แสงแดดสีทองส่องเข้ามาในร้านกาแฟเล็กๆ ในกรุงเทพฯ ทำให้ฝุ่นละอองในอากาศเป็นประกาย ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์นั่งอยู่ริมหน้าต่าง เขาก้มหน้าลงมองหนังสือในมือ แต่สายตากลับเหม่อลอยไปที่ผู้คนเดินผ่านไปมาบนถนน

ชายหนุ่มชื่อ "นัท" เป็นนักเขียนอิสระที่เพิ่งย้ายกลับมาเมืองไทยหลังจากใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานานหลายปี เขากลับมาเพื่อตามหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ และหวังว่าจะได้พบกับความรักที่แท้จริง

วันหนึ่ง ขณะที่นัทกำลังนั่งทำงานอยู่ในร้านกาแฟ เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักสดใส เขาเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงนั้น และก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น

ชายหนุ่มร่างเล็ก ผิวขาว ผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตากลมโตเป็นประกาย กำลังยืนหัวเราะกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน รอยยิ้มของเขาช่างสดใสและมีเสน่ห์จนนัทไม่อาจละสายตาได้

นัทไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาอยากจะเข้าไปทำความรู้จักกับชายหนุ่มคนนั้น แต่ก็ไม่กล้าพอ

ในที่สุด นัทก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปหาชายหนุ่มคนนั้น เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วก็เอ่ยทักทายด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย

"สวัสดีครับ"

ชายหนุ่มคนนั้นหันมามองนัทด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของนัท เขาก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างเป็นมิตร

"สวัสดีครับ"

"ผมชื่อนัทครับ"

"ผมชื่อภัทรครับ"

ทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่นานสองนาน พวกเขาคุยกันเรื่องต่างๆ มากมาย ตั้งแต่เรื่องหนังสือที่ชอบอ่าน ไปจนถึงเรื่องความฝันในอนาคต นัทรู้สึกว่าภัทรเป็นคนที่น่าสนใจและมีเสน่ห์อย่างเหลือเชื่อ เขาอยากจะรู้จักภัทรให้มากขึ้นกว่านี้

ในที่สุด นัทก็ตัดสินใจชวนภัทรไปทานอาหารเย็นด้วยกัน ภัทรตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

ในคืนนั้น นัทและภัทรได้ทานอาหารเย็นด้วยกันในร้านอาหารอิตาเลียนเล็กๆ บรรยากาศในร้านอบอุ่นและโรแมนติก ทั้งสองคนคุยกันอย่างออกรส และหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน นัทรู้สึกว่าเขากำลังตกหลุมรักภัทรอย่างจัง

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ นัทก็เดินไปส่งภัทรที่บ้าน ระหว่างทางเดินกลับ นัทก็อดใจไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจับมือของภัทร ภัทรไม่ได้ขัดขืน เขากลับกำมือของนัทไว้แน่นกว่าเดิม

ในคืนนั้น นัทนอนไม่หลับทั้งคืน เขานึกถึงแต่ใบหน้าและรอยยิ้มของภัทร เขาไม่เคยรู้สึกมีความสุขขนาดนี้มาก่อน

ในวันรุ่งขึ้น นัทโทรศัพท์ไปหาภัทรและชวนเขาไปเที่ยวสวนสาธารณะด้วยกัน ภัทรตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

ในสวนสาธารณะ นัทและภัทรได้เดินเล่นด้วยกัน พวกเขาคุยกันเรื่องต่างๆ มากมาย และหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน นัทรู้สึกว่าเขากำลังมีความสุขที่สุดในชีวิต

ในช่วงบ่าย นัทและภัทรได้นั่งพักผ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ ทั้งสองคนนั่งเงียบๆ ข้างกัน นัทรู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเงียบสงบและโรแมนติกอย่างบอกไม่ถูก

ในที่สุด นัทก็ตัดสินใจหันไปมองหน้าภัทร แล้วก็เอ่ยถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"ภัทรครับ ผมชอบคุณ"

ภัทรหันมามองหน้านัทด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่เมื่อเห็นสายตาที่จริงจังของนัท เขาก็ยิ้มออกมาอย่างเขินอาย

"ผมก็ชอบคุณเหมือนกันครับ"

นัทและภัทรจ้องตากันอยู่นานสองนาน ก่อนที่นัทจะโน้มตัวเข้าไปจูบภัทรอย่างแผ่วเบา

จูบแรกของนัทและภัทรเป็นจูบที่อ่อนหวานและโรแมนติก มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนา

หลังจากจูบกันแล้ว นัทและภัทรก็กอดกันแน่น ทั้งสองคนรู้สึกว่าโลกทั้งใบเป็นสีชมพู

นัทและภัทรเริ่มออกเดทกันอย่างจริงจัง พวกเขาไปทานอาหารเย็นด้วยกัน ไปดูหนังด้วยกัน ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน นัทและภัทรก็มีความสุขมาก

นัทและภัทรตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่สามารถจินตนาการถึงชีวิตที่ไม่มีกันได้

ในที่สุด นัทก็ตัดสินใจขอภัทรแต่งงาน ภัทรตอบตกลงอย่างมีความสุข

นัทและภัทรแต่งงานกันในงานแต่งงานเล็กๆ ที่อบอุ่นและโรแมนติก มีเพื่อนสนิทและครอบครัวของทั้งสองคนมาร่วมงาน

ในวันแต่งงาน นัทและภัทรให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักกันตลอดไป

นัทและภัทรใช้ชีวิตคู่ด้วยกันอย่างมีความสุข พวกเขาเดินทางไปเที่ยวด้วยกัน ทำอาหารด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ทุกๆ วันของพวกเขามีแต่ความสุขและความรัก

นัทและภัทรเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบ พวกเขาเติมเต็มซึ่งกันและกัน และรักกันอย่างไม่มีเงื่อนไข

เรื่องราวความรักของนัทและภัทรเป็นเรื่องราวความรักที่สวยงามและโรแมนติก มันเป็นเรื่องราวที่แสดงให้เห็นว่าความรักนั้นไม่มีขีดจำกัด และความรักนั้นสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน