเฉพาะอยู่ต่อหน้าคน,ความเป็นจริงด่าเก่งแทบไม่มีใครเทียบ
เรื่องราวเป็นมายังไงเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังครับ
ตปก./ญ.
แม่: นาวา...เดี๋ยวมี๊จะกลับมาหานะ//ลูบหัวอฝ.
นาวา : นอ.ตอนเด็ก
ครับ มี๊จะไปทำงานใช่ไหมกอดผมหน่อย
ตปก./ญ.
อื้มเดี๋ยวมี๊กลับมานะ →ไปทำงานที่ต่างประเทศ
ตปก./ช.
พ่อ: เช่นกันเดี๋ยวป๊ากลับมาน้า
นาวา : นอ.ตอนเด็ก
พี่***เป็นอะยัย//สงสัย
เสียงในทีวี: เครื่องบินตกระหว่างที่ไปประเทศญี่ปุ่นทำให้มีผู้เสียชีวิต 3xx คนขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
นาวา : นอ.ตอนเด็ก
ครับ...อะไรหย๋อ//ไร้เดียงสา
นาวา : นอ.ตอนเด็ก
จะไปไหน!//ตะโกน
ตปก./ช.
?: //เอานาวามาทิ้งไว้กับพวกค้ามนุษย์
นาวา : นอ.ตอนเด็ก
ปะ...ป๊า..//ร้องไห้
จริงๆผมพยายามที่จะหนีแต่เขาก็จับได้เสมอ...
ตปก./ช.
นังเลง1: แปปนะครับคุณชาย//คุยทศ.
ตปก./ช.
นักเลง1://ยื่นยานอนหลับให้นอ.
ตปก./ช.
นักเลง1: ไปนอนนะ//แสยะยิ้ม
นาวา : นอ.
//กอดตุ๊กตาหมี+เดินไปนอน
ตปก./ช.
นักเลง1:ผมจะจัดนายบำเรอแบบดีที่สุดเลย~
นาวา : นอ.
(คิดว่าใครจะโง่วะ)
นาวา : นอ.
//หนีออกทางหน้าต่าง
นาวา : นอ.
อะ..(ให้ตายไงก็ไม่ยอม)//เข่าถลอก+รีบวิ่งต่อ
ตปก./ช.
นักเลง2: หือ...//สังเกตุเห็น
ตปก./ช.
นักเลง2: เห้ยพวกมึง//วิ่งตามนาวาทันที
นาวา : นอ.
เชี้ยแล้วไง!//วิ่งเร็วกว่าเดิม
นาธาน : พอ.
เห้อ...ทำไมกูต้องมีนายบำเรอด้วยวะ//นั่งรอบนรถ+อารมณ์เสีย
นาวา : นอ.
พี่ครับ! พี่//เคาะกระจกรถ
นาธาน : พอ.
หืม...ใครวะ//ลดกระจกรถให้
นาวา : นอ.
เปิด...เปิดรถให้ผมหน่อย
นาธาน : พอ.
เออขึ้นมา//ปลดล็อกรถ
Ep.2 น้องน่าเอ็นดูว
นาวา : นอ.
อึบ...//รีบขึ้นรถ+ปิดประตูทันทีพลางมองเลือดที่เต็มหัวเข่า
นาธาน : พอ.
อ๋อ...หึ//โอนเงินให้นักเลง
นาธาน : พอ.
ให้ไปโรงพยาบาลไหม
นาธาน : พอ.
แล้วจะไปไหนล่ะ
นาวา : นอ.
ผมไม่รู้เลยว่าจะไปที่ไหน//ซึม
นาธาน : พอ.
เห้อ...ชื่ออะไร//ขับไปบ้านตัวเอง
นาวา : นอ.
ใครอยากบอก//หันหน้าหนี
นาธาน : พอ.
พาขับกลับไปหาพวกมันดีไหม//กวน
นาวา : นอ.
ม..ไม่ขอร้อง...//กลัว
นาธาน : พอ.
หยอกเล่นน่ะ...อย่ากลัวเลยว่าแต่เอ็งอายุเท่าไหร่ล่ะ//จอดรถ+หันมาลูบหัวนอ.เบาๆ
นาวา : นอ.
17 ครับ...เพิ่งวันเกิดผมไม่กี่วันที่ผ่านมา...//เอาหน้าซบตุ๊กตาหมีที่เอามาด้วย
นาธาน : พอ.
อ่า...พี่ 19 นะ//ลงรถ+ไปเปิดประตูให้อีกคน
นาธาน : พอ.
อ้าว...//อุ้มอฝ.ลงรถ+พาเข้าบ้าน
นาธาน : พอ.
ตัวเบาจังวะ...
ตปก./ญ.
คนรับใช้: ยินดีต้อนรับกลับค่ะนายท่าน//ก้มหัว
นาธาน : พอ.
ต่อจากนี้ช่วยดูแลเด็กนี่ด้วย//เดินขึ้นห้อง
ตปก./ช.
พ่อพอ.: นั่นสิน้า..นายบำเรอ//ยิ้ม
นาธาน : พอ.
//วางนอ.ลงบนเตียง
นาธาน : พอ.
(ตื่นไวแหะ)//มอง
นาธาน : พอ.
เอ่อ...ชั้นบนมีห้องใหญ่อยู่ 2 ห้องเลือกเอาเลยจะเอาห้องไหนส่วนชุดก็ใส่ชุดกูไปก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปซื้อ
นาวา : นอ.
//ใส่เสื้อ+เสื้อตัวใหญ่เหมือนกระโปรง
นาวา : นอ.
ขอบคุณครับ//พูดเบาๆ
นาธาน : พอ.
เออๆไม่เป็นไร...อ๋อถ้าหิวก็ลงมาหาอะไรกินได้นะในห้องมีแอร์ร้อนก็เปิด//หันหน้าหนี
นาวา : นอ.
อื้ม ตรงนั้นอะไรหรอ//ชี้ไปทางทีวี
นาธาน : พอ.
ไร//มองไปตามที่นอ.ชี้
นาธาน : พอ.
ช่างมันเถอะ...เคยไปเรียนบ้างไหมเนี่ย
นาวา : นอ.
เคยครับ...แต่ไม่มาก
นาวา : นอ.
//กอดตุ๊กตาหมีแน่น
นาธาน : พอ.
หืม...น่าเอ็นดูว่ะ คนสำคัญให้มาหรอ
นาวา : นอ.
ครับแม่ให้มา//ยิ้ม
นาธาน : พอ.
อ๋อ เอานี่//ยื่นกุญแจบ้านสำรองให้
นาวา : นอ.
ครับ...ทำไม//งง
นาธาน : พอ.
ก็เห็นว่าไม่มีที่ไปมึงก็อยู่บ้านกูไปเลย...รับไปดิ//มอง
นาวา : นอ.
กินได้หรอ//งงกว่าเดิม
นาธาน : พอ.
เห้อ...งั้นมานี่//จับมือนอ.ไปลงทะเบียนลายนิ้วมือเพื่อปลดล็อคประตูบ้านแทน
นาธาน : พอ.
ถ้าอยากเข้าบ้านก็สแกนลายนิ้วมือเอา
นาธาน : พอ.
อะไร หืม..//ยิ้มก่อนที่จะลูบหัวนอ.เบาๆ
นาวา : นอ.
อื้อ...ป่าว →สภาพปากแตก เข่าถลอก เท้าเจ็บ
นาธาน : พอ.
อ่า...มานี่ก่อน//อุ้มนาวาไปนั่งโซฟาพร้อมหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาด้วย
นาวา : นอ.
พี่จะไม่ขังผมใช่ไหม//ระแวงนิดๆ
นาธาน : พอ.
ถ้าจะขังกูไม่ให้มึงสแกนลายนิ้วมือหรอก//หยิบของมาทำแผลที่เข่าให้อฝ.
นาวา : นอ.
อึก...//ซบตุ๊กตา
นาธาน : พอ.
โทษที...//พยายามทำแผลให้เบาลง
นาวา : นอ.
อือ...//เริ่มง่วง
นาธาน : พอ.
หืม.. //เปลี่ยนมาทำแผลที่ปากต่อ
นาวา : นอ.
ไม่เป็นไรผมง่วงแล้ว...
นาธาน : พอ.
เห้อ ก็ได้//เก็บของทำแผล+อุ้มอีกคนไปนอน
นาธาน : พอ.
นอนคนเดียวได้ใช่ไหม
นาวา : นอ.
ได้...//ดูชินชา
นาธาน : พอ.
อืม//เดินออกจากห้องไป+ลงไปชั้นล่าง
Ep.3 จากนักเลงสู่การเป็นพ่อ
นาธาน : พอ.
//ดูทีวีที่ชั้นล่าง
นาวา : นอ.
อืม...//เจ็บมือ
นาธาน : พอ.
หืม มีไร//หันมามอง
นาวา : นอ.
(รู้ได้ยังไงเมื่อกี้ก็ไม่ได้มีเสียงนี่)//สะดุ้ง
นาวา : นอ.
ไม่มีครับ//หันหน้าหนี
นาธาน : พอ.
แล้วจะทำอะไร หืม
นาวา : นอ.
ไม่ อึก...//เจ็บมือ
นาวา : นอ.
→สูง 165 นน. 41 โดนล่ามมือไว้ตลอดเลยเจ็บข้อมือ
นาธาน : พอ.
เป็นไรป่าว มานี่//มองมืออฝ.
นาธาน : พอ.
เป็นอะไร?//จับมือนอ.เบาๆ
นาธาน : พอ.
→สูง 184 นน.80
นาธาน : พอ.
ตอบบ้างเถอะ//หยิบยานวดมานวดมือให้อฝ.
นาธาน : พอ.
อืม//นวดต่อเรื่อยๆ
นาวา : นอ.
(เหมือนสวรรค์เลย...ถ้าเทียบกับที่นั่น)//มอง
นาธาน : พอ.
ดีขึ้นไหม//มองกลับ
นาธาน : พอ.
หืม เป็นอะไร//ลูบหัวนอ.
นาธาน : พอ.
งั้นจะกินไรป่าว
นาธาน : พอ.
หรือจะให้กูทำให้กิน
นาธาน : พอ.
เค จะดูอะไรก็เลือกละกัน//ลุกไปเข้าครัว
นาธาน : พอ.
//ทำข้าวผัดทะเล
นาวา : นอ.
//เล่นตุ๊กตาหมี
นาธาน : พอ.
หู้ว...//ทำเสร็จ+จัดจานพลางเดินมาหานอ.
นาธาน : พอ.
จะกินไหมข้าว//อุ้มอีกคนไปนั่ง
นาธาน : พอ.
เอ่าอ้าปาก//ป้อนข้าวอฝ.
นาวา : นอ.
ไม่มียานอนหลับใช่ไหม...//ยังคงระแวง
นาธาน : พอ.
เห้อ//กินให้ดู
นาธาน : พอ.
กินเถอะ//ป้อนข้าวอีกฝ่าย
นาวา : นอ.
อ...อื้อ//อร่อยแต่เก็บอาการ
นาธาน : พอ.
หืม...(น่าเอ็นดูแฮะ)//ป้อนอีกคนเรื่อยๆ
นาธาน : พอ.
คำสุดท้าย//ป้อน
นาธาน : พอ.
เก่งมาก//ลุก+ไปหยิบน้ำมาให้ดื่ม
นาวา : นอ.
อื้มม...//เหมือนพึ่งได้กินข้าวครั้งแรก
นาธาน : พอ.
(จากนักเลงที่เป็นใหญ่กลายเป็นพ่อไปซะแล้วเรา)
นาธาน : พอ.
(รอให้เขามีน้ำมีนวลกว่านี้แล้วกัน)
นาธาน : พอ.
(รู้ไหมว่าค่าตัวมันแพงมากหึ...)
นาธาน : พอ.
เดี๋ยววันนี้กูพามึงไปสมัครเรียน//หันมามอง+ลุกไปเตรียมเอกสารที่ทำไว้แทบทั้งคืน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
