ตื่นอีกทีก็เป็นโกฮังในเรื่องดราก้อนบอลไปซะแล้ว
ตอนที่ 1
เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการของผู้เขียนเท่านั้น..โปรดใช้จักรยานในการอ่าน
ในวันที่แสนจะสดใสเขาได้เข้าไปเล่นเกมดราก้อนบอลที่ในตอนนี้กำลังฮิต
ด้วยความตื่นเต้นบวกกับความสนุกของเกมทำให้เขาเล่นติดต่อกันถึง 8 ชั่วโมง
แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่านี่จะเป็น 8 ชั่วโมงที่เปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล
เมื่อจู่ๆบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้ส่องแสงสว่างเจิดจ้าออกมา
ชั่วพริบตาเขาก็ได้มาอยู่ในสถานที่ที่ดูแปลกตา
ซุน โกฮัง
เอ๊ะ!..ที่นี่มันเหมือนกับบ้านของโกคูที่อยู่ในเกมเลย
เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
แต่วินาทีต่อมาเขาก็ต้องประหลาดใจอีกครั้งเมื่อน้ำเสียงและรูปร่างหน้าตาของเขาได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
ซุน โกฮัง
นี่มันอีหยังกันเนี่ย!!!
เขารีบวิ่งไปยังบ่อน้ำขนาดเล็กที่อยู่บริเวณหลังบ้านก่อนจะชะโงกลงไปมองดูตัวเองที่สะท้อนอยู่ในน้ำ
ซุน โกฮัง
นะ..นี่มันอะไรกันครับเนี่ย!!
ซุน โกฮัง
ทำไมฉันถึงมาอยู่ในร่างซุนโกฮังลูกของโกคูได้ล่ะ!
เขานึกทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ก่อนที่เขาจะมาอยู่ในร่างของโกฮัง
ซึ่งเขาคิดว่าน่าจะเป็นเพราะคำพูดที่ว่าหากเขาเป็นตัวของซุนโกฮังที่มีพรสวรรค์ด้านการต่อสู้คงไม่ปล่อยให้เสียของ
ซุน โกฮัง
เฮ้อ~ ฉันแค่พูดเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไรเลยนะ
ซุน โกฮัง
แล้วจะเอายังไงต่อล่ะทีนี้
ซุน โกเท็น
พี่ชายทำอะไรอยู่เหรอครับ
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่าต่อจากนี้จะทำเช่นไร จู่ๆก็มีเสียงของเด็กชายดังมาจากด้านหลังของเขา
ซึ่งคนที่มาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นซุน โกเท็นน้องชายของเขานั่นเอง
ซุน โกฮัง
(หมายความว่าเนื้อเรื่องไทม์ไลน์ที่เราอยู่นั้นคือตอนที่โกฮังกำลังเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่นสินะ)
จีจี้
โกเท็นจ๊ะ ทำอะไรอยู่เหรอ
จีจี้
ไม่ได้รบกวนพี่เขาใช่มั้ย
ซุน โกเท็น
ป่าวนะครับคุณแม่
เมื่อเห็นว่าตัวของลูกชายคนโตทำสีหน้าแปลกๆ เธอจึงเดินเข้ามาดูใกล้ๆด้วยความเป็นห่วง
จีจี้
เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะโกฮังลูก
ซุน โกฮัง
ปะ..เปล่า..เปล่าครับ
จีจี้
อีก 2 วันก็จะไปเรียนที่โรงเรียนในเมืองแล้ว..คงจะตื่นเต้นมากเลยสินะ
ซุน โกฮัง
(ไม่ได้การเหตุการณ์นั้นกำลังใกล้เข้ามาแล้วจะมามัวเอ้อระเหยไม่ได้)
ซุน โกฮัง
คุณแม่ครับเรื่องเรียนเอาไว้ทีหลังตอนนี้ผมต้องไปทำสิ่งที่สำคัญก่อน
ว่าจบเขาก็บินพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าปล่อยให้จีจี้และโกเท็นยืนงงอยู่ด้านล่าง
ตอนที่ 2
พิกโกโร่
ทำไมจู่ๆเจ้าถึงมาหาข้า
ซุน โกฮัง
คุณพิโกโร่ช่วยเป็นคู่ฝึกให้กับผมหน่อยครับ
พิกโกโร่
ก่อนหน้านี้เจ้าไม่สนใจที่จะต่อสู้นี่นา
ซุน โกฮัง
ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ
ซุน โกฮัง
หากต้องการปกป้องคนที่รักผมจำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้น
เมื่อได้ฟังน้ำเสียงที่ดูมุ่งมั่นและจริงจังของโกฮัง พิโกโร่ก็ยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก เพราะคิดว่าในที่สุดตัวของโกฮังก็คิดได้เสียที
ทว่าสิ่งที่พิคโกโร่กำลังคิดนั้นมันผิดถนัด โกฮังที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ได้คิดอย่างที่เขาพูดเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่ต้องการแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะเอาชีวิตรอดก็เท่านั้น
พิกโกโร่
ข้าจะทำให้เจ้าเป็นสุดยอดนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลเอง
เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของโกฮัง
ซุน โกฮัง
งั้นเราเข้าไปฝึกกันในห้องแห่งกาลเวลาได้มั้ยครับ
ซุน โกฮัง
อีกไม่กี่วันผมก็ต้องไปโรงเรียนแล้ว
ซุน โกฮัง
จะเป็นการดีกว่าที่เราจะฝึกในห้องแห่งกาลเวลา
พิกโกโร่
นายกลัวจีจี้จะบ่นสินะ
ว่าจบพิคโกโร่ก็เดินนำทางไป
ส่วนโกฮังที่เห็นว่าพิคโกโร่ตอบตกลงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วรีบเดินตามไป
เวลาผ่านไป 1 วัน ซึ่งเวลาภายในห้องแห่งกาลเวลานั้นได้ผ่านไป 1 ปีเต็ม
ทั้งสองที่เป็นศิษย์และอาจารย์ได้เดินออกมาจากห้องแห่งกาลเวลา
บรรยากาศรอบตัวของทั้งสองเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ดูลึกล้ำและแข็งแกร่ง
ซุน โกฮัง
ขอบคุณมากนะครับคุณพิคโกโร่
พิกโกโร่
การที่ได้เห็นเจ้าเติบโตและแข็งแกร่งมันทำให้ข้ามีความสุข
พิกโกโร่
เอาหล่ะเจ้ากลับไปได้แล้ว
พิกโกโร่
หากมีเวลาว่างก็มาฝึกซ้อมกับข้าได้ตลอดเวลา
ซุน โกฮัง
ถ้างั้นแล้วเจอกันนะครับ
หลังจากที่บอกลาพิคโกโร่เขาก็กลับมายังบ้านที่มีจีจี้และโกเท็นกำลังรอเขาอยู่
จีจี้
หายไปตั้ง 1 วันเต็มลูกไปไหนมา
ซุน โกฮัง
เอ่อ..ผมไปฝึกวิชากับคุณพิคโกโร่มาน่ะครับคุณแม่
จีจี้
ไหนลูกบอกกับแม่ว่าไม่ชอบการต่อสู้ไม่ใช่หรือไงจ๊ะ
ซุน โกฮัง
ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ
ซุน โกฮัง
คุณแม่ก็รู้นี่ครับว่าตอนนี้คุณพ่อไม่อยู่แล้ว
ซุน โกฮัง
ผมจึงต้องทำหน้าที่แทนคุณพ่อ
ซุน โกฮัง
ปกป้องคุณแม่และโกเท็น
เมื่อได้ฟังคำพูดของลูกชายจีจี้ก็หลั่งน้ำตาออกมาด้วยความดีใจที่ได้เห็นว่าลูกชายในตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว
จีจี้
ก็ได้จ้ะหากลูกต้องการแบบนั้นแม่ก็จะไม่คัดค้าน
จีจี้
แต่ลูกก็ต้องสนใจการเรียนด้วยนะ
ตอนที่ 3
ในขณะที่โกฮังกำลังปั่นจักรยานไปโรงเรียนอย่างอารมณ์ดีอยู่นั้นจู่ๆก็มีเหตุการณ์โจรปล้นธนาคารเกิดขึ้นที่เบื้องหน้าของเขา
ซุน โกฮัง
(เหอะ..อีเว้นท์ในเกมงั้นเหรอ)
ซุน โกฮัง
(จะให้ฉันที่เป็นพระเอกเข้าไปช่วยจับโจรล่ะสินะ)
ซุน โกฮัง
(เฮอะ~..แต่เสียใจด้วยฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก)
เขาปั่นจักรยานผ่านไปโดยไม่สนใจ
ทว่าไม่นานจักรยานก็ได้หยุดเคลื่อนที่
ซุน โกฮัง
บ้าจริง..ทั้งๆที่คิดว่าจะไม่ทำตัวเด่นแท้ๆ
เขาเอ่ยขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
การมองดูคนที่กำลังเดือดร้อนโดยที่ไม่เข้าไปช่วยมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเพราะมันผิดต่อหลักการการใช้ชีวิตของเขา
ซุน โกฮัง
การเป็นคนดีมันช่างลำบากเสียจริงๆ
เพื่อไม่ให้ใครจับได้เขาจึงแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ไซย่าแล้วเข้าจัดการกับพวกโจรปล้นธนาคาร
เพียงไม่กี่วิโจรทั้งหมดก็ถูกจัดการ
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนต่อ
ซึ่งในช่วงเวลานั้นเองที่บีเดลลูกสาวของมิสเตอร์ซาตานได้มาถึง ณ ที่เกิดเหตุ
เธอได้สอบถามกับผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์จนได้รู้ว่าคนที่จัดการกับโจรเหล่านี้นั้นคือนักสู้ผมสีทองและยังเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเธออีกด้วย
ซุน โกฮัง
เฮ้อ~วันนี้เหนื่อยชะมัด
ซุน โกฮัง
หวังว่าฉันคงไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจหรอกนะ
ซุน โกฮัง
เอาหล่ะกลับบ้านไปฝึกวิชาต่อดีกว่า
เขารีบเดินไปยังประตูทางออกของโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
ทว่าจู่ๆก็มีร่างของใครบางคนเดินมาขวางหน้าเขาเอาไว้
ซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นบีเดลเพื่อนร่วมชั้นของเขานั่นเอง
บีเดล
ถ้างั้นก็ดีเลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาแนะนำตัว
ซุน โกฮัง
มีอะไรหรือเปล่าครับ
บีเดล
เมื่อเช้าฉันได้ยินมาน่ะว่ามีนักเรียนของโรงเรียนเราจัดการพวกโจรปล้นธนาคาร
บีเดล
แถมคนๆนั้นยังแข็งแกร่งมาก
บีเดล
เมื่อเช้านายอยู่ในสถานที่เกิดเหตุใช่มั้ย
บีเดล
แล้วนายได้เห็นอะไรหรือเปล่า
บีเดล
อย่างเช่นท่าทางหรือการแต่งตัวของนักรบผมทองน่ะ
ซุน โกฮัง
ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ
บีเดล
เห๋~ จริงเหรอ..นายไม่ได้ปิดปังอะไรอยู่ใช่ไหม
ขณะที่พูดเธอก็เดินเข้ามาประชิดตัวของโกฮัง
กลิ่นหอมหวานลอยมาเตะจมูกของโกฮัง อีกทั้งใบหน้าที่น่ารักและงดงามของบีเดลก็ทำให้ใจของโกฮังเต้นรัวผิดจังหวะ
ซุน โกฮัง
ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ
เขารีบวิ่งหนีไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เผชิญหน้ากับสาวสวยนั่นจึงทำให้เขาเขินหนักจนทำตัวไม่ถูก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
