ปล่อยนักฆ่าอย่างข้าไปเถอะ.
1
"เดี๋ยวสิ!! จะมีเสียงใครได้ยังไงในเมื่อเราอยู่คนเดียว"
ลืมตาขึ้น พบผู้คนเดินผ่านไปมา แต่ไม่มีคนสนใจเขาเลย
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
อึก จ...เจ็บ
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
เกิดอะไรขึ้น นี่มันที่ไหน
พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเเหบเเห้ง
เขาหันมองจุดที่เจ็บปวด มันคือบริเวณขา มีบาดแผลน้อยใหญ่จากโดนทำร้าย
เขาสำรวจตัวเองแล้วพบว่าเสื้อผ้าที่ตน และคนอื่นสวมใส่ มันไม่ใช่ชุดในยุคปัจจุบัน แต่เป็นจีนโบราณ
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
เราทะลุมิติหรอ!!!
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
จะเป็นไปได้ยังไง
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ก่อนหน้านี้เราแค่นอนหลับเองนะ
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
แค่ก เเค่ก แค่ก
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
อาการน่าเป็นห่วง เห้อ~
สลบไปแล้ว เนื่องจากทนความเจ็บจากแผลไม่ไหว
2
เกิดเสียงกระบี่กระทบกัน เคร้ง เคร้ง !!!!!
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
เสียงดังอีกแล้ว
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
อะไรว่ะนั้น
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
คนกำลังฆ่ากันอยู่
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ถ้าพวกมันเห็นได้โดนฆ่าปิดปากแน่
มีดพุ่งมาจากความมืด โดนที่ขา
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
เจ็บนะเว้ย
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ปามาทำบ้าอะไร
ตปก.
เจ้าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ต้องตายสิ
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ปล่อยฉันไปเถอะ
เดินเข้าไปใกล้หมายจะแทงไป๋อี้เฉิน ให้ดับสิ้นเสียตรงนั้น
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
อย่าเข้ามานะ
หันไปมองเห็นศัตรูฝั่งตรงข้ามแทงมาที่หัวใจตนเอง
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
"พูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่ยืนตัวสั่น"
ทำให้ นอ.สลบ แบกไว้บนบ่าแล้วพาหายไปในเงามืด
3
ตื่นเเล้ว แต่ยังไม่ลืมตา นอ.
ตปก.
ตื่นแล้วก็อย่าทำเป็นแกล้งหลับ
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
จ...เจ็บ พอได้แล้ว
ตปก. มอง นอ. ด้วยสายตาไร้อารมณ์
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ช่วยข้าเอาไว้ ต้องการอะไร
ตปก.
ข้าจะให้ตัวเลือก
มีชีวิตหรือตาย
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
เอะอะก็ตาย ตาย
"ทำเป็นข้าให้ทางเลือก ทางเลือกบ้าอะไร"
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ข้าเลือกมีชีวิต
ตปก.
ต่อไปนี้เจ้าต้องเป็นนักฆ่าภายใต้สังกัดของนายท่าน
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
นายท่านคือใคร
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
ให้ทำงานให้แต่ไม่บอกอะไรเลยเเล้วเดินออกไป
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
เเล้วให้เป็นนักฆ่าเนี่ยนะ
ไป๋อี้เฉิน (นอ.)
พักผ่อนๆ คิดไปก็ปวดหัว
ตปก.
หลับเนี่ยนะ เจ้าจะสบายใจเกินไปไหม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
