แนะนำตัวละคร

ชื่อ ชาไทย

อายุ28

ส่วนสูง189

อาชีพ สารวัตร

ชื่อ เอกภพ

อายุ25ปี

ส่วนสูง185

นักศึกษา

ชื่อ:ลูน่า

อายุ:25

ส่วนสูง165

นักศึกษา

ชื่อ นิชา

อายุ:17

ส่วนสูง:157

นักเรียน

ชื่อ อเล็กซ์

อายุ 25ปี

ส่วนสูง193

นักศึกษา (ลูกเจ้าของร้านคาเฟ่)

......................

 ******บทนำ******

ณ เมืองหนึ่ง เมืองนั้นเต็มไปด้วย ผู้คนพลุกพล่าน เป็นเมืองเล็กๆ ไม่ใหญ่มาก เป็นเมืองขนาดเล็กขึ้นชื่อเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวและถนนคนเดิน

แต่เมืองขนาดเล็กนั้นกลับซ่อนความลับบางอย่างที่สงสัย และลึกลับ..

ณ มหาลัยสุริภานุ

มหาลัยขนาดกลางในเมือง นักเรียนหลากหลายจากอำเภอต่างๆมาเรียนที่นี่ เสียงพูดคุยและเล่นกันของเด็กในมหาลัยดังขึ้นตามจุดต่างๆ

โรงอาหารที่คึกคักเต็มไปด้วย นักศึกษาที่กำลังต่อคิวซื้อข้าว และนั่งคุยกัน กลุ่มนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังคิดพิเรนทร์อะไรซักอย่าง

 "เห้ย!~ พวกมึง! กูอยากหาอะไรทำว่ะ มันเหงา มันเบื่อ แฟนก็ไม่มี.." เสียงทุ้มต่ำแลดูกวนๆกล่าวขึ้น พร้อมกับร่างสูงใหญ่ ผิวขาว ผมสีขาว ดวงตาสีเหลืองเทา สวมเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสูทสีดำ เรียนสาขาบริหาร หย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ยาวพร้อมกับวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างท้อแท้ 'อเล็กซ์' หนุ่มหล่อที่ใครต่างรุมจีบแต่เจ้าตัวกลับไม่สนใจ

"เห้อ... เลิกบ่นเถอะ...บ่นอยู่ได้ คนจีบเยอะแยะมึงไม่เอาเอง" 'ลูน่า' สาวสวย ดาวคณะของมหาลัย รูปร่างสูงเรียวหุ่นดี ผิวขาว นั่งไขว้ห้าง ทำหน้าเอื้อมระอากับอเล็กซ์ที่เอาแต่บ่น

"เอาน่า.. มึงก็อย่าไปด่ามันเยอะเลย... ปล่อยมันเถอะ.." 'เอกภพ' หนุ่มแว่น ผมสีส้ม สวมแว่น หน้าตาดี สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว นั่งข้างๆลูน่า และหัวเราะเบาๆ

"ปล่อย? มึงก็ดูมันสิ!" ลูน่าทำหน้าเหยแก่ เมื่อเห็นอเล็กซ์ทำหน้าเก็กหล่อ ยิ้มมุมปากใส่ตน เอกภพเห็นทั้งสองตีกันก็อดหัวเราะไม่ได้

"5555 พวกมึงตีกันอะไรขนาดนั้น55" เอกภพกุมท้องหัวเราะ ก่อนจะหลุดหัวเราะเมื่อถูกลูน่าตีที่แขน ก่อนจะเท้าคางและขยับมาใกล้ให้พวกเขาทั้งสามได้ยินกันแค่3คน

"เห้ย.. กุได้ยินรุ่นน้องปี1 เขาแม่งพูดกันว่า มีตำนานลี้ลับด้วยว่ะ เห็นพวกมันบอกว่าจะแอบไปพากันไปพิสูจน์.." เอกภพเริ่มบทสนทนาที่น่าสนใจ อเล็กซ์ที่ทานข้าวอยู่ถึงกับชะงักและวางช้อนลง

"ตำนาน?.. ตำนานอะไรว่ะ.." อเล็กซ์เริ่มสนใจในเรื่องที่เอกภพหยิบมาพูด พรางคิดไปด้วย ลูน่าที่เงียบและนั่งฟัง

"เห็นว่าเป็นเรื่อง เหรียญโบราณอะไรซักอย่าง..แต่กูก็ไม่แน่ใจว่าใช่รึป่าว.." เอกภพกล่าวพรางนึกถึงสิ่งที่ตนได้ยินรุ่นน้องปี1ซุบซิบคุยกัน

"เห้ย.. ของแบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องดีเลยน่ะเว้ย.. มึงไม่ห้ามน้องเขาว่ะ.." ลูน่ากล่าวขึ้นก่อนจะถูกอเล็กซ์แทรกทันที

"เห้ย! น่าสนว่ะ ไปพิสูจน์ดูป่ะ เผื่อจะเจอของดี.." อเล็กซ์ยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก ก่อนจะถูกลูน่าตบหัวไปทีหนึ่ง

"กุบอกให้ห้าม! ไม่ได้ให้ร่วม! มึงบ้าหรอ!" ลูน่าตบหัวอเล็กซ์พร้อมกับหนุ่มหัวอเล็กซ์ อเล็กซ์หัวเราะร่า และยังคงยิ้มกวนอย่างงไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"โอ้ยๆ เจ็บๆ" อเล็กซ์แสร้งร้องเจ็บ แต่ใบหน้ายังคงระบายยิ้ม เอกภพถอนหายใจกับอเล็กซ์เบาๆ

"แต่ว่าน่ะ มึงก็พูดถูกเราควรห้ามน้องเขา มันอาจจะอันตรายเหมือนที่มึงพูดก็ได้" เอกภพพยักหน้าเบาๆและเห็นด้วยกับลูน่า อเล็กซ์ที่เหมือนคิดอะไรออก ระบายยิ้มออกมา

"งั้นลองไปเจอกันตามที่รุ่นน้องเขาร่วมตัวกันไหมล่ะ แล้วเราก็แอบตามน้องเขาไป.." อเล็กซ์กล่าวขึ้น ลูน่ามองอเล็กซ์อย่างไม่เชื่อใจ

"แอบตาม?! มึงบ้าหรอ! ห้ามสิ ห้าม!" ลูน่าเขย่าตัวอเล็กซ์ อเล็กซ์จับข้อมือของลูน่าให้หยุดเขย่าตน

"เห๋.. ลูน่าตัวน้อยของเรากลัวหรอ หื้ม..." อเล็กซ์กล่าวอย่างกวนๆและท้าทายลูน่า ลูน่ากำมือแน่นเมื่อถูกท้าทาย

"กลัว! คนอย่างกุเนี่ยน่ะ!?" ลูน่าลุกพรวดขึ้นคว้าคอเสื้ออเล็กซ์ อเล็กซ์คลี่ยิ้มอย่างมีความสุข รู้สึกสนุกเมื่อท้าทายลูน่าสำเร็จ

"ถ้าไม่กลัว.. มึงก็ทำตามแผนของกูไหมล่ะ~ ว่าไง~" อเล็กซ์เลิกคิ้วส่งยิ้มยียวน ลูน่ากัดฟันแน่นก่อนจะปล่อยและหน่อยตัวลงนั่งแบบเดิมอย่างหัวเสีย เอกภพที่เงียบมองทั้งสองตีกัน ก็ถอนหายใจเบาๆ และตบหลังปลอบลูน่าเบาๆ

"โอเคร! ตามนี้ น้องเขาเจอกันที่ไหน บอกด้วย" อเล็กซ์ดีดนิ้วอย่างมีชัยชนะและเริ่มติดแผนการในหัว

ป่าทึบหลังหมู่บ้าน

พวกเขาทั้งสามมาร่วมตัวกันตามที่เอกภพได้ยิน พวกเขาทั้งสามแอบมอง รุ่นน้องปีหนึ่ง สี่คนที่กำลังยืนคุยกัน ในมือถืออุปกรณ์ครบมือ อเล็กซ์ที่มองอยู่ยิ้มมุมปาก

"เป็นตามที่คิดไว้เลย.." อเล็กซ์พึมพำเบาๆ มือกระชับจับสายสะพายกระเป๋าเป้ ลูน่าที่มองกลุ่มรุ่นน้องที่กำลังคุยกันและท่าทางกำลังจะออกเดินทางเข้าไปในป่าทึบนั้น

"เข้าไปกันแล้ว.." เอกภพกล่าวเบาๆ รุ่นน้องปี1 เดินเข้าไปในป่าทึบนั้น อเล็กซ์เดินออกมาจากที่ซ่อนคนแรก เดินไปใกล้แนวป่าทึบ มองสำรวจรอบๆ ก่อนจะย่อตัว เปิดกระเป๋าค้นของในกระเป๋า ก่อนจะหยิบไฟฉายและถุงปฐมพยาบาลให้กับลูน่าและเอกภพ

"มึงเตรียมของพวกนี้มาด้วยหรอ?" ลูน่ามองไฟฉายและถุงปฐมพยาบาลในมือก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าสพายข้าง

"ก็น่ะ.. มาทั้งที่ ก็เตรียมตัวให้พร้อมสิ~" อเล็กซ์ยักไหล่เบาๆ ก่อนจะหยิบมีดพกในกระเป๋าออกมาใส่กระเป๋ากางเกง

"ไปกัน.. ตอนนี้น้องเขาน่าจะห่างไปไกลพอที่เราจะตามไป โดยไม่ถูกสงสัยแล้วล่ะ.." อเล็กซ์ยิ้มมุมปาก เดินนำเข้าไป เอกภพเดินตามส่วนลูน่าที่ยืนก้ำกึ้ง ก่อนจะวิ่งตามทั้งสองไป

ร่างของพวกเขาทั้งสามเดินเข้าไปในป่าทึบที่มืดครึ้มและน่าหวาดหวั่น เสียงนกและเสียงแมลงเงียบสนิท เหมือนกับมีบางสิ่งบางอย่าง รอพวกเขาให้ไปพบเจอสิ่งนั้นอยู่..