"โห...จะไหวเหรอ เป็นผู้หญิง เเต่มาสมัครเข้าสภานักเรียน ด้วยความสามารถพิเศษด้านการต่อสู้หน่ะ"

         "น้องสาว เเพ้เมื่อไหร่มาซบอกพี่ได้นะจ๊ะ"

    ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดขณะกำลังจัดชุดตัวเองให้เข้าที่ก่อนเข้าสนาม

    คำสบประมาทเเบบเมื่อกี้ทำให้ฉันรู้สึกอยากหันกลับไปกระโดดถีบคนพูดจนหงายหลังซะให้รู้เเล้วรู้รอด

    ตั้งเเต่ฉันก้าวเข้ามาในห้องคัดตัวเข้าสภานักเรียน คำพูดจาดูถูกก็ประดังประเดเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

    ฉันเป็นผู้หญิงเเล้วมันยังไงกัน? ผู้หญิงไม่มีสิทธิ์ที่จะใช้กำลังได้เเบบผู้ชายเลยรึไง!! ต้องคอยอยู่เป็นเบี้ยล่างรองมือรองเท้าให้ผู้ชายอย่างเดียวอย่างนั้นน่ะเหรอ

     เหอะ!! ฝันไปเถอะ

     ไม่ว่าจะที่ไหน ๆ ผู้ชายก็มีความคิดตื้น ๆ ไร้สาระเหมือนกันไปซะหมด พวกดันตัวเองให้สูงขึ้น ด้วยการกดคนอื่นให้ต่ำลง เเละวัดศักดิ์ศรีของคนด้วยเพศ

    ...เเล้วฉันจะพิสูจน์ให้ดูเอง ว่าผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีไม่ต่างกับผู้ชายหรอก หึ คอยดู!!

       - รอบคัดเลือก

      ตึง!

       "เเอริสเป็นฝ่ายชนะ"

       - รอบก่อนรองชนะเลิศ

       ผัวะ! ตึง!

       "เเอริสเป็นฝ่ายชนะ"

       -รอบชิงชนะเลิศ

       ผัวะ! พลั่ก! ตึง! กร๊อบ!!

       "ผู้ต่อสูัเอ็กซ์ได้รับบาดเจ็บจากการเเข่งขัน ไม่สามารถเเข่งขันต่อได้ ดังนั้นเเอริสจึงเป็นฝ่ายชนะ...!!

       'เเอริส' คนนี้นี่เเหละ จะเหนือกว่าผู้ชายให้ดู!

.

.

.

มือใหญ่ปล่อยตุ๊กตาหมีออกจากอ้อมกอด ก่อนจะควานมือไปทั่วหัวเตียงเพื่อหาต้นตอของเสียงเจ้าปัญหาที่กำลังรบกวนเวลานอนของเขาในตอนนี้

...กว่าจะหาเวลานอนพักผ่อนสบาย ๆ เเบบนี้ได้ ใครโทรมาขัดจังหวะตอนนี้กันเนี่ย...!

"ครับ ฟาเคียร์พูดสายอยู่ครับ"

(...)

"ป๋า มีไรอะครับ ถึงได้โทรมาเเต่เช้าครับ?"

ชายหนุ่มในชุดนอนลายตุ๊กตาหมีสีฟ้า ใช้มืออีกข้างที่ว่างขยี้ตาตัวเองเล็กน้อยด้วยความงัวเงีย หลังจากได้ยินเสียงผู้เป็น"พ่อ"บังเกิดเกล้าของตัวเองผ่านสายโทรศัพท์

(...)

"ผมว่าผมบอกชัดเจนเเล้วนะครับ เรื่องนั้นน่ะ"

(...)

ฟาเคียร์ลืมตาตื่นขึ้นเต็มตา เผยให้เห็นนัยน์ตาสีน้ำตาล ที่ฉายเเววเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสวมสลิปเปอร์หัวอียอร์ เดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ของห้อง พร้อมกับเเหวกผ้าม่านออก เพื่อให้เเสงยามเช้าส่องผ่านเข้าห้องอย่างเต็มที่ขณะกำลังฟังปลายสายบ่นอย่างเอาเป็นเอาตาย.

เขาเหลือบมองนาฬิกาปลุกดิจิทัลบนเตียงที่บอกเวลา 8:34 น. ก่อนจะหันไปส่งยิ้มเเละเเอ็กท่าน่ารัก ๆ ให้กับสาวน้อย 2 คนที่ยืนตั้งกล้องที่ระเบียงทางตึกฝั่งตรงข้ามเล็กน้อย

"เรื่องนั้น ไม่เห็นเกี่ยวกับผมสักหน่อย จะลูกสาวลูกชายตระกูลไหนผมไม่ไปร่วมพีธี เขาก็เเต่งงานกันได้เเน่นอนครับ ป๋าเชื่อผมเถอะ"

(...)

ฟาเคียร์ชะงักมือที่จะรูดม่านปิดไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินเรื่องที่คู่สนทนากำลังบอก

"ผมไม่ว่างออกไปไหนหรอกนะครับป๋า เอาเป็นว่าถ้าพรหมลิขิตมีจริงเราคงได้พบกันเเน่นอนครับ คิดถึงนะครับป๋า ผมไปนอนก่อนนะ จุ๊บ ๆ"

เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โยนโทรศัพท์มือถือลงไปบนเตียงนอนตามเดิม ก่อนจะหันไปรูดม่านปิด ลงทิ้งตัวลงบนที่นอนอันเเสนนุ่ม พลางคิดถึงเรื่องที่พ่อเพิ่งร่ายยาวมาจากทางโทรศัพท์เมื่อสักครู่

"ถ้าจะเจอ เดี๋ยวมันก็มาเอง ปล่อยให้เป็นของพรหมลิขิตนั้นเเหละดีเเล้ว... " ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ พร้อมกับหลับตาพริ้ม เพื่อเข้าสู่ห้วงนิทราต่อไป โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าพรหมลิขิตของเขากำลังจะเริ่มทำงานอีกในไม่ช้านี้.... เเถมยังมาเเบบไม่ธรรมดาอีกต่างหาก

.

ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนใจร้อนอะไรมากมายหรอกนะ... เเต่การนั่งรออยู่เกือบชั่วโมง นี่มันน่าหงุดหงิดจนอยากจะทุ่มโต๊ะใส่เรียงตัว ถ้าพวกเขายังปล่อยให้ฉันนั่งเเกร่วรออยู่ในห้องนี้อีกสัก 2 นาที

ไม่สิ! อีกนาทีเดียวฉันก็จะไม่ทน -^-!

"สวัสดีค่ะ/ครับ ประธาน"

"พวกเธอมาสาย! " ฉันเเผดเสียงลั่นใส่ทันที เมื่อคนที่ฉันใช้เวลานั่งรออยู่เป็นชั่วโมง พากันก้าวเข้ามาในห้องกันเเบบพร้อมหน้าพร้อมตา

"รู้มั้ยว่าฉันต้องนั่งรออยู่ในห้องนี้นานเเค่ไหน การบ้านฉันก็มี หนังสือฉันก็ต้องอ่าน ที่บ้านไม่เคยสอนให้รู้จักคำว่าตรงต่อเวลาบ้างหรือไง! "

ฉันลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ก่อนจะยืนสะเอวมองหน้าคนมาสายเเบบเรียงตัวด้วยสีหน้าโมโหขั้นสุด ทุกคนกำลังก้มหน้าสำนึกผิด ทำให้ฉันดูไม่ต่างไปจากคุณเเม่วันกลางคนที่กำลังยืนดุลูก ๆ ซึ่งกลับบ้านดึก เเต่ไม่! ฉันไม่ได้เเก่ขนาดนั้นนะ

" นี่! มาถึงเเล้วจะยืนบื้ออยู่ทำไมเล่า ไปนั่งที่ได้เเล้ว ประชุมให้เสร็จเร็ว ๆ จะได้รีบกลับบ้านซะที "

" ครับ/ค่ะ ท่านประธาน "

ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะเพื่อเริ่มการประชุมหลังจากที่เสียเวลารอพวกเขาไปนาน

" เรื่องมาสาย โทษหนูไม่ได้นะคะประธาน ต้องโทษมิลเลอร์ ดันสอบตกวิชาภาษาไทย ไม่อย่างนั้นคงมาถึงห้องนานเเล้วล่ะค่ะ "

" เฮ้ ๆ โทษฉันคนเดียวไม่ได้นะ เธอเองก็เข้าห้องน้ำนานเหมือนกันนั่นเเหละ "

" ก็ฉันเป็นผู้หญิง จะให้เข้าห้องน้ำรวดเร็วปุบปัปเเบบนายได้ไง "

" เเล้วเธอก็ชอบบ่นเเต่ฉัน ยัยผู้หญิงบ้า! "

" นายนั่นเเหละ ไอ้ผู้ชายบ้า "

" @#$%^&*()_)(*&^%$ "

สองคนที่ทะเลาะกันอยู่ ชื่อมิลล่า กับมิลเลอร์ พวกเขาทั้งสองคนเป็นฝาเเฝดชายหญิง อยู่เกรด 11 ทั้ง ๆ ทีเป็นฝาเเฝด เเต่กลับชอบทะเลาะอยู่บ่อยครั้ง จนสร้างความรำคาญให้กับฉันไม่ใช่น้อย

....เเละนี่ก็เป็นอีกครั้ง ที่พวกเขาทะเลาะกันข้ามหัวฉัน!

" เงียบ! ยังไงก็มาสาย หยุดทะเลาะกันเดี๋ยวนี้ ฉันรำคาญ>o

ทุกเสียงเงียบลงไปได้ครู่หนึ่ง มิลล่าที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของฉันหันมาโค้งศีรษะให้เล็กน้อยเป็นการขอโทษ ก่อนจะหันไปมองมิลเลอร์ตาเขียวปั้ด ส่วนอีกฝ่ายก็ไม่ต่างกัน ยกมือยกไม้ทำท่าจะประทุษร้ายเป็นระยะ ๆ จนฉันต้องส่งสายตาดุ ๆ อีกรอบเป็นการปรามทั้งสองคน

     " ประธานน่าจะชินได้เเล้วนะคะ " ไอกะ สาวน้อยลูกครึ่งญี่ปุ่น สาวป๊อปประจำโรงเรียนยิ้มหวาน

ก่อนจะวางน้ำเปล่าที่เธอกับขวัญตาไปเตรียมมา ระหว่างที่ฉันกำลังชุลมุนกับคู่เเฝดจอมป่วนอยู่

     "คิดว่าเสิร์ฟน้ำ เเล้วฉันจะยกโทษให้? "

     "เเหม...ประธานก็ ยังไงนี่มันก็หน้าที่ของไออยู่เเล้วนี่นา ประธานไม่ต้องยกโทษก็ได้

เเค่ดื่มน้ำเย็น ๆ เเล้วใจเย็นลงก็พอเเล้วค่ะ "

     ฉันโบกมือไล่สองสาวนักเสิร์ฟให้ไปนั่งที่ เพื่อเริ่มการประชุม บอกเลยว่าวันนี้ฉันเพลียมาก อยากกลับไปนอนเร็ว ๆ รู้สึกไม่ดีตั้งเเต่เช้าเเล้ว ไหนจะตาขวาที่เอาเเต่กระตุกตุ้บ ๆ จนน่ารำคาญนี่อีก

" เอาล่ะ...วันนี้... "

~~~

ฉันเหล่ไปมองยังที่นั่งฝั่งขวามือทันที เมื่อได้ยินเสียงเพลงของเกมดังขึ้น

ฮึ่ย! ไอ้พวกนี้... มาสายเเล้วไม่ได้สำนึกเลยสินะ

" เฮกซ์! ถ้ายังไม่หยุดเล่นเกมตอนนี้ละก็ ฉันจะเอาน้ำเย็น ๆ ราดลงไปบน PSP นายเดี๋ยวนี้เเหละ "

"เเป๊ปเดียวครับเจ๊ ใกล้จะฆ่าบอสได้เเล้ว "

ใกล้จะฆ่าบอสเหรอ... หึ!

ซ่าา~

" เจ๊ทำอะไรน่ะToT!! "

เฮกซ์หันมาโวยวาย ขณะที่ฉันวางเเก้วไว้บนโต๊ะตามเดิมอย่างอารมณ์ดี เมื่อเห็นว่า PSP ของเขาดับลงไปต่อหน้าต่อตา

" จะประชุมได้เเล้วหรือยัง? ไอกะ ปลุกฟอกซ์ด้วย "

ฉันเดินกลับมายังที่นั่งของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะส่งสัญญาณให้ขวัญตาเริ่มอ่านวาระการประชุมทันที หลังจากที่ไอกะปลูกฟอกซ์ตื่นสำเร็จเเล้ว

" ขอเริ่มการประชุมประจำสัปดาห์นี้เลยนะคะ เริ่มจากปัญหาที่เราได้เข้าทำการเเก้ไขเมื่อสัปดาห์ที่เเล้ว จากการประเมินของคุณครู... "

คนที่กำลังอ่านวาระการประชุมอยู่ คือ ขวัญตา เลขานุการประจำสภานักเรียน เธอเป็นคนเรียบร้อย เเละว่าง่ายที่สุด ขวัญตาเก่งเรื่องความจำกับการจัดการเอกสารมาก ฉันล่ะคนหนึ่งที่ไม่สามารถเรียบเรียง หรือสรุปการประชุมเเต่ล่ะครั้งให้เป็นภาษาทางการได้สักเสี้ยวเธอเลย(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)

เฮกซ์ เด็กสายไอที บ้าคอมพิวเตอร์ งานอดิเรกคือเเฮ็กเว็บ หมอนี่เป็นคนเดียวที่เรียกฉันว่าเจ๊ ฉันเลยหมั่นไส้เขามากที่สุด