ติ๊ด~ ติ๊ด~

เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

"อื้อ~"มือเล็กเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเสียงนาฬิกาและลุกขึ้นจากเตียง

.

.

เวลา 07:30น.

ชายร่างเล็กเดินเข้าโรงเรียนช้าๆพลางตามองไปรอบๆในเวลานี้นักเรียนในโรงเรียนมากันค่อนข้างมากแล้วเด็กชายรีบเดินไปที่ห้องเรียนของตน วางกระกระเป๋านักเรียนและลากเก้าอี้มานั่งที่หน้าประตูห้องรอเพื่อน

"'เรน'มาเร็วจัง"เด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้นเมื่อเดินมาหน้าห้อง

"การบ้านจะส่งวันนี้หรือพรุ่งนี้.."

"อ๋อ..นี่ของเรา"เด็กสาวยื่นสมุดการบ้านให้แหละเดินเข้าห้องไป

เรนนั่งดักรอทวงการบ้านจากเพื่อนๆเป็นเวลาสักพัก

"เรนเพื่อนยังมาไม่ครบหรอ"

"ครับ"

"เอาเถอะมาตามมาที่ห้องพักครูหน่อยสิ"

.

"เทมอนี้ขอฝากเจ้าตัวป่วนนั้นหน่อยสิ"

"ตัวป่วน?"

" 'เฟรม นภัสสร คนที่นั่งข้างๆกันน่ะเรื่องเรียนเขาไม่ค่อยดีเลยแถมชอบสร้างปัญหาอีก"(นะ- พัด- สร)

"ที่จะพูดก็คือ.."

"อยากจะให้ติวเรื่องเรียนให้เขา ที่ต้องเป็นเรนเพราะว่าเธอเป็นหัวหน้าห้องนิ" อาจารย์สาวยิ้มออกมาและจ้ิงหน้านักเรียนตัวเล็กตรงหน้า

"คงไม่อยากให้เพื่อนร่วมชั้นซ้ำอีกปีหรอกเนอะ"อาจารย์อีกคนพูดต่อขึ้นมาและเดินมาใกล้ๆคนตัวเล็ก

"...."

"

.

.

'ดันตอบตกลงไปสะได้ทั้งๆที่อยากจะอยู่โดยที่ไม่วุ่นวายกับใครแท้ๆ จะว่าไป นภัสสร หรอยังไม่มาเลยนิ"

"ใครทำการบ้านแล้วเอามาลอกดิ!"เด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนเสียงดังก่อนที่จะก้าวเท้าเข้ามาในห้องเรียน

"นภัสสร สินะ"เรนพลางตามองชื่อที่เสื้อนักเรียนของคนคนตรงหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา

"พวกมึงไอ้นี่ใครวะ"เฟรมก้มหน้ามองเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า

"อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ม.1แท้ๆ นี่เรนหัวหน้าห้องไงแล้วก็คนที่นั่งข้างๆมึงไง"

"หรอเอาการบ้านเพื่อนมาให้กูเล่มหนึ่งดิเดี๋ยวไม่มีส่ง"เฟรมเด็กหนุ่มเดินไปนั่งลงข้างๆที่โต๊ะของตัวเอง

"ทำเองสิอาจารย์เรียกเก็บพรุ่งนี้ยังมีเวลาอยู่"

"กูไม่มานั่งคิดหรอกนะเอามา"

"คงไม่ได้หรอกโทษทีนะ"เรนลุกขึ้นและถือสมุดการบ้านของเพื่อนๆบางคนที่ส่งแล้วออกจากห้องไป

.

.

.

"มึงชื่ออะไรนะ"

"อย่ามาชวนคุยจะได้มั้ย"

"ตอบคำถามกู"

"เรน ชัชวรินทร์" (ชัด-วะ-ริน)

"งั้นหรอเพิ่งได้เห็นมึงในสายตาเลยแหะ"

"...."

"ชัชวรินทร์"

"ครับ?"

"สมุดการบ้านที่เอามาส่งเมื่อเช้ามีของเพื่อนคนหนึ่งไม่ใช่สมุดวิชาของอาจารย์"อาจารย์เดินไปหยิบสมุดที่โต๊ะและเอามายื่นให้กับเรนผู้เป็นคนรวบรวมการบ้าน

"ครับ"

"แล้วเธอล่ะจะส่งพรุ่งนี้หรอ"

"ผมส่งไปแล้วนะครับ"

"งั้นเดี๋ยวอาจารย์ไปดูอีกทีล่ะกันวันนี้เปิดเรียนวันแรกคาบนี้อาจารย์ไม่สอนนะ"

"ครับ/ค่ะ"นักเรียนทุกคนตอบรับอาจารย์ทันที ส่วนเรนก็รีบค้นกระเป๋าตัวเองทันทีที่อาจารย์เดินออกไป

"เลิกค้นได้แล้วสมุดมึงอยู่นี่"เฟรมพูดขึ้นมาและชูหนังสือขึ้นมา

"เอาไปตอนใหน เอามานะ"เรนรีบเข้าไปแย่งมาทันทีและรีบเดินตามไปหาอาจารย์

'จะอะไรขนาดนั้นวะ'เรนเดินกลับเข้ามาในห้องและพูดเสียงดังใส่

"ทำอะไรของนายเนี้ย"

"แล้วจะทำไมวะก็แค่สมุดการบ้านจะเอาไว้ส่งพรุ่งก็ได้ไม่ใช่หรือไง"

"ถ้าหากว่าลืมขึ้นมาแล้วไม่ได้ส่งก็ไม่ได้คะแนนสิ"

"เด็กเรียนนี่น่ารำคาญว่ะ"

"ก็ยังน่ารำคาญน้อยกว่านักเลงที่ชอบสร้างปัญหาอย่างนายแล้วกัน"

"...."

"แย่ละ..ไปห้ามเรนหน่อยอย่ามีเรื่องกับไอ้เฟรม"

"มึงสิไปห้าม"

เพื่อนๆต่างก็ซุบซิบไม่มีใครเข้าไปห้ามต่างก็กลัวว่าจะซวยไปด้วยอีกคน

"มึงว่าไงนะพูดอีกทีดิ"เด็กหนุ่มร่างหนาพูดก่อนจะออกไปยืนที่หน้าโต๊ะพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่เด็กหนุ่มตัวเล็ก เรนเดินเข้าไปใกล้ๆเฟรมและเอ่ยต่ออย่างไม่เกรงกลัวนักเลงตรงหน้า

"นายมันนักเลง'ชอบสร้างปัญหา'"เรนพูดออกไปโดยเน้นเสียงท้ายประโยค

"มึงอยากรู้มั้ยว่าหมัดของตัวสร้างปัญหาอย่างกูเป็นยังไง"

"นา-!!"ไม่ทันได้พูดอะไรออกมาเด็กหนุ่มตัวเล็กก็ถูกคนตรงหน้าต่อยเข้ามาเต็มๆหมัดจนคนตัวเล็กล้มลงหัวกระแทกกับโต๊ะเรียน

"เรน!!"เพื่อนในห้องต่างตกใจและเรียกชื่อของคนตัวเล็ก

"...."เรนค่อยๆลุกขึ้นมาและเอามือเรียวเล็กข้างซ้ายจับไปที่ข้างหน้าผากของตนที่มีเลือดอาบลงมา

"เรน"

"ไม่เป็นไร..."เด็กหนุ่มตัวเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาสายตาเริ่มพร่ามัวยืนทรงตัวแทบไม่อยู่เรนค่อยๆล้มลงไป ดีที่คนตรงหน้าเข้ามารับตัวเอาไว้ก่อนที่อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาและพาไปที่ห้องพยาบาล

.

.

.

เด็กหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นมาและลุกขึ้นนั่งช้าๆ

"ชัชวรินทร์"

"ครับอาจารย์"

"เป็นไงบ้าง"

"ดีขึ้นแล้วครับขอโทษนะครับที่ทำให้ลำบาก"

"ไม่หรอกเธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วอยู่ที่นี่ไปก่อนเถอะค่อยเข้าเรียนตอนบ่ายไม่ไหวก็ค่อยกลับบ้านนะ"

"ตอนนี้ชั่วโมงที่3หรอครับ"

"พึ่งเริ่มชั่วโมงที่3น่ะแต่ไม่ต้องไปเรียนนะอยู่นี่แหละ"

"ครับขอบคุณนะครับ"

"ไม่ต้องแล้วก็ได้นะเนื่องที่ขอน่ะอย่าฟังคำพูดของอาจารย์คนนั้นมากก็ได้"

"ถึงจะไม่ได้สนใจคนอื่นมากแต่ว่าก็อยากจะให้ทุกคนผ่านไปพร้อมๆกันนิครับ"

"แบบนั้นตัวเธอจะลำบากเอานะนี่แค่วันแรกก็เป็นถึงขนาดนี้แล้ว..ถ้าไม่ไหวก็พอนะ"

"ครับ"

"ไอ้ปากหมานั้นมันตื่นรึยังวะ"เฟรมเดินเข้ามาในห้องพยาบาลและตรงเข้ามาที่เตียงของเรนทันที

"เฟรมอย่าทำอะไรเขานะ"

"ถ้าตั้งใจจะให้มันเป็นอะไรไปจริงๆไม่อุ้มมันมาส่งที่นี่ตั้งแต่แรกหรอก พูดมากออกไปได้แล้ว"หลังจบประโยคอาจารย์สาวก็เดินออกไปทันทีส่วนเด็กหนุ่มร่างหนาก็เดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างๆเตียง

"นายเป็นคนพามางั้นหรอ"

"เออจะทำไม"

"ป่าวไม่มีอะไร..ขอบคุณแล้วกันที่ลำบากพามา"

"กูอยู่เป็นเพื่อนแล้วกัน ไม่มีที่จะไป"

"ผมไม่ได้ต้องการเพื่อน"

"ที่มึงพูดกูแยกได้สองความหมาย"

"ครับ?"

"1คือมึงไม่ต้องการให้ใครอยู่เป็นเพื่อนและ..."เด็กหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็กตรงหน้า

"2มึงไม่ต้องการให้ใครมาเป็นเพื่อนกับมึง"