กลอรี่
การเริ้มต้นน0.1
กลอรี่ แทบไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อแม่ของเขา ยืนยันว่าจะให้ย้ายโรงเรียน และที่สำคัญ มันคือ โรงเรียนชายล้วนแบบหอพัก!
"แม่คิดยังไงถึงส่งผมไปอยู่ที่นั่นครับ!?"
"ก็ลูกแม่ดื้อไม่อยากเรียนพิเศษ แม่เลยหาที่ ๆ จะดัดสันดานให้ซะเลย" แม่ตอบหน้าตาย พลางโยนเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางให้เสร็จ สรรพ
กลอรี่แทบอยากร้องไห้ เขาเคยอยู่แต่ โรงเรียนสหศึกษาที่มีเพื่อนหญิงชายปกติ ใช้ชีวิตสบาย ๆ ไม่ต้องกลัวอะไร แต่จู่ ๆ ต้องไปอยู่โรงเรียนที่เต็มไปด้วย ผู้ชายล้วน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
ที่แย่กว่านั้น... โรงเรียนนี้เป็นระบบหอพัก ซึ่งหมายความว่าเขาต้องนอนกับรูมเมทที่ เป็นผู้ชาย!
"แม่ ผมจะรอดไหม?" กลอรี่ทำหน้าเหมือน จะเป็นลม
"เอาน่า ลูกแม่หน้าตาดีขนาดนี้ เดี๋ยวก็มี เพื่อนเยอะเอง" แม่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
กลอรี่ลากกระเป๋าเดินเข้ามาในโรงเรียน พร้อมด้วยใจที่เต้นระรัว บรรยากาศรอบตัว มีแต่กลุ่มเด็กผู้ชายเดินจับกลุ่มคุยกัน เสียง หัวเราะ เสียงแซวกันไปมาแบบสนิทสนม แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ คือ...
สายตาของเหล่านักเรียนที่หันมามองเขา
กลอรี่
(เชี้ยมองไรเนี้ยยย)
ฟิว หันไปกระซิบกับเพื่อนและหัวเราะกัน
เรส
กลอรี่.. แปกดีเนาะ // พูดขำๆ
กลอรี่ไม่สนใจ รีบไปหอตัวเอง
กลอรี่
ได้รูมเมทใครเนี้ยยย
กลอรี่
ทำความรู้จักกับคนในหอตัวเองดีกว่าา
กลอรี่
สวัสสดีครับ ผมกลอรี่นะครับ พึ่งย้ายมาใหม่
(ข้อความถูกอ่านไม่มีใครตอบ)
กลอรี่
ควยไรเนี้ย ไม่มีใครตอบ// พูด
กลอรี่
มีใครอยู่ไหมว่ะ//เคาะประตู
กลอรี่
ไม่มีใครหรอ เงียบจัง// เปิดประตู
ซัน
นายคงเป็นรูมเมทใหม่สินะ// มองกลอรี่
ซัน
อืม กูซัน// พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาา
0.2
ซัน
ฉันใช้เอง // อ่านหนังสือไม่มองกลอรี่
ประตูถูกผลักออกก่อนที่กลอรี่จะทันได้พูดอะไร เด็กหนุ่มสองสามคนเดินเข้ามา ทั้งหมดแต่งชุดนักเรียนแบบเดียวกับเขา แต่ดูดิบเถื่อนกว่ามาก ทรงผมบางคนก็สั้นเกรียน บางคนก็ดูเหมือนเพิ่งไปตีกันมาหมาดๆ
เรส
เฮ้ ไอ้ซัน กำลังจะไปกินข้าวเย็น ไปด้วยกันป่ะ?
เรส
นี้เด็กใหม่หรอว่ะ //ยิ้มให้กลอรี่
กลอรี่
อ่า ครับ // ยิ้มแห้งๆ
คิน
ย้ายมาใหม่แบบนี้ต้องได้การรับน้องไหมว่ะ
คิน
ใช่ มันเป็นกฎของหอพักนี้ ทุกคนต้องผ่าน// ยิ้มเจ้าเล่ห์
กลอรี่
กฎของหอพัก หรือกฎของพวกนายกันแน่?
คิน
หึ ไอ้เด็กใหม่ปากเก่งนี่หว่า//หัวเราะพลางยกมือจะมาตบไหล่กลอรี่
มือของเขาหยุดกลางอากาศ ซันคว้าข้อมือของอีกฝ่ายไว้แน่น ดวงตาคมกริบตวัดขึ้นมองด้วยแววตาเย็นชา
ซัน
ห้องนี้ไม่ต้องการรับน้อง
เรส
โห ซัน เด็กใหม่ของแกนี่โชคดีชิบหายเลยนะ
บอส
ไปเถอะพวกมึง เดี๋ยวไอ้คินมันกัดเอา
คิน
กูแค่จะตับไหล่ แป่ะๆเองงง// งอแงง
กลอรี่
นายเป็นคนเงียบขรึมแบบนี้ตลอดเลยเหรอ
กลอรี่
แล้วทำไมถึงช่วยฉันล่ะ
กลอรี่
แต่นายก็ช่วยฉันอยู่ดี// ยิ้มม
ซัน
นายดูเป็นเป้าหมายที่ดี
ซัน
หน้าตาแบบนาย มีหวังโดนพวกนั้นเล่นงานอีกแน่
กลอรี่
ฉันไม่ใช่ลูกแกะที่จะโดนหมาป่ารุมง่ายๆ นะ// เถียง
ซัน
...ถ้างั้น นายช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าต้องทำยังไงถึงจะอยู่รอดที่นี่
ซันปิดหนังสือดัง ปึ้ก แล้วเงยหน้าขึ้นมองกลอรี่อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
ซัน
"กฎข้อแรก—อย่าไปยุ่งกับพวกนั้น"
"กฎข้อสอง—อย่าทำตัวเด่นเกินไป"
"กฎข้อสาม—หัดระวังตัวไว้บ้าง"
0.3
ทันทีที่เดินออกจากห้อง กลอรี่ก็สังเกตเห็นบางอย่าง—เด็กนักเรียนหลายคนเดินผ่านกันไปมา แต่บางกลุ่มก็แอบมองเขาอยู่ และที่สำคัญ...พวกนั้นกระซิบกระซาบอะไรกันบางอย่างด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
กรอส
ใช่น่ะสิ ฉัน กรอส // ยิ้ม
กลอรี่
ใช่ นายรู้จักฉันด้วยย // มองแบบระแวง
กรอส
แน่นอน ตอนนี้นายเป็นที่พูดถึงไปทั้งหอพักแล้วล่ะ// หัวเราะเบาๆ
กรอส
นายเข้ามาวันแรกก็มี ซัน คอยช่วย นายคิดว่าเรื่องนี้จะไม่เป็นข่าวเหรอ
กลอรี่
ช่วย หมายถึงเรื่องเมื่อคืนหรอ
กรอส
ใช่ ซันไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งกับใครง่ายๆ หรอกนะ แต่เขากลับช่วยนาย ทั้งๆ ที่ปกติเขาไม่เคยสนใจใครเลย แบบนี้มันน่าสงสัยไม่ใช่เหรอ?
กรอส
ฉันไม่รู้หรอกว่าทำไมเขาถึงช่วยนาย
กรอส
แต่แค่จะบอกไว้ว่า...ถ้านายจะอยู่ที่นี่ไปนานๆ ก็ควรระวังตัวให้ดี
กรอส
ก็ระวังอย่าไปตกเป็นของใครง่ายๆ ไง// กระซิบข้างหู
กรอส
ไว้เจอกันนะเด็กใหม่ // หัวเราะเบาๆ
ซัน
นายนั่งตรงนี้// ชี้ แล้วไปนั้งที่ของตัวเอง
กลอรี่มองโต๊ะเรียนที่ว่างอยู่ข้างๆ ซันก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้
ซัน
ก็นั่งไปแล้วไม่ใช่หรือไง
ครืด…
เสียงประตูห้องเปิดออก และร่างของอาจารย์ประจำชั้นก็เดินเข้ามา
อาจารย์เดินไปหน้ากระดานและเริ่มสอนทันที ไม่มีการแนะนำตัวหรือทำความรู้จักอะไรเพิ่มเติม บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความเงียบ และทุกคนตั้งใจฟังอย่างเคร่งเครียด
กลอรี่
ให้ตายสิ...ชีวิตในโรงเรียนนี้มันดูจริงจังเกินไปแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
